Η αστική Δημοκρατία ψόφησε

http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/i-astiki-dimokratia-psofise/10.110694

Του Πάνου Β. Ζήση

Βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο και αντί να σπάσει το κεφάλι σπάει ο τοίχος.

Κάπως έτσι θα μπορούσε κάποιος να περιγράψει το πολιτικό τέλμα που ζούμε.

Η χώρα καταρρέει, η κοινωνία είναι στα κάγκελα και οι πολιτικοί περί άλλων τυρβάζουν ανήμποροι και ανίκανοι να δώσουν μια λύση στην Ελλάδα που βουλιάζει.

Δυστυχώς πλέον η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και δεν υπάρχει κανείς να δώσει το αίμα του για τη σωτηρία της πατρίδας.

Ο Τσίπρας έχει γίνει το αγαπημένο παιδί των δανειστών και ξεπουλάει τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία, ο Μητσοτάκης ακολουθεί τις εντολές τους που του λένε «περίμενε δεν είναι ακόμα η ώρα σου να γίνεις πρωθυπουργός» και οι Έλληνες ματώνουν καθημερινά χωρίς προοπτική και ελπίδα.

Γιατί όμως φτάσαμε ως εδώ; Η απάντηση απλή. Ανίκανο και δουλικό πολιτικό προσωπικό.

Δεν θα μπω σε ιστορικές λεπτομέρειες. Η ιστορία για όσους την έχουνε μελετήσει σωστά, είναι καταλύτης για την κατάντια μας.

Νομίζω ότι είναι προτιμότερο να επικεντρωθούμε στους λόγους που ζούμε την σημερινή δυστυχία.

Και εξηγούμαι.

Λίγο πριν σκάσει η κρίση, ο Καραμανλής αντιλήφθηκε την λαίλαπα και παρέδωσε στον Παπανδρέου, ο Παπανδρέου ανίκανος να διαχειριστεί την κρίση κατέρρευσε, ο Σαμαράς προσπάθησε να βγάλει την Ελλάδα από τον βάλτο, αλλά απέτυχε αφήνοντας τον λαϊκισμό να επικρατήσει.

Κι ερχόμαστε στο σήμερα. Από τη μία έχεις έναν πρωθυπουργό που έχει διαψευστεί σε όλα, αλλά αντέχει, κι από την άλλη έχεις τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που με τα δεδομένα κανονικά θα έπρεπε να έχει ήδη ρίξει τον πολιτικό απατεώνα, αλλά δεν μπορεί.

Γιατί άραγε;

Γιατί αγαπητοί δεν υπάρχει αστική τάξη. Ή καλύτερα η αστική Δημοκρατία ψόφησε.

Κι εκεί είναι ακριβώς που πατάει ο Τσίπρας. Στην σαπίλα της αστικής τάξης.

Μπορεί να τα έχει κάνει μπάχαλο. Άλλα κανείς δεν μπορεί να του προσάψει ευθύνες για την διάλυση της Ελλάδας.

Όπως και να το κάνουμε είναι κομματάκι δύσκολο να φορτώσεις σε έναν άνθρωπο τη διαφθορά μεταξύ πολιτικών και επιχειρηματιών 40 ετών.

Αυτό είναι το τελευταίο του πολιτικό χαρτί και θα το παίξει μέχρι τέλους. Και αν το παίξει καλά, που φαίνεται ότι το παίζει, θα μπορέσει να πρωταγωνιστήσει στο πολιτικό τοπίο του μέλλοντος.

Την ίδια στιγμή έχεις έναν Κυριάκο ο οποίος προσπαθεί να προτάξει την ανωτερότητα της αστικής τάξης μπροστά στη λαίλαπα της Αριστεράς, αλλά δεν μπορεί.

Ο λόγος απλός. Υπερασπίζεται το σάπιο και το τελειωμένο.

Προσπαθεί με τα φθαρμένα υλικά της μεταπολίτευσης να φέρει τη Νέα Μεταπολίτευση. Και όπως βλέπουμε δεν του βγαίνει.

Μπορεί να ζήτησε εκλογές, μπορεί να λέει στον Τσίπρα να φύγει, αλλά μέχρι εκεί. Έτερον ουδέν.

Δεν έχει ούτε όραμα, αλλά ούτε και σχέδιο για να ξεκολλήσει το κάρο από τη λάσπη.

Το μόνο που κάνει είναι να σέρνεται από την ατζέντα του Τσίπρα, ανήμπορος να θέσει τη δική του.

Προσέξετε! Σε καμία περίπτωση δεν λέμε ότι ο Τσίπρας είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού. Αυτό που λέμε είναι ότι αντιλαμβάνεται ότι θα πέσει και βάζει το εποικοδόμημα για να παίξει μπάλα στο μέλλον και η αστική τάξη λόγω της φθοράς της και της έλλειψης οράματος κοιτάει αποσβολωμένη.

Είναι τραγικό να έχεις πιάσει τον πρωθυπουργό με το μέλι στο χέρι και να μην μπορείς να τον ρίξεις.

Το σκάνδαλο της Αττικής είναι εκατό φορές πιο δεμένο από το σκάνδαλο Κοσκωτά. Στο σκάνδαλο Κοσκωτά υπήρχαν ενδείξεις, όχι αποδείξεις. Αντίθετα στο Καλογρίτσας – Gate έχεις ακράδαντες αποδείξεις. Είναι τουλάχιστον ξεφτίλα για την αντιπολίτευση να μην μπορεί να εκμεταλλευτεί την ιστορική ευκαιρία και να τσακίσει την πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση που γνώρισε ποτέ ο τόπος.

Άραγε θα γεννηθεί, θα υπάρξει ένας ηγέτης που θα υπερασπιστεί και θα αναγεννήσει την αστική δημοκρατία;

Οψόμεθα...