Θεόδοτοι, Δαίμονες, Άνθρωποι.... ( γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος)

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/01/blog-post_54.html

 γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

- Λοιπόν;

- Α...καλώστονα...μας άργησες...

- Εδώ γύρω ήμουν πάντα Φάουστ...

- Δεν με λένε Φάουστ και το ξέρεις...

- Καλά...Ντόριαν τότε;

- Ούτε....κι αυτό το γνωρίζεις...

- Καλά...τότε, μήπως να σε λέω Ματίας;

- Όχι Θεόδοτε...

- Δεν με λένε Θεόδοτο ανθρωπάκο...γνωρίζεις καλά ποιός είμαι...

- Κι όμως, κι όμως...

- Είμαι ο Βασιλιάς αυτού του κόσμου ανθρωπάκο, το ξέρεις αυτό....

- Μπαα; Από πότε;

- Ω, έλα τώρα, το είπε κι ο Θεός σου...ο Υιός Του τέλος πάντων...

- Ναι, αλλά ταυτόχρονα σε έγραψε κανονικά, έτσι Θεόδοτε;

- Και μην με λές έτσι σου είπα...

- Μα δεν αμφισβητώ ότι είσαι ο Ηγεμόνας αυτού του κόσμου Θεόδοτε. Αλλά είσαι επειδή Αυτός σε διόρισε εδώ. Άρα, αυτό είναι το όνομά σου... «Δοτός» από τον Θεό...

- Μου έχουν δώσει χιλιάδες ονόματα από τα βάθη της αρχαιότητας μέχρι σήμερα.

Ποτέ όμως κάτι τέτοιο...Μην μ’ εξοργίζεις λοιπόν.

- Μα γι’ αυτό και ο Υιός του Θεού δεν έφερε αντίρρηση στο ποιός είσαι Θεόδοτε. Αντίρρηση έφερε στο να αποδεχτεί τις προσφορές σου προς Αυτόν και ν’ αναγνωρίσει εσένα ως κύριό Του. Την πιάνεις την διαφορά, έτσι;

- Μπορώ να γκρεμίσω και να ξαναστήσω τα πάντα σ’ αυτόν τον κόσμο ανθρωπάκο...

- Καλά, μην τσαντίζεσαι. Μπορείς να με λες κι εμένα Θεόδοτο αν θέλεις σώνει και καλά να με προσφωνείς με κάτι.

- Ω, μα πάψε πια, μην προκαλείς την μοίρα σου οργίζοντάς με...

- Ναι; Δηλαδή, τι μπορείς να κάνεις;

- Σου είπα, μπορώ να καταστρέψω τα πάντα. Μαζί κι εσένα...

- Μπορείς να κάνεις μόνον ότι σου επιτρέπει Αυτός. Ο Κύριός σου και Αφέντης σου Θεόδοτε.

- Μ’ έχουν πει Εωσφόρο, Βεελζεβούλ, Διάβολο, Σατανά, Άρχοντα των Δαιμόνων, πες με κι εσύ με όποιο όνομα άλλο θέλεις, αλλά ΟΧΙ ΑΥΤΟ, άκουσες;; Δεν είμαι ΔΟΤΟΣ αυτουνού, εγώ επαναστάτησα και το έσκασα από την Κυριαρχία του, το ξέχασες;

- Υπάλληλός του είσαι Σκοτεινέ...και το ξέρεις...

- Σε κανέναν δεν υπακούω παρά η Δύναμή μου είναι αυτόνομη...

- Τον θυμάσαι τον Λόκι;

- Ναι, και; Ένας από τους υποτακτικούς μου ήταν, ένας απλός δαιμονάκος...

- Λάθος...εσύ ήσουν...

- Πως τολμάς να με προσβάλεις έτσι ανθρωπάκο;

- Ναι, ναι, εσύ ήσουν...

- Εγώ, ο πανίσχυρος Υπέρτατος Χθόνιος Ένας, με δυνάμεις ενός απλού δαιμονάκου;

- Ναι εσύ...αυτό είσαι...ένας δήθεν πανίσχυρος...ένας απλός ξεπεσμένος δαιμονάκος είσαι που οι μόνες δυνάμεις που έχεις είναι η πονηριά και η σκανταλιά. Η παραίσθηση, η παρενόχληση. Ένας καλικάντζαρος και τίποτε άλλο.

- Μπορώ να μετακινήσω βουνά ανθρωπάκο...

- Μπορείς ΜΟΝΟΝ, ΕΑΝ και ΟΤΑΝ το θέλει ο Αφέντης σου/μας...όπως κι εγώ άλλωστε...ο απλός ανθρωπάκος...

- Μπορώ να κάνω τα πάντα σ’ αυτόν τον κόσμο να καούν, να υποφέρουν...

- Να υποφέρουν ναι...να καούν, να τα εξαφανίσεις ΟΧΙ...παρά μόνον εάν και όταν το θέλει ο Αφέντης σου και Κύριός μας...μπορείς να σκαλίζεις, να πειράζεις τα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου για να τον κάνεις να υποφέρει από υλικές στερήσεις, μπορείς να του θολώνεις το νου, το πνεύμα και την ψυχή με λογισμούς άτιμους, παραπλανητικούς, ναι, μπορείς μ’ αυτές τις ψευδαισθήσεις να τον κάνεις να υποφέρει, αλλά κι αυτό το μπορείς ΜΟΝΟΝ επειδή ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ σου το επέτρεψε, σου παραχώρησε τη δύναμη και το ελεύθερο (την εντολή) να το κάνεις...

- Μπαα, και γιατί παρακαλώ μου έκανε αυτή τη «χάρη» ο Μεγαλοδύναμός σου και Αφέντης μας αν είναι έτσι όπως τα λες;

- Γιατί αυτό το απέραντο υλικό πεδίο που κυβερνάς με δική του παραχώρηση σκοτεινέ αρχιδαιμονάκο δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κέντρο εκπαίδευσης που σου έδωσε να διοικείς...

- Τι μου λες; και ποιοί εκπαιδεύονται εδώ μέσα βρε κουζουλέ;

- Οι άνθρωποι....

- Και σε τι εκπαιδεύονται;

- Στην Ηθική Τελείωση...στόχος η Αγιοποίηση του ατόμου...

- Τι είπες ρε; Κι αυτό το κάνω εγώ δηλαδή;

- Ε, ναι, ποιός άλλος; Αφού εσύ είσαι ο διευθυντής εδώ αυτού του κέντρου...

- Ρε ανθρωπάκο το’ χασες τελείως;

- Να με συμπαθάς...δεν είσαι μόνος σου σ’ αυτό...έχεις και τα υπόλοιπα τα δαιμονικά σου να σε βοηθάνε...να τυραννάνε τον άνθρωπο, να μην τον αφήνουν σε χλωρό κλαρί...να του δυσκολεύουν τη ζωή...σαν τους επιλοχίες και τους εκπαιδευτές στο στρατό...

- Ρε ανθρωπάκο, ποιός δαίμονας σου τό’ κανε αυτό το κακό, σου πείραξε μ' αυτόν τον τρόπο τα μυαλά να τον ξεσκίσω;

- Θα πρέπει δηλαδή να σε ευχαριστούμε γι’ αυτό το έργο σου αρχιδαίμονα κι εσένα και τα δαιμονικά σου και να προσευχόμαστε για την ψυχή σας στον Κύριό μας...

- Ρε άτιμε ανθρωπάκο θα μας χαλάσεις το όνομα ρε κακορίζικε;

- Α, και να μην ξεχάσω και όλα αυτά τα μιλιούνια ανθρώπων δαιμονοπαρμένων που εν αγαστή συνεργασία με σας φροντίζουν να είναι όλη η γη και η κοινωνία των ανθρώπων ένα αφόρητο ανήθικο καμίνι κακότητας, ώστε ο αγώνας για την ηθική τελείωση και την αγιοποίηση του ανθρώπου να είναι μεν ένα πολύ πολύ δύσκολο αλλά ταυτόχρονα και άκρως αποτελεσματικό σχολείο...και γι' αυτούς θα πρέπει να προσευχόμαστε ευχαριστώντας για την φιλότιμη και τεράστια ομολογουμένως σε όγκο προσφορά τους...

- Ρε άτιμο ανθρωπάριο τι πας να κάνεις ρε; Τι παιγνίδι μας παίζεις βρε; Θα έπρεπε να μας μισείς όλους μας γι’ αυτά που σας κάνουμε...αυτό είναι το φυσιολογικό, άκουσες; Κι εμένα και τους δαίμονες και τους σιχαμερούς ανθρώπους τους υποτακτικούς μας που ζούνε μόνον για να περνάει καλά η κοιλιά και η σάρκα τους και για να κάνουν το κακό όπου σταθούν κι όπου βρεθούν...

- Μα πως θα σας μισήσω βρε καλέ μου εφόσον απλοί υπάλληλοι είστε...αφού αυτά διαταχτήκατε να κάμετε, αυτά κάνετε...και μάλιστα τα κάνετε τόσο φιλότιμα!

- Πως τολμάς ανθρωπάκο; Θα σε σκίσω...

- Αα, καλά, εδώ σου δόθηκα εγώ ο ίδιος στο παρελθόν αρκεί να μου έδινες όλη αυτή την ανυπολόγιστη δύναμη που λες ότι μπορείς να δώσεις κι όμως την κοπάνησες...εξαφανίστηκες...είσαι ψεύτης το λοιπόν...ή ανίκανος...διάλεξε...

- Δεν μπορώ να σου εξηγήσω...

- Ναι, ναι, καταλαβαίνω...

- Τι εννοείς δηλαδή πως καταλαβαίνεις;

- Δεν είχες εντολή για κάτι τέτοιο...

- Όχι σου είπα...δεν παίρνω εντολές από κανέναν εγώ...απλά δεν γινόταν να σε... «προσλάβω» στο στρατό μου...

- Μπαα; Και γιατί παρακαλώ;

- Δεν μπορώ να σου εξηγήσω...κάτι σου έλειπε από το βιογραφικό και τα προσόντα...

- Α, χαχα...καλή προσπάθεια...να σου πω ξανά τι μου έλειπε...δεν είχες τέτοια «παραχώρηση» από τον Ανώτατο Άρχοντά σου/μας...

- Ω, μα έχεις κολλήσει πια...κοίτα, στα πλαίσια της θεοσεβούς προσπάθειάς σου ανθρωπάκο, αναγνωρίζω πως οφείλεις να μας μισείς και να μας καταριέσαι...το καταλαβαίνω και παρακαλώ να μου/μας φερθείς όπως μας πρέπει...με απόλυτη καταφρόνια και μίσος...

- Άρχισες τα πονηρά σου και τις μαλαγανιές σκοτεινέ; Νοιάστηκες ξαφνικά για την ψυχή μου; Σου είπα, δεν σας μισώ....απλοί υπάλληλοι είστε...πως θα μισήσω απλά όργανα που εκτελούν εντολές; Και μάλιστα από τον ίδιο Ανώτατο Έναν Θεό στον οποίο ομνύω και του λόγου μου;

- Μα τι λες τώρα; δεν θέλεις ν’ αλλάξεις τον κόσμο; Πως θα τον αλλάξεις αν δεν θεωρήσεις υπεύθυνους όλους αυτούς τους απλούς σιχαμερούς ανθρώπους για όλα αυτά τα αίσχη της κοινωνίας σας; Πως θα το επιτύχεις εάν δεν νοιώσεις ως αυτοδύναμος παντοδύναμος άνθρωπος που μπορείς να επιβάλλεις κοινωνική δικαιοσύνη ακόμη και δια του αίματος; Πως θα πάει αυτός ο κόσμος σου προς το καλύτερο εάν δεν τον διαχειριστείς με πυγμή, αποφασιστικότητα και πίστη σε σένα; Και κυρίως δια φωτιάς και σιδήρου; Πως θα τα κάνεις αυτά, εάν επαφίεσαι σε Κάποιον Άλλον που δήθεν είναι ανώτερος κι από σένα κι από μένα κι από τα πάντα;

- Καλή η προσπάθεια Σκοτεινέ...Αλλά πως είναι μωρέ δυνατόν ένας απλός εκπαιδευόμενος σε ένα Κέντρο εκπαίδευσης να αλλάξει την δομή, την φιλοσοφία, τους στόχους, την λειτουργία και την διοίκηση του Κέντρου;

- Τα παραλές...παραλογίζεσαι...είσαι σε μια κοινωνία ανθρώπων κακών και οφείλεις να την κάνεις κοινωνία αγγέλων...να παλέψεις να αλλάξει η κοινωνία...

- Ποιά βρε σκοτεινέ; Η στημένη παρτίδα; Δεν πρόκειται ν’ αλλάξει αυτή. Το άτομο μόνον μπορεί ν’ αλλάξει. Όχι το σύνολο γύρω του. Πέραν της «Μεταστροφής» του ίδιου του του εαυτού, το άτομο το πολύ που μπορεί (και οφείλει) να κάνει για τους άλλους είναι να απαλύνει τον πόνο όσων πονεμένων μπορεί γύρω του. Άντε και να διδάξει το Καλό και ν’ αγωνιστεί να φέρει όσους γίνεται πιο πολλούς σ’ αυτό. Τίποτε παραπάνω δεν μπορεί να κάνει. Όλα τα υπόλοιπα γίνονται βάση άλλων σχεδίων έξω και πέραν του ανθρώπου κι έχουν να κάνουν με την «εκπαίδευση» που λέγαμε. Τίποτε άλλο δεν μπορεί να ελπίζει να επιτύχει ο απλός άνθρωπος.

- Και η ελπίδα για την οποία σκοτώνονται οι άνθρωποι χιλιετίες τώρα;

- Υπάρχει Ελπίδα για το άτομο....Όχι για την κοινωνία...αυτή είναι προορισμένη να είναι διαρκώς σάπια...δεν έχει ελπίδα...είπαμε, είναι το βασίλειό σου...σκοτεινή και σάπια...δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς...από την φύση της μπορεί να είναι μόνον καταστροφική...τίποτε άλλο δεν μπορεί να είναι...αλλιώς ανατρέπεται ο ρόλος της ως «Σχολείο Ηθικής Τελείωσης»...

- Τότε ποιός ο λόγος να υπάρχει;

- Μόλις σου το είπα...η Ηθική Τελείωση κάποιων λίγων...η Αγιοποίηση...

- Μα δεν καταλαβαίνεις πως σε κοροϊδεύει; Ακόμη κι αυτοί που "τελειώθηκαν" στο παρελθόν δεν άγγιξαν όλοι τον ίδιο βαθμό Τελείωσης όπως την λες...άρα κάτι δεν στέκει καλά εδώ, δεν το βλέπεις;

- Σωστά...που ξέρεις; Που ξέρουμε; Ίσως δεν επιλέγεται να «τελειώσει» μόνον ο ένας πρώτος...ίσως επιλέγονται οι τρεις πρώτοι...ή ίσως οι επτά πρώτοι...ποιός μπορεί να ξέρει τα «στάνταρτς» που βάζει ο Θεός;

- Άντε και είναι έτσι...Κι αυτοί μετά τι γίνονται;

- Συνεχίζουν σε έναν άλλον Ανώτερο Κόσμο...πιο κοντά Του...όπου δεν υπάρχεις ούτε εσύ ούτε κι εγώ...

- Δηλαδή εγώ σύμφωνα με αυτή την φιλοσοφία τι είμαι; Δεν είμαι ο Απόλυτος Άρχων του Κακού;

- Πιθανόν όχι...απλά ένας Καλός Αρχιεκπαιδευτής...που δέχτηκε να πάρει πάνω του τον χειρότερο ρόλο...τον ρόλο του Μεγαλύτερου Καθάρματος του Σύμπαντος...προκειμένου να μπορέσει να λειτουργήσει αυτό το απέραντο Κέντρο Εκπαίδευσης...Θα πρέπει ν’ αγαπούσες υπέρτατα τον Αφέντη σου Εωσφόρε για να δεχτείς να κάνεις αυτή την Υπέρτατη Θυσία...να χάσεις την ίδια την υστεροφημία σου... «Δια Χριστόν Κακός»! πράγματι, χωρίς εσένα και το απόλυτο μισητό Κακό που έχεις σκορπίσει παντού δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει όλος αυτός ο μηχανισμός εκπαίδευσης και επιλογής των «κεκαθαρμένων για τον επόμενο κόσμο»...αυτό πράγματι δεν θα μπορούσε να το κάνει παρά μόνον ο «Καλύτερος και Ισχυρότερος Υπηρέτης/Αρχιστράτηγος του Θεού»...ήθελε μεγάλα κότσια...

- Παραλογίζεσαι ανθρωπάκο...δεν ξέρεις τι λες...και μου χαλάς και τη φήμη...θα βρω ποιοί δαίμονες ευθύνονται γι’ αυτό που σου έκαναν και θα τους τιμωρήσω πολύ σκληρά...

- Ναι, ναι...σωστά...σαλοί άνθρωποι είμαστε, μύθους και παραμύθια φτιάχνουμε για να περνάει η ώρα μας...

Γιώργος Ανεστόπουλος