Στα όρια της παραφροσύνης

Στα όρια της παραφροσύνης

1. Η χώρα βρίσκεται σε μια πτώση αντάξια της πνευματικότητας των αστικών κομμάτων. Ποτέ άλλοτε τόσοι ηλίθιοι δεν είχαν εξαπατήσει σε τέτοιο σημείο τον εαυτό τους που να πιστεύουν πως προσφέρουν μεγάλο έργο. Ενα είναι σίγουρο: Δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις θεωρητικά ένα μηχανισμό που παράγει παραμυθιασμένους. Χρειάζεται γερή δόση χιούμορ, δυνατά νεύρα και σθεναρή αντίσταση.

2. Οταν δεν έχεις παίξει στρατιωτάκια μικρός, σίγουρα θα το κάνεις μεγάλος. Φαντάσου, μάλιστα, να βρίσκεσαι επικεφαλής στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Ντύνεσαι κομάντο, μπαίνεις σε φρεγάδες, φωτογραφίζεσαι πάνω από χάρτες, γίνεσαι πομπώδης «τιμωρός» για τους Τούρκους (!) και ακολουθείς πιστά σαν σκυλί τις εντολές των ΝΑΤΟικών. «Στρατιωτάκι ακούνητο αμίλητο αγέλαστο, στον τοίχο κολλημένο!»

3. Αν ο γνωστός τηλεοπτικός αστέρας, ο πωλών τοις μετρητοίς βιβλία, που σήμερα κομπάζει για τα κατορθώματά του ως υπουργός Υγείας, τολμούσε να περάσει μια νύχτα σε θάλαμο καρκινοπαθών, η φάπα θα έπεφτε σύννεφο. Εδώ πρόκειται για πόλεμο, και κάθε σχετική αναφορά αγγίζει τα όρια της ιεροσυλίας. Ηρωες, γιατροί και νοσοκόμοι, δίνουν διαρκείς μάχες όχι μόνο για την καταπολέμηση της αρρώστιας, αλλά και για τα στοιχειώδη, τα καθημερινά, που είναι η πρώτη ύλη κάθε δημόσιου νοσοκομείου. Ο κλάδος της Υγείας επιβιώνει αποκλειστικά χάρη στην αυτοθυσία όσων τον υπηρετούν.

4. Στη χώρα μας ζούμε μια πρωτόγνωρη περιπέτεια φιλοδοξίας. Ο πρωθυπουργός θέλει να περάσει στην Ιστορία, να αφήσει το ίχνος του μέσα της. Μόνο που για να το επιτύχει αυτό, φαίνεται πως θα σβήσει κάθε ίχνος δικό μας. Το αρχηγικό του σύνδρομο και η πεποίθηση πως έχει το «χάρισμα» θα έκαναν ακόμα και τη βασίλισσα της Αγγλίας να κοκκινίσει.

5. Κάθε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, που αναπαύεται πάνω στις δάφνες της Αριστεράς, παθαίνει παράκρουση στις μεγάλες κινητοποιήσεις. Είναι αναγκασμένος να διαδηλώνει κι αυτός, κατόπιν εντολής της κυβέρνησής του. Τι θα έλεγε ο Φρόιντ γι' αυτό;

6. Μια μεγάλη ομάδα μέσα στο χορό των ηλιθίων είναι και οι φελλοί που εκπροσωπούνται επάξια από τον αρχηγό της αντιπολίτευσης. Εδώ έχουμε άλλο σύνδρομο: Χρόνια μέσα στο κουρμπέτι, με αθλιότητες πάσης φύσεως ενάντια στους εργαζομένους στο ενεργητικό του, ο Κυριάκος εμφανίζεται μπροστά μας σαν να μας συστήνεται για πρώτη φορά. Και τώρα τι κάνουμε; Χαιρόμαστε για τη γνωριμία και παίρνουμε τρελόχαρτο από την πραγματικότητα; Εκφράζουμε τη βαθιά λύπη και τον οίκτο μας απέναντί του; Μα αυτός μπορεί να κυβερνήσει και να τον έχουμε στο σβέρκο μας! Μήπως ήρθε η ώρα για έναν μαζικό εξορκισμό;

Του

Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ