Περί «εθνάρχου» Ελευθερίου Βενιζέλου (Toυ πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Περί «εθνάρχου» Ελευθερίου Βενιζέλου

Από όσα κατά καιρούς έγραψε και είπε ο γνωστός ιστορικός και φιλόλογος Αντώνης Αντωνάκος για τον ύποπτο ρόλο του Βενιζέλου στην Μικρασιατική καταστροφή μαζί με το δεξί του χέρι, τον αρμοστή Σμύρνης Στεργιάδη, καταθέτω και τούτη την έγκυρη γνώμη ενός παλαιού αντιπροέδρου της Βουλής των Ελλήνων (1965). Πρόκειται για τον γιατρό Ιάκωβο Διαμαντόπουλο.

Ανατέμνοντας τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου του 1920 και τη Μικρασιατική καταστροφή γράφει για τα αποτελέσματα αυτών των εκλογών: «Ο εκλογικός θρίαμβος του 1920 ο οποίος υπήρξεν μοιραίος δια τον Ελληνισμόν της Μ. Ασίας και την διαδεχθείσαν την κυβέρνησιν Βενιζέλου, κυβέρνησιν Γούναρη».

Προχωρώντας ο συγγραφέας θα αφήσει για τον ιστορικό ερευνητή τούτο το αμείληκτο ιστορικό και εύλογο ερώτημα: «Σε ποιό άλλο ευρωπαϊκό κράτος έγιναν εκλογές εν ώρα πολέμου και μάλιστα με εκλογικόν νόμον που δια πρώτην φοράν εψήφιζαν αλλοεθνείς αντίθετοι προς την κυβέρνησιν». αναρωτάται ο Διαμαντόπουλος: «Απλή σφαλερά εκτίμησις Ελ. Βενιζέλου, ως προς το αποτέλεσμα ή ευκαιρία απαγκιστρώσεώς του με συνέχειά του εις βάρος της πατρίδας μας παιγνιδιού των ξένων που είχαν επιτύχει και την ρήξιν Κωνσταντίνου – Βενιζέλου μετά του Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913, διότι κατ΄ αυτούς η Ελλάς έπρεπε να εξασθενήσει;» (βλ. τα «Πολιτικά Ανάλεκτα» εκδ. β’ από «πρωτοβουλία» Αθήναι 1990, σελ. 6).

Αυτή η προηγηθείσα θέσις συμπορεύεται με τα όσα αργότερα κατέθεσε ο Α. Αντωνάκος και ιδιαίτερα στο έργο του: «Ποιοι ευθύνονται για την τραγωδία της Μικρασιατικής καταστροφής», εκδ. «Νέα Θέσις», Αθήνα 2013 (Το έργο αυτό το παρουσίασε ο γράφων από τούτες τις στήλες).

Πρέπει να ομολογήσω ότι τα κατά καιρούς προσκομισθέντα ντοκουμέντα του Α. Αντωνάκου με έπεισαν για τον ύποπτο ρόλο του Βενιζέλου στην Μικρασιατική καταστροφή και ο Διαμαντόπουλος ενίσχυσε αυτή μου την άποψη.

Η ιστορία μας γράφτηκε με πολλά σφάλματα και αναλήθειες και η αποκατάσταση αυτού του τιτάνειου έργου πέφτει στους σημερινούς και αυριανούς ερευνητές και ιστορικούς. Εξάλλου, προσωπικά, υποπτεύομαι ότι η πολύχρονη και καταιονιστική αναφορά του συστήματος στον Βενιζέλο με βάζει σε αρκετές υπόνοιες:

Τι θέλουν να κρύψουν;

Αθήνα 28/03/2016

Π. Καμμένος: Ένας πολιτικός Μινχάουζεν.

Μας είπε τούτο το αδιανόητο:

«Ο πρωθυπουργός πηγαίνει έξω αντιπροσωπεύοντας το σύνολο του ελληνικού λαού».

Παραχαράσσει ο ερζάτς πατριώτης τα βοούντα γεγονότα και τα αναμφισβήτητα νούμερα και να γιατί!

1.    Ο πρωθυπουργός δεν αντιπροσωπεύει το 43% της αποχής των εθνικών εκλογών του 2015.

2.    Δεν αντιπροσωπεύει το ποσοστό του ΚΚΕ, το οποίο ρητά το δήλωσε.

3.    Δεν αντιπροσωπεύει το ποσοστό της Χρυσής Αυτής, η οποία αντισυνταγματικά αποκλείστηκεαπό της σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών.

4.    Δεν αντιπροσωπεύει το ποσοστό της Ένωσης Κέντρου, ο αρχηγός της οποίας δήλωσε ότι η σύσκεψη ήταν φιάσκο.

5.    Δεν αντιπροσωπεύει τις εκατοντάδες χιλιάδες που βρίσκονται στους δρόμους και στα μπλόκα.

6.    Αντιπροσωπεύει, με επιφυλάξεις και αστερίσκους, τον Κυριάκο, το Σταύρο και τη Φώφη.

7.    Ας κάνει ο αρχηγός των Άλλοτε Ανεξάρτητων Ελλήνων τη σούμα να δει τι ποσοστό του ανασκολοπισμένου λαού αντιπροσωπεύει ο συνέταιρός του, σ’ αυτό τον παρά φύση συνεταιρισμό.

8.    Τέλος, δεν αντιπροσωπεύει και τον γράφοντα ο οποίος ήδη από το 1992 δήλωσε εγγράφως ότιδεν τον αντιπροσωπεύει κανένας πολιτικός αρχηγός, από τους οποίους μάλιστα αξίωσε να λένε: «Πλην του πολίτη Παπαγαρυφάλλου», όταν μιλούν στο όνομα του λαού (βλ. «Πολιτικά Θέματα», 26-6-1992). Ερωτώ: Τόσο πρόδηλα ψέματα επιτρέπουν τα ευαγγέλια για ένα Χριστιανό Ορθόδοξο;

Όποιος συμφωνεί του στέλνει τούτο το κείμενο με δικό του σχόλιο, με αποδέκτη: Αξιότιμον κ. Παναγιώτη Καμμένο ή Μινχάουζεν πρόεδρον των ΑΝΕΛ.

Υ.Γ. Γράφτηκε πριν τις πρόσφατες κωλοτούμπες του για το όνομα της Μακεδονίας!

Αθήνα 28/03/2016

Σπαρτιάτικες Υποθήκες

- «Το νόημα της ζωής των Σπαρτιατών ήταν η πολιτική και πολεμική υπηρεσία για την ανεξαρτησία, την ευημερία και τη δόξα του κράτους».

- «Κάθε Σπαρτιάτης έπρεπε ν’ αφοσιώνεται με όλες του τις δυνάμεις στις πολιτικές υποχρεώσεις του κράτους και να μην αλλώνονται σε προσωπικές υποθέσεις ή άλλες ασχολίες».

- «Στη Σπάρτη απαγορευόταν η εργασία για κέρδος και γι’ αυτό κανένας Σπαρτιάτης δεν επιτρεπόταν να καλλιεργεί τον κλήρο του για τον εαυτό του ή να ασκεί οποιοδήποτε επάγγελμα».

- «Τα κτήματα τα καλλιεργούσαν οι ειλωτες οι οποίοι ήταν μέρος της περιουσίας των γαιοκτημόνων, ενώ για τις υπόλοιπες ανάγκες φρόντιζαν οι περίοικοι».

- «Ο Λυκούργος έθεσε απαγορεύσεις στους ελεύθερους άνδρες της Σπάρτης να κάνουν οτιδήποτε είχε σκοπό την απόκτηση χρήματος».

- «Οι Σπαρτιάτες αφιέρωναν τις δυνάμεις τους στην άσκηση της πολεμικής ανδρείας, στην υπηρεσία των κρατικών αξιωμάτων, στην εξάσκηση στη μουσική τέχνη και στην διασκέδαση σε ανδρικές παρέες».

ΣΗΜ Τα παραθέματα αντλούνται από το έργο του Γερμανού καθηγητού Τ. Brake: «Η πολιτική εκπαίδευση των Σπαρτιατών», εκδ. β’ από «Το Αντίδοτο», Καλαμάτα 2014.