http://agriazwa.blogspot.gr/2016/07/blog-post.html
Η απλή αναλογική δεν είναι απλά ένας ακόμη αντιπερισπασμός από μία ακόμη βίαια κλοπή συντάξεων που υποχρεώνει πολλούς στην απότομη συνειδητοποίηση πως οι κόκκινες γραμμές ήταν ροζ στρινγκάκι ενώ άλλους τους οδηγεί σε σίγουρο θάνατο.
Ο Τσίπρας με την απλή αναλογική παίζει το τελευταίο του χαρτί.
Στόχος είναι μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση πριν αυτά που γίναν κι αυτά που έρχονται επιστρέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε μονοψήφια ποσοστά ώστε:
Α) να μοιραστεί τη νομή της εξουσίας με τη ΝΔ σε ποσοστό 2/1 μέσω μιας αναγκαστικής συγκυβέρνησης παγιώνοντας την παρουσία του στον κρατικό μηχανισμό
και
Β) να ρίξει τα συνθλιπτικά κυβερνητικά βάρη στη ΝΔ ασκώντας ρητορική εσωτερικής αντιπολίτευσης.
Μια ακόμη αμφίβολη προσπάθεια καθώς το ΠΑΣΟΚ της Φώφης και το Ποτάμι του Θεοδωράκη παρά το όποιο επιπόλαιο φλερτ με τον Τσίπρα, προτιμούν να πάρουν το ρίσκο μιας συγκυβέρνησης με τη ΝΔ απευθείας σε μελλοντικό χρόνο από το να γίνουν σύντομα συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ σε μια αναγκαστική συγκυβέρνηση ΝΔ/Σύριζα.
Αν δεν βγει στους Συριζανέλ η απλή αναλογική, θα είναι υποχρεωμένοι να πιούν το πικρό ποτήρι μέχρι τελευταίας σταγόνας ενώ μαστουρωμένοι από το αφροδισιακό της «εξουσίας», θα συνεχίζουν το εμπόριο χαλασμένων παραισθησιογόνων αναμεμιγμένων με μπόλικο τοξικό και ταξικό κυνισμό.
Γιατί: πέρα από το νέο εργασιακό που θα νομιμοποίησει την ήδη κυρίαρχη εργασιακή ζούγκλα, η απαίτηση για αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 3,5% σε μια οικονομία που απειλείται από στιγμή σε στιγμή με κατάρρευση οδηγεί αυτόματα και μέσω του κόφτη σε μέτρα 6 δις το 2017. 600 ευρώ ανά κεφάλι το χρόνο, 50 λιγότερα ευρώ ανά άτομο.
Κι αυτή είναι η αισιόδοξη εκτίμηση που προϋποθέτει όχι μεγάλη πτώση του ΑΕΠ. Η φοροεξάντληση όμως και η μείωση των τουριστικών εσόδων δεν λειτουργούν ευνοϊκά στο ΑΕΠ, ούτε φυσικά τα κανόνια και η συνεχιζόμενη φυγή εταιριών.
Όχι, δεν θα γίνουμε Βενεζουέλα. Κάποια Σούπερ Μάρκετς θα έχουν γεμάτα ράφια. Απλά με τον κρατικό μηχανισμό στην κατάσταση που βρίσκεται, θα δούμε κόσμο να πεθαίνει στους δρόμους. Ίσως και κάποιοι από εμάς να είμαστε ένας από αυτούς.
Κανένα φιλί ζωής: Όπως το προβλέψαμε, το Brexit οδήγησε σε σκλήρυνση της γερμανικής πολιτικής. Περισσότερη λιτότητα, γερμανικοί κανόνες παντού. Ο Σόιμπλε έχει μερικούς μήνες να υλοποιήσει τη γερμανική του Ευρώπη, με όποιο κόστος, ακόμη και με τη διάλυση της ΕΕ.
Κι εδώ ξεκινάν κι άλλες ρήξεις. Ο Γιούνγκερ προσπαθεί να κρατήσει την ΕΕ, δίνοντας σε πείσμα των Γερμανών περίοδο χάριτος μερικών βδομάδων στην μείωση των Ισπανικών και Πορτογαλικών ελλειμμάτων από το 4,4 στο 3%.
Φυσικά τα ελλείμματα δεν μειώνονται έτσι σε μερικές βδομάδες. Απλά ο Γιούνγκερ ροκανίζει χρόνο απέναντι στη γερμανική επιθετικότητα ελπίζοντας να μην έχει διαλυθεί η ΕΕ πριν τις γερμανικές εκλογές του 17 που μπορεί να οδηγήσουν σε διαφορετικό μείγμα πολιτικών δυνάμεων κι επομένως ίσως και σχεδιασμών.
Το Brexit έδωσε περιθώρια και στον άλλο άσπονδο φίλο των Γερμανών, τον Μάριο Ντράγκι, να κόψει καλού κακού μπόλικα ευρά, λες και η ποσοτική του χαλάρωση δεν υπονόμευε αρκετά το όπλο της γερμανικής πολιτικής που λέγεται λιτότητα μέσω της οποίας επιχειρεί την πλήρη εξάρτηση των άλλων ευρωπαϊκών οικονομιών.
Ο Ρέντζι από την άλλη, απέναντι στη γερμανική αδιαλλαξία, καταφεύγει σε αντάρτικο:
Απέναντι στο ενδεχόμενο να οδηγηθούν οι ιταλικές τράπεζες σε Bail in κι επομένως και σε capital controls πριν από αυτό, παραβιάζει κατάφορα τους τραπεζικούς κανόνες και τις ανακεφαλοποιεί με κρατικά κεφάλαια.
Το Brexit έχει βλάψει λιγότερο προς το παρόν τη Μ.Βρετανία από ότι την ΕΕ.
Άγνωστο το πώς θα επηρεάσει το Brexit την επανάληψη του δεύτερο γύρου των Αυστριακών εκλογών που θα ξαναγίνουν μετά από σχετική απόφαση του ανώτατου συνταγματικού δικαστηρίου που διαπίστωσε παρατυπίες.
Νοθεία. Αυτό τα λέει όλα για το πόσο αδίστακτο είναι το ευρωιερατείο και οι ντόπιοι λακέδες του.
Φυσικά, το Brexit έχει φέρει πολιτικό σεισμό και στη Μ.Βρετανία, καθώς ήταν κάτι στο οποίο η πλειοψηφία των ελίτ στον δυτικό κόσμο ήταν αντίθετοι ενώ πεισμένες από την παντοδυναμία και τον ζήλο της προπαγάνδας τους υποτίμησαν την πιθανότητά του:
Δύο πρωθυπουργοί τελείωσαν: Ο ένας, ο τωρινός, ο Cameron, με αξιοπρέπεια παραιτήθηκε. Ο άλλος, πιθανός μελλοντικός πρωθυπουργός, ο Boris Johnson, επέλεξε να μην πάρει την πρωθυπουργία μαζί με την καυτή πατάτα του Brexit, με αποτέλεσμα να μην αποκτήσει την πρώτη μάλλον ποτέ του.
Στο στρατόπεδο των εργατικών, ο Corbyn έχασε συντριπτικά την ψήφο εμπιστοσύνης και είναι υποχρεωμένος να καθαρίσει το κόμμα από τους Blairιτες πριν τον φάνε.
Ο Farange παραιτείται από το UKIP. Αρκετά εύλογα: Το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου πέτυχε τον αυτοσκοπό του: Το Brexit. Μάταια λοιπόν τον κατηγορούν τα ευρωμήντια για λαγό και για έλλειψη ευθύνης και «πατριωτισμού».
Μπορεί να είναι ο Farange όμως σίγουρος, απολύτως σίγουρος, ότι παρότι η βρετανική πολιτική σκηνή σε όποια εκδοχή της είναι απείρως πιο σοβαρή κι υπεύθυνη από όποια εκδοχή της ελληνικής, δεν θα υπάρξουν δυνάμεις που θα μετατρέψουν το βρετανικό Όχι σε Ναι;
Έγινε στην Ελλάδα. Νοθεία έγινε στην Αυστρία.
Δεν είναι πιθανό να γίνει στη Μ.Βρετανία αλλά δεν είναι κι απολύτως απίθανο.
Κλείνοντας, ας μιλήσουμε για το σχέδιο X του Γιάνη Βαρουφάκη και τουGalbraith, όπως αυτό περιγράφεται από τον δεύτερο.
Εθνικοποίηση των τραπεζών, capital controls, παράλληλο νόμισμα κλπ κλπ.
Ο Τσίπρας χρησιμοποίησε το Βαρουφάκη, να ρίξει άδεια για πιάσει γεμάτα, όμως ο πρώτος δεν είχε καμία ριζοσπαστική διάθεση, μοναχά μπόλικη ριζοσπαστική ρητορική.
Όταν ο Τσίπρας κατάλαβε πως οι εκβιασμοί του Βαρουφάκη ήταν αδύναμοι μπροστά στους πραγματικούς εκβιασμούς των δανειστών, τον αντικατέστησε ο ίδιος κι αργότερα με τον Τσακαλώτο που ο πατέρας του έχει ένα μύριο ευρώ σεHedge Funds. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο μαρξισμός είναι καλός μόνο για πανεπιστημιακές αίθουσες και θεωρητικολογίες.
Το Plan X θα είχε τύχη μόνο αν είχε την στήριξη της πολιτικής ηγεσίας και του λαού κι αν εφαρμοζόταν από τις πρώτες κιόλας μέρες, τότε που οι τράπεζες ήταν ανακεφαλοποιημένες και υπήρχαν ακόμη έστω κάποια αποθεματικά παρά το μνημονιακό πλιάτσικο.
Θα περνούσαμε μαύρες μέρες κι η οικονομία θα έπεφτε σε κώμα. Από το κώμα υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις εξόδου. Δεν υπάρχει όμως καμία καταγεγραμμένη περίπτωση που να έχει φυτρώσει ακρωτηριασμένο μέλος.
Και συνεχίζουν να μας ακρωτηριάζουν.
Μια υποσημείωση: Αν ισχύουν οι αποκαλύψεις Παππά-Κοτζιά κι αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο ΑΝ, ο Βαρουφάκης αρχικά είχε εισηγηθεί τη συνέχιση του προγράμματος Σαμαρά και το κλείσι
μο της αξιολόγησης. Αυτό σημαίνει πως το Plan X δεν ήταν έτοιμο πριν τις εκλογές αλλά σχεδιάστηκε στο πόδι μετά...
Ο Βαρουφάκης ήταν ο χρήσιμος ηλίθιος του Τσίπρα, ενός πρωθυπουργού, που όπως το απέδειξε η θητεία του, ήθελε το ευρώ και τις ευρωκαρέκλες πάση θυσία. Κι αυτό κάνει: θυσιάζει τους πάντες.
Μάλλον θα έρθει κι η στιγμή που θα θυσιάσει και τον Βαρουφάκη.
Γιάνη. Για αρκετό καιρό φύλαγες τα νώτα των φίλων σου πολιτικών. Υπάρχουν αρκετές πιθανότητες ο κώλος σου από περιζήτητος να γίνει επικηρυγμένος γιατί όπως καταλαβαίνεις χρειάζονται πάντα αποδιοπομπαίοι τράγοι. Κυρίως μετά από εθνικές καταστροφές.
Καλωσήρθες στην πολιτική Γιάνη. Την τέχνη της εξαπάτησης καις της εκμετάλλευσης.
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com
Ο Τσίπρας με την απλή αναλογική παίζει το τελευταίο του χαρτί.
Στόχος είναι μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση πριν αυτά που γίναν κι αυτά που έρχονται επιστρέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε μονοψήφια ποσοστά ώστε:
Α) να μοιραστεί τη νομή της εξουσίας με τη ΝΔ σε ποσοστό 2/1 μέσω μιας αναγκαστικής συγκυβέρνησης παγιώνοντας την παρουσία του στον κρατικό μηχανισμό
και
Β) να ρίξει τα συνθλιπτικά κυβερνητικά βάρη στη ΝΔ ασκώντας ρητορική εσωτερικής αντιπολίτευσης.
Μια ακόμη αμφίβολη προσπάθεια καθώς το ΠΑΣΟΚ της Φώφης και το Ποτάμι του Θεοδωράκη παρά το όποιο επιπόλαιο φλερτ με τον Τσίπρα, προτιμούν να πάρουν το ρίσκο μιας συγκυβέρνησης με τη ΝΔ απευθείας σε μελλοντικό χρόνο από το να γίνουν σύντομα συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ σε μια αναγκαστική συγκυβέρνηση ΝΔ/Σύριζα.
Αν δεν βγει στους Συριζανέλ η απλή αναλογική, θα είναι υποχρεωμένοι να πιούν το πικρό ποτήρι μέχρι τελευταίας σταγόνας ενώ μαστουρωμένοι από το αφροδισιακό της «εξουσίας», θα συνεχίζουν το εμπόριο χαλασμένων παραισθησιογόνων αναμεμιγμένων με μπόλικο τοξικό και ταξικό κυνισμό.
Γιατί: πέρα από το νέο εργασιακό που θα νομιμοποίησει την ήδη κυρίαρχη εργασιακή ζούγκλα, η απαίτηση για αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 3,5% σε μια οικονομία που απειλείται από στιγμή σε στιγμή με κατάρρευση οδηγεί αυτόματα και μέσω του κόφτη σε μέτρα 6 δις το 2017. 600 ευρώ ανά κεφάλι το χρόνο, 50 λιγότερα ευρώ ανά άτομο.
Κι αυτή είναι η αισιόδοξη εκτίμηση που προϋποθέτει όχι μεγάλη πτώση του ΑΕΠ. Η φοροεξάντληση όμως και η μείωση των τουριστικών εσόδων δεν λειτουργούν ευνοϊκά στο ΑΕΠ, ούτε φυσικά τα κανόνια και η συνεχιζόμενη φυγή εταιριών.
Όχι, δεν θα γίνουμε Βενεζουέλα. Κάποια Σούπερ Μάρκετς θα έχουν γεμάτα ράφια. Απλά με τον κρατικό μηχανισμό στην κατάσταση που βρίσκεται, θα δούμε κόσμο να πεθαίνει στους δρόμους. Ίσως και κάποιοι από εμάς να είμαστε ένας από αυτούς.
Κανένα φιλί ζωής: Όπως το προβλέψαμε, το Brexit οδήγησε σε σκλήρυνση της γερμανικής πολιτικής. Περισσότερη λιτότητα, γερμανικοί κανόνες παντού. Ο Σόιμπλε έχει μερικούς μήνες να υλοποιήσει τη γερμανική του Ευρώπη, με όποιο κόστος, ακόμη και με τη διάλυση της ΕΕ.
Κι εδώ ξεκινάν κι άλλες ρήξεις. Ο Γιούνγκερ προσπαθεί να κρατήσει την ΕΕ, δίνοντας σε πείσμα των Γερμανών περίοδο χάριτος μερικών βδομάδων στην μείωση των Ισπανικών και Πορτογαλικών ελλειμμάτων από το 4,4 στο 3%.
Φυσικά τα ελλείμματα δεν μειώνονται έτσι σε μερικές βδομάδες. Απλά ο Γιούνγκερ ροκανίζει χρόνο απέναντι στη γερμανική επιθετικότητα ελπίζοντας να μην έχει διαλυθεί η ΕΕ πριν τις γερμανικές εκλογές του 17 που μπορεί να οδηγήσουν σε διαφορετικό μείγμα πολιτικών δυνάμεων κι επομένως ίσως και σχεδιασμών.
Το Brexit έδωσε περιθώρια και στον άλλο άσπονδο φίλο των Γερμανών, τον Μάριο Ντράγκι, να κόψει καλού κακού μπόλικα ευρά, λες και η ποσοτική του χαλάρωση δεν υπονόμευε αρκετά το όπλο της γερμανικής πολιτικής που λέγεται λιτότητα μέσω της οποίας επιχειρεί την πλήρη εξάρτηση των άλλων ευρωπαϊκών οικονομιών.
Ο Ρέντζι από την άλλη, απέναντι στη γερμανική αδιαλλαξία, καταφεύγει σε αντάρτικο:
Απέναντι στο ενδεχόμενο να οδηγηθούν οι ιταλικές τράπεζες σε Bail in κι επομένως και σε capital controls πριν από αυτό, παραβιάζει κατάφορα τους τραπεζικούς κανόνες και τις ανακεφαλοποιεί με κρατικά κεφάλαια.
Το Brexit έχει βλάψει λιγότερο προς το παρόν τη Μ.Βρετανία από ότι την ΕΕ.
Άγνωστο το πώς θα επηρεάσει το Brexit την επανάληψη του δεύτερο γύρου των Αυστριακών εκλογών που θα ξαναγίνουν μετά από σχετική απόφαση του ανώτατου συνταγματικού δικαστηρίου που διαπίστωσε παρατυπίες.
Νοθεία. Αυτό τα λέει όλα για το πόσο αδίστακτο είναι το ευρωιερατείο και οι ντόπιοι λακέδες του.
Φυσικά, το Brexit έχει φέρει πολιτικό σεισμό και στη Μ.Βρετανία, καθώς ήταν κάτι στο οποίο η πλειοψηφία των ελίτ στον δυτικό κόσμο ήταν αντίθετοι ενώ πεισμένες από την παντοδυναμία και τον ζήλο της προπαγάνδας τους υποτίμησαν την πιθανότητά του:
Δύο πρωθυπουργοί τελείωσαν: Ο ένας, ο τωρινός, ο Cameron, με αξιοπρέπεια παραιτήθηκε. Ο άλλος, πιθανός μελλοντικός πρωθυπουργός, ο Boris Johnson, επέλεξε να μην πάρει την πρωθυπουργία μαζί με την καυτή πατάτα του Brexit, με αποτέλεσμα να μην αποκτήσει την πρώτη μάλλον ποτέ του.
Στο στρατόπεδο των εργατικών, ο Corbyn έχασε συντριπτικά την ψήφο εμπιστοσύνης και είναι υποχρεωμένος να καθαρίσει το κόμμα από τους Blairιτες πριν τον φάνε.
Ο Farange παραιτείται από το UKIP. Αρκετά εύλογα: Το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου πέτυχε τον αυτοσκοπό του: Το Brexit. Μάταια λοιπόν τον κατηγορούν τα ευρωμήντια για λαγό και για έλλειψη ευθύνης και «πατριωτισμού».
Μπορεί να είναι ο Farange όμως σίγουρος, απολύτως σίγουρος, ότι παρότι η βρετανική πολιτική σκηνή σε όποια εκδοχή της είναι απείρως πιο σοβαρή κι υπεύθυνη από όποια εκδοχή της ελληνικής, δεν θα υπάρξουν δυνάμεις που θα μετατρέψουν το βρετανικό Όχι σε Ναι;
Έγινε στην Ελλάδα. Νοθεία έγινε στην Αυστρία.
Δεν είναι πιθανό να γίνει στη Μ.Βρετανία αλλά δεν είναι κι απολύτως απίθανο.
Κλείνοντας, ας μιλήσουμε για το σχέδιο X του Γιάνη Βαρουφάκη και τουGalbraith, όπως αυτό περιγράφεται από τον δεύτερο.
Εθνικοποίηση των τραπεζών, capital controls, παράλληλο νόμισμα κλπ κλπ.
Ο Τσίπρας χρησιμοποίησε το Βαρουφάκη, να ρίξει άδεια για πιάσει γεμάτα, όμως ο πρώτος δεν είχε καμία ριζοσπαστική διάθεση, μοναχά μπόλικη ριζοσπαστική ρητορική.
Όταν ο Τσίπρας κατάλαβε πως οι εκβιασμοί του Βαρουφάκη ήταν αδύναμοι μπροστά στους πραγματικούς εκβιασμούς των δανειστών, τον αντικατέστησε ο ίδιος κι αργότερα με τον Τσακαλώτο που ο πατέρας του έχει ένα μύριο ευρώ σεHedge Funds. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο μαρξισμός είναι καλός μόνο για πανεπιστημιακές αίθουσες και θεωρητικολογίες.
Το Plan X θα είχε τύχη μόνο αν είχε την στήριξη της πολιτικής ηγεσίας και του λαού κι αν εφαρμοζόταν από τις πρώτες κιόλας μέρες, τότε που οι τράπεζες ήταν ανακεφαλοποιημένες και υπήρχαν ακόμη έστω κάποια αποθεματικά παρά το μνημονιακό πλιάτσικο.
Θα περνούσαμε μαύρες μέρες κι η οικονομία θα έπεφτε σε κώμα. Από το κώμα υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις εξόδου. Δεν υπάρχει όμως καμία καταγεγραμμένη περίπτωση που να έχει φυτρώσει ακρωτηριασμένο μέλος.
Και συνεχίζουν να μας ακρωτηριάζουν.
Μια υποσημείωση: Αν ισχύουν οι αποκαλύψεις Παππά-Κοτζιά κι αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο ΑΝ, ο Βαρουφάκης αρχικά είχε εισηγηθεί τη συνέχιση του προγράμματος Σαμαρά και το κλείσι
μο της αξιολόγησης. Αυτό σημαίνει πως το Plan X δεν ήταν έτοιμο πριν τις εκλογές αλλά σχεδιάστηκε στο πόδι μετά...
Ο Βαρουφάκης ήταν ο χρήσιμος ηλίθιος του Τσίπρα, ενός πρωθυπουργού, που όπως το απέδειξε η θητεία του, ήθελε το ευρώ και τις ευρωκαρέκλες πάση θυσία. Κι αυτό κάνει: θυσιάζει τους πάντες.
Μάλλον θα έρθει κι η στιγμή που θα θυσιάσει και τον Βαρουφάκη.
Γιάνη. Για αρκετό καιρό φύλαγες τα νώτα των φίλων σου πολιτικών. Υπάρχουν αρκετές πιθανότητες ο κώλος σου από περιζήτητος να γίνει επικηρυγμένος γιατί όπως καταλαβαίνεις χρειάζονται πάντα αποδιοπομπαίοι τράγοι. Κυρίως μετά από εθνικές καταστροφές.
Καλωσήρθες στην πολιτική Γιάνη. Την τέχνη της εξαπάτησης καις της εκμετάλλευσης.
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου