Ψεύτες, μπαγαπόντες, ανόητοι!

http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/pseutes-mpagapontes-anoitoi/10.110036

Δύο παρατηρήσεις μόνο για την «αδειοδότηση» των καναλιών αλά Τσίπρα-Παππά, που ήδη προκαλεί απαξιωτικά σχόλιακαι χλευασμούς από τις στήλες του διεθνούς τύπου.

Η χώρα διασύρεται! Και φοβάμαι ότι θα ακούσουμε και χειρότερα…

Πρώτη παρατήρηση, άσχετη με το ίδιο το θέμα, αλλά αρκετά… «διδακτική». Όλες οι «έγκυρες φήμες» που ακούγονταν επί δυόμιση εικοσιτετράωρα ήταν… όλες πέτσινες! Κανονικές παραπλανητικές διαρροές. Που είχαν ως πηγή τηνκυβέρνησηκαι ως στόχο την παραπληροφόρηση.

Για παράδειγμα, το πρώτο όνομα που ακούστηκε, ήδη από το πρώτο βράδυ (της Τρίτης) ότι πήρε την «πρώτη άδεια», ήταν του κ. Μαρινάκη. Ψέμα!

Όπως αποκαλύφθηκε, ο κ. Μαρινάκης δεν πήρε την πρώτη άδεια, ούτε τη δεύτερη ούτε την τρίτη. Πήρε στο τσακ την τελευταία τα ξημερώματα της Παρασκευής. Και μετά από 178 γύρους…

Άρα κάποιοι δούλευαν τον κόσμο ως τότε…

Δεύτερο παράδειγμα: Ο κ. Καλογρίτσας πήρε την δεύτερη άδεια, σχετικά νωρίς. Κι όμως το όνομά του δεν ακούστηκεούτε στις πρώτες δύο, ούτε στις πρώτες τρεις, ούτε στις «σοβαρές υποψηφιότητες» για την τέταρτη. Κάποιοι εμφανώς ήθελαν να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου γιατί η υποψηφιότητα Καλογρίτσα είχε προκαλέσει σοβαρές διαφωνίεςακόμα και μέσα στην κυβέρνηση…

Τρίτο παράδειγμα, ο κ. Κυριακού. Δεν ακούστηκε το όνομά του ποτέ! Ούτε ότι πήρε άδεια (την τρίτη τελικά), ούτε ότι είχε σοβαρές ελπίδες να πάρει κάποια άδεια…

Το όνομα του Αλαφούζου ακούστηκε ότι έχει σοβαρή ελπίδα να πάρει άδεια, μόλις την Πέμπτη το μεσημέρι, ενώ είχε ήδη πάρει την πρώτη άδεια, νωρίς-νωρίς (και με το χαμηλότερο τίμημα).

Τέλος ο όμιλος Βαρδινογιάννης εφέρετο σχεδόν σίγουρο να πάρει άδεια, όχι τόσο από το STAR όσο από την Κυπριακή εταιρία που λειτουργούσε ως «παρένθετη». Τελικά έμεινε έξω απ’ όλα. Και έριχναν στάχτη στα μάτια, ως το τέλος.

Όλη η φημολογία αποδείχθηκε και «πέτσινη» και κατευθυνόμενη και παραπληροφόρηση.

Πολύ διδακτικά όλα αυτά: Να τα ξέρουμε για την επόμενη φορά που η κυβέρνηση θα διαδίδει κάτι.

Ακόμα και στα στοιχειώδη πράγματα, που θα μαθευτούν σε λίγο, έτσι κι αλλιώς, δεν διστάζουν να λένε χονδροειδή ψέματα.

Καθ’ έξιν ψεύτες. Παθολογικοί και αδιόρθωτοι…

Δεύτερη παρατήρηση:

Έκαναν υποτίθεται δημοπράτηση για τέσσερις άδειες. Δηλαδή στην περίπτωσή μας πλειοδοτικό διαγωνισμό!

Ή έτσι νομίζουν ακόμα πολλοί…

Αλλά στην πραγματικότητα έκαναν μειοδοτικόδιαγωνισμό!

Πράγμα πρωτοφανές από πρώτη άποψη και πολύ ύποπτο, αν το εξετάσει κανείς πιο προσεκτικά…

Προσέξτε: Όταν κάνεις μειοδοτικό διαγωνισμό, δηλαδή παίρνεις προσφορές για την κατασκευή ενός δημόσιου έργου, τότε οι προσφορές των διαφόρων υποψήφιων αναδόχων πρέπει να είναι «κλειστές». Να μη ξέρει ο ένας τι δίνει ο άλλος.

Γιατί να είναι «κλειστές»; Για να ζητήσει ο κάθε υποψήφιος τα λιγότερα που μπορεί, προκειμένου να πάρει ο ίδιος το έργο. Αν ξέρει κάποιος ότι οι άλλοι δίνουν πολύ υψηλές προσφορές, τότε ο ίδιος θα πάρει το έργο με λίγο χαμηλότερο τίμημα. Και δεν θα εξαντλήσει τα όριά του να πάει «πιο κάτω».

Έτσι λοιπόν, στο μειοδοτικό διαγωνισμό, έχει νόημα η μυστικότητα (να είναι «κλειστές» οι προσφορές). Για να τραβηχτούν όλοι στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα.

Αλλά στον πλειοδοτικό διαγωνισμό δεν ζητάς λεφτά για να πάρεις εργολαβία. Το ακριβώς αντίθετο: Προσφέρεις λεφτά για να πάρεις άδεια!

Επαναλαμβάνω: Σε πλειοδοτικό διαγωνισμό, προσφέρεις λεφτά, δεν ζητάς λεφτά…

Κι εδώ η δημοπράτηση πρέπει να είναι «ανοικτή», για να τραβήξουν οι υποψήφιοι ο ένας τον άλλο ψηλότερα και να επιτευχθεί από τον καθένα το μέγιστο που μπορεί να δώσει!

Στον πλειοδοτικό διαγωνισμό είναι παράλογο να είναι «κλειστές» οι προσφορές! Παράλογο και για το κράτος (που χάνει τα υψηλά «χτυπήματα» των υποψηφίων) και για τον κάθε υποψήφιο, που ποντάρει κάθε φορά εντελώς στα τυφλά.

Εδώ εμφανίστηκε το πρωτοφανές, σε πλειοδοτικό διαγωνισμό η πρώτη άδεια να δοθεί με το χαμηλότερο τίμημα (43 εκατομμύρια) και οι δύο τελευταίες για πολλαπλάσιοτίμημα (γύρω στα 75 εκατομμύρια).

Αυτό σημαίνει ότι ο πρώτος «αιφνιδίασε» τους υπόλοιπους που χτύπαγαν στα τυφλά (ή ήταν πολύ τυχερός). Ενώ στους υπόλοιπους που πήραν άδεια μέτρησε πόσο «διακαώς» την ήθελαν (κι όχι πόσο βιώσιμη επιχείρηση μπορεί να σταθεί πάνω της).

Κι οι λόγοι που μπορεί να θέλει κανείς «διακαώς» μια τέτοια άδεια ολιγοπωλίου, μπορεί να είναι πολλοί. Όχι όλοι σύμφωνα με τους κανόνες τις διαφάνειας και της υγιούς επιχειρηματικότητας.

Ένας πλειοδοτικός διαγωνισμός πρέπει να είναι «ανοικτός», ακριβώς γι’ αυτό: για να σταθμίζει καθένας το τίμημα που αντέχει ο ίδιος να προσφέρει, έναντι των εσόδων που αναμένει. Έτσι ένας που έχει ήδη κανάλι (π.χ. ο Κυριακού) μπορεί να δώσει περισσότερα (όπως και έδωσε) γιατί έχει ήδη στημένο μαγαζί - πελατολόγιο, αναγνωρισιμότητα από τον κόσμο κλπ. οπότε ό,τι δίνει είναι και το συνολικό ποσό που θα χρειαστεί να πληρώσει. Αντίθετα, ένας που δεν είχε κανάλι ως τώρα, πέρα από το τίμημα της άδειας, θα χρειαστεί να φτιάξει μαγαζί από την αρχή, να το καθιερώσει στην αγορά, να το πληρώνει μέχρι να σταθεί στα πόδια του κλπ. Δηλαδή θα του στοιχίσει δύο με τρείς φορές παραπάνω!

Όταν ο διαγωνισμός είναι πλειοδοτικός και οι προσφορές «ανοικτές», όλα αυτά μπορεί να τα υπολογίσει ο καθένας («υγιή ανταγωνισμό»το λένε αυτό) και φαίνονται προς τα έξω («διαφάνεια» το λένε αυτό).

Όταν ο διαγωνισμός είναι πλειοδοτικός και οι προσφορές είναι «κλειστές» όλα αυτά είναι άγνωστα και όλοι πορεύονται στα τυφλά!

Όμως, αυτό είναι κανονικός τζόγος! ΔΕΝ είναι πλειοδοτικός διαγωνισμός με διαφάνεια και υγιή ανταγωνισμό. Και ΔΕΝ παράγει υγιή ή βιώσιμα αποτελέσματα…

Γιατί στα τυφλά ΔΕΝ παράγεται ανταγωνιστικότητα…

Κάποιοι έμειναν απ’ έξω, ενώ θα μπορούσαν ενδεχομένως να έχουν μπει. Και κάποιοι πήραν άδεια και σύντομα θα ανακαλύψουν ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το επιχειρηματικό κόστος της.

Να γιατί η όλη «διαδικασία αδειοδότησης», όπως την έκανε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει γίνει πουθενά στον κόσμο!

Ίσως δεν καταπέσει δικαστικά γι’ αυτό. Για άλλους λόγους θα καταπέσει…

Αλλά η χώρα θα διασυρθεί γι’ αυτό! Διότι έκαναν «αδειοδότηση» με τόσο στρεβλό τρόπο, σαν να επιδίωκαν να πετάξουν έξω κανονικούς επιχειρηματίες και να προσελκύσουν ανθρώπους που ήθελαν με κάθε τρόπο να πάρουν άδεια, ακόμα και πέρα από κάθε επιχειρηματική λογική. Για άλλους λόγους.

Αλλά αυτό δεν λέγεται «αδειοδότηση» καναλιών εθνικής εμβέλειας.

Λέγεται: Περάστε κόσμε για ξέπλυμα μαύρου χρήματος...

Και ψεύτες είναι – καθ’ έξιν και κατά συρροήν.

Και μπαγαπόντες, αθεράπευτοι…

Και ανόητοι αποκαλύπτονται: Γιατί τώρα και οι παλαιοί και οι καινούργιοι κι όσοι πήραν άδειες κι όσοι δεν πήραν, έχουν κάθε συμφέρον πια να συναπιστούν εναντίον τουςκαι να χτυπήσουν την κυβέρνηση, για να πέσει και να ακυρωθεί ο διαγωνισμός…

Ώστε να ξαναγίνει από την επόμενη κυβέρνηση με διαφάνεια.

Όσοι πήραν άδειες, για να πληρώσουν τελικά λιγότερα (έτσι κι αλλιώς τώρα θα δώσουν μόνο το ένα τρίτο του τιμήματος).

Κι όσοι δεν πήραν άδειες, για να μπουν στον επόμενο γύρο και να πάρουν τελικά κι αυτοί (με λιγότερα χρήματα κι απ’ αυτά που πρόσφεραν χωρίς να πάρουν τίποτε).

Με την ακύρωση του διαγωνισμού και με την αύξηση του αριθμού των καναλιών το δημόσιο μπορεί να εισπράξει πολύ περισσότερα(από περισσότερους καναλάρχες - με μικρότερο τίμημα για κάθε άδεια).

Και οι επιχειρήσεις που θα φτιαχτούν να είναι πολύ πιο βιώσιμες (αφού θα απαιτήσουν πολύ μικρότερη αρχική επένδυση).

Και επί τέλους, αν ακυρωθεί αυτός ο διαγωνισμός-παρωδία και προκηρυχθεί νέος, με πολύ μεγαλύτερο αριθμό καναλιών, θα έχουμε πολλά ανταγωνιστικά και βιώσιμα κανάλια. Αυτό σημαίνει χτύπημα της διαπλοκής!

Τελικά, η δημοπράτηση του ΣΥΡΙΖΑ θα μπει στο βιβλίο Γκίνες, ως το πιο εξωφρενικό παραδοξολόγημα (αν όχι ως η πιο διαβλητή διαδικασία αδειοδότησης που έχει γίνει ποτέ). Κάτι σαν τα…«διηνεκή ομόλογα» του Βαρουφάκη, αν θυμάστε. Που ακόμα γελά ο κόσμος…

Και οι επόμενες γενιές θα απορούν πώς κάτι τέτοιο πέρασε, έστω για λίγο.

Με το δίκιο τους…