«Ζήτω οι ΔυΝαΤές πένες!» του Παναγιώτη Λιάκου

http://olympia.gr/2015/06/18/%CE%B6%CE%AE%CF%84%CF%89-%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%80%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CE%BB/

 

Δημοσιογράφοι έκαναν σεμινάρια στα ΙΕΚ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Τα δίδακτρα κοψοχρονιά. Μόλις 30 αργύρια…

Να που χρησίμευσε στους Ελληνες (και όχι μόνο στους πιστωτές) η Βουλή. Ακούστηκε μια αλήθεια που άπαντες υποπτεύονταν αλλά ελάχιστοι θα μπορούσαν να αποδείξουν. Οσοι μπορούν να αποδείξουν τις «βαριές» αλήθειες συνήθως δεν θέλουν να το πράξουν και όσοι απλά υποπτεύονται πληρώνουν τον λογαριασμό γκρινιάζοντας. Ετσι έχει ανακαλύψει το μεταπολιτευτικό οικοσύστημα την ιδανική ισορροπία για την πανίδα του. Υποπτεύεσαι; Πληρώνεις εκείνους που ξέρουν ότι η υποψία σου ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αλλά δεν μιλούν. Οπως ήδη έχει μεταδοθεί στις ρούγες απάσης της επικρατείας, ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ Παναγιώτης Ρουμελιώτης, καταθέτοντας στην επιτροπή αλήθειας για το χρέος, είπε ότι ελληνόφωνοι δημοσιογράφοι παρακολουθούσαν «σεμινάρια»
στην Ουάσινγκτον και την Αθήνα για να προβάλλουν τις απόψεις του ΔΝΤ και της Κομισιόν!

Από όσους έμαθαν την αποκάλυψη του κ. Ρουμελιώτη δεν βρέθηκε ούτε μισός που θα σκέφτηκε ότι οι δημοσιογράφοι έκαναν τα σεμινάρια… αμισθί, χάριν της ενημερώσεώς τους. Ακόμα και οι αμοιβάδες με νοητική υστέρηση σκέφτηκαν ότι έπεσε πολύ «μαμούνι», μπερντές, μπικικίνι και τάλαρο στους επαγγελματίες του… λόγου, για να μάθουν τα δίκια των πιστωτών και να τα μεταφέρουν στο πόπολο.

Μίστερ Ζονγκ

Ωστόσο, όσοι βρίσκονται στη λίστα των «ενημερωθέντων» από το ΔΝΤ και την… Κονομισιόν ανήκουν στη κατηγορία «μαρίδα». Οι καρχαρίες δεν χρειάζεται να υποβληθούν σε εξευτελιστικές διαδικασίες, όπως τα σεμινάρια και «γράψε μου σε μια κόλλα χαρτί πόσο αθληταράς είναι ο Τόμσεν που τρέχει σαν το σκυλί το μαύρο στον διάδρομο του γυμναστηρίου κάθε μέρα».

Οι θηρευτές των ελληνικών θαλασσών συνεννοούνται με τα μάτια με τον ξένο παράγοντα. Σαν τους παίκτες του μπάσκετ του ΝΒΑ που μπορούν να πασάρουν ο ένας στον άλλον δίχως να βλέπουν ούτε τον συμπαίκτη τους ούτε την μπάλα. Μόνο έτσι γίνονται οι μεγάλης κλίμακος μπίζνες. Σχεδόν με τηλεπάθεια. Ούτε έγγραφα ούτε γραπτά διαγωνίσματα με εξεταστές τον Γκομενίκ Στρος Καν και την Κριστίν Λαγκάρντ.

Ούτως ή άλλως, δεν χρειάζεται να ανακαλύψουν εκ νέου τη μέθοδο χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Το κόλπο είναι πανάρχαιο: «Θέλετε αυτό το κακό ή κάτι ακόμα χειρότερο;» Σ’ αυτό το ερώτημα ο αλαφιασμένος πολίτης επιλέγει την κουρτίνα Νο1 και πάντοτε ξεπηδά από πίσω της ο Μίστερ Ζονγκ…

adiavroxoi