Το εκλογικό νομοσχέδιο στην Αγγλία του 1832 και το δημοψήφισμα στην Ελλάδα του 2015 (του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου)

1.             Αγγλία 1831-32.

Ο πρωθυπουργός λόρδος Γκρέυ, αρχηγός του κόμματος των Γουίγκς (με μεγάλη πλειοψηφία, στη Βουλή των κοινοτήτων μετά πρόσφατες εκλογές), προώθησε ένα νομοσχέδιο για την αναμόρφωση του εκλογικού νόμου.

Το νομοσχέδιο αυτό ψηφίστηκε από τη Βουλή των κοινοτήτων με μεγάλη πλειοψηφία, αλλά απορρίφθηκε από τη Βουλή των λόρδων (στην οποία πλειοψηφούσε το κόμμα των Τόρυδων) τον Οκτώβριο 1831 και τότε ο Γκρέυ υπέβαλε την παραίτησή του από τη θέση του πρωθυπουργού.

Όταν ο Δούκας του Ουέλινγκτον, ο νικητής της μάχης του Βατερλώ, επιχείρησε να σχηματίσει κυβέρνηση Τόρυδων, οι πολίτες αντέδρασαν έντονα. 

2.             Τα γεγονότα περιγράφει γλαφυρά ο Αντρέ Μωρουά, της Γαλλικής Ακαδημίας, στο βιβλίο του «Ιστορία της Αγγλίας» («Histoire d’ Angleterre”, Εκδόσεις “Le Livre de Poche historique”, 1967):  

“Η Χώρα ξεσηκώθηκε (...).

Οι τοίχοι γέμισαν με αφίσες που καλούσαν του Άγγλους να αποσύρουν τα λεφτά τους από την Τράπεζα: ‘Για να σταματήσετε τον Δούκα, πάρτε πίσω τον χρυσό σας’.

Η Τράπεζα της Αγγλίας ήταν ο μόνος θεσμός που ήταν πιο σεβαστός από τον Δούκα.

Η αντίδραση των καταθετών νίκησε αυτήν των λόρδων.

Ο Δούκας απέφυγε τον εμφύλιο πόλεμο.

Όταν, με πρότασή του, ο Γουλιέλμος ο 4ος ξανακάλεσε τον Γκρέυ, αυτός δεν συμφώνησε να ξαναπάρει την εξουσία παρά μόνο αν ο βασιλιάς υποσχόταν εγγράφως να δημιουργήσει, αν χρειαζόταν, τόσους λόρδους όσοι θα χρειάζονταν για να ψηφιστεί το εκλογικό νομοσχέδιο.

Η απειλή αυτή άρκεσε. Ο Ουέλινγκτον και οι φίλοι του απέφυγαν να συμμετάσχουν στις συνεδριάσεις της Βουλής των λόρδων και, σε μια Βουλή άδεια κατά το μισό και πλέον, το νομοσχέδιο πέρασε τελικά με 106 ψήφους υπέρ και 27 κατά (4 Ιουνίου 1832)”.

3.              Αυτά συνέβησαν στην Αγγλία το 1832.  

Ο Δούκας του Ουέλινγκτον υποχώρησε, διορθώνοντας το λάθος του.

Στη χώρα μας το 2015, οι δικοί μας “Δούκες” επιμένουν στο δικό τους λάθος, προκηρύσσουν  δημοψήφισμα με ερώτημα αν δεχόμαστε ή όχι την πρόταση των Δανειστών και μας υπόσχονται, αν ψηφίσουμε το ΟΧΙ που προτείνουν, να ξαναγυρίσουν στη  διαπραγμάτευση, ενισχυμένοι με την λαϊκή απόφαση.

4.             Ξεχνάνε όμως οι δικοί μας “Δούκες”… μια μικρή λεπτομέρεια, εκτός από άλλα σοβαρά:

Κάλεσαν τον λαό να αποφασίσει για μια διαπραγμάτευση, που αφορά το τρέχον Πρόγραμμα, στις 5 Ιουλίου, όταν δηλαδή το Πρόγραμμα αυτό δεν θα υπάρχει! (Θα έχει λήξει από τις 30 Ιουνίου).

Λογικά, νομικά, πολιτικά, δεν μπορεί να υπάρξει διαπραγμάτευση για ένα Πρόγραμμα που έχει λήξει.

5.             Μετά τις 30 Ιουνίου η μόνη διαπραγμάτευση που θα μπορούσε να αρχίσει, είναι εκείνη για ένα νέο Πρόγραμμα για νέα  οικονομική βοήθεια (40 ως 50 δισεκ. ευρώ), νέο χρονικό ορίζοντα (3 ως 4 χρόνια)   και νέους όρους.