«Εγκληματική οργάνωση»

http://www.antinews.gr/action.read/politiki/egklimatiki-organosi/2.104296

Ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου. Η Ελλάδα γυρνά πίσω, στο 2014 ή στο 2015 και κανείς δεν αναρωτιέται γιατί συμβαίνει αυτό και γιατί η χώρα βρίσκεται συνεχώς σε καθυστέρηση. Κανείς δεν παίρνει μέτρα για να το αποτρέψει, κανείς δεν πληρώνει για λάθη και παραλείψεις που διαλύουν την πατρίδα.

Όλοι μοιάζουν ευχαριστημένοι, οι περισσότεροι έχουν μνήμη ψαριού και άλλοι παραμένουν βολεμένοι στους καναπέδες τους και δεν αντιδρούν στο δολοφονικό πισωγύρισμα.

Πάρτε για παράδειγμα τον Βαρουφάκη και τα όσα είπε. Αντί να πάει… εισαγγελέας να τον συλλάβει για τα εγκλήματα που και ο ίδιος παραδέχθηκε, ο Γιάνης εμφανίζεται περήφανος για τη δουλειά που έκανε. Αντί να τον στριμώξουν στο Σύνταγμα και να του ρίχνουν γιαούρτια για τις δραματικές συνέπειες που προκάλεσε η απίστευτη προχειρότητα και ανικανότητά του, ο πρώην υπουργός συνεχίζει να το παίζει παράγοντας της πολιτικής και οικονομικής ζωής.

Οι διαπραγματεύσεις πάνε κατά διαόλου, όπως και πριν από περίπου ένα χρόνο. Λες και δεν περάσαμε το δράμα του 2014 και το εξίσου δραματικό 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει τώρα να φέρει την κατάσταση στο μη παρέκει, όπως έκανε και με τον ανεκδιήγητο Γιάνη. Κι αντί να θυμηθούμε τα πάντα, να θυμηθούμε τι περάσαμε και τι μπορεί να ξαναπεράσουμε και να τους στείλουμε στον αγύριστο, συνεχίζουμε να τους ανεχόμαστε.

Όπως και πέρυσι, με τα πρώτα δύσκολα αγγούρια που βρήκε ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά του, ξεκίνησε ένας διάλογος για νέες εκλογές. Το ίδιο και τώρα σα να μην πέρασε μια μέρα και χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες των πράξεών τους.

Βγαίνει ο Βαρουφάκης ή άλλοι και μας αποκαλύπτουν με απλό τρόπο και χωρίς καμιά ντροπή τι έγινε εκείνες τις δραματικές ημέρες που αποφασίστηκε το δημοψήφισμα και έκλεισαν οι τράπεζες και δεν ανοίγει ο Κορυδαλλός. Όπως και τότε έτσι και τώρα γίνονται ξανά συζητήσεις για σύγκρουση με τους δανειστές που σίγουρα θα οδηγήσει σε νέο κύκλο κρίσης και νέους περιορισμούς, αλλά κανείς δεν μιλάει.

Γιατί τόση ανοχή σε όλα αυτά; Γιατί ο κόσμος ανέχεται ακόμη τον Μπαρουφάκη ή τον Τσίπρα να παίζουν παιχνίδια τόσο βρόμικα και τόσο επικίνδυνα; Και γιατί γυρίζουμε ξανά πίσω και συζητάμε ξανά για εκλογές, πολιτικά μαγειρέματα, σύγκρουση με τους Θεσμούς, περιορισμούς και πιέσεις, εκβιασμούς και απειλές; Δεν βάλαμε μυαλό από όλα όσα έγιναν και τώρα θέλουμε να ξαναπεράσουμε ένα νέο δράμα που δεν θα αντέξουμε;

Όποιος μπόρεσε να δει τη συνέντευξη του Βαρουφάκη που περιγράφει όσα έγιναν στις διαπραγματεύσεις, όσα οδήγησαν στις κλειστές τράπεζες, όσα συνέβησαν την ημέρα του δημοψηφίσματος, θα πρέπει να τρομάξει. Θα πρέπει να πανικοβληθεί για τα όσα έγιναν τους προηγούμενους μήνες και όσα σχεδιάστηκαν από όλους αυτούς τους τύπους.

Πανικός θα έπρεπε να πιάσει όλους τους Έλληνες με τις περιγραφές του Γιάνη Βαρουφάκη. Αν όσα λέει είναι αλήθεια τότε πράγματι τρέμουμε για το μέλλον της πατρίδας στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ίδιοι άνθρωποι, πλην εξαιρέσεων, έχουν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους. Αυτοί που συμφωνούσαν με τον Γιάνη μέχρι την τελευταία στιγμή είναι τώρα υπουργοί και μεγαλοστελέχη. Συμφωνούσαν και γνώριζαν για το παράλληλο «σχέδιο Χ». Για τις ηχογραφήσεις στα Γιούρογκρουπ, για την ομάδα των 6-7 ατόμων που σχεδίαζαν επικίνδυνες στρατηγικές για την Ελλάδα. Και ο Τσίπρας και κορυφαίοι υπουργοί ήξεραν τι ακριβώς συνέβαινε και που πήγαινε η κατάσταση. Γνώριζαν ακόμη και για τις κλειστές τράπεζες και τις συνέπειες που θα υπήρχαν. Ακόμη κι αν την τελευταία στιγμή έκαναν πίσω δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Για την καταστροφή της Ελλάδας και την ανάγκη νέων μέτρων σήμερα μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει η προηγούμενη κυβέρνηση που είναι και σήμερα στην εξουσία. Δεν είναι μόνο ο Βαρουφάκης, ο Λαφαζάνης, η Ζωή. Είναι όλοι όσοι κρύβονται τώρα και κάνουν ότι δεν γνωρίζουν. Ο Δραγασάκης, ο Σταθάκης, ο Τσακαλώτος, ο Σακελλαρίδης κ.λπ. ήταν μέλη της «εγκληματικής οργάνωσης» που με… δημοκρατικές διαδικασίες κατέστρεψε την Ελλάδα.

Πότε θα υπάρξει κάθαρση και τιμωρία για το έγκλημα που συνέβη πέρυσι; Και τουλάχιστον έχουν καταλάβει όσοι μας κυβερνούν ότι δεν μπορεί να ξαναγυρνάμε πίσω κι ότι πρέπει να δούμε πώς θα πάμε μπροστά;