Ἡ «νεκρή» γλῶσσα τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν καί οἱ νεκρές ψυχές τῶν ζώντων (Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Ἀνακοίνωση  Τοῦ Δ.Σ. τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐνημερώσεως ἐπί τῶν Ἐθνικῶν Θεμάτων Ἐν ὄψει τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ ὑπόθεση τῆς γλώσσας τῶν Ἑλλήνων ἀποτελεῖ ἕνα ἀπό τά κατ’ἐξοχήν ἐθνικά μας θέματα καί ἐν ὄψει τῶν διατυπωθεισῶν προθέσεων τοῦ λεγομένου Ὑπουργείου Παιδείας, νά προβεῖ στήν ἐθνοκτόνο μείωση τῶν ὡρῶν διδασκαλίας τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν στά σχολεῖα μας Καταγγέλλει αὐτές τίς ἀδιανόητες σκέψεις καί προθέσεις, πού ἀποβλέπουν στή συρρίκνωση τοῦ ἐθνικοῦ μας πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος γονιμοποίησε τόν Παγκόσμιο, καί ἰδιαίτερα, τό Δυτικό Πολιτισμό, μέ κύριο φορέα τήν ἀρχαιοελληνική γραμματεία. Μία μονάκριβη γλῶσσα, πού ἐπηρέασε αἰσθητά τό λεγόμενο Ἑλληνο-Ρωμαϊκό Πολιτισμό καί τήν Εὐρωπαϊκή Ἀναγέννηση, διά μέσου τοῦ Βυζαντινοῦ Πολιτισμοῦ.     Μία γλῶσσα, τήν ὁποία ὕμνησαν διανοητές παγκοσμίου βεληνεκούς ὅπως π.χ. ὁ Γκαῖτε καί τήν ὁποία χρησιμοποίησε ὁ Μάρξ, γιά τή συγγραφή τῆς διδακτορικῆς του διατριβῆς, ἡ ὁποία εἶχε ὡς θέμα: «Διαφορά τῆς δημοκρήτειας καί ἐπικούρειας φυσικῆς φιλοσοφίας» (ἐκδ. «Γνώση» Ἀθήνα 1983).   Ἐπειδή ὁ Μάρξ διάβαζε τά Ἀρχαῖα Ἑλληνικά ἀπό τό πρωτότυπο, ἦταν βαθύς γνώστης τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς φιλοσοφίας, καί εἶχε ὡς μόττο μιά φράση τοῦ Ἐπίκουρου γιά τή γνώμη τῶν πολλῶν σχετικά μέ τούς θεούς.  Μία μονάκριβη γλῶσσα, ἡ ὁποία διδάσκεται στά περισσότερα μεγάλα Παν/μια τοῦ κόσμου, τά ὁποῖα μάλιστα ἔχουν Εἰδικά Τμήματα, χαρακτηριστικό γεγονός τό Παν/μιο «ΙRBAIN» τῆς Καλλιφόρνιας, τό ὁποῖο «ξοδεύει ἑκατομμύρια δολάρια γιά τήν ἀποθησαύριση ἕξι ἑκατομμυρίων ἑλληνικῶν λέξεων καί ἑβδομήντα ὀκτώ ἑκατομμυρίων λεκτικῶν τύπων τῆς γλώσσας μας» ἐνῶ: «Στό πρόγραμμα τῶν Η/Υ «Ἴβυκος», ἔχουν εὑρετηριαστεῖ συγγράμματα τεσσάρων χιλιάδων Ἀρχαίων Ἑλλήνων συγγραφέων καί τό ἔργο του συνεχίζεται». Αὐτά κατέθεσε ὁ Πρόεδρος τοῦ «Συντονιστικοῦ Κέντρου Ἑλληνισμοῦ», Νῖκος Πολυχρονίδης, σέ εἰδική ἐκδήλωση, ἡ ὁποία ἔγινε στό Παν/μιο Ἀθηνῶν, στίς 16 Ἀπριλίου 1997, μέ θέμα: «Ἡ ἐπίδραση τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας στήν Ἀγγλική καί στήν Διεθνή ἐπιστημονική Ὁρολογία». Συνεχίζοντας ὁ ἴδιος κατέθεσε καί τοῦτο: «Οἱ ἐπικεφαλῆς τοῦ Προγράμματος (ἑλληνίστρια Μάκ Ντόναλντ καί καθηγητές τῆς ἡλεκτρονικῆς Μπρούνερ καί Πιακάρντ) πιστεύουν ὅτι οἱ λεκτικοί τύποι τῆς Ἑλληνικῆς θά φθάσουν τά 90 ἑκατομμύρια ἔναντι μόνον 9 ἑκατομμυρίων τῆς Λατινικῆς». Προχωρώντας παραθέτει καί τήν ἄποψη τῆς πιό πάνω καθηγήτριας πού εἶπε: «Ἡ Ἑλληνική γλῶσσα, ὡς δομή πνευματική, εἶναι τό ὑπόδειγμα μέ τό ὁποῖον ἐδομήθησαν ἀκριβῶς καί πιστῶς ὅλες οἱ εὐρωπαϊκές γλῶσσες. (Τό ἀναφέρει ὁ ἀείμνηστος καθηγητής τῆς φιλολογίας Μενέλαος Παγουλᾶτος στό ἔργο του: «Ἀνθολόγιον Πατριδογνωσίας» ἐκδ. β’ «Γεωργιάδης» 1996, σελ. 115). Στήν ἴδια ἐκδήλωση, ὁ Πρύτανης τοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν Πέτρος Γέμπτος, στή σχετική του προσφώνηση, εἶπε καί τούτα: «Ἡ Ἑλλάδα εῖναι ἡ χώρα πού ἔδωσε στήν Εὐρώπη τό ὄνομά της. Εἶναι ἡ χώρα, πού ἔδωσε τά θεμέλια τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Πολιτισμοῦ, μέ τήν ἐπίδραση πού ἄσκησε τό Ἀρχαῖο Ἑλληνικό Πνεῦμα στή διαμόρφωση καί στήν ἀνάπτυξη τοῦ Πολιτισμοῦ τῶν Εὐρωπαϊκῶν Κρατῶν» Συνεχίζοντας ὁ Πρύτανης θά πεῖ: «Ἡ Ἑλληνική γλῶσσα μέ τήν πολυαίωνη ἀδιάκοπη χρήση της ἀποτέλεσε τό μέσο περάτωσης τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ, πού ἔθεσε τίς ἐννοιολογικές ἀλλά καί ἐρευνητικές βάσεις γιά τήν οἰκοδόμηση τῶν περισσοτέρων ἐπιστημῶν...» Παρακάμπτοντας, λόγω χώρου, τήν εἰσήγηση τοῦ ἀντιπροέδρου τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν Α. Τσοπανάκη ἔρχομαι στόν συντάκτη τοῦ πιό πάνω λεξικοῦ Ἀρ. Κωνσταντινίδη, πού τό ἔργο του βραβεύτηκε ἀπό τήν Ἀκαδημία, μέ συγκεκριμένα νούμερα καί ποσοστά τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας στά ἄλλα λεξικά ἀπέδειξε τήν ὑπεροχή τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας σέ ἀσύγκριτο βαθμό. Γιά παράδειγμα: Ἡ συμμετοχή τῶν ἑλληνικῶν λέξεων στήν Ἀγγλική γλῶσσα «ξεπερνᾶ τίς 150.000», προσθέτονας ὅτι «οἱ βασικές ἔννοιες σκέψης καί ἔκφρασης στήν Ἀγγλική ἀλλά καί στίς ἄλλες Εὐρωπαϊκές γλῶσσες εἶναι λέξεις πού ἔχουν ληφθεῖ αὐτούσιες ἀπό τήν ἑλληνική». Καταλήγω μέ τούτο τό εἰδικό συμπέρασμα τῆς ἔρευνας, ὡς πρός τό γιατί ἐπεκτάθηκε καί χρησιμοποιήθηκε ἡ γλῶσσα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων φιλοσόφων: «Αὐτά τά προικισμένα ἄτομα, ἄφησαν τά ἴχνη τους καί στή γλῶσσα δημιουργῶντας λέξεις, πού στήν πλειοψηφία τους ἀποτέλεσαν τή βάση καί ἔδωσαν τήν δυνατότητα νά ἐκφρασθεῖ καί ν’ ἀναπτυχθεῖ ὁ σημερινός Δυτικός Πολιτισμός» (Τά παρατηθέμενα κείμενα καταγράφονται στήν ἔκδοση τοῦ ΣΚΕ, Ἀθήνα 2001. Δέν παραπέμπω σέ σελίδες γιατί εἶναι ἕνα μικρό εἰδικό τεῦχος 30 σελίδων.) Κύριοι: Ἁρμόδιοι - ἀναρμόδιοι - ἄσχετοι καί πανάσχετοι τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας. Η ΕΕΕΘ Ἀντί γιά θεωρίες σάς καταθέτει συγκεκριμένα στοιχεῖα ἐρευνῶν καί μελετῶν πού ἀποδεικνύουν τή διαχρονική καί διαιώνια ἐπίδραση τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς γλώσσας στόν Παγκόσμιο Πολιτισμό, τόν ὁποῖο καλλιέργησε καί πότισε. Μετά ἀπ’ αὐτά Θεωρεῖ ὅτι ἡ κάθε ἀπόπειρα γιά τήν κολόβωση τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν στά σχολεῖα μας θά θεωρηθεῖ εὐθέως ὡς πράξη ἀνθελληνική καί ἐθνοκτόνος. Ἀθήνα 15 Ἰουνίου 2016 Γιά τήν Ἐπιτροπή Ἐνημερώσεως Ἐθνικῶν Θεμάτων Ὁ Πρόεδρος                 Ὁ Γενικός Γραμματεύς Πολίτης Παν. Λ. Παπαγαρυφάλλου            Ἀλέξ. Σῦρμας

Υποθήκες από το πολίτευμα της Σπάρτης: -«Ο Λυκούργος δίδασκε πως μεγάλη επίδραση στην ανάπτυξη της ανδρείας έχουν τη συνήθεια, η παιδεία, το μάθημα και ο τρόπος ζωής». -«Ο Αριστοτέλης έγραφε για τους Σπαρτιάτες πως δεν επιτρέπεται να θεωρεί κανείς ότι ένας πολίτης ανήκει στον εαυτό του, αλλά όλοι πιστεύουν πως όλοι ανήκουν στο κράτος, αφού ο καθένας είναι μέρος του και η φροντίδα για τον ένα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και τη φροντίδα για το σύνολο». -«Όλη η φροντίδα των Σπαρτιατών επικεντρωνόταν στην εκπαίδευση των νέων και αυτό το έκαναν για το καλό του κράτους». -«Η καλλιέργεια της φυλετικής καθαρότητας και η παιδεία ήταν αλληλοσυμπληρούμενες και αδιαχώριστες μεταξύ τους έννοιες».   ΣΗΜ. Τα παραθέματα αντλούνται από το έργο του Γερμανού καθηγητού T. Brake: «H πολιτική εκπαίδευση των Σπαρτιατών» εκδ. β’ από “Το αντίδοτο”, Καλαμάτα 2014.