Μεταπολιτευτικοί κομμουνιστές και μοντέρνοι σοσιαλιστές.
Αρκετοί γνωστοί και φίλοι μου απευθύνουν το εύλογο ερώτημα: τι σόϊ κομμουνιστές και σοσιαλιστές εμφανίστηκαν στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση του 1974 και πολλοί απ’ αυτούς κυβερνούν σήμερα;
Την απάντηση την έδωσα ήδη από το 1979, προσκομίζοντας και την επί του προκειμένου συναφή άποψη του Λένιν, την οποία είχε διατυπώσει στο: «Αριστερισμός παιδική αρρώστια του κομμουνισμού», όπου έγραφε και τα εξής αληθινά: «Δεν είναι δύσκολο να είσαι επαναστάτης όταν η επανάσταση έχει πια ξεσπάσει και φουντώσει, όταν στην επανάσταση προσχωρεί ο καθένας απλώς από ενθουσιασμό, επειδή είναι της μόδας κάποτε μάλιστα και για να σταδιοδρομήσει προσωπικά».
Συνεχίζοντας ο Λένιν και επισημαίνοντας τις ολέθριες συνέπειες που προκαλούν αυτού το είδους οι τυχοδιώκτες επαναστάτες έγραφε στα 1920: «Η «απολύτρωση» του προλεταριάτου από τέτοιος επαναστάτες της κακής ώρας του στοιχίζει αργότερα… τους σκληρότερους κόπους, μαρτύρια μπορούμε να πούμε, των μαρτυρίων…» (βλ. περισσότερα και την πηγή στη μελέτη μου: «Η αλήθεια για την καταγωγή και εφαρμογή του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Ελεύθερη Ελλάδα της κατοχικής περιόδου», στο περιοδικό «Τοπική Αυτοδιοίκηση», τευχ. 4 Ιουλίου-Αυγούστου 1980, σελ. 32-33 και σελ. 39 όπου η σημείωση: «Γράφτηκε τον Αύγουστο του 1979).
Αυτές οι διεισδυτικές διαπιστώσεις του Λένιν για τους επαναστάτες – τυχοδιώκτες του γλυκού νερού ισχύουν και για τη μεγάλη πλειοψηφία των μεταπολιτευτικών κομμουνιστών-σοσιαλιστών.
Όταν αυτοκατέρρευσε η δικτατορία, εμφανίστηκαν ως… επαναστάτες στις γραμμές των δύο κομμουνιστικών κομμάτων και κυρίως του Κ.Κ.Ε. Φόρεσαν το σκούφο του πούρου επαναστάτη τον οποίο στη συνέχεια περιέφεραν στην πολιτική πιάτσα για την παντοειδή καριέρα τους.
Ένα μεγάλο κομμάτι αυτών των επαναστατών συγκρότησαν τον μετεξελιγμένο ΣΥΡΙΖΑ που μας κυβερνά, εφαρμόζοντας τις εντολές των δανειστών ανασκολοπίζοντας τον «κυρίαρχο» λαό!
Είναι τα αποτελέσματα που είδε ο Λένιν από το 1920!
Θα τους πληρώσουμε πανάκριβα και με άγνωστες ολέθριες συνέπειες.
Aθήνα 10/11/2015
Πολιτικές υποθήκες
Δ. Βερναδάκης: «Ουδέποτε επείσθην ότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, ακόμη και εκ της καλλίστης αυτού όψεως εξεταζόμενος, ήτο όλως αρμόδιος εις το ημέτερον έθνος».
Ο ίδιος: «Η ημετέρα ιστορία υπήρξεν άλλη, πολυδιάφορος, της ιστορίας των ευρωπαϊκών εθνών και ενώ η ιστορία διεχώρησεν ημάς αείποτε από της Δύσεως, ήλθομεν αίφνης εις συνεπαφήν μετ’ αυτής… εν δε τη συνεπαφή ταύτη, την όλως ανωμοίω και ετερογένει, αφήκαμεν παν ό,τι εκληρονομήσαμεν υπό των πατέρων ημών, και εγκαταλίποντες το πάτριον έδαφος μετεπέσαμεν δι’ ενός βιαίου άλματος εις το μέσον της Ευρώπης».
Ο ίδιος: «Απηρνήθημεν λοιπόν τα πάτρια και εδανείσθημεν ολόκληρον σχεδόν τον βίον ημών εκ της Δύσεως».
Ο ίδιος: «Αφήκαμεν τον εθνικόν ημών στρατόν και εδανείσθημεν τον τακτικόν της Ευρώπης».
Ο ίδιος: «Αφήκαμε τα πάτρια ήθη και εδανείσθημεν τα της Δύσεως. Αφήκαμεν την πάτριον δίαιταν και ενδυμασίαν και εδανείσθημεν την των Φράγκων. Αφήκαμεν την εθνική ημών ποίησιν και φιλολογίαν και εδανείσθημεν τα γαλλικά μυθιστορήματα. Αφήκαμεν την πάτριον βασιλείαν και εδανείσθημεν παρά της Αγγλίας το Σύνταγμα».
ΣΗΜ: Αυτά γράφονται στα 1875.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου