Εθνική τραγωδία προ των πυλών;

http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/ethniki-tragodia-pro-ton-pulon-/10.104483

«Δεν ξεχνώ». Είναι μια φράση που για ορισμένους δεν έχει πολύ νόημα. Για άλλους συμπυκνώνει μια ολόκληρη ζωή, την περηφάνια για την καταγωγή, την αγωνία για το μέλλον της πατρίδας αλλά κυρίως μια χαρακιά μέσα στην καρδιά και το μυαλό. Μια χαρακιά υπενθύμισης των γεγονότων που δεν πρέπει να ξεχνιούνται ποτέ.

Ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Γιώργος Σεφέρης είχε πει: «Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί.» Πόσο δίκιο είχε και πόσο θα πονούσε αν ζούσε στο δραματικό για την Ελλάδα τετραήμερο των Ιμίων.

20 χρόνια πέρασαν από μια βαριά και ταπεινωτική ήττα για την Ελλάδα. Από μια χαρακιά στην ένδοξη ιστορία της χώρας. Μακριά από εμάς τα εθνικιστικά παραληρήματα της Χρυσής Αυγής και των τζάμπα «πωλητών» της πατρίδας. Μακριά από εμάς τα φασιστικά στοιχεία που οικειοποιούνται τέτοιες στιγμές. Όμως, τα Ίμια πρέπει όλοι να τα θυμόμαστε και να παραδειγματιζόμαστε για το μέλλον. Διότι δυστυχώς οι εθνικές τραγωδίες δεν τελειώνουν ποτέ, παρά μόνο αν οι πολίτες είναι σε εγρήγορση κι έχουν μάθει από τα λάθη τους. 20 χρόνια έχουν περάσει από τότε που την ελληνική σημαία την… πήρε ο αέρας, όπως είπε και ο Πάγκαλος. Και στη θέση τους στα ελληνικά Ίμια μπήκε μια τουρκική σημαία από «δημοσιογράφους» - πράκτορες της Άγκυρας. Ήταν 25 Ιανουαρίου 1996 όταν ο τότε δήμαρχος Καλύμνου ύψωσε την ελληνική σημαία στα Ίμια, φοβούμενος ότι η Τουρκία θα εγείρει εδαφικές αξιώσεις στην περιοχή. Τον συνόδευσαν μάλιστα ο αστυνομικός διευθυντής Καλύμνου, ένας ιερέα και δύο πολίτες.

Λίγες ώρες μετά οι Τούρκοι εισέβαλαν στο ελληνικό έδαφος και ύψωσαν την τουρκική σημαία. Σαν χθες, 28 Ιανουαρίου, το περιπολικό του Πολεμικού Ναυτικού «Αντωνίου» κατέβασε την τούρκικη σημαία και ύψωσε ξανά την Ελληνική. Εκείνο το βράδυ Έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάστηκαν στη Μεγάλη Ίμια και ξεκίνησε το «επεισόδιο» που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολεμική σύρραξη.

Οδήγησε όμως σε μια τραγωδία. Οι τρεις σύγχρονοι ήρωες Καραθανάσης, Βλαχάκος, Γιαλοψός προστάτεψαν τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας και έπεσαν στο πεδίο της μάχης την αποφράδα εκείνη ημέρα της 31ης Ιανουαρίου. Ακολούθησε το χάος, η υποχώρηση, η απόσυρση των σημαιών και των στρατιωτικών δυνάμεων από πού; Από τα ελληνικά εδάφη. Τότε μπήκαν οι βάσεις για να έχουμε σήμερα γκρίζες ζώνες και να απαιτούν οι Τούρκοι συνδιοίκηση του Αιγαίου.

Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή. Έχουν γραφτεί τόσα και τόσα εδώ και 20 χρόνια. Για τους προδότες, για τους ήρωες, για τους ανόητους ή για τους προσκυνημένους. Δεν υπάρχει λόγος να προσθέσουμε κάτι περισσότερο. Αυτό, όμως, που πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί είναι μια νέα εθνική τραγωδία. Μπορεί αυτή να μην έχει όπλα, να μην έχει ελικόπτερα και βατραχανθρώπους στα Ίμια. Η επόμενη εθνική τραγωδία μπορεί να γίνει σε κάποια κλειστή σύσκεψη στις Βρυξέλλες. Μπορεί να είναι μια απόφαση κάποια Επιτροπής ή κάποιου άθλιου Γερμανού, Ολλανδού, Βέλγου. Ή ακόμη μπορεί να είναι και απόφαση ενός προδότη Έλληνα που θα πουλήσει την πατρίδα του, όχι για αργύρια αλλά από ανοησία, από έλλειψη πατριωτισμού.

Η Ελλάδα έκανε δεκαετίες αγώνα για να ενταχθεί στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Μια μικρή χώρα με μεγάλη ιστορία κατάφερε να μπει στον στενό πυρήνα της Ευρώπης. Να έχει κοινό νόμισμα, να ταξιδεύει παντού χωρίς ελέγχους, να εισπράττει κονδύλια (που δυστυχώς κατασπατάλησε), να έχει ένα αίσθημα ασφάλειας που δεν είχε ποτέ τα τελευταία 50 χρόνια. Η Ελλάδα έζησε τα τελευταία χρόνια την πιο ειρηνική περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της, και σ’ αυτό συνέβαλε η ένταξή της στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Σήμερα, 20 χρόνια μετά τα δραματικά γεγονότα στα Ίμια, η χώρα κινδυνεύει να ζήσει μια μεγάλη εθνική τραγωδία. Είτε με την έξοδό της από το ευρώ είτε με την αποβολή της από τη Σένγκεν. Αν συμβεί ένα από αυτά ή και τα δύο η Ελλάδα επιστρέφει δεκαετίες πίσω. Με κλειστά σύνορα, με εθνικό νόμισμα, με μηδενική προστασία μιας ευρύτερης οικογένειας, με ελέγχους σα να είμαστε κάτοικοι μπανανίας.

Τα όσα αποκάλυψε ο άφρων Βαρουφάκης πρόσφατα, το σχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να οδηγήσει την Ελλάδα εκτός της Ευρώπης, δείχνουν ότι η εθνική τραγωδία μπορεί να συμβεί όταν κυβερνά μια αγέλη ανοήτων.

Άλλωστε, η οικονομική καταστροφή που έχει ζήσει η χώρα τα τελευταία πέντε χρόνια και κυρίως το οικονομικό Βατερλό που έζησε από πέρυσι τον Ιανουάριο εξαιτίας της… περήφανης διαπραγμάτευσης, είναι λίγο – πολύ μια εθνική τραγωδία. Μπορεί να μην έχει ήρωες, μπορεί να μην έχει εχθρούς φανερούς, έχει όμως, δράματα που καλύτερα να μη ζούσαμε. Και που καλύτερα να μην έχουμε χειρότερες καταστάσεις.

Όμως, κανείς θα πρέπει να αναρωτηθεί, με το Προσφυγικό να είναι στην πρώτη γραμμή, πόσο μπορεί να απέχει μια κρίση στο Αιγαίο που θα προκαλέσει εθνική τραγωδία; Οι Τούρκοι έχουν «ξεσαλώσει», τα εσωτερικά τους αδιέξοδα τους κάνουν όλο και πιο επικίνδυνους την ίδια στιγμή που η Ελλάδα στηρίζει την εξωτερική τους πολιτική σε ανίκανους και απάτρηδες.

Μήπως κάποια στιγμή κι εμείς οι πολίτες να αναλάβουμε τις ευθύνες μας για το ποιοι οδηγούν το καράβι της πατρίδας. Το 1996 ο Σημίτης και η παρέα του επιβραβεύτηκαν για το έγκλημα των Ιμίων. Το 2015 ο Τσίπρας και το σινάφι του επιβραβεύτηκαν για το έγκλημα στην οικονομία. Άραγε πότε θα πάψουμε να είμαστε συνεργοί σε εγκλήματα κατά της πατρίδας;