http://greecesaid.blogspot.gr/2015/10/110.html
Γράφει ο Κώστας Παναγόπουλος, costasgp@yahoo.gr
Ούτε αυτό δεν έχεις πια, το 1.10, ε; Άλλοι πηγαίνουν διακοπές, φτιάχνουν χιονόμπαλες χειμώνες, κάστρα στις άμμους καλοκαίρια, μετά ψαράκι στα καρεκλοψάθινα. Άχου, ρε φτωχαδάκι, εσένα η μόνη αναψυχή σου το 1.10 φραπεδάκι.
Διαλέγεις, πάντως, καλαμάκι, πότε το κόκκινο χοντρό, πότε το λεπτό το μαύρο, κι είναι κι αυτό, όπως μού είπες, «το να διαλέγω καλαμάκι είναι για μένα μια διασκέδαση».
Μα ούτε αυτό δεν έχεις πια, το 1.10, ε; Παίρνεις τυρόπιτα στην κόρη σου και δε χωράει το φραπεδάκι. Παλιότερα χωρούσε.
«Να τρώει το κοριτσάκι» έτσι μού είπες. Για τη γυναίκα σου, μού είπες: «Γυναίκα είναι. Να μη της δίνω ένα πεντάευρω παραπάνω;». Για σένα τίποτα δεν είπες. Μόνο μού έλεγες συνέχεια: «φίλε, ο σωστός μπαμπάς, ο σύζυγος που κάτι αξίζει, δεν έχει δικαιώματα: προέχουνε οι άλλοι».
Μόνο δικαίωμα του πατρός: το φραπεδάκι. Πάει κι αυτό. Παλιότερα χωρούσε. Αλλά μού είπες φεύγοντας: «Έχει ο Θεός» και κάπως χαμογέλασες.
Ρε μπας κι είσαι ευτυχισμένος; σε κοίταξα. «Μμμ… μπορεί» έτσι απάντησες. Αυτός εδώ είναι τρελός: είναι ευτυχισμένος, ρε!!
«Τις αγαπάω, ρε συ!» έτσι μού είπες. Ποιες;; «Τι ποιες; Την κόρη μου και τη γυναίκα μου... Εγώ πεθαίνω γι' αυτές, ρε φίλε...».
Κ.Γ.Π. - Οκτώβριος 2015
Γράφει ο Κώστας Παναγόπουλος, costasgp@yahoo.gr
Ούτε αυτό δεν έχεις πια, το 1.10, ε; Άλλοι πηγαίνουν διακοπές, φτιάχνουν χιονόμπαλες χειμώνες, κάστρα στις άμμους καλοκαίρια, μετά ψαράκι στα καρεκλοψάθινα. Άχου, ρε φτωχαδάκι, εσένα η μόνη αναψυχή σου το 1.10 φραπεδάκι.
Διαλέγεις, πάντως, καλαμάκι, πότε το κόκκινο χοντρό, πότε το λεπτό το μαύρο, κι είναι κι αυτό, όπως μού είπες, «το να διαλέγω καλαμάκι είναι για μένα μια διασκέδαση».
Μα ούτε αυτό δεν έχεις πια, το 1.10, ε; Παίρνεις τυρόπιτα στην κόρη σου και δε χωράει το φραπεδάκι. Παλιότερα χωρούσε.
«Να τρώει το κοριτσάκι» έτσι μού είπες. Για τη γυναίκα σου, μού είπες: «Γυναίκα είναι. Να μη της δίνω ένα πεντάευρω παραπάνω;». Για σένα τίποτα δεν είπες. Μόνο μού έλεγες συνέχεια: «φίλε, ο σωστός μπαμπάς, ο σύζυγος που κάτι αξίζει, δεν έχει δικαιώματα: προέχουνε οι άλλοι».
Μόνο δικαίωμα του πατρός: το φραπεδάκι. Πάει κι αυτό. Παλιότερα χωρούσε. Αλλά μού είπες φεύγοντας: «Έχει ο Θεός» και κάπως χαμογέλασες.
Ρε μπας κι είσαι ευτυχισμένος; σε κοίταξα. «Μμμ… μπορεί» έτσι απάντησες. Αυτός εδώ είναι τρελός: είναι ευτυχισμένος, ρε!!
«Τις αγαπάω, ρε συ!» έτσι μού είπες. Ποιες;; «Τι ποιες; Την κόρη μου και τη γυναίκα μου... Εγώ πεθαίνω γι' αυτές, ρε φίλε...».
Κ.Γ.Π. - Οκτώβριος 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου