Η πιο κρίσιμη καμπή μετά το 1922-23 [2] (του Σάββα Καλεντερίδη)

http://www.pontos-news.gr/article/147076/i-pio-krisimi-kampi-meta-1922-23-2

Στο άρθρο μας της Παρασκευής προσπαθήσαμε να περιγράψουμε τους λόγους για τους οποίους έχει αυξηθεί σε ανησυχητικό βαθμό η νευρικότητα της Άγκυρας, νευρικότητα που είναι δυνατόν να επηρεάσει τα αντανακλαστικά της απέναντι στην Ελλάδα, η οποία μπορεί να αποδειχτεί, λόγω αντικειμενικών αδυναμιών, η μοναδική διέξοδος στα τραγικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η Τουρκία στο μέτωπο της Συρίας αλλά και στο «δικό» της Κουρδικό.

Πριν προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε τα μέτωπα στα οποία είναι δυνατόν να αναζητήσει διέξοδο η Άγκυρα, θα θέλαμε να υπογραμμίσουμε την οργή που υπάρχει στην κορυφή της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας απέναντι στη Ρωσία, οργή που φτάνει στο σημείο ο Τούρκος πρωθυπουργός να χρησιμοποιεί χαρακτηρισμούς όπως «βάρβαρες», «απάνθρωπες», «βρόμικες» κτλ., αναφερόμενος στις αεροπορικές επιθέσεις και τους βομβαρδισμούς των Ρώσων στη Συρία – χαρακτηρισμοί που είναι ενδεικτικοί της πίεσης που δέχεται ο Νταβούτογλου από την πορεία των εξελίξεων.

Στο ίδιο, ίσως και χειρότερο επίπεδο, είναι η οργή που διακατέχει την τουρκική ηγεσία απέναντι στις ΗΠΑ, γιατί θεωρούν ότι προδόθηκαν από μια στρατηγική σύμμαχο η οποία, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Άγκυρας, συμφώνησε για μια λύση στη Συρία όχι μόνο ερήμην της Τουρκίας, αλλά μια λύση που είναι εις βάρος ζωτικών της συμφερόντων, η οποία μάλιστα θέτει σε κίνδυνο την ίδια την ενότητα και εδαφική της ακεραιότητα.

Με δεδομένα αυτά και με δεδομένο ότι η Τουρκία είναι πιθανόν να θέλει κάπου να «ξεσπάσει», να δώσει διέξοδο στην οργή της, αλλά και να αναστηλώσει το ηθικό του τουρκικού λαού που έχει πληγεί από τις εξελίξεις στη Συρία, την ήττα των Τουρκομάνων, από τις πολύνεκρες εκρήξεις στην Άγκυρα και το Ντιγιάρμπακιρ και τις συνεχιζόμενες μάχες στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν, θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στην Αθήνα και τη Λευκωσία και να μην δώσουμε την ευκαιρία που ίσως περιμένουν κάποιοι στην Άγκυρα και όχι μόνο.

Η κυβέρνηση, και συγκεκριμένα ο πρωθυπουργός, που έκανε ακριβώς το ίδιο λάθος που έκανε με την τοποθέτηση Βαρουφάκη, τοποθετώντας τη φορά αυτή σε ένα άλλο κρίσιμο υπουργείο ένα άτομο που «φώναζε από μακριά» ότι είναι ακατάλληλο για τη θέση αυτή, δυναμίτισε και τίναξε στον αέρα την κοινωνική ηρεμία, φέρνοντας απέναντι στην κυβέρνηση επιστήμονες και αγρότες, με τους δεύτερους να έχουν κόψει τη χώρα στα δύο και να απειλούν την ήδη κατεστραμμένη οικονομία. Ευτυχώς που η αντιπολίτευση δεν επιδεικνύει την ανωριμότητα, την ανευθυνότητα και το λαϊκισμό των κομμάτων της συγκυβέρνησης, όταν αυτά ήταν στην αντιπολίτευση, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα να βρεθεί μια διέξοδος, και για λόγους εθνικούς.

Το άλλο μέτωπο που πρέπει να κλείσει επειγόντως η κυβέρνηση, είναι το προσφυγικό. Να μην επαναλάβουμε τα εγκληματικά λάθη του 2015, που μας έφεραν και στο θέμα αυτό όχι στο χείλος, αλλά σχεδόν στον πάτο του γκρεμού.

Ευτυχώς που και σ’ αυτό το μέτωπο η αντιπολίτευση σχεδόν σύσσωμη βοηθά την κυβέρνηση αν όχι να το κλείσει, τουλάχιστον να το θέσει υπό σχετικό έλεγχο, περιμένοντας τις θετικές εξελίξεις στη Συρία για να μετριαστούν οι προσφυγικές ροές και να αρχίσει η επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους.

Το τρίτο μέτωπο είναι αυτό της αξιολόγησης. Αν και όπως προαναφέραμε η τοποθέτηση Κατρούγκαλου σε ένα κρίσιμο υπουργείο αποδεικνύεται, δυστυχώς, και πάλι η «αχίλλειος πτέρνα» της κυβέρνησης, με το Ασφαλιστικό να αποτελεί ένα αγκάθι στο κλείσιμο της αξιολόγησης, κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μην ξαναζήσουμε σε δύο-τρεις μήνες το δράμα του Ιουλίου του 2015, τότε που η ανευθυνότητα του κ. Τσίπρα και των συν αυτώ έφτασε την Ελλάδα στο σημείο της ολοκληρωτικής καταστροφής.

Οι επόμενοι μήνες λοιπόν είναι εξαιρετικά κρίσιμοι, και το σύνολο του πολιτικού κόσμου θα πρέπει να είναι κυριολεκτικά σε επιφυλακή για να μην παρασυρθεί η Ελλάδα στη δίνη των εξελίξεων, που αναμένεται να είναι για την Τουρκία τόσο οδυνηρές όσο ήταν το 1922-23 για μας τους Έλληνες.