Επενδυτές με το Ζόρι!

https://raskolnick.wordpress.com/2016/08/27/forced-investment/

Σε δελτίο Τύπου, διαβάζουμε ότι στα πλαίσια των επισκέψεών του σε φορείς του Νομού, ο υπουργός και βουλευτής Χανίων κ. Γιώργος Σταθάκης πραγματοποίησε επίσκεψη την Πέμπτη 11 Αυγούστου 2016 στη Συνεταιριστική Τράπεζα Χανίων όπου και συναντήθηκε με τον κ. Μαρακάκη, πρόεδρο της Τράπεζας και με μέλη του Διοικητικού της Συμβουλίου.

Ο κ. υπουργός ανάπτυξης, δήλωσε ικανοποιημένος για τη θετική συνεισφορά του ομίλου της Συνεταιριστικής Τράπεζας Χανίων στην οικονομική δραστηριότητα της Κρήτης.

Ο πρόεδρος της τράπεζας, με τη σειρά του, ευχαρίστησε τον υπουργό για το άριστο κλίμα συνεργασίας και για την διαρκή του στήριξη στον θεσμό των συνεταιριστικών τραπεζών.

Αν όμως, μεταξύ τους, ο υπουργός της ανάπτυξης κι ο πρόεδρος της τράπεζας τα βλέπουν όλα ρόδινα, από “τη θετική συνεισφορά του ομίλου της Συνεταιριστικής Τράπεζας Χανίων στην οικονομική δραστηριότητα της Κρήτης”, τα αισθήματα της φίλης μου της Ηρώς, είναι εντελώς διαφορετικά! 

Βλέπετε, τους κόπους και τις οικονομίες ολόκληρης της ζωής της φίλης μου, το όνειρό που δέκα χρόνια τώρα σχεδίαζε να κάνει πραγματικότητα μόλις θα έβγαινε στη σύνταξη, τον γύρω του κόσμου σε 60 χιλιάδες ευρώ –όσα είχε στην άκρη η Ηρώ, για την πραγμάτωση του ονείρου της- της τα έφαγε η Συνεταιριστική Τράπεζα Χανίων με το περιβόητο πρόγραμμα «Αποδίδω». 

Ασύλληπτα τα ποσά για τον κάθε μικροκαταθέτη χωριστά. Ασύλληπτη και η απάτη  που καταβρόχθισε τις οικονομίες πολλών ανθρώπων  εντός κι εκτός Κρήτης. 

Ποιος Χανιώτης μπορεί να ξεχάσει την κυρία από το Περιστέρι, που επισκέφτηκε την πόλη μας απεγνωσμένη! Απεργία πείνας μπροστά από το κεντρικό κτίριο της Συνεταιριστικής Τράπεζας Χανίων, στο κέντρο της πόλης μας, είχε πραγματοποιήσει πριν λίγο καιρό η 70χρονη γυναίκα, καταγγέλλοντας ότι έχασε όλη της την περιουσία, περίπου 160.000 ευρώ, με τη μετατροπή του καταθετικού της λογαριασμού σε επενδυτικό,τον Απρίλιο του 2015, χωρίς η ίδια να το γνωρίζει ή να συναινεί. 

“Οι μετοχές της συγκεκριμένης πελάτισσας (σ.σ. μετοχές που η ίδια ποτέ δεν ζήτησε να αγοράσει) παραμένουν στη διάθεσή της. Πλέον η αξία τους είναι εξαϋλωμένη και υπάρχει απαγόρευση ρευστοποίησης από την Τράπεζα της Ελλάδος, άρα δεν μπορούμε να της δώσουμε τα χρήματά της. Αντιθέτως, αν υπάρχουν ακόμα χρήματα στον καταθετικό λογαριασμό της, ασφαλώς αυτά είναι στη διάθεσή της”, απαντούσε με περίσσιο θράσος ο εν λόγω τραπεζίτης, στην έκκληση της γυναίκας για επιστροφή των καταχρασθέντων χρημάτων της, που τα χρειαζόταν επειγόντως. 

Τα γράψανε για λίγες μέρες οι εφημερίδες τα καθέκαστα και μετά έπεσε ξανά η συνηθισμένη ένοχη σιωπή, από τα μέσα της μαζικής μας εξαπάτησης… Η ίδια σιωπή που καταπίνει τα πλείστα όσα οικονομικά σκάνδαλα των καιρών μας.

Όμως είναι τόσες πολλές οι περιπτώσεις των εξαπατηθέντων, σαν της κυρίας από το Περιστέρι ή της φίλης μου της Ηρώς, από τα Χανιά. Έτσι που πέφτουν οι αγωγές κατά της απάτης της Τράπεζας,  μέχρι και ομάδα στο facebook φτιάχτηκε για τη διεκδίκηση των κλεμμένων κομποδεμάτων κι έχουν ανακατευθεί για τα περεταίρω και μεγάλα, εξειδικευμένα δικηγορικά γραφεία. 

Είδα, που λέτε, την Ηρώ προχθές, στο κουρείο του Αυγερινού. Εγώ είχα πάει για να κουρευτώ κι αυτή είχε έρθει για να εισπράξει το νοίκι του μαγαζιού που της ανήκει, και μου είπε τα καθέκαστα.  Είχε εναποθέσει τις ελπίδες της στο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και το Σεπτέμβριο του 2015, μου εξομολογήθηκε. Τότε που συζητούσαν για τα ισοδύναμα και υπόσχονταν να αποκαταστήσουν την έννομη τάξη και να πατάξουν τη διαπλοκή.  Αλλά είναι πλέον η  Ηρώ έξαλλη με το κράτος που δεν κάνει τίποτα για της επιστραφούν τα κλεμμένα χρήματά της. Είναι πια και προσωπικό το θέμα κι είναι ακόμα πιο έξαλλη με το Σταθάκη, τον οποίο μάλιστα, όπως με διαβεβαίωσε,  τον είχε σταυρώσει και τον Γενάρη και τον Σεπτέμβρη και του είχε δώσει, μαζί με την ψήφο της, και την ευχή της να είναι ένας καλός βουλευτής κι ένας δίκαιος υπουργός. 

“Και τώρα, ο άνθρωπος που ψήφισα, ο  καθηγητής μου στο Πανεπιστήμιο, ανταλλάσσει χαμόγελα και χειραψίες με τον κατεξοχήν υπεύθυνο αυτής της κατάστασης. Δεν μας εξηγεί κανείς, σε ποια μαύρη τρύπα πέσανε τα λεφτά μας και γιατί ο πρόεδρος της τράπεζας (αλλιώς τον χαρακτήριε, μα δε γράφεται αυτό), αντί να λογοδοτεί, συναγελάζεται με τον κυρ-υπουργό μας”, έφτασε να τσιρίζει κάποια στιγμή η Ηρώ, έτσι που την είχα τραβήξει έξω από το κουρείο, να τα πούμε. 

Είχε βγάλει μέσα από την τεράστια δερμάτινη τσάντα της και κράδαινε σε έξαλλη, εν τέλει, κατάσταση, το σχετικό φύλλο της εφημερίδας με το δελτίο Τύπου και τις αναμνηστικές φωτογραφίες του κ. Σταθάκη με τον κ. Μαρακάκη, να χασκογελούν πλατιά στον φωτογραφικό φακό του τοπικού δημοσιογράφου. Έτσι έμαθα κι εγώ για την αυγουστιάτικη επίσκεψη του κ. υπουργού στη Συνεταιριστική Τράπεζα Χανίων.

Καθόλου άγνωστη δεν μου ήταν, εξάλλου, η ένταση που είχε δημιουργηθεί στη Γενική Συνέλευση της Τράπεζας Χανίων, ένα μόλις μήνα πριν, από τους εξαπατηθέντες.

“Αχ βρε Ηρώ μου και να το ήξερα εγκαίρως ότι είχες μέσα σ’ εκείνο το σκοτεινό άντρο, τα λεφτά σου. Περισσότερα από τρία ή τέσσερα χρόνια τώρα, φαινόταν καθαρά, ότι από τα θαλασσοδάνεια που έδινε η Τράπεζα Χανίων στους υμετέρους, γρήγορα θα βούλιαζε. Φυσικά, η Τράπεζα της Ελλάδας, έκανε το κορόιδο, αλλά του φίλου μας του Βαγγέλη, που ήξερα ότι είχε το κομπόδεμά του εκεί κι αυτός, του είπα να προσέχει κι έτσι ρευστοποίησε εγκαίρως τις συμμετοχές του και πήρε τις καταθέσεις του από κει μέσα. Τη γλύτωσε ο Βαγγέλης. Αν το ήξερα βρε Ηρώ μου, ότι κι εσύ τα ίδια είχες κάνει, μπορεί να σε είχα γλυτώσει κι εσένα, κακομοίρα μου!”, της είπα, για να της πουλήσω εξυπνάδα. “Όσο για την συμμετοχή της τράπεζας στην τοπική ανάπτυξη, ας μην το συζητάμε, καλύτερα”, συμπλήρωσα σχολιάζοντας το δελτίο Τύπου που προανέφερα και που μου είχε δώσει να διαβάσω. Όμως, εκείνη τη στιγμή, την κατακόκκινη από τον εκνευρισμό της Ηρώ, καθόλου δεν την ενδιέφερε το θέμα της ανάπτυξης. 

Μόνο για μια στιγμή με κοίταξε με μια λυπημένη σκυλίσια ματιά κι αμέσως μετά θυμήθηκε πάλι τα πολιτικά πράγματα κι αγρίεψε ξανά: “Απ’ όλους, μόνο η Χρυσή Αυγή κατήγγειλε τις ασχήμιες της Τράπεζας Χανίων, να το ξέρεις”, μου είπε η Ηρώ, καθώς την αποχαιρετούσα. Δεν συνεχίσαμε την κουβέντα μας, γιατί είχε έρθει η σειρά μου να κουρευτώ και μου έκανε νόημα από μέσα ο Αυγερινός. Χαιρετηθήκαμε και είπαμε να ξαναβρεθούμε. 

Αργότερα, όταν γκούγκλαρα το θέμα, διαπίστωσα ότι πράγματι, η σιωπή των κομμάτων και των παρατάξεων, πολιτικών και αυτοδιοικητικών, γύρω από την απάτη της Τράπεζας Χανίων, είναι εκκωφαντική. Με λαμπρή (sic) εξαίρεση, το κρητικό παρακλάδι της νεοναζιστικής οργάνωσης, που έβγαλε μακροσκελή ανακοίνωση, πράγματι. Αυτά τουλάχιστον ομολογούν οι μηχανές αναζήτησης στα ψηλά –δεν ξέρω τι γίνεται στα ψιλά, αλλά αυτό είναι το μήνυμα που πήρε κι η Ηρώ: “μόνο η Χρυσή Αυγή κατήγγειλε τις ασχήμιες της Τράπεζας Χανίων”.

Ανεξάρτητα όμως των αποτελεσμάτων των μηχανών αναζήτησης και της γνώμης της φίλης μου της Ηρώς, η επίσκεψη του υπουργού Ανάπτυξης, μέσα στο κατακαλόκαιρο,  στα δροσερά γραφεία της κατά τα άλλα υπόλογης στο κοινό περί δικαίου αίσθημα, τράπεζας Χανίων, είναι κι αυτή ενδεικτική της κατάστασης που βιώνουμε: η ηθική, η πολιτική, η κοινωνική και μοιραία στο τέλος και η οικονομική κατάπτωση και η σήψη, δεν φαίνεται να έχουν τέλος. 

Η κοινωνία μας οφείλει να βρει τρόπους να αντιδράσει μπροστά σε αυτήν τη θεσμική κραιπάλη που εκτυλίσσεται μπροστά στα φαινομενικά αδιάφορα μάτια μας.

Φωτοκολάζ: “Fake makeup”