Ο ξυλοδαρμός του κ. Κουμουτσάκου και ο θεωρητικός της «δικαιολογημένης βίας» κ. Κατρούγκαλος (του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου)

Γιατί ο υπουργός κ. Κατρούγκαλος δεν βγαίνει σήμερα στα ΜΜΕ  να επαναλάβει όσα το μέλος της “Επιτροπής σοφών του ΣΥΡΙΖΑ” και καθηγητής του Δημοσίου Δικαίου* Γεώργιος Κατρούγκαλος “δίδασκε”, μέχρι προχτές, στους πολίτες και τους φοιτητές;

- Ότι “η αντίδραση σε άδικο νόμο είναι δικαιολογημένη”!  

                                                                             

Συνεπώς, “δεν ασκούν βία εκείνοι που, ασκώντας το θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα της εξέγερσης απέναντι στην αδικία”, γρονθοκοπούν πολίτες ή πολιτικούς (τον κ. Χατζηδάκη χθες, τον κ. Κουμουτσάκο σήμερα, κάποιον άλλον αύριο…), προπηλακίζουν και κρατούν ομήρους  πανεπιστημιακούς δασκάλους, πυρπολούν καταστήματα, καταστρέφουν περιουσίες, εμποδίζουν εργαζόμενους να εργαστούν, προβαίνουν σε καταλήψεις δημόσιων κτιρίων…        

- Ότι “η κοινωνία, μόνο η κοινωνία βάζει το όριο της παραβατικότητας”, κρίνει δηλαδή αν κάθε συγκεκριμένος νόμος είναι άδικος ή όχι! 

Συνεπώς, δεν κρίνει η Δικαιοσύνη, με βάση τους νόμους που η εκλεγμένη από τον λαό Βουλή έχει θεσμοθετήσει, αλλά κάποια αόριστη, ομοιογενής, αταξική “κοινωνία”, εκπροσωπούμενη από τις κάθε λογής οργανωμένες ομάδες αδικοπραγούντων χουλιγκάνων!

- Ότι “το Σύνταγμά μας θέλει η βία να είναι το τελευταίο καταφύγιο του λαού, όταν δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αλλιώς μια βίαιη επίθεση κατά της δημοκρατίας και του πολιτεύματος (…). Όπως το έλεγαν και οι Ρωμαίοι: ο ανώτατος νόμος της πολιτείας είναι η σωτηρία του λαού”!

 

Διαστρέφοντας βάναυσα το Σύνταγμα, που ορίζει πως οι Έλληνες “δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία”.

 

Και θυμίζοντάς μας το Ρωμαϊκό απόφθεγμα, τη γνωστή δικαιολογία κάθε συνταγματικής εκτροπής, με τελευταία εκείνη των συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου 1967.

*              Ο κ. Γ. Κατρούγκαλος δεν είναι καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου αλλά του Δημοσίου Δικαίου.

Ο ίδιος άφηνε τους δημοσιογράφους της τηλεόρασης και τους "συντρόφους" του του ΣΥΡΙΖΑ να του απονέμουν τον τίτλο του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου, χωρίς να τους διορθώνει. Μάλλον γιατί θεωρούσε πως αυτό τον βοηθούσε να χτίσει το προφίλ του.

 Δείγμα του “ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς”;