Κάθε παραμονή εκλογών...(του Πέτρου Αργυρίου)

http://agriazwa.blogspot.gr/2014/04/blog-post_16.html

Τέτοιες μέρες που είναι θα δανειστούμε.

Για μια ακόμη φορά.

Αλλή αυτή το φορά θα δανειστούμε μονάχα από το κλίμα των ημερών.

Βλέπετε, είναι μια βδομάδα μεγάλη γεμάτη θαύματα. 

Γιατί τα θαύματα κατά πως φαίνεται δεν έχουν τελειώσει με τον Ιησού:

Ο άνθρωπος που μιλάει με το θεό, ο Αντώνης Σαμαράς, έβγαλε την Ελλάδα στις αγορές.

Μια πραγματική νεκρανάσταση.

Φυσικά αναστάσεις δε γίνονται στις μέρες μας και η λογική λέει ότι δε γίναν ποτέ.

Όταν εκείνη η ασαφής στιγμή που ο θάνατος επέρχεται σημάνει, το σώμα παίρνει το δρόμο χωρίς επιστροφή και αποσυντίθεται αργά επιστρέφοντας τα δάνεια της ζωής.

Φυσικά, δε σταματάν όλες οι κυτταρικές λειτουργίες με την στιγμή του θανάτου. Απλά έχει χαθεί για πάντα εκείνη η όμορφη και ακόμη ακατανόητη έμβια, ρευστή αρχιτεκτονική της συνέργειας.

Ακριβώς όπως συμβαίνει  με την ελληνική οικονομία που διατηρεί λίγες πλέον από τις ζωτικές της λειτουργίες και βρισκόμενη σε αποσύνθεση υφίσταται μονάχα για να επιστρέφει δάνεια.

Επειδή η οικονομία όμως δεν έχει την όλη εκείνη την πολυσύνθετη συνέργεια ενός έμβιου σώματος παρότι και η ίδια καθορίζεται από συνεργιστικά φαινόμενα, στην οικονομία δεν υπάρχουν οριστικά σημεία θανάτου: η οικονομία μπορεί αέναα να αποσυντίθεται διατηρώντας ελάχιστες μόνο μονωμένους «θαλάμους» που συνεχίζουν να έχουν δραστηριότητα. Αυτή η αποσύνθεση με τη σειρά της επάγει φαινόμενα κοινωνικής διάλυσης και καθώς η πρόσβαση σε βασικές ανάγκες του ανθρωπίνου βίου περιορίζεται μαζικά, μαζική μπορεί και να επάγει ατομικούς θανάτους: από πείνα, από νόσους, από κρύο, από απόγνωση και από επικίνδυνες εναλλακτικές τους όπως έχουμε δει και θα συνεχίσουμε να μαρτυρούμε να συμβαίνει συχνότερα στην Ελλάδα.

Αυτή είναι μια νεκροζώντανη οικονομία, μια οικονομία ζόμπι και αυτή ακριβώς την οικονομία έχουμε στην Ελλάδα. Από την παρασιτική οικονομία των τελευταίων 30 ετών, περάσαμε στην οικονομία ζόμπι των τελευταίων 4 ετών, με την κορυφή της παρασιτικής πυραμίδας να γίνεται όλο και πιο εύρωστη.

Καθώς φυσικά ανάκαμψη σε τέτοιες τοξικές συνθήκες είναι τόσο πιθανή όσο και η νεκρανάσταση, οι Σαμαράς και Σια καταφεύγουν στην παλιά καλή μεθόδου της «δημιουργικής» λογιστικής: Παστώνουν το πρόσωπο της οικονομίας με πλαστούς αριθμούς για να μη φαίνεται η νεκρίλα και περιφέρουν το πτώμα σε κοινή θέα σαν να ταν ζωντανό για να μην πανικοβληθούν τα ελληνικά πλήθη και να μην κάνουν αυτό που οφείλουν να κάνουν υπό την απειλή θανάτου: να πολεμήσουν για τη ζωή τους απέναντι σε αυτούς που την απειλούν…

Τώρα λοιπόν, προεκλογικά, αφού έχουν εφεύρει το «πρωτογενές πλεόνασμα» με μια φοροεπιδρομή που σπανίως πολιτισμοί έχουν την κακαοδαιμονία να αντιμετωπίζουν, κάνουν την επόμενη ταχυδαχτυλουργία: Μια έξοδο στις αγορές που θα επιβαρύνει τη χώρα για πολλά μα πάρα πολλά χρόνια (το πόση αλητεία έκρυβε αυτή η «έξοδος» μπορείτε να το διαπιστώσετε στο άρθρο του πάντα ενδιαφέροντα Πάνου Παναγιώτου «Με όρους αποικίας της Goldman Sachs η έξοδος στις αγορές»).

Το ιερατείο της ελληνικής ελίτ προκειμένου να κρατήσει τη Θεϊκή του εξουσία, καταφεύγει σε πολλές προεκλογικές Θαυμαπάτες:

Μοιράζει από τη μεγάλη του έθνους ληστεία που διέπραξε τα ψίχουλα του κοινωνικού μερίσματος που υπακούουν τέτοια κριτήρια ώστε να αποκλείεται η πρόσβαση σε αυτό της πλειοψηφίας των ανθρώπων που το έχουν ανάγκη για να επιβιώσουν κάποιες βδομάδες παραπάνω…

Αφού έχει ποινικοποιήσει την κατοικία του μέσου Έλληνα και του ζητάει νοίκια για αυτήν, παραχωρεί σε μερικές χούφτες αστέγων κτήρια του δημοσίου για να στεγαστούν.

Και συνεχίζει το λυσσαλέο φοροκυνηγητό αυτών ακριβώς των μαζών που δεν μπορούν να πληρώσουν:

Φορολογεί αναδρομικά ακόμη και την άθλια επιδότηση που έδωσε για προγράμματα επιμόρφωσης ανέργων…

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πλέον ότι η ελληνική οικονομία έχει γίνει παραγωγική:

Παράγει ζητιάνους και τους πετάει ψίχουλα σε μια χούφτα από αυτούς … κάθε παραμονή εκλογών.

Παράγει αστέγους για να στεγάσει κάπου πρόχειρα μια χούφτα από αυτούς… κάθε παραμονή εκλογών

Παράγει άνεργους και τους ζητάει μαφιάζικα φόρους από τα ψίχουλα που τους έδωσε:

Αυτό το καθεστώς δεν είναι απλά σκληρό ή απάνθρωπο: Είναι διεστραμμένο: Παραδίδει στις επόμενες γενιές όχι μόνο μια οικονομία ζόμπι-πρεζάκι, αλλά ένα κατεστραμμένο ηθικό κώδικα καθώς έχει αποθεώσει τον αμοραλισμό, τον υλισμό και έχει νομιμοποιήσει και δώσει πλήρη ασυλία στην μεγαλοκλοπή:

Αυτή είναι η κληρονομιά που αφήνεται στα παιδιά σας νεοέλληνες: Την κατάρα της μούμιας.

Ελλάδα Δεύρο έξω: Αυτό δεν είναι Ευροεκλογές, είναι Δευροεκολογές.

Για να τονώσουν τη θαυμαπάτη οι αδίστακτοι εξουσιαστές καταφεύγουν οι σε παιδιά «θαύματα» του τηλεοπτικού σύμπαντος, ενός σύμπαντος που μοιάζει με πολυτελή κουρτίνα που κρύβει από τον πολίτη την ίδια του τη μιζέρια:

Σαν να μην μας έφτανε το Ποτάμι από τα τηλεοπτικά μπάζα, 4 τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι εντάσσονται στο (δ)ευρψηφοδέλτιο της ΝΔ: Ανάμεσα τους η Μαρία (κακό) Σπυράκι, ο Αμυράς του μένουμε Ελλάδα που θα αντιπροσωπεύσει στην Ευρωβουλή το κόμμα του «φεύγουμε από την Ελλάδα», ο ποδηλάτης που θα ενταχθεί στο κόμμα που έκανε τη ζωή μας ποδήλατο, ο Αμυράς και το κόμμα που μας έκανε Άμοιρους, δίχως στην ήλιο μοίρα.

Στο προηγούμενο άρθρο κάναμε μερικούς μόνο υπαινιγμούς για το τι εξυπηρετεί το ποδόσφαιρο. Για να μας δικαιώσει, ο Θοδωρής (Ζ)αγοράκης μπήκε και αυτός στο Δευροψηφοδέλτιο της ΝΔ. Φυσικά: Έξοδος στις αγορές χωρίς (Ζ)αγοράκι γίνεται; Δεν γίνεται.

Το κόμμα των Δυναστειών που έγινε κόμμα των Δυναστών, δείχνει το βρωμερά λαϊκίστικο πρόσωπο του, την απίστευτα απολιτίκ προβιά του: Εκμεταλλεύεται στο έπακρο την αποβλάκωση των μαζών και δίνει το πρόσωπο γνώριμο τηλεπερσόνων στην καταστροφή που ανελλιπώς παράγει.

Μόνο η βλακεία των ανθρώπων μπορεί να το διασώσει από την πτώση και την τιμωρία: και σε αυτήν ακριβώς επενδύει. Γιατί μόνο η βλακεία μπορεί να αποδειχτεί την καταστροφή ως σωτηρία.

Θα σας τάξουν λαγούς με πετραχήλια.     

Θα κάνουν κοινωνική πρόνοια με λοτταρία.

Θα κερδίσουν λίγο χρόνο ακόμα: Και όσα περισσότερο χρόνο κερδίζουν, τόσα περισσότερα εσείς θα χάνετε και θα βλαστημάτε την ώρα και τη στιγμή που γεννηθήκατε αλλά όχι αυτούς που σας κατάντησαν έτσι.

Είπε ο Γιούνγκερ για τους πρώην εύπορους και νυν φτωχοδιάβολους Έλληνες: Αν επιδιώκαμε να περάσουμε αλλού αυτές τις μεταρρυθμίσεις, θα γινόταν εξέγερση.

Λέει αλήθεια όταν μας λέει ραδιάγες.

Λέει ψέματα όταν λέει ότι εφαρμόσαν μεταρρυθμίσεις, αν εξαιρέσει κανείς την μεταρρύθμιση των ανελέητων φοροεπιδρομών χωρίς τέλος που εφαρμόσαν για να μπορούν οι τράπεζες τα κόμματα και κανάλια και οι μεγαλοπαράγοντες τους να τρώνε στην υγειά του κορόιδου από τα δάνεια που παίρνουν και τα χρεώνουν στις πλάτες μας. Και στις πλάτες των παιδιών μας. Και των παιδιών των παιδιών τους.

Με εξαίρεση τη μεγάλη των φόρων μεταρρύθμιση που στραγγίζει το εισόδημα και την εσωτερική οικονομία, δεν εφαρμόζουν μεταρρυθμίσεις: Εφαρμόζουν απορρυθμίσεις.

Οικονομική και κοινωνική αποσύνθεση.

Εσείς να κοιτάζετε μπροστά: Μόνο μπροστά: Στο ανοιχτό στόμα του κοινωνικού χάους που σας περιμένει: Να κοιτάζετε στη θεαμαπάτη που στήνουν.

Να κοιτάζετε μπροστά: Ναι παλιομαλάκες: Κοιτάξτε μπροστά: Αμνηστεύστε αυτούς που διαπράξαν τη Μεγάλη του Έθνους Κλοπή.

Δώστε παράταση στους Δυνάστες, σε αυτούς που σας κλέψαν τη ζωή, το μέλλον, την ελπίδα.

Να σας κλέψουν κι άλλα.

Δώστε και κώλο στους βιαστές σας.

Δώστε. Δώσε κι άλλο τόπο στον πόνο που σας χαρίζουν. Τόπο στην οργή σας. Δώστε τόπο στην κοροϊδία τους. Τόπο στον χλευασμό και την απαξίωσή της. Δώστε τους τον τόπο σας.

Αθωώστε σαν βρώμικοι δικαστές τους εκμαυλιστές σας. Δικαιώστε αυτούς που σας βγάλαν κλέφτες, άχρηστους, τεμπέληδες και πως σας τιμωρήσαν σαν να ταν βιβλικοί θεοί.   

Κάποτε είχατε τουλάχιστον άλλοθι: Καμωνόσασταν πως τάχαμου δεν ξέρατε.

Από εδώ και πέρα θα είσαστε άξιοι της μοίρας σας την οποία ξανά και ξανά ΨΗΦΙΣΑΤΕ.

Δε θα σας πω Καλή Ανάσταση και τέτοια. Δε θα ρθει.

Ήρωες των γενιών που περάσανε. Μην τολμήσετε να έρθετε μήτε στο παρόν μήτε στο μέλλον. Μην σας τύχει η πιο σκληρή μοίρα ω εσείς που πήγατε στον Άδη παλεύοντας για τη ζωή των πληθυσμών να δείτε τον Άδη να βασιλεύει και στους τόπους των ζωντανών.

Μα τι λέω; Να μην ανησυχώ για τους ήρωες του παρελθόντος.

Είναι νεκροί.

Και ανάσταση δεν υπάρχει.

Υπάρχει μόνο εμπόριο ελπίδας.

Και είναι πολύ πιο επικερδές όταν η απόγνωση είναι τόσο κυρίαρχη που η μόνη λύση κατοικεί στη μεταφυσική.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr 16/4/2014