Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης: «Το ημερολόγιο μιας μικρής απουσίας», εκδ. Στοχαστής

http://fractalart.gr/intzempelis-hmerologio/

Γράφει η Τέσυ Μπάιλα //

Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης: «Το ημερολόγιο μιας μικρής απουσίας», εκδ. Στοχαστής 

«Συγχωρήστε με για τα λάθη μου και χρεώστε΄
 το ακαταλόγιστο, να ανακαλύπτω πράγματα εκεί
που οι άλλοι τα έχουν πετάξει».

Μέσα σ’ αυτούς τους τρεις στίχους από το ποίημα «Άφεση» συνοψίζεται όλο το μήνυμα της ποιητικής συλλογής του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη με τίτλο «Το ημερολόγιο μιας μικρής απουσίας» που κυκλοφορεί από τις εκδ. Στοχαστής σε μια καλαίσθητη και προσεγμένη έκδοση.

 

Μέσα στα 31 ανθολογημένα ποιήματα της συλλογής ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης κρύβει τις προσωπικές του αγωνίες για την απουσία, τη γραφή, τον έρωτα, τις λέξεις «πίσω από χιλιετίες χρόνων», τη χαρά, τα όνειρα, την αγάπη, την απουσία και τις απώλειες.
Με κεντρικούς άξονες τη μοναξιά του δημιουργού, την αγάπη και το ταξίδι της επιστροφής, τη θάλασσα και τις αυταπάτες ενός κόσμου που αλλάζει, ο ποιητής βλέπει γύρω του την καταστροφή και το τέλος να προσεγγίζουν ασφυκτικά το μέλλον του πεπρωμένου και  στήνει το δικό του ποιητικό του σύμπαν για να καταδείξει όλα όσα δοκιμάζουν τη συνειδησή του. Παράλληλα   δοκιμάζει την αντοχή του αναγνώστη του στην αέναη πάλη με το χρόνο αλλά και τη νοσταλγία της επιστροφής.
«Εδώ που όλα πουλιούνατι,
Νομίζεις ότι αγοράζεις της νιότης
Το χαμένο χρόνο».
Καθαρός και λιτός ο λόγος του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη, ο οποίος καταθέτει την ποιητική του δουλειά με συναισθηματική ακρίβεια. Οι λέξεις που επιλέγει να συναρμολογήσει  έρχονται ολόιδιες από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, για να δώσουν το μέγεθος της ομορφιάς τους στην ποιητική του σκέψη.
«Το ημερολόγιο μιας μικρής απουσίας» μας συστήνει τον ποιητή Ιντζέμπελη σε μια τρυφερή και απολογιστική του στιγμή και παράλληλα μοιάζει με την καταγραφή της νοσταλγίας ενός ανθρώπου που φοβάται την αυταπάτη της απουσίας αλλά κυρίως τον εφησυχασμό, φοβάται πως:

«Όταν κάποια μέρα όλες οι δύσκολες στιγμές
Θα έχουν περάσει,
Τότε είναι που πιότερο θα ανησυχώ για τον εφήμερο καθησυχασμό μου».