«Φοίνικας»: Ένα άγνωστο ιστορικό σύμβολο. Το «Πουλί» και η ιστορία του. (Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Πολλοί και διάφοροι «αντιστασιακοί» του γλυκού νερού, θέλοντας να γελιοποιήσουν το στρατιωτικό καθεστώς της 21ης Απριλίου, το λοιδορούν επικαλούμενοι το γνωστό«Φοίνικα», τον οποίο ονομάζουν «πουλί»! Επειδή όμως το «πουλί» δηλαδή ο γνωστός μας «Φοίνικας» που αναγεννάται από την τέφρα του έχει ιστορικές ρίζες, τις καταγράφω, από το έργο του χαλκέντερου ιστορικού ερευνητή Δ. Μιχαλόπουλου, το οποίο έχει τον τίτλο: «Με τον σταυρό του Αγίου Ανδρέα – Καποδίστριας - Κολοκοτρώνης», εκδ. «Πελασγός» - Ι. Γιαννάκενας – Αθήνα 2013, σελ. 133 επ.). Στον επίλογο αυτού του έργου, διαβάζουμε και τα εξής για τον «Φοίνικα στον Κ’ αιώνα» «Ο Φοίνικας ήταν το σύμβολο της επανάστασης του Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία, του Καποδίστρια κατά την απελευθέρωση της Ελλάδας και των ρωσόφιλων του Κολοκοτρώνη,αλλά και των ναυτών του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού». Σε άλλο σημείο του πολύ ενδιαφέροντος ιστορικού έργου διαβάζουμε σχετικά: «Στην κατοχή, ο Φοίνικας ξαναγεννήθηκε από τις στάχτες του. Πράγματι εμφανίστηκε – και μάλιστα καθόλου σποραδικώς – σε σφραγίδες φορέων τόσο πολιτικών όσο και στρατιωτικών. Υπήρξε πράγματι, το επίσημο έμβλημα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ». Συνεχίζοντας, ο διεισδυτικός ερευνητής γράφει: «Η επανεμφάνιση αυτή, πραγματική ανάδυση από τις στάχτες του ΙΘ’ αιώνα τι σήμαινε; Υπήρξε γεγονός τυχαίο ή μήπως αποτελούσε είδος μηνύματος; Και το κυριότερο: Πως συμβιβάζεται η εμφάνιση του Φοίνικα πάνω σε σφραγίδες του αριστερού ρεύματος της Εθνικής Αντίστασης και η στη συνέχεια, από την 21η Απριλίου 1967 και μετά, επανακαθιέρωσή του σε επίπεδο εθνοσήμου;» (Για την χρήση αυτή ο σ. κάνει διάφορες παραδοχές τις οποίες ο ενδιαφερόμενος μπορεί να δει στο έργο του.. Εκείνο το οποίο θεωρώ χρήσιμο για το σχετικό έργο, στο οποίο παραπέμπει ο Μιχαλόπουλος: «Δήμου Σούλη: Σφραγίδες Εθνικής Αντίστασης» («Συλλογές», Αθήνα 1986). Αυτά για τον «Φοίνικα» και το «πουλί», το οποίο δεν έφερε καμμία ευθύνη για τη χρησιμοποίησή του από την 21η Απριλίου, η οποία αν δεν αυτοκατέρρεε θα το είχε ως Εθνόσημο, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει ιστορικά. Ταύτης ούσης της ιστορίας θα έλεγα ότι οι «αντιστασιακοί» του γλυκού νερού να σέβονται περισσότερο και το «πουλί» και την ιστορία!   Αθήνα 9/8/2016

Υποθήκες από το πολίτευμα της Σπάρτης: -«Ο Λυκούργος δίδασκε πως μεγάλη επίδραση στην ανάπτυξη της ανδρείας έχουν τη συνήθεια, η παιδεία, το μάθημα και ο τρόπος ζωής». -«Ο Αριστοτέλης έγραφε για τους Σπαρτιάτες πως δεν επιτρέπεται να θεωρεί κανείς ότι ένας πολίτης ανήκει στον εαυτό του, αλλά όλοι πιστεύουν πως όλοι ανήκουν στο κράτος, αφού ο καθένας είναι μέρος του και η φροντίδα για τον ένα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και τη φροντίδα για το σύνολο». -«Όλη η φροντίδα των Σπαρτιατών επικεντρωνόταν στην εκπαίδευση των νέων και αυτό το έκαναν για το καλό του κράτους». -«Η καλλιέργεια της φυλετικής καθαρότητας και η παιδεία ήταν αλληλοσυμπληρούμενες και αδιαχώριστες μεταξύ τους έννοιες».   ΣΗΜ. Τα παραθέματα αντλούνται από το έργο του Γερμανού καθηγητού T. Brake: «H πολιτική εκπαίδευση των Σπαρτιατών» εκδ. β’ από “Το αντίδοτο”, Καλαμάτα 2014.