Τι να υποθέσουμε με βάση τα λόγια του πρωθυπουργού; Ότι ο ναζισμός δεν συνιστά τελικά «εξτρεμισμό»; Ότι η κυβέρνησή του δεν έχει τελικά την «πολιτική βούληση» να τον αντιμετωπίσει; Ότι το Σύνταγμα και οι νόμοι είναι ανεκτικά στον ναζισμό; Ότι, κατά το Σύνταγμα και τους νόμους, ο ναζισμός της Χρυσής Αυγής δεν είναι τελικά ναζισμός;
Ο κ. Σαμαράς είναι πρωθυπουργός σε ένα κράτος εκμετάλλευσης, καταπίεσης και εξοντωτικών επιδρομών κατά του λαού. Αυτό το κράτος, με την πολιτική που ακολουθεί, εκτρέφει την Χρυσή Αυγή. Θύλακες του κράτους βρίσκονταν σε ευθεία διασύνδεση με τη Χρυσή Αυγή. Το κράτος που έχει πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά αξιοποιεί τη Χρυσή Αυγή ώστε να αναπαράγεται η άθλια θεωρία των «δυο άκρων». 
Μετά την τελευταία εξέλιξη, τί να υποθέσουμε, ακόμη; Μήπως το κράτος που έχει πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά, το κράτος όπου οι μόνοι ευνοημένοι πολίτες εντοπίζονται ανάμεσα στους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές, το κράτος που «σώζει» τον τόπο παρέα με τρόικα, ΕΕ, ΔΝΤ και ΣΕΒ, το κράτος που η Δικαιοσύνη του βγάζει παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες του λαού, λέμε μήπως αυτό το κράτος, εκτός από το να εκτρέφει και να ανέχεται τη Χρυσή Αυγή, τώρα την επιδοτεί και επικοινωνιακά;
Ο κ. Σαμαράς είναι πρωθυπουργός. Που μόλις χτες παρίστανε τον εκρόσωπο του κράτους-διώκτη του ναζιστικού φιδιού. Αλλά αν το κράτος δεν θεωρεί τον ναζισμό και τόσο μεγάλο φίδι, αν το θεωρεί και το αντιμετωπίζει σαν ένα τόσο δα «φιδάκι», που μπορεί να κυκλοφορεί (πολιτικά) ελεύθερο και (επικοινωνιακά) ενισχυμένο, τότε η απόσταση των εκπροσώπων αυτού του κράτους από τον τύπο του μπαγαπόντη που ενσάρκωσε ο (μεγάλος) Βασίλης Αυλωνίτης, ο οποίος κορόιδευε τον κόσμο  φωνάζοντας «δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας, είναι το φιδάκι ο Διαμαντής», αρχίζει να γίνεται δυσδιάκριτη. 
ΥΓ: Στην ίδια ομιλία προς το «ανφάν γκατέ» της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας των ΗΠΑ κι αφού πρώτα εξέφρασε το σεβασμό του στο Ίδρυμα Νιάρχου, ο πρωθυπουργός συμπλήρωσε ότι στην Ελλάδα, μετά τη Χρυσή Αυγή, θα αντιμετωπιστεί και «η ακραία αντιπολίτευση που μιλάει για έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ». Και βέβαια μετά από αυτή την -επί αμερικανικού εδάφους- δήλωση, με την οποία ο αγώνας ενάντια στην αμερικανοκρατία, τον ΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό και την ευρωενωσιακή μερκελοσυμμαχία, εξομοιώνεται με τον ναζισμό, το θέμα παύει να είναι αν ο Α. Σαμαράς και οι «λαγοί» του, όπως ο Κρανιδιώτης, ο Λαζαρίδης κι ο Μπαλτάκος,  αναπαράγουν απλώς ή πρωταγωνιστούν στη βρωμερή θεωρία των «δυο άκρων». Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι το εξης: Μέχρι ποιο σημείο κοινοβουλευτικού χρυσαυγιτισμού είναι ικανοί να φτάσουν οι δήθεν διώκτες της Χρυσής Αυγής;
«Συντρίβουμε τον εξτρεμισμό, έχουμε σαν κυβέρνηση την πολιτική βούληση, πάντα με σεβασμό στο Σύνταγμα και τους νόμους, η ηγεσία της Χρυσής Αυγής έχει οδηγηθεί στην φυλακή». Αυτά τα δήλωσε ο Αντώνης Σαμαράς χτες από την Ουάσινγκτον. Σήμερα, οι εικόνες στην Ελλάδα δείχνουν τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής να αποχωρούν «δικαιωμένοι» και «τροπαιοφόροι» από τα ανακριτικά γραφεία...
Του Νίκου Μπογιόπουλου