Περί δημοψηφισμάτων (Toυ πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Περί δημοψηφισμάτων

Επειδή η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία δεν γίνονται δημοψηφίσματα, τα οποία οι εκάστοτε κυβερνήσεις θεωρούν ως… αντιλαϊκά και υπονομευτικά της δημοκρατίας, υπενθυμίζω ότι το σχιζοφρενικό αυτό γεγονός ανέδειξα εδώ και μια δεκαετία με το άρθρο μου: «Η λαϊκή κυριαρχία και τα δημοψηφίσματα» (βλ. το μηνιαίο περιοδικό «Ηλιαία», τεύχος Ιουνίου 2005 και αναδημοσίευση στο έργο μου: «Κριτικά Κείμενα», εκδ. «Πελασγός» - Γιαννάκενας – Αθήνα 2012, σελ. 41-45).

Με την τερατώδη αυτή θεωρία και πρακτική οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσειςαλυσόδεσαν τον «κυρίαρχο» λαό για έναν αιώνα – και ίσως για πάντα –χωρίς να τον ρωτήσουν με ένα δημοψήφισμα. Αυτό έγινε με τις διεθνείς Συνθήκες του Μάαστριχτ, Σέγκεν, Νομισματική Ένωση και με το ΔΝΤ το 2010.

Το ίδιο έγινε και με το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Αυτές οι διεθνείς Συνθήκες ψηφίστηκαν από τη βουλή των Ελλήνων, οι βουλευτές της οποίας αγνοούσαν το περιεχόμενο. Τέτοια αστεία βουλή, τέτοιες αντιδημοκρατικές κυβερνήσεις και τέτοιος αστείος λαός ουδαμού του κόσμου υπάρχει. Στο κείμενο εκείνο του 2005, κατέληγα: «Ο Μπερτόδουλος πολιτικός κόσμος και ο ιμιτασιόν λαός δείχνουν να μην έχουν κανένα πρόβλημα. Ζοφερό το ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ».

Οι πάντες όμως σιωπούσαν και οι πάντες έτρεχαν να κάνουν καριέρες και να τα οικονομήσουν υπονομεύοντας την εθνική μας υπόσταση.

Τα όσα έγιναν μετά το 2005 επιβεβαίωσαν εκείνη την αγωνία του γράφοντος εν μέσω ζητωκραυγών του φαύλου λαού.

Τελειώνοντας σημειώνω – χωρίς καν να έχω την πρόθεση της συγκρίσεως – ότι στην Ελβετία τα Δημοψηφίσματα είναι ψωμοτύρι. Το γεγονός αυτό αναδεικνύει ο εκ Ναυπλίου ορμώμενος ιατρός Θέμος Γκουλιώνης, στο έργο του: «Δημοκρατία: Αυτή η άγνωστη» (εκδ. «Αρμός», Αθήνα 2012).

Σε κάποια από τις σελίδες του γράφει: «Για οποιοδήποτε όμως θέμα και αν προκύψει, η απόφαση λαμβάνεται από τον ίδιο τον λαό μέσα από την διαδικασία των Δημοψηφισμάτων» (σελ. 32). Βέβαια υπάρχουν λαοί και λαοί και ο σημερινός ελληνικός λαός – που λατρεύει την κοπριτοκρατία – παραιτήθηκε εκουσίως από αυτή την υπέροχη πολιτική κοινωνιολογική και ιστορική ιδιότητα.

Προτιμά να ικετεύει, και να γονατίζει μπροστά στους πολιτικά εκφυλισμένους πολιτικάντηδες.

Αθήνα 27/05/2015

Πολιτικές υποθήκες:

Α. Λασκαράτος: “Οι παλιάνθρωποι ενώνονται μεταξύ τους, όπως οι σάπιες σταφίδες’’

Γ. Σουρής: ‘’Πουλούσατε την ψήφο σας αντί του αργυρίου, σαν πρόστυχοι ντελάληδες του Αναβρυτηρίου’’

Π. Παπαγαρυφαλλου: ‘’Κοπρίτες είναι τα παράσιτα του δημοσίου που ανταλλάσουν την ψήφο τους με το διορισμό’’

Δημοσθένης: ‘’Προδίδει την πόλη του αυτός που δεν λέει αυτά που πιστεύει;’’

Ευριπίδης: ‘’Άμοιρε κι’ εσύ. Σε περιμένουν δεινά, όμοια με τα δικά μου’’

Ο ίδιος: ‘’Κακιά η Πολιτεία – κακούργοι οι πολίτες’’

Ο ίδιος: ‘’Δεν ανέχομαι σωπαίνοντας να πεθάνω’’

Ο ίδιος: ‘’Άδικο τέλος, όταν πεθαίνεις άδοξα’’

Πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

ΣΗΜ. Ο γράφων με το ‘’λευκό’’ και την αποχή σαράντα χρόνων δεν πήρε μέρος στη δολοφονία της πατρίδος του.