Για την έχθρα, τη ζήλεια, το φθόνο και το μίσος. Μία ετεροχρονισμένη προσθήκη – απάντηση στους «αγαπησιάρηδες» «διανοουμένους» των Αθηνών. (Πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Για την έχθρα, τη ζήλεια, το φθόνο και το μίσος. Μία ετεροχρονισμένη προσθήκη – απάντηση στους «αγαπησιάρηδες» «διανοουμένους» των Αθηνών.

Πέρασε ήδη ένας χρόνος και πλέον από τότε που μια εικοσάδα διανοουμένων – όπως τους αποκάλεσε «Το Βήμα» στο φ. του της 9-6-2013 με την «Ανοιχτή επιστολή στους νέους της Ελλάδος», τους καλούσαν να «πολεμήσουν το ρατσισμό» και δηλώντας ότι: «καθήκον μας να καταγγείλουμε και να καταδικάσουμε κάθε απόκλιση από τα δημοκρατικά θέσμια που μας κληροδότησε η μακραίωνη ιστορία μας». Ο γράφων έχοντας την εδραία πεποίθηση και τα βιώματα της καθημερινής εμπειρίας που αποδεικνύουν ότι ο ρατσισμός λειτουργεί από το Ελληνικό Κράτος και τους μισθοδοτούμενους – παντοιοτρόπως – καθεστωτικούς  «διανοουμένους» του σε βάρος των Ελλήνων; τους απέστειλε μια απαντητική επιστολή στην ίδια εφημερίδα, με ημερομηνία 8/7/2013 και μάλιστα με currier (Στοιχεία αποστολής ACS 154325438.1/9-7-2013, η οποία συνοδευόταν και από το Κριτικό μου επιστημονικό δοκίμιο: «Εχθροπάθεια: Η μεγάλη εμπάθεια κατά των Ελλήνων» (εκδ. «Πελασγός» Γιαννάκενας – Αθήνα 2013). Λόγω της πνευματικής τρομοκρατίας που ασκούν οι βαζιβουζούκοι της παγκοσμιοποίησης στην Ελλάδα και της χυδαίας δημοκρατίας, η «προοδευτική» εφημερίδα δεν δημοσίευσε ούτε μια λέξη. Συνομωσία της σιωπής από παντού, αν και η επιστολή αναρτήθηκε και στο διαδίκτυο (Με ημερομηνία 8-7-2013). Επειδή, λοιπόν, οι … πονόψυχοι διανοούμενοι οδύρονταν για τις κακουχίες των λαθρομεταναστών γράφοντας το στίχο του Σοφοκλή στην Αντιγόνη «Γεννήθηκα για να αγαπώ και όχι για να μισώ» τους παραθέτω τούτο το απόσπασμα από τη Μήδεια του Ευριπίδη, το οποίο απηχεί και τις απόψεις μου τις οποίες ανέπτυξα στα δύο εκείνα κείμενά μου. Να, λοιπόν, τι μας λέει η αντίπερα όχθη της αγάπης (Αντιγόνη), η Μήδεια για το φθόνο και το μίσος και τη ζήλεια που αποτελούν συστατικά στοιχεία της ανθρώπινης ύπαρξης: «Δεν είναι η πρώτη φορά… που με έβλαψε η μεγάλη μου φήμη… ο έχεφρων άνθρωπος δεν πρέπει να δώσει τέτοια μόρφωση στα παιδιά του που να τα κάνει υπερβολικά έξυπνα… Αν εισάγεις νέες ιδέες στους ανόητους, θα θεωρηθείς επιπόλαιος, όχι ευφυής. Από την άλλη πλευρά, αν αποκτήσεις τη φήμη ότι είσαι ανώτερος απ’ αυτούς που θεωρούνται πνευματικά καλλιεργημένοι, θα είσαι ένα αγκάθι για την πόλη. Αυτό συνέβη και με μένα. Είμαι μια έξυπνη γυναίκα και κάποιοι με φθονούν, ενώ άλλοι με θεωρούν εχθρό τους» (στίχοι 295-305). Αυτές οι διεισδυτικές ψυχολογικές και κοινωνιολογικές παρατηρήσεις και επισημάνσεις του Ευριπίδη, ο οποίος «θεωρήθηκε βαθύς ερευνητής της ανθρώπινης ψυχολογίας», διέπουν τη ζωή του ανθρωπίνου γένους και είναι αυτές που αντικατοπτρίζουν τα ανθρώπινα πεπρωμένα. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια και ο ρεαλισμός που την εκφράζει και όχι το ουτοπικό συναίσθημα της δήθεν αγάπης και της κοινωνικής συνοχής, την οποία, κατά κανόνα, διακηρύσσουν οι καταπιεστές και οι εκμεταλλευτές των ανθρώπων και οι από άμβωνος ιεροκήρυκες. Η σκληρή ζωή και ο αγώνας της ύπαρξης κινούνται στα πλαίσια των σκέψεων της Μήδειας, όπως και του γράφοντος, ο οποίος στην πιο πάνω επιστολή του έγραφε και τα εξής: «Όταν είσαι αληθινός πνευματικός ταγός πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα είσαι αληθινός στην παρουσίαση των γεγονότων και αντικειμενικός στις κρίσεις σου. Συνεπώς, όταν βλέπεις και καταγγέλλεις μόνο τα «εγκλήματα» κατά τον λαθρομεταναστών και σιωπάς προκλητικά και ένοχα για τα κακουργήματα αυτών κατά των ανυπεράσπιστων Ελλήνων, ε, τότε δεν είσαι αληθινός πνευματικός ταγός». Τους παρέθετα αδιάσειστα στοιχεία από τη μυθολογία και την ιστορία και το Δωδεκάλογο του Κ. Παλαμά για να τους αποδείξω ότι το μίσος και ο φθόνος και η ζήλεια αποτελούν συστατικά του ανθρώπου και τους παρέπεμπα στο έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία», (εκδ. β’ «Πελασγός» - Γιαννάκενας – Αθήνα 2013). Τους έγραφα: «Οι αληθινοί διανοούμενοι δεν είναι, δεν μπορούν να είναι, δεν επιτρέπεται να είναι με την εξουσία, η οποία παντού και πάντα και κατά κανόνα είναι διεφθαρμένη». Στην «Εχθροπάθεια», απευθυνόμενος στους κυβερνώντες, τους έγραφα: «Σας μισώ για όσα αίσχιστα πράξατε σε βάρος της Ελλάδος… περιμένω να με κλείσετε φυλακή» (σελ. 71 και επ’ όπου περισσότερα για το μίσος). Για την ιστορία καταγράφω ενδεικτικά, μερικά ονόματα των πονόψυχων διανοουμένων που αγαπούν και… δεν μισούν, οι οποίοι όμως παριστάνουν την πάπια για τη διαφθορά των κυβερνώντων στην Ελλάδα, στην οποία «οι Έλληνες κολυμπούν στα σκατά» όπως μας είπε ο Στρος Καν. Σιωπούν, σιωπούν! 

Ιδού οι σιωπώντες: Ε. Αρβελέρ, Γ. Πρετεντέρης, Γ. Νταλάρας, Υ. Γιανναράς, Θ. Βερέμης, Μαρωνίτης, Σ. Ράμφος, Μ. Φαραντούρη κ.α. Καταλήγοντας επαναλαμβάνω αυτά που γράφω χρόνια: Μισώ τους κυβερνώντες και τους προπαγανδιστές τους – με το αζημίωτο – που έφεραν την Ελλάδα εδώ που τη έφεραν. Προβάλλοντας περισσότερο αυτά τα «απάνθρωπα» αισθήματα έγραφα στο διαδίκτυο: Θέλω από το δέρμα σας να κάνω παντούφλες της κουζίνας. Το κακό με τους σημερινούς νεογραικύλους των Αθηνών είναι ότι δεν τολμούν να πουν ενυπογράφως τη γνώμη τους καταγγέλλοντας  όσους δρουν κατά της Ελλάδος.  Όμως η σιωπή και η ανοχή ισοδυναμεί με έγκριση της ανεξέλεγκτης μαζικής καθόδου λαθρομεταναστών στην ήδη αποσυντιθεμένη Ελλάδα. 

Αθήνα, 30/09/2014

Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)

Για επικοινωνία πατήστε το λινκ της επιτροπής

​​ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα θέματα, μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα της Επιτροπής. (http://ethnikonthematon.blogspot.gr)

Μια εξήγηση του γράφοντος

Γράφω: Για να υπενθυμίζω στους εναλλασόμενους εξουσιαστές ότι δεν είμαι πολιτικός Αυστραλοπίθηκος.

Για να θυμίζω τη μνήμη εκείνων που θυσιάστηκαν άδικα για την Ελλάδα, που πρόδωσαν οι σύγχρονοι Εφιάλτες. Γιατί η σιωπή σημαίνει συνενοχή και έγκριση.

Πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου