- Ο Χίτλερ για την Ελλάδα - Κάποτε οι Έλληνες
- «Προοδευτική σταθερότητα»
- «Εκλεκτοί καλεσμένοι»!!!
Ο Χίτλερ για την Ελλάδα
Κάποτε οι Έλληνες
Στις 4 Μαΐου 1941, ο Α. Χίτλερ, μιλώντας στο Ραϊχσταγ, και αναφερόμενος στην ηρωϊκή αντίσταση του Ελληνικού στρατού και λαού,
έλεγε και τα εξής: «Η ιστορική δικαιοσύνη μου επιβάλλει να διαπιστώσω
ότι μεταξύ των εχθρών οι οποίοι ευρίσκοντο απέναντί μας, ο Έλληνας στρατιώτης προπάντων επολέμησε με το μεγαλύτερο θάρρος. Παραδόθηκε μόνον όταν η εξακολούθηση της αντιστάσεως δεν ήτο πλέον δυνατή και δεν είχε πλέον κανένα λόγο».
Συνεχίζοντας, και ερχόμενος στην Ελληνική αρχαιότητα, αναγνωρίζοντας τον μέγιστο των
πολιτισμών έλεγε: «Ήτο για μένα πολύ θλιβερό και πικρό, διότι ως
Γερμανός, δια της μορφώσεως μου κατά την νεότητα, και εκ του
επαγγέλματός μου αργότερα κατειχόμην
από βαθύτατον σεβασμόν δια τον πολιτισμόν και τας τέχνας μιας χώρας, η
οποία ήτο κοιτίς του κάλλους και του ανθρώπινου μεγαλείου» (Το πλήρες κείμενο αυτού του λόγιου βλ. στο «Ελεύθερον Βήμα», της 5-6-1941).
Αυτή ήταν η Ελλάδα του πολέμου και αυτό το σεβασμό αισθανόταν ο μακελάρης Χίτλερ, ανεξάρτητα από τα εγκλήματα που έκανε σε βάρος της αργότερα.
Όμως
μετά από 70 χρόνια και από τόσες και τόσες θυσίες των Ελλήνων, πέσαμε
στα έσχατα σκαλοπάτια της περιφρόνησης και την λοιδορίας των Γερμανών
και όχι μόνο, που μας λένε κατάμουτρα: «Οι
Έλληνες είναι πνιγμένοι στα σκατά» - «Δεν ασχολούμεθα μ’αυτά τα
σκουπίδια» - «Είναι απατεώνες» - «Είναι αφερέγγυοι» - «Είναι επαίτες».
Ερωτάται: Τις
πταίει; Πως επιτρέψαμε προδότες πολιτικούς να μας οδηγήσουν στα γαμψά
νύχια των Γερμανών; Πως ένας ακμαίος λαός, με πολεμικές αρετές που
χάνονται στα βάθη της ιστορίας, ακούμπησε τη ζωή του και τη ζωή των
παιδιών του στα βρώμικα χέρια μιας χούφτας επίορκων πολιτικάντηδων;
Κάποτε είχαμε ηγέτες.
Κάποτε διατηρούσαμε ακμαία τα φυλετικά μας γονίδια.
Τούτα τα χρόνια μεταλλαχθήκαμε ή μας μετάλλαξαν και ξεπέσαμε στα τάρταρα της ανυποληψίας και την υποτέλειας, όπως
αυτό το θλιβερό φαινόμενο το επισημαίνω και το αναδεικνύω επί τριάντα
χρόνια, εν μέσω της αφάτου σιωπής των πάντων (βλ. π.χ. τα κείμενά μου: «Η ύπαρξη πολιτικής ηθικής στην πρακτική των κομμάτων», «Η Καθημερινή», 5-4-1983 – «Η ηθική της εξοουσίας όρος για την αξιοκρατία», «Η Καθημερινή», 4-9-1987, - «Εγκλωβισμένοι από τα πολιτικά σχήματα», «Η Καθημερινή», 13-4-1988, - «Η Ελλάδα χωρίς πολιτική Ιδεολογία», στα «Πολιτικά Θέματα» (Π.Θ.), 4-1-1993 – «Η δημοκρατία της φάρφας», στα «Π.Θ.», 26-7-1993, - «Ο δοσιλόγιος λαός» στα «Π.Θ.», 18-6-1993 – «Η ηθική και πολιτική ευθύνη του λαού για το κατάντημα του Έθνους», στα «Π.Θ.», της 28-4-1995 – «Το διεφθαρμένο κράτος», στα «Π.Θ.» 10-5-2002 – «Η μετάλλαξη των Ελλήνων και ο επερχόμενος Εθνικός αφανισμός», στα «Π.Θ.», 7-12-2003 – «Εισαγωγή λαού», στα «Π.Θ.» της 9-1-2004 και «Αυτόν το σάπιο λαό ποιος θα τον αγοράσει;» στα «Πολιτικά Θέματα» της 1-10-2003).
Αφού αυτό ήθελε ο «κυρίαρχος» λαός και αυτό επεδίωξαν οι … ηγέτες του τώρα γιατί σκούζουν;
Τότε γιατί σιωπούσαν οι πάντες και παρίσταναν τον ανήξερο για να τα οικονομούν και να κάνουν χυδαία καριέρα;
Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα γράφουν: κάποτε οι Έλληνες. Κάποτε η Ελλάδα!
Αθήνα, 29/06/2014
Ο μνήμον πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)
Για επικοινωνία πατήστε το λινκ της επιτροπής.
Αυτό το έωλο «πολιτικό» επιχείρημα πλασάρουν εσχάτως τα γκεσέμια του εκφυλισμένου συμμοριακού πολιτικού συστήματος, πορευόμενα αγκαλιά με τις σκατωμένες καρέκλες της εθνοκτόνου εξουσίας.
Το έγραψα πολλάκις – προσκομίζοντας πλείστες όσες απόψεις στοχαστών και φιλοσόφων – πως η πρόοδος είναι έννοια ηθική σε αντίθεση με την εξέλιξη η οποία είναι έννοια επιστημονική (βλ. π.χ. το έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Εrgο», Αθήνα 2002, σελ. 57-58, όπου οι απόψεις του Άγγλου φιλοσόφου Μ. Ράσσελ και του κοινωνικού φιλοσόφου Ε. Φρομ).
Συνεπώς από άποψη κοινωνιολογική και φιλοσοφική θα έλεγα ότι η «προοδευτική σταθερότητα» είναι μια σκέτη παπαρολογία η οποία εκφράζει το τίποτα και απευθύνεται σε πολιτικούς Αυστραλοπιθήκους, οι οποίοι δόξα τω θεώ πλημμυρίζουν την Ελλάδα του λαϊκισμού (βλ. το κεφάλαιο: «Ο ανούσιος λόγος», στο πιο πάνω έργο μου σελ. 139 επ.).
Αυτός είναι ο «κυρίαρχος» λαός, τέτοιες πολιτικές παπάρες ψηφίζει. Και μάλιστα για σαράντα χρόνια.
Παπαρολογία – αδολεσχία – κενολογία: Ιδού το τρίπτυχο του «πολιτικού» λόγου στην Ελλάδα, που την γυρίζει πίσω και πίσω ολοταχώς αντί να την πάει εμπρός, γιατί όπως έγραφε και η λογοτέχνις Ελευθερία Παπαγαρυφάλλου στον «Ύμνο του Πολίτη»:
«Ο θολός λαϊκισμός τη σκέψη σου να μη νοθεύει τον καθάριο λόγο η γλώσσα πάντα να γυρεύει μην ξεχνάς πως ο λόγος ο αληθινός μεταμορφώνει τον κόσμο και τον σπρώχνει εμπρός γίνεται οδηγός και φως» (ολόκληρο το ποίημα, το οποίο είχε γράψει το 1993 για την πρώτη «κίνηση ενεργών πολιτών», βλ. στην ποιητική της συλλογή: «Σκόρπιες εικόνες», εκδ. «Πολιτικά Θέματα», Αθήνα 2004, σελ. 122).
Χρόνια και χρόνια η «πολιτική» ζωή της Ελλάδος των Ελλήνων Χριστιανών και ο «κυρίαρχος» λαός τρέφονται με παπαρολογίες τις οποίες ασμένως απολαμβάνουν.
Αθήνα, 29/06/2014
Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)
Για επικοινωνία πατήστε το λινκ της επιτροπής
«Εκλεκτοί καλεσμένοι»!!!
Αυτή την προσαγόρευση ακούμε σαράντα χρόνια από τα διάφορα παπαγαλάκια που εμφανίζουν τον κόσμο του χυδαίου πολιτικαντiσμού σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συζητήσεις.
Ανοίγω το λεξικό και διαβάζω.
«Εκλεκτός, σημαίνει τον διακεκριμένο, τον διαλεχτό, τον ξεχωριστό».
Το ερώτημα: Όλος
αυτός ο «εκλεκτός» κόσμος δεν είναι αυτός που σώρευσε τόσα και τόσα
δεινά στην Ελλάδα και άνοιξε τόσους και τόσους πολιτικούς βόθρους;
Ποιος «εκλεκτός» δημοσιογράφος θ’ απαντήσει;
Γιατί κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας για τόσα πολλά χρόνια;
Έλεος!
Πλημμυρίσαμε από «εκλεκτούς» διεφθαρμένους πολλοί από τους οποίους θα
έπρεπε να βρίσκονται στον Κορυδαλλό και αρκετοί στο Γουδί με συνοπτικές
διαδικασίες.
Αθήνα, 29/06/2014
Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)
Για επικοινωνία πατήστε το λινκ της επιτροπής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου