ΠΡΟΣ: Την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων (Toυ πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

ΠΡΟΣ

Την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου

Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων

 

 

ΕΠΕΙΓΟΝ

 

Ερίτιμη κ. Πρόεδρε. Όταν η βουλή σας εξέλεξε στη θέση  αυτή, χαιρέτησα την εκλογή σας, χαρακτηρίζοντας σας ως δυναμική, από τούτες τις στήλες.

Με λύπη μου όμως διαπίστωσα ότι η προ ημερών τυπολατρική σας προσήλωση στις παραγράφους του κανονισμού της βουλής, έθεσε σε κίνδυνο την Ελληνική Οικονομία.

Ενώ, οι Ευρωπαίοι ηγέτες περίμεναν από λεπτό σε λεπτό την απόφαση της Ελληνικής βουλής, σεις κωλησιεργούσατε στη σύγκλιση της Ολομέλειας, εφαρμόζοντας εδάφια και παραγράφους του κανονισμού της.

Τώρα, μετά την απόφαση της Διάσκεψης Κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών, την οποία οι Έλληνες περίμεναν με κομμένη την ανάσα, η Ελλάδα δεν έπεσε στην άβυσσο.

Τα δευτερόλεπτα που περνούν για το νομοθετικό έργο μετρούν με χρόνια.

Αυτοί που δίνουν τα χρήματα περιμένουν με αγωνία το έργο της βουλής, όπως υποσχέθηκα ο Πρωθυπουργός, ενώπιον των Ευρωπαϊκών λαών. Κυρία Πρόεδρε, ως νομικός και μάλιστα διακεκριμένη γνωρίζετε το πανάρχαιο ρωμαϊκό ρητό: Salus populi suprema lex esto.

Μπορείτε να διαφωνείτε και συγχαρητήρια για τη διαφωνία σας, η οποία για τον γράφοντα συγκροτεί την έννοια του αληθινού πολιτικού. Πριν από χρόνια, συνεπαρμένος από το ύψιστο αυτό δικαίωμα του αληθινού πολίτη, διατύπωσα την άποψη: «Διαφωνώ, άρα υπάρχω»! Άλλο όμως αυτό και εντελώς άλλο να θέτω εμπόδια στο να πουν οι άλλοι τη γνώμη τους σε μια στιγμή ιστορική κατά την οποία η Ελλάδα διατρέχει τον έσχατο κίνδυνο της βιολογικής ύπαρξης του σάπιου λαού της.

Εδώ που το σάπιο πολιτικό σύστημα σαράντα χρόνων έφτασε την πατρίδα κάθε ολιγορία και κωλυσιεργία την οδηγεί στον αφανισμό.

Αυτά τα σαράντα χρόνια ο γράφων, δεν πήρε μέρος στο μεγάλο φαγοπότι:  Ψήφιζε λευκό ή απείχε από τις κάλπικες κάλπες.

Αξιότιμη κ. Πρόεδρε, στην πολιτική, η διαφωνία, συνοδεύεται πολλάκις και από την υπέροχη πράξη της παραίτησης. Είναι αυτή που σας απομένει για ν’ ανοίξει ο δρόμος της εθνικής σωτηρίας. Αυτό έκανε και ο γράφων τον Αύγουστο του 1971 όταν διεφώνησε με την ηγεσία του ΚΚΕ στον τόπο της εξορίας.

Αποχώρησε από το ΚΚΕ του οποίου τις αρχές και την ιδεολογία υπηρέτησε 27 χρόνια, απολακτίζοντας και την πολιτική καριέρα του.

Μετά θα ζητηθούν ευθύνες και ικριώματα για τους αρχιτέκτονες των μνημονίων.

 

Αθήνα 13/07/2015

 

Πολιτικές υποθήκες:

Δ. Βερναδάκης: «Τα πάθη και τα συμφέροντα των Ελλήνων, όσοι αμέσως ή εμμέσως πολιτεύονται, συναποτελούσι δίκτυον πυκνότατον και ισχυρότατον, το οποίο περιβάλλει τους πάντας, ώστε είναι αδύνατον να το διαρρήξη».

Ο ίδιος: «Το ελληνικόν έθνος, φύσει και θέσει εξημμένον, ευφάνταστον, ευαπάτητον, ανατραφέν δε και παιδευθέν μέχρι σήμερον αγυρτικώς και τοιουτοτρόπως, ως να μη δύναται, να ζήση άνευ κολακείας, άνευ θυμιάματος, άνευ οιήσεως, άνευ τύφου».

Ο ίδιος: «Επείδη δε ο υπομνηματογράφος ανεμίχθη και πολύ ή ολίγον εις όσα αφηγείται τουλάχιστον ως αυτόπτης ή ως αυτήκοος μάρτυς, αν όχι και ως αυτουργός ή συνεργός, έπεται ότι το όλως αμερόληπτον και αφατρίαστον είναι φύσει ασυμβίβαστον»

Ο ίδιος: «Ο μετά την Ανεξαρτησίαν πολιτικός άγων… ο κατατρίψας ανωφελώς τας εθνικάς δυνάμεις, ο κατασωτεύσας δωρεάν τους καρπούς των πολεμικών κατορθωμάτων, ο απομαράνας και καταστήσας περίγελων πάσαν περί εθνικού μέλλοντος ελπίδα, ο κατασβήσας πάντα πάθον εθνικόν..»

(Από το έργο του: «Καποδίστριας και Όθων». Πρώτη έκδοση Τεργέστη 1875 και επανέκδοση «Γαλαξίας», Αθήνα 1962, σελ. 8-12).

ΣΗΜ. Ευχαριστώ τον αγαπητό φίλο Κώστα Παπαζαχαρίου που μου χάρισε αυτό το έργο σε φωτοτυπία.