To κυλώνειον άγος των Μ.Κ.Ο. (τoυ πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

To κυλώνειον άγος των Μ.Κ.Ο.

Διαβάζω τούτη την είδηση και αγανακτώ – μέρα – νύχτα ό,τι και να διαβάσεις και ό,τι και αν ακούσεις στην Ελλάδα της αρπαχτής – θέλεις δε θέλεις αγανακτείς.

Να, λοιπόν, τι διαβάζω: «Ανεβλήθη (πάλι) για τις 22 Δεκεμβρίου η δίκη για τα παράνομα κονδύλια 9.000.000 ευρώ στη Μ.Κ.Ο. Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθέτησης» («Δημοκρατία», 24 Νοεμβρίου).

Από τότε που το πατριδοκτόνο και κοινωνιοκτόνο και σάπιο πελατειακό σύστημα ανακάλυψε τηφάμπρικα των Μ.Κ.Ο., αποτέλεσαν κι’ αυτές όχημα της μεγάλης ληστείας της χρεωκοπημένης Ελλάδας.

Χρόνια και χρόνια υποτίθεται ότι η… αδέκαστη Δικαιοσύνη αναζητά τους υπευθύνους αλλά δεν βρίσκει κανέναν.

Θα έπρεπε από χρόνια αυτή η αρμοδιότητα – λόγω της ιδιάζουσας βαρύτητος – να περιέλθει στα ΕΚΤΑΚΤΑ Στρατοδικεία! Ίσως θα επέστρεφαν κάποια εκατομμύρια στο πεινασμένο πόπολο που του έμαθαν να δοξάζει τους διεφθαρμένους και να το απολαμβάνει!

Αθήνα 26/11/2015

Οι Μαχαραγιάδες της ΔΕΗ

Άκουσα στο ραδιόφωνο ότι η κυβέρνηση των σοσιαλιστών καταβάλλει κάθε χρόνο εξακόσια εκατομμύρια ευρώ στο συνταξιοδοτικό Ταμείο της ΔΕΗ.

Ερώτημα: Σε ποια πρόστυχη νομική και πολιτική ηθική στηρίζεται αυτό το διαρκές έγκλημα;

Υπάρχει κάποιος να διακινήσει αυτό το κείμενο αρμοδίως και να αξιώσει απάντηση όχι μόνο γι’ αυτή τηνκοινωνική πρόκληση αλλά και το πώς και με ποια κριτήρια μπήκαν στη ΔΕΗ οι… προοδευτικοί υπάλληλοι κάθε λογής;

Τα κόμματα πως ανέχονται αυτή την τερατώδη κοινωνική αδικία και οι βουλευτές και οι δημοσιογράφοι γιατί σιωπούν;

Είναι δυνατόν και ανεκτόν σε μια… σοσιαλιστική Ελλάδα να υπάρχουν εργαζόμενοι Μαχαραγιάδες και πρίγκιπες;

Οι οργανώσεις των πειναλέων συνταξιούχων τι λένε;

Αθήνα 26/11/2015

Πολιτικές υποθήκες

(Από το έργο μου: «Η κομμουνιστική Ουτοπία»)

Φ.Νίτσε: «Δεν έχω γνωρίσει πρόσωπα που εμπνέουν τέτοιο δέος όπως οι Έλληνες φιλόσοφοι».

Επίκουρος: «Ασεβής δεν είναι όποιος καταργεί τους θεούς του πλήθους, παρά όποιος τις δοξασίες του πλήθους τις αποδίδει στους θεούς».

Μ. Μ. Ρόζενταλ: «Η γνώση έχει ιστορικό περιεχόμενο και δεν βγαίνει ξαφνικά όπως βγαίνει η σφαίρα από την κάννη του όπλου».

Τ. Αντρόνο: «Με την πολιτιστική βιομηχανία οι μάζες όχι μόνο οδηγούνται στον κομφορισμό της σκέψης αλλά και στον πνευματικό ευνουχισμό που τις μετατρέπει σε αντικείμενό της και τις χαλιναγωγεί, με αποτέλεσμα να εξαφανίζεται η κριτική τους σκέψη».

Ομάδα Κοινωνιολόγων: «Οι μάζες μοιάζουν αγέλες αγρίων ζώων που ψάχνουν απεγνωσμένα για τον θηριοδαμαστή τους».

Δ. Γληνός: «Ένας μύθος χρειάζεται πάντα για να ζει ο άνθρωπος τη ζωή».

Π. Παπαγαρυφάλλου: «Όταν ο άνθρωπος πιστεύει ειλικρινά και δυνατά στο μύθο αντέχει πολλά και όσο αυτός είναι πιο μεγάλος, τόσο περισσότερο πιστεύει σ’ αυτόν και δίνεται σ’ αυτόν».