Παρακάτω θα διαβάσετε άλλο ένα τρανταχτό παράδειγμα της ζωντανής πίστης μας και της έντονης παρουσίας των Αγίων στη ζωή μας. Ο καρδιολόγος κ. Βασίλειος Καρογιάννης μας εξομολογείται μια συγκλονιστική εμπειρία και ένα μεγάλο θαύμα του μεγάλου Ιατρού Αγίου μας Αγίου Παντελεήμονα.
Σας αναφέρω με ακρίβεια ένα από τα πολλά ιατρικά θαύματα που πολλοί
συνάδελφοι έχουν βιώσει στην ιατρική τους καριέρα χωρίς πάντα να τα
ανακοινώνουν δημοσία. Ήταν καλοκαίρι του 2000 ή 2001 δεν θυμάμαι ακριβώς
το έτος και εφημέρευα ως ειδικευόμενος καρδιολόγος στο Νοσοκομείο
Σωτήρια. Πάντα έπαιρνα το γερμανικό επονομαζόμενο ωράριο 3-6πμ .
Όπως όλες οι εφημερίες ήταν παρότι καλοκαίρι αρκετά εξαντλητική. Μετά
τις 5 όμως το πρωί ουδείς ασθενής προσήλθε στα επείγοντα. Είχε ξημερώσει
27 Ιουλίου και στις 6 άρχιζε η θερινή μου άδεια. Στις 5.55 πμ
άρχιζα κατάκοπος άλλα και χαρούμενος που θα άρχιζα διακοπές να ετοιμάζω
τα πράγματα μου και να κλείσω το βιβλίο της εφημερίας για να φύγω.Τότε ήρθε περιστατικό με φορείο του ΕΚΑΒ. Ήταν μία γυναίκα όπως μου είπε ο οδηγός του ΕΚΑΒ καθαρίστρια από το γειτονικό Νοσοκομείο Γεννήματα, η οποία πονούσε στο στήθος και ζήτησε να μεταφερθεί στο δικό μας νοσοκομείο που εφημέρευε για να εξετασθεί από καρδιολόγο. Είπε στον οδηγό του ΕΚΑΒ να τη βάλει μέσα στο εφημέριο και θυμάμαι ότι με καθησύχασε λέγοντας μου΄γιατρέ μην ανησυχείς δεν έχει τίποτα είναι 45 ετών μάλλον νευροφυτικά. Μπαίνοντας το φορείο στο γραφείο η νοσηλεύτρια μου φώναξε, γιατρέ γρήγορα . Έπαθε ανακοπή!agios-panteleimonas
Τρέχοντας άρχισα ανάνηψη/απινίδωση, μάλαξις, κλπ. Επί μακρό διάστημα άλλα το ΗΚΦ της ασθενούς ήταν ισοηλεκτρική γραμμή δηλαδή ευθεία γραμμή χωρίς η γυναίκα να έχει καρδιακή, πνευμονική και εγκεφαλική λειτουργία ουσιαστικά ήταν νεκρή και οι νοσηλεύτριες ετοίμαζαν τη μεταφορά της στον νεκροθάλαμο . Βαθιά στεναχωρημένος για το νεαρό της νεκρής γυναίκας και σκεπτόμενος αστραπιαία τη γιορτή του άγιου Παντελεήμονος που ξημέρωνε άρπαξα τον απινιδωτή και παρακάλεσα από μέσα μου Άγιε Παντελεήμονα είσαι γιατρός βοήθησε σήμερα στη γιορτή σου αυτή τη νέα γυναίκα. Αμέσως έκανα ίσως ιατρικά άσκοπα την απινίδωση ενώ η νεκρή ήταν συνδεδεμένη στο μόνιτορ χωρίς σημεία ζωής και όμως αυτόματα άρχισε στο μόνιτορ να εμφανίζεται ΗΚΓ και μάλιστα με εικόνα προσθίου εμφράγματος.
Αμέσως το ΕΚΑΒ την πήρε και την μετέφερε στη μονάδα εμφραγμάτων. Σημειώνω ότι η γυναίκα σε όλη τη διάρκεια της συνάντησης μας ουδέποτε με είδε διότι η ήταν σε ανακοπή η σε κώμα. Έφυγα κατάκοπος για το σπίτι μου και το περιστατικό το έσβησα από τη μνήμη μου σε όλη τη διάρκεια τω ν θερινών διακοπών. Επέστρεψα στις 14 Αυγούστου στις 8πμ για δουλεία και όταν χαιρέτησα τις νοσηλεύτριες της πρωινής βάρδιας ξαφνικά θυμήθηκα το περιστατικό. Ρώτησα αν η ασθενής της συγκεκριμένης εφημερίας της οποίας ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζω το ονοματεπώνυμο της αν ζει, νοσηλεύεται ακόμη ή πήρε εξιτήριο και μου απάντησαν: σήμερα φεύγει είναι στο δωμάτιο τάδε. Χωρίς να φορέσω μπλούζα έτρεξα στο δωμάτιο που μου υπέδειξαν. Χωρίς να μιλήσω είδα μία γυναίκα που έτρωγε καθιστή στο κρεββάτι της το πρωινό της. Μόλις με είδε άστραψε το βλέμμα της και μου είπε σας ευχαριστώ μου σώσατε τη ζωή. Τότε τις είπα όχι εγώ άλλος σε έσωσε. Με δάκρυα στα μάτια μου έδειξε μία εικόνα στο κομοδίνο της.
Ήταν ο άγιος Παντελεήμων. Συγκινημένος και ταραγμένος έφυγα από το δωμάτιο χωρίς να πω άλλη λέξη. Ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζω το όνομα αυτής της γυναίκας. Αυτά σε απόδειξη της ζωντανής παρουσίας της πίστης μας του Θεού και των άγιων μας .
Με τιμή,
Βασίλειος Καρογιάννης, καρδιολόγος
Αθήνα.
Περίεργα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ γιατρός δεν θυμάται αν ήταν το 2000 ή το 2001, θυμάται όμως ότι ήταν 27 Ιουλίου και πως άρχιζε η άδεια του. Μια απλή ματιά στο ημερολόγιο, δείχνει ότι 27 Ιουλίου το 2000 πέφτει Πέμπτη, ενώ το 2001 πέφτει Παρασκευή, η ημέρα δηλαδή πού πάντα αρχίζουν οι κανονικές άδειες. Παρ' ότι έγραψε με σκοπό να δημοσιεύσει μια τόσο σοβαρή εμπειρία, γιατί προτίμησε το κάπως απαξιωτικό “δεν θυμάμαι” από το να σκεφτεί κάτι υπερβολικά απλό και να είναι συγκεκριμένος; Το περιστατικό λοιπόν έγινε ξημερώματα παρασκευής 27 Ιουλίου του 2001, ασθενής γυναίκα με έμφραγμα και ανακοπή, αντιμετώπιση επιτυχής, εξιτήριο έναν περίπου μήνα μετά, εύκολο να εντοπιστεί στα αρχεία του “Σωτηρία” χωρίς να δημοσιευτεί κανένα ιατρικό απόρρητο.
Ο γιατρός της βάρδιας άφησε έναν ειδικευόμενο (!) που ήταν τότε, να αντιμετωπίσει ένα τόσο κρίσιμο περιστατικό παρ' ότι ΔΕΝ υπήρχε άλλος ασθενής εκείνη την ώρα στα επείγοντα όπως λέει ο ίδιος.
Ο οδηγός του ασθενοφόρου καθησύχασε λέει τον γιατρό ενημερώνοντας τον πως η 45χρονη είχε μάλλον νευροφυτικά όπως την είχε κόψει ο ίδιος...
Ο γιατρός παρ' ότι γνώριζε ότι μετά από 5 λεπτά ανακοπής (7 το μέγιστο!) ο εγκέφαλος καταστρέφεται ανεπίστρεπτα, εκείνος προσπαθούσε επί 20 λεπτά (κατά δήλωση του ιδίου) . Δηλαδή επί 13 λεπτά μετά που είχαν συμβεί ανεπανόρθωτες εγκεφαλικές βλάβες. Γιατί;
Γιατί δεν προσευχήθηκε νωρίτερα, όταν πλησίαζε τα κρίσιμα 5-6 λεπτά αλλά μετά από τον τριπλάσιο ανώτατο χρόνο;
Στην ιατρική του έκθεση ανέφερε ότι η ανάνηψη της ασθενούς επετεύχθη 20 λεπτά μετά τον διαπιστωμένο θάνατο της; Αν όχι, από που του προέκυψε τι δικαίωμα της απόκρυψης ενός τόσο σοβαρού ιατρικού γεγονότος; Αν πάλι δεν το απέκρυψε, υπάρχει καταγεγραμμένο στα αρχεία του νοσοκομείου, επομένως είναι γνωστό ως περιστατικό στην ιατρική κοινότητα. Είναι;
Φεύγοντας έσβησε λέει από τη μνήμη του το περιστατικό καθ' όλη τη διάρκεια των διακοπών του. Ένα περιστατικό που παραβίασε κατά το τριπλάσιο ότι γνώριζε ως τότε η ιατρική, ένα υπερφυσικό περιστατικό όπως το πίστεψε, “έσβησε” από την μνήμη του την επόμενη μέρα, αλλά το θυμήθηκε 10 χρόνια μετά και μάλιστα σε βαθμό να το δημοσιεύσει;
Επρόκειτο για ένα ιατρικό περιστατικό, μια επιστημονική διαπίστωση, γιατί δεν έκανε την δημοσίευση σε κάποια επιστημονική σελίδα, αλλά σε θρησκευτικές σελίδες όταν γνωρίζει ότι αναγνώσκονται κυρίως από θρησκόληπτους και αφελείς; Αυτό ήθελε να είναι το αναγνωστικό του κοινό;
Ο γιατρός δεν ενδιαφέρθηκε ούτε για το όνομα της γυναίκας που ανένηψε μετά από 20 ολόκληρα λεπτά νεκρή όπως ο ίδιος βεβαιώνει, ούτε για την περαιτέρω εξέλιξη της υγείας της παρ' ότι σε αυτόν έτυχε ένα μοναδικό περιστατικό για τα παγκόσμια ιατρικά δεδομένα. Γιατί;
Ήταν άραγε δύσκολο να μάθει ποια ήταν η ασθενής; Η νοσοκόμα την ήξερε αφού τον πληροφόρησε ότι ήταν καλά, την γνώρισε και ο ίδιος προσωπικά, υπήρχε ο φάκελος της στην διάθεση του, αλλά δεν είχε καν την περιέργεια να μάθει τίποτα για το ιατρικό ιστορικό της μοναδικής αυτής περίπτωσης για τα παγκόσμια ιατρικά χρονικά!!! Για την εξέλιξη της νόσου, για την μέχρι τότε θεραπεία της, τίποτα; Γιατί;
Δεν του προκάλεσε καμιά απορία πως τον γνώρισε όταν την επισκέφτηκε χωρίς ιατρική περιβολή και χωρίς να τον έχει ξαναδεί έτσι που έστω να την ρωτήσει; Θεώρησε δεδομένο ένα ακόμα θαύμα που δεν του έκανε και τόση εντύπωση μπροστά στο άλλο που είχε προηγηθεί;
Ο γιατρός δεν θεώρησε καν σημαντικό να αναφέρει το επιστημονικό περιοδικό που δημοσιεύτηκε αυτή η συγκλονιστική ιατρική διαπίστωση του ιδίου και της ιατρικής ομάδας της βάρδιας του. Γιατί;
Η αναδημοσίευση μιας τέτοιας ιστορίας με το όνομα του από κάτω, αποτελεί μια έξυπνη και ανέξοδη διαφήμιση στον πολυπληθή κόσμο των θρησκευτικών “ποιμνίων” που από την φύση τους δεν θέλουν καμιά απόδειξη για οτιδήποτε. Η πιθανότατη απαξίωση του από ανθρώπους του επιστημονικού χώρου έχει πιθανώς εκτιμηθεί ως υποδεέστερη σε σχέση με το όφελος που μπορεί να αποκομίσει κάποιος όταν αντιληφθεί τα πληθυσμιακά μεγέθη των ηλιθίων. (προσωπική μου εκτίμηση)
Οποιαδήποτε ένσταση, διευκρίνηση, άποψη από τον ίδιον προτίθεμαι να την συζητήσω πραγματικά σοβαρά.