Η Αριστερά δεν έχει Ιστορία, έχει ποινικό μητρώο

http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/i-aristera-den-exei-istoria-exei-poiniko-mitroo/10.109616

Όταν ταξίδεψα πρώτη φορά στη Γερμανία, αντίκρυσα στους δημόσιους χώρους μια εκδήλωση αστικού πολιτισμού πρωτοφανή για τα τότε ελληνικά δεδομένα.

Κάποιος εξοπλισμένος με ένα στυλιάρι, στη άκρη του οποίου ήταν προσαρμοσμένη μια σιδερένια ακίδα, περιδιάβαινε πεζοδρόμια, πλατείες και πάρκα και συνέλεγε σ' ένα καλάθι τις ακαθαρσίες των σκύλων.

Όπως με πληροφόρησαν σχετικά Έλληνες μέτοικοι, οι άνθρωποι που επιτελούσαν τα καθήκοντα αυτά μισθοδοτούντο από τον τοπικό Δήμο και ήταν (τότε) όλοι Τούρκοι. Για Γερμανό δεν συζητάμε, αλλά και κανείς άλλος μετανάστης από τον Ευρωπαϊκό Νότο, όσο και εξαθλιωμένος, δεν δεχόταν να κάνει την δουλειά αυτή.

Οι Τούρκοι ωστόσο την δέχονταν και με χαρά, διότι τους παρείχε τη δυνατότητα να ζουν σε μια χώρα οι συνθήκες της οποίας ήταν κυριολεκτικά παραδεισένιες σε σύγκριση με την μεσαιωνική αθλιότητα της Ανατολίας απ' όπου ερχόντουσαν. Γιατί μετανάστες δεν είχαν πάει εύποροι Κωνσταντινουπολίτες ή ευκατάστατοι των Ιωνίων παραλίων.

Σε ένα κράτος με έμπρακτη έφεση για πρόοδο συνεπώς και αξιοκρατία, αυτή θα ήταν η μοναδική δουλειά που η κοινωνία θα επιφύλασσε στον Καρανίκα.
Όμως ο Καρανίκας είναι "σύμβουλος στρατηγικού

σχεδιασμού" στο σημερινό ελληνικό κράτος της Αριστεράς. Άγνωστο πόσα παίρνει αλλά αν πιστέψουμε τον ίδιο για το ύψος των αποδοχών του, ένας αστράτευτος αμαθής εισπράττει έξι φορές τις αποδοχές που δίνει σήμερα η αγορά σε έναν κάτοχο διδακτορικού. Ενώ χιλιάδες όμοιοι του ποιότητος λευκοσιδήρου κατέχουν από υπουργικές έως εξόχως σημαίνουσες θέσεις εξουσίας.

Αυτό και μόνο το επιχείρημα αρκεί για να ακυρωθεί η πρόβλεψη ότι επίκεινται πρόωρες εκλογές, η οποία κυκλοφορεί τελευταίως μέσω μιας αναπτυσσόμενης "εκλογολογίας". Και η οποία μεταδίδοντας κλίμα ανολοκλήρωτου συναγερμού σμικραίνει τα πολιτικά καθήκοντα εκείνων των πολιτικών χώρων και στελεχών, οι οποίοι φέρονται ως όντως να εννοούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να απομακρυνθεί από την κυβερνητική εξουσία, αλλά κυρίως ότι η Αριστερά οφείλει να ξεριζωθεί από την "βαθιά", πραγματική εξουσία του Ελληνικού Κράτους.

Για να το πω απλά, επικαλούμενος τους Πρίγκηπες της Δυτικής Όχθης : Ό,τι αξίζει, πονάει, κι είναι δύσκολο.
Για να ανακτήσει την εξουσία το αστικό, πατριωτικό στρατόπεδο, το οποίο με την μαζική εξαθλίωση δυστυχώς συρρικνούται αριθμητικά μέσα σε μια κοινωνία-παθητικό χυλό ιστορικά αμαθών με θολά αριστερόστροφες απόψεις, χαρακτηριστική η πλήρης απάθεια στις επιθέσεις κατά της Ελληνορθοδόξου Εκκλησίας, απαιτείται η ανατροπή της ιδεολογικοπολιτικής ηγεμονίας της Αριστεράς. Όχι απλά η αλλαγή κυβερνήσεως, η οποία και αυτή ουδόλως μπορεί να προεξοφλείται.

Όταν όμως αναμένεις την έλευση της κυβερνητικής πτώσεως του Τσίπρα σαν μεσσιανικό γεγονός, υπό τα φώτα της θεωρίας του ωρίμου φρούτου, μπορείς, αντί για ακατάπαυστη και ολομέτωπη ιδεολογικοπολιτική επίθεση να "τιτιβίζεις" στο twitter ή να αναζητείς εξυπνακίστικες ατάκες απαντήσεων. Παίζοντας έτσι στο γήπεδο της Αριστεράς, η οποία ως έχουσα εφεύρει την τεχνογνωσία "αντιπαράθεση φοιτητικού αμφιθεάτρου", εννοείται, εντός έδρας υπερτερεί. Και αυτή την άψυχη και ατελέσφορη πολιτική δράση άπαντες οι αντιπολιτευόμενοι τον Τσίπρα την ονομάζουν "άσκηση σθεναρής αντιπολίτευσης".

Ακούω για παράδειγμα μεταξύ άλλων τον Κυριάκο να δηλώνει "ο κ. Τσίπρας είναι εγκλωβισμένος στην ιδεοληψία του για κλπ κλπ" και τραβάω τα μαλλιά μου. Ο Τσίπρας είναι αμετανόητος κομμουνιστής -μόλις πρόσφατα δήλωσε "το εσωτερικό αξιακό μου σύστημα δεν έχει μεταβληθεί στο παραμικρό"-, αυτό εξηγεί τις πολιτικές του και αυτό κάποτε, όταν η ελληνική κοινωνία διέθετε μυαλό και ένστικτο αυτοσυντηρήσεως ήταν ιδιώνυμο αδίκημα.

Είναι ορκισμένος εχθρός των εθνικών παραδόσεων και αξιών, ορκισμένος καταστροφέας της αστικής τάξεως και του κράτους της, άθεος κήρυκας του ταξικού μίσους και της κοινωνικής διαιρέσεως ως μέσου για την άνοδο στην εξουσία των ποταπών στρωμάτων. Η Αριστερά είναι η πολιτική εκπροσώπηση των ατόμων που περιγράφονται όταν θέτουμε ένα α- στερητικό μπροστά από κάθε θετική αξία : Ανεπρόκοπος, αμόρφωτος, άπλυτος, ανεπάγγελτος, ακαλαίσθητος, ανίκανος, ανάξιος, άθρησκος, άσχημος, άπατρις.

Η άνοδος του Τσίπρα στην πρωθυπουργία και των άπλυτων στην εξουσία δεν είναι θεσμική ομαλότητα, είναι το αποκρουστικό απόγειο της λεγόμενης "Μεταπολίτευσης". Η κραυγαλέα απόδειξη ότι το μεταπολιτευτικό καθεστώς υπήρξε μια φαυλοκρατία που υπηρέτησε τα ιδιοτελή συμφέροντα μιας πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας, η οποία είτε για να ανέλθει είτε για να διατηρηθεί στην εξουσία κατέστησε, δια του δανεισμού προς προσεταιρισμό ψηφοφόρων, τη χώρα πλήρως υπόδουλη. Και η οποία είτε με κλοπές και μίζες είτε με διορισμό αναξίων διέβρωσε πλήρως κάθε πτυχή του κρατικού μηχανισμού. Ο γερο-Βόλφγκανγκ γνώριζε τί έλεγε όταν δήλωνε "πολύ προτού χρεοκοπήσει η Ελλάδα είχαν χρεοκοπήσει οι ελίτ της".

Ένας κομμουνιστής, πρωθυπουργός αστικού κράτους. Τί περιμένατε, την υπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων; Κανονικά, η αστική πολιτική τάξη -πλην ολίγων τους οποίους γνωρίζετε- θα έπρεπε την 26η Ιανουαρίου 2015 να προχωρήσει σε εκείνη την αιματηρή, γιαπωνέζικη τελετουργία με τη μακριά σπάθα, στο προαύλιο του Κοινοβουλίου.

Ξέχασαν ή ήθελαν να ξεχνούν ότι για να αποτραπεί η καταστροφική κατάληψη της εξουσίας από την κομμουνιστικογενή μάζα που δημιουργήθηκε το 1922-1942, χρειάστηκαν δυο δικτατορίες και δύο ευρείας κλίμακος ξένες στρατιωτικές επεμβάσεις μέσα σε διάστημα τριάντα χρόνων.

Και ανενδοίαστα συμμάχησαν μαζί της. Είτε υπονομεύοντας εκλογικά την ΝΔ, όπως με την "υπόγεια" προτροπή της υπερψηφίσεως Λεβέντη, είτε συμπλέοντας με τον Τσίπρα. Πολλοί παραδοσιακοί νεοδημοκράτες πέσατε από τα σύννεφα όταν έγιναν οι πρώτες νύξεις για συμπόρευση Τσίπρα-Καραμανλή και σήμερα που έγινε πασιφανής ακόμα απορείτε.

Η απάντηση δίνεται από τους στίχους ενός αριστερού, ανεξαρτήτως του αν γράφτηκαν με άλλη στόχευση :
Σου είπαν ψέματα πολλά,
ψέματα σήμερα σου λένε ξανά
κι αύριο ψέματα ξανά θα σου πουν,
ψέματα σου λένε οι εχθροί σου,
μα κι οι φίλοι σου με ψεύτικες αλήθειες σε κοιμίζουν
... πού πας με ψεύτικα όνειρα;
... καιρός να δεις.
Ο Έλληνας, συντηρητικός, πατριώτης, αστός, προδόθηκε.

Ο πρεσβύτερος Καραμανλής συμμάχησε καιροσκοπικά με την Αριστερά το 1974 για να διώξει τον βασιλιά και να εγκαθιδρύσει την προσωπική του κοινοβουλευτική μοναρχία. "Ή Καραμανλής ή τανκς" δήλωνε αβανταδόρικα ο Μίκης Θεοδωράκης. Η νομιμοποίηση της αποτέλεσε την έναρξη για το μεταπολιτευτικό πολιτικό πάρτυ-ξεσάλωμα της Αριστεράς το οποίο την έφερε στην εξουσία, αφού επέβαλε τις απόψεις, τα πρότυπά της και την ιστορία της ως κυρίαρχα στην ελληνική κοινωνία.

Δεν ξέχασε ποιος της έδωσε τη δυνατότητα να ξεσαλώσει. Αυτό από το 1974 δημιούργησε έναν άρρητο πολιτικό δεσμό μεταξύ του λεγόμενου "καραμανλικού στρατοπέδου" και της Αριστεράς, μια αδιόρατη σχέση ιστορικοπολιτικής συνάφειας υποτιθέμενων αντιπάλων, εννοείται (πολιτικό δεσμό) διαφοροποιημένον ποιοτικά για κάθε φράξια ή σχηματισμό της. Το ΚΚΕ παραδοσιακά φέρεται πιο φιλικά, ο Αλαβάνος και οι αριστεριστές πιο εχθρικά, ο Τσίπρας δήλωσε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ως έναν από τους τέσσερεις της νεοελληνικής ιστορίας που θαυμάζει.

Όμως ο Λένιν παραμένει αξεπέραστος : Όταν σε επαινεί ο εχθρός σου, ψάξε να βρεις το λάθος σου.

Εκτός αν δεν είναι εχθρός σου. Διότι σύμφωνα με την απυθμένου μωρίας δήλωση του κ. Στυλιανίδη"[Υπάρχει όντως θεσμική επικοινωνία και αλληλοκατανόηση ανάμεσα στην Κεντροδεξιά και στην Κεντροαριστερά. Άλλωστε] η ορίτζιναλ Κεντροδεξιά δεν θέλει να δημιουργεί εχθρούς, θέλει να τους αγκαλιάζει και εν συνεχεία να τους νικά αγκαλιάζοντάς τους".

Απ' αυτές τις νικηφόρες αγκαλιές φτάσαμε στο σημείο να έχει αναιρεθεί η Εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση του 1821. Στη Θράκη το Ελληνικό Κράτος δεν ασκεί εθνική κυριαρχία. Τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου μετατρέπονται σε μουσουλμανικά προτεκτοράτα. Η ισλαμική οικονομική διείσδυση αγοράζει από παραμεθόριες εκτάσεις και επιχειρήσεις μέχρι το εμβληματικό Χίλτον. Το Αριστερό Παρακράτος επιτίθεται ατιμωρητί στον έναν από τους δύο πυλώνες του Ελληνισμού, την Ορθοδοξία.Η μεσαία αστική τάξη, η συγκολλητική ύλη της κοινωνίας εξαφανίζεται με ραγδαίο ρυθμό. Η χώρα, με δραματικά συρρικνωμένες σε πόρους, εξοπλισμούς και έμψυχο υλικό τις ένοπλες δυνάμεις, τον διαχρονικό εγγυητή της ακεραιότητος της, διολισθαίνει σε "φινλανδοποίηση" έναντι του προαιώνιου εχθρού, της Τουρκίας.

Όμως στην δήλωση του κ. Στυλιανίδη εμπεριέχεται μια ιστορική πραγματικότητα η οποία κατ' αυτούς αποτελεί πολιτικό ρεαλισμό, όμως πρόκειται για παραδοχή μιας φυγομαχίας, την οποία θα αναλύσω πιο κάτω. Το κομβικό ζήτημα έγκειται στην οπτική γωνία από την οποία θωρείς την ιστορία της Αριστεράς στην Ελλάδα.

Για μένα η Αριστερά δεν έχει ιστορία, έχει ποινικό μητρώο. Αλλεπάλληλα εγκλήματα κατά της πατρίδος και του λαού στο όνομα του μαρξιστικού-λενινιστικού της κορανίου, εγχώριο πολιτικό πρακτορείο χρηματοδοτούμενο από τα ξένα κομμουνιστικά κέντρα, όταν υπήρχαν. Μια φριχτή θρησκεία, για την ευρεία επικράτηση της οποίας μεταδικτατορικά η ευθύνη βαρύνει απόλυτα τον ιδρυτή της ΝΔ.

Ο νεώτερος Καραμανλής τίμησε την "ιστορία" της, τους "αγώνες" και τους "αγωνιστές" της, και τους πρόσφερε πολλαπλά, έμπρακτα, πολιτικά δώρα. Μεταξύ πολλών άλλων, τους έφτιαξε μουσεία στην Καισαριανή (εκεί που πήγε, πρώτη πρωθυπουργική ενέργεια, να προσκυνήσει ο Τσίπρας) και στον Αϊ Στράτη. Διόρισε εμβληματικούς αριστερούς σε υψηλές κρατικές θέσεις - με τους μαζικούς διορισμούς αριστερών θα ασχοληθούμε αλλού. Αλλά κυρίως χορήγησε συντάξεις στους συμμορίτες του 1946-49 και το δικαίωμα να περιθάλπονται στο ΝΙΜΤΣ (!), όπως και "αντιστασιακοί της δικτατορικής περιόδου", όλη δηλαδή η αριστεράντζα. Ακόμα κι αν το έκανε για τακτικισμό, όπως διατείνονται οι "απηχούντες τις απόψεις του", δημιούργησε υψηλούς πολιτικούς συμβολισμούς, για να εισπράξει τελικά ως μοναδική ανταπόδοση την προδοσία της.

Για εσάς και για μένα από τα πεπραγμένα της η Αριστερά είναι ο εσωτερικός εχθρός. Ονειρεύομαι μια Ελλάδα όπου ο Τσίπρας θα έχει την κατάληξη των αριστερών ινδαλμάτων του.
Για το "καραμανλικο στρατόπεδο" η Αριστερά είναι αποδεκτός εταίρος στο μεταπολιτευτικό καθεστώς. "Πες μου τί ώρα να 'ρθω αύριο στην Κουμουνδούρου", εκλιπαρούσε ο Μεϊμαράκης στη Βουλή και στην τηλεμαχία.

Αυτές οι διαφοροποιήσεις εξηγούν, σε ένα βαθμό, διότι οφείλει να καταγραφεί μια διαφορετική ιστορική ανάγνωση της προ- και μεταδικτατορικής περιόδου, τις τρέχουσες πολιτικές επιλογές των εμφανών και αφανών παικτών στην πολιτική κονίστρα. Αλλά και το ορατό-αόρατο ιδεολογικό σχίσμα στην ΝΔ. Ποίου η θεώρηση δικαιώνεται ιστορικά μπορείτε να το συμπεράνετε από το ιστορικό αποτέλεσμα, δηλαδή την σημερινή κατάσταση της χώρας.

Ο νεώτερος Καραμανλής πράγματι βρέθηκε αντιμέτωπος με τα επίχειρα των επιλογών του πρεσβυτέρου. Η Αριστερά ξεκαπίστρωτη στην λυσσαλέα, ρεβανσιστική της προπαγάνδα είχε στα τριάντα χρόνια, 1974-2004, κατασυκοφαντήσει κάθε αξία που δημιούργησε και στήριξε το εθνικό κράτος των Ελλήνων. Ενώ η Ιστορία πήγαινε δεξιά, ενώ ο κομμουνισμός είχε καταρρεύσει παταγωδώς πριν δεκαπέντε χρόνια, η Ελλάδα πορευόταν, ακάθεκτη, ολοταχώς αντίστροφα. Το να δηλώνεις "δεξιός" ήταν ισοδύναμο του "δολοφόνος". Όταν σε όλη την Ανατολική Ευρώπη ακούγοντας "κομμουνιστής" έβγαζαν όπλο να τον πυροβολήσουν, στην Ελλάδα το να δηλώσεις "αντικομμουνιστής" ήταν χειρότερο από το να βγεις στην Πλατεία Συντάγματος και να φωνάξεις "είμαι παιδεραστής".

Τί λοιπόν συνέβη πριν και μετά το 2004, οπότε ο Καραμανλής ήρθε στην εξουσία με τη σαφή εντολή να κλείσει το ιστορικό εξάμβλωμα ΠΑΣΟΚ+Αριστερά στη φυλακή; Ο λόγος στον Μανώλη Κοττάκη, από το καταπληκτικό του βιβλίο "Καραμανλής off the record" (Εκδ. Λιβάνη 2011) το οποίο και σας συστήνω να διαβάσετε.

"Εμπιστευτική έκθεση της εταιρείας The Workshop Ltd για λογαριασμό της ΝΔ ανέφερε ότι ο δεξιός χώρος και ό,τι έχει αναφορά στη Δεξιά έχει μόνο αρνητικό σημαινόμενο γι' αυτό και η ΝΔ δεν πρέπει καθ' οιονδήποτε τρόπο να συνδέεται με τη Δεξιά" (σελ. 90).

"Ο όρος 'Δεξιά' ήταν το πιο συκοφαντημένο brandname στην ιστορία του τόπου. Η Μικρασιατική Καταστροφή, η σύνδεση της συντηρητικής παράταξης με το Παλάτι και τους Αμερικανούς, το γεγονός ότι την ιστορία του Εμφυλίου την έγραψαν οι ηττημένοι (σελ. 85).

Και το κρεσέντο, που αποδεικνύει τη φυγομαχία για την οποία μίλησα παραπάνω.

"Όταν ανέλαβε λοιπόν την ηγεσία της ΝΔ ο Καραμανλής, βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα : να δώσει μια άσκοπη πολιτική μάχη για λέξεις όπως "Δεξιά" και "φιλελευθερισμός" προκειμένου να αλλάξει το συσχετισμό δυνάμεων και να αποκαταστήσει τη φήμη της παράταξης ή να ανοιχτεί εξ αρχής σε ευρύτερα ακροατήρια με τελικό στόχο τη μετάλλαξη της Δεξιάς σε κεντρώα παράταξη; Αποφάσισε πολύ γρήγορα το δεύτερο ακολουθώντας τη συμβουλή του Μίμη Ανδρουλάκη : 'Όλοι οι πόλεμοι εναντίον της μνήμης είναι χαμένοι!" (σελ. 85-86).

Εγώ πόσα θαυμαστικά να βάλω;

Ο Ανδρουλάκης υπήρξε από τα γκεσέμια της Αριστεράς στον πόλεμο της εναντίον της μνήμης των εθνικοφρόνων υποθηκών και των πραγματικών ιστορικών γεγονότων, τα οποία αφορούσαν όλα τα ιστορικά εγκλήματα της Αριστεράς, για τα οποία και πολύ ορθά ετέθη στο περιθώριο και εκτός νόμου, αλλά δυστυχώς το αστικό κράτος επέδειξε πρωτοφανή επιείκεια και καλωσύνη απέναντί της - συγκριτικά με το τί θα είχαν κάνει εκείνοι αν είχαν κερδίσει, τρία εκατομμύρια νοικοκυραίους ετοιμαζόταν να σφάξει ο Βελουχιώτης.

Η Αριστερά κέρδισε πανηγυρικά τον πόλεμο εναντίον της μνήμης. Οι συμμορίτες που ήθελαν να διαμελίσουν την ελληνική επικράτεια το 1946-49 έγιναν "αγωνιστές" και πληρώσαμε σύνταξη στους εγκληματίες. Ακριβώς η νίκη της στον πόλεμο της μνήμης έφερε την Αριστερά και τον Τσίπρα στην εξουσία. Όμως η Δεξιά ήταν ανώφελο να προσπαθήσει να κερδίσει τον πόλεμό της εναντίον της αριστερής συκοφαντίας, ενώ επιπρόσθετα όλη της η ιστορία συνηγορούσε, ρώτησε ο Καραμανλής τον αριστερό κομισσάριο και έβγαλε συμπέρασμα.

Δεν οφειλόταν τιμή στον Εθνικό Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά, πρώτο στόχο των κομμουνιστών ακριβώς επειδή τους εκμηδένισε. Δεν οφειλόταν τιμή στον Στρατηγό Τσακαλώτο (με τον θλιβερό δυστυχώς συγγενή) που έσωσε την Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1944. Δεν οφειλόταν τιμή στον Στρατηγό Παπάγο που διαφύλαξε την εθνική ακεραιότητα. Δεν οφειλόταν τιμή στους χιλιάδες ανώνυμους του Εθνικού Στρατού, πεσόντες το 1946-49 για την ελευθερία της πατρίδος.

Δεν οφειλόταν τιμή ούτε στον ίδιο του τον θείο, αλλά και διαγραφή της ιστορικής συκοφαντίας εναντίον του Κων/νου Καραμανλή;
Την Άνοιξη του 1963 ο Καραμανλής καταθέτει στη Βουλή Πρόταση Αναθεωρήσεως του Συντάγματος, που προβλέπει περιορισμό των βασιλικών εξουσιών και μεταρρυθμίσεις για να εναρμονιστεί η χώρα με την επικείμενη σύνδεσή της με την ΕΟΚ. Εάν είχε περάσει, η χώρα εκσυγχρονισμένη θα εισερχόταν στην Ευρώπη και τίποτα απ' όσα συνέβησαν μεταξύ 1963-1974 δεν θα είχε συμβεί. Το Αγγλόφρον Παλάτι και η Αριστερά, πρακτορείο της Μόσχας κατά της Δύσης, αντιδρούν λυσσαλέα. Ο άτιμος Παπανδρεϊσμός συμπλέει μαζί τους και η αναθεώρηση απορρίπτεται.

Τον Μάϊο του 1963 δολοφονείται ο αριστερός αγκιτάτορας Λαμπράκης και ξεκινά η ανωμαλία η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Κατά μια εκδοχή από παρακρατικούς του Παλατιού και των Αμερικανών. Κατά μια άλλη παραφιλολογία τον τραυματισμένο Λαμπράκη αποτελείωσαν οι δικοί του στη διακομιδή και στο νοσοκομείο.

Η ουσία είναι ότι αμέσως η ευθύνη της δολοφονίας επιρρίπτεται στον Καραμανλή. Εκείνος μετά από λίγο παραιτείται και αποχωρεί. Υπό το βάρος της συκοφαντίας εναντίον και του ηγέτη της Δεξιάς και της παράταξης, η Κεντροαριστερά κερδίζει την εξουσία, η ακραία φιλοδοξία του ολετήρα Ανδρέα σε σύμπραξη με τους αριστερούς παρακρατικούς και το αριστερό πεζοδρόμιο φέρνουν τη Δικτατορία και όσα ακολούθησαν.

Και μια ωραία πρωία του 2013, πενήντα χρόνια μετά, σηκώνεται η Παπαρήγα στη Βουλή και δηλώνει "φυσικά και δεν είχε καμιά ευθύνη ο Καραμανλής για τη δολοφονία Λαμπράκη". Σαν να μην συνέβη τίποτα. Σαν και η ιστορική συκοφαντία η οποία εκπορεύτηκε από την αριστερή αληταρία να μην καθόρισε κυριολεκτικά την ιστορία του τελευταίου μισού αιώνα.

Αλλά ας θίξουμε και το ζέον θέμα, η αναφορά του οποίου σύμφωνα με την δικτατορία της μεταπολιτευτικής πολιτικής ορθότητας σε κατατάσσει πιο κάτω κι από παιδεραστή. Τον Σεπτέμβριο του 2009 ο Κώστας Καραμανλής κατήγγειλε ανοιχτά τους Αμερικανούς ότι τον ανέτρεψαν λόγω της ελληνορωσσικής ενεργειακής συνεργασίας που προωθούσε ένθερμα. Δεν πρέπει να επανεξεταστούν ψύχραιμα τα ιστορικά γεγονότα της δικτατορικής περιόδου πέρα από την άκρατη δαιμονοποίησή τους από την Αριστερά;
Και τον Παπαδόπουλο τον ανέτρεψε αμερικανο-σιωνιστικό πραξικόπημα στον δρόμο προς εκλογές τον Φεβρουάριο του 1974, επειδή δεν παρείχε βάσεις μεταστάθμευσης στα αμερικανικά αεροσκάφη που έσπευδαν να συνδράμουν τους Ισραηλινούς στον Δ' Αραβοϊσραηλινό Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ τον Οκτώβριο του 1973, ενώ οι Ισραηλινοί ηττώντο. Και το Κισσινγκεριανής μεθοδεύσεως πραξικόπημα αυτό δεν καθόρισε τις μετέπειτα εξελίξεις;

Όλα αυτά και πολλά άλλα όφειλαν να αναθεωρηθούν. Ναι, δεν υπήρχε υψηλότερο αλλά και πιο εθνικά αναγκαίο καθήκον από την αποκατάσταση της Δεξιάς πολιτικής ηγεμονίας. Κι αυτοί φυγομάχησαν. Στην ίδια ιστορική συγκυρία όπου ο Μπλερ μεταμόρφωνε σε Θατσερικό το Εργατικό Κόμμα, μισό από το οποίο, η λεγόμενη Αριστερή Πτέρυγα ήταν σκληροπυρηνικοί μαρξιστές.
Την ίδια στιγμή που σε όλη την Ευρώπη κυνηγούσαν τους κομμουνιστές "από χωρίου εις χωρίον". Ο Καραμανλής επέλεξε να κυβερνήσει με το Κέντρο και την Αριστερά. Βλέπετε πως εξηγούνται οι μαζικοί διορισμοί αριστερών με τις χιλιάδες νομιμοποιήσεις του Πάκη; Βλέπετε τα διόλου αόρατα πολιτικά νήματα που εξηγούν το σήμερα;

Όσο για σας και για μένα, αγαπητοί δεξιοί, γι' αυτούς είμαστε τα βόδια και σαν βόδια μας αντιμετωπίζουν. Τα βόδια που με την ψήφο τους σύρουν το κάρο για να το φέρουν στην εξουσία σε όφελος μιας κομματικής φεουδαρχίας, μιας κομματικής καμαρίλας και της Αριστεράς, χωρίς (τα βόδια) να πάρουν τίποτα. Γι' αυτό έχουν να διοριστούν μαζικά δεξιοί στο Δημόσιο από το 1977 - σκόρπιες περιπτώσεις δεν μετρούν.

Καταλαβαίνετε τώρα γιατί φωνάζω χρόνια ότι η ΝΔ είναι ψευδεπίγραφο κόμμα; Ή νομίζετε, εκείνο το γνήσιο "πολιτικό ζώο", ο Βασίλης Ζήσης, ο Φάκτορας, δεν ήξερε τί έλεγε όταν το 2009 ούρλιαζε "νέο κόμμα!"

Η ΝΔ βρίσκεται σήμερα σε τροχιά εξουσίας. Και βλέπω μερικούς πάλι με το μαχαίρι στο στόμα, έτοιμους για το ρεσάλτο (στη μίζα). Καθώς η αλήθεια τους πονάει, ουδόλως με ενδιαφέρει αν κατηγορηθώ δήθεν για διασπορά ηττοπαθών και διασπαστικών απόψεων από ψωμιζόμενους κομματογλείφτες. Τα πράγματα οφείλουν να ειπωθούν.

Όσον αφορά το σήμερα, πρώτον οι κομμουνιστές δεν θα παραδώσουν την εξουσία πρόωρα (η φυσική τους τάση είναι να μην την παραδώσουν ποτέ), πόσω μάλλον που ο Τσίπρας άρχισε και αυτός να χρησιμοποιεί τα ελικόπτερα σαν ταξί, Σούνιο-Αίγινα. Δεύτερον, παρά τη δημοσκοπική υπεροχή, η ΝΔ δεν ξεκολλά από το 25-28%, την ώρα που το 1/3 των ερωτώμενων απαντά "δεν γνωρίζω-δεν ψηφίζω-δεν απαντώ" το οποίο την ώρα της κάλπης δυνητικά μπορεί να ανατρέψει τα προγνωστικά. Τρίτον αυτή η ιδεολογικοπολιτική ηγεμονία για την οποία φωνάζω συνεχώς, ενισχύει τον Τσίπρα στην πόλωση μεταξύ "προόδου και αντίδρασης" με την οποία θα πορευτεί προς τις οψέποτε εκλογές, καλώντας τους εκλογείς να ξεχάσουν τα οικονομικά τους βάσανα και να ψηφίσουν συναισθηματικά κατά του "κράτους της Δεξιάς". Τέταρτον, ένα εκτιμώμενο 15-20% δεξιών ψηφοφόρων απέχει ή μετακόμισε, και ενώ όλοι ατενίζουν το Κέντρο ή ακόμα και την Αριστερά σε ζητιανιά ολίγων ψηφαλακίων, αφήνουν τη δεξιά δεξαμενή συμπορευόμενοι με τον Τσίπρα σε τζαμιά και συναφή.

Ο Κυριάκος λένε μαθαίνει γρήγορα και μακάρι. Αποτελεί ιστορική ειρωνεία να ζητάς από κάποιον που το πιθανότερο θα αυτοπροσδιοριζόταν ως "ελευθεριακός φιλελεύθερος" να αποκαταστήσει την ηγεμονία της Δεξιάς, να αποκαταστήσει ανθρώπους και καταστάσεις για τους οποίους ίσως πιστεύει τα ίδια με την Αριστερά. Αλλά η Ιστορία δεν θέτει εύκολα καθήκοντα σε όσους επιζητούν τα ύπατα αξιώματα, μ' άλλα λόγια την αθανασία.

Έχει πλοηγό, τις ρήσεις του πατέρα του. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι ο μόνος Έλληνας πολιτικός βεληνεκούς που έχει εκστομίσει λακωνικά μεγάλες ιστορικές αλήθειες. Μία απ' αυτές : "Το 1981 ήρθαν στην εξουσία τα χαμηλά στρώματα".

Ο Κυριάκος πήρε μόνο μια μικρή γεύση από το ταξικό μίσος των πληβείων απέναντί του και απέναντί μας με το "Σας γαμώ τα Χάρβαρντ". Το υπαρξιακό σύνθημα τους, ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν, είναι ο μόνος μας δρόμος. Σε σκληρές εποχές, οι άνθρωποι ακολουθούν μόνον αυτούς που μπορούν να οδηγήσουν από σκληρούς δρόμους στη σωτηρία.