Φθινοπωρινές Σκέψεις (Δημήτρης Σωτηρόπουλος)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/10/blog-post_25.html

Γράφει ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος

Απομεσήμερο Οκτώβρη, λίγο πριν αρχίσει να σουρουπώνει. Κάθε μέρα και νωρίτερα, μέχρι να έρθουν οι μακριές χειμωνιάτικες νύχτες. Το φως του φθινοπωρινού ήλιου γίνεται ολοένα και πιο αδύνατο, παρότι οι μέρες είναι ακόμα αρκετά ζεστές. Η εποχή όμως, αλλάζει. Όλα έξω έπαψαν να θυμίζουν καλοκαίρι...από τα δέντρα που κιτρινίζουν τα φύλλα τους για να πέσουν μετά κάτω, μέχρι τις ψυχές των ανθρώπων...

Οι άνθρωποι...! Αδιάφορες σιλουέτες που γυρνούν εδώ κι εκεί, λίγα λόγια και το βαρύ πέπλο της κρίσης να σκεπάζει τα πάντα: Σχέσεις, φιλίες, οικογένειες, επαγγέλματα...Σ' όλα μοιάζει να φυσάει όχι απλά το γλυκό φθινοπωρινό αεράκι, μα ο λυσσασμένος βοριάς του χειμώνα, παρότι βρισκόμαστε ακόμα στις αρχές του Οκτώβρη. Παγωμένα όλα, δεν κινείται τίποτα, ο φόβος του παρόντος και της επόμενης μέρας κυριαρχεί, ο καθένας κοιτάζει μονάχα τον εαυτό του και κλείνεται στο καβούκι του...

Μέσα στις απρόσωπες πολυκατοικίες των μεγαλουπόλεων, συνεχίζουν να παίζουν οι τηλεοράσεις. Αυτά τα καταραμένα κουτιά, που αποβλακώνουν και παραπληροφορούν συνεχώς τον κοσμάκη, σερβίροντάς του "θετικά νέα" για "ανάπτυξη", "μείωση φόρων", χαμογελαστά ψεύτικα πρόσωπα γιατί "πέρασαν τα δύσκολα" και άλλα παρόμοια...Μια εικονική πραγματικότητα, που παρακολουθεί ο άνεργος, ο φτωχός, εκείνος που τρέμει τις μέρες που έρχονται γιατί ξέρει πως δεν θα έχει να ζεσταθεί εκείνος και η οικογένειά του, δεν θα έχει να φάει...

Αυτό τον τρόμο εκμεταλλεύονται οι πολιτικοί δυνάστες μας. Γεμάτοι αυτοπεποίθηση από τον λαό που σκλάβωσαν στο απεγνωσμένο κυνήγι του επιούσιου, σίγουροι για την επιτυχία της προπαγάνδας τους, συνεχίζουν να προκαλούν. Απασχολούν τους πληβείους με στημένους καβγάδες, κοκορομαχίες και ανούσιες ανακοινώσεις, που αποπροσανατολίζουν τους πολίτες από τα πραγματικά προβλήματα. Μοιάζει να μην μπορεί τίποτα να αλλάξει αυτό το αρρωστημένο σκηνικό, καθώς ακόμα και κάποιοι που αρχικά φάνηκαν να αντιδρούν, τώρα σιγά - σιγά ζυγίζουν το συμφέρον τους, διστάζουν να αγωνιστούν και τελικά συμβιβάζονται με το σάπιο κατεστημένο. Είπαμε, ο καθένας στο καβούκι του...

Κι έτσι προχωράει η ζωή, χωρίς να ξέρει την αφετηρία και τον τερματισμό της. Μέρες περνάνε, εποχές αλλάζουν, μα παραμένουμε ίδιοι κι απαράλλαχτοι. Η μόνη "εξέλιξη" είναι ο συμβιβασμός μας πως "δεν αλλάζει τίποτα", η αδιαφορία και ο εγωισμός μας. Ακόμα και τις σκέψεις μας σπανίως τις λέμε φωναχτά πλέον...εκμυστηρεύουμε το είναι μας σερφάροντας ατελείωτα στα "κοινωνικά δίκτυα", που βοηθάνε στην αντι-κοινωνικοποίησή μας. Εκατοντάδες ή και χιλιάδες οι "φίλοι" στο Facebook, (σχεδόν) κανείς στο σπίτι μας, στην ζωή μας. Η νεολαία, που θα έπρεπε να είναι μπροστά σε κάθε κοινωνικό αγώνα, βυθίζεται ολοένα και βαθύτερα στους αναπαυτικούς καναπέδες της καφετέριας, αρκεί αυτή να έχει Wi-Fi...

Μίζερη πραγματικότητα, σκληρές διαπιστώσεις. Αλλά αληθινές. Μα τίποτα καλό δεν υπάρχει; Όλα μαύρα είναι;...Υψώνονται διστακτικά κάποιες φωνές. Η ελπίδα είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του ανθρώπου, ακόμα και σε απάνθρωπες εποχές όπως η σύγχρονη. Αλλοίμονο αν την αφήσουμε να σβήσει. Δεν μπορεί, όλο και κάτι θα υπάρχει, που να μας βγάζει από το τέλμα της ισοπέδωσης, της απανθρωπιάς και της καταρράκωσης...

Ναι λοιπόν! Υπάρχει αυτό το "κάτι καλό"! Η Πίστη σε Εκείνον, που δεν αλλάζει, δεν εκμοντερνίζεται, δεν φθίνει. Παραμένει αναλλοίωτη, αδιάβλητη, φάρος φωτεινός στη σκοτεινή θάλασσα της κοινωνίας. Μόνον ο Χριστός δίνει τη δύναμη σε όσους πιστούς να παλέψουν για τη ζωή τους, τα ιδανικά, τους συνανθρώπους τους! Να αλλάξουν πρώτα απ' όλα τον εαυτό τους...

Κι αν γίνει αυτό, θα αλλάξουν και τους άλλους...θα αλλάξει η κοινωνία, η Πατρίδα μας...και θα βγούμε από τη μελαγχολία που μας δημιουργεί η κρίση, πνευματική και οικονομική! Αρκεί να το θελήσουμε. Να αναλάβουμε τις ευθύνες μας ως άνθρωποι, ως Έλληνες, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί και ως πολίτες...!