Αθήνα, 31 Ιουλίου, 2013.
Βουλιαγμένοι στο βόθρο.
Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.
Βουλιαγμένος στο βόθρο του για μια ακόμη φορά στην ιστορία του, ο πρώην Homo Sapiens (σκεπτόμενος άνθρωπος), αποδέχεται τον ορισμό του σήμερα, ως Homo Consumus (άνθρωπος καταναλωτής). Αρνούμενος ακόμη επίμονα να αποδεχτεί την πλήρη του ήττα. Τον απόλυτό του εξευτελισμό.
Σε αθλιότερη κατάσταση από τις εποχές του φεουδαλισμού, ψελλίζει ακόμη ηλίθιες ερμηνείες για το χάλι του: Έτσι με έκαναν, έτσι έγινα, είναι η μόνιμη επωδός των δικαιολογιών του.
1. Αυτιστικός κρετίνος, κάνει όνειρα για το καινούργιο iphone 5.
2. Ανθρωπόμαζα, συνωστίζεται στα Lidl και στα Carfour, για να αγοράσει τις κοπριές των πολυεθνικών.
3. Κρυπτονταβατζής, στέλνει τα παιδιά του, ως σάρκα, φθηνό πορνό στα reality και στa infotainment, των υπανθρώπων εργολάβων τηλεορασάνθρωπων.
4. Άρρωστη ύαινα, τρώγεται με τον συνάνθρωπό του, για ψύλλου πήδημα.
5. Ζόμπι της πάλαι ποτέ συνειδητής ύπαρξής του, τρέφεται με σκουπίδια πιστοποιημένου καρκίνου, τυλιγμένα σε πολύχρωμες συσκευασίες.
6. Σέρνεται ως γυμνοσάλιαγκας πίσω από γελοία υποκείμενα, για να του διορίσουν το παιδί του, να του σβήσουν μια κλήση της τροχαίας.
7. Λαδώνει το γιατρό, για να τον προσέξουν περισσότερο στο νοσοκομείο, από τον διπλανό του, τον αδελφό του.
8. Υγιέστατος, ενώ μπορεί να «λειώσει την πέτρα», στήνεται στις ουρές της ζητιανιάς. Για μια πατάτα. Για ένα ληγμένο πακέτο μακαρόνια.
9. Σείει, ακόμη αλαζών και ανόητος την πορτοκαλί κουρελαρία των συντεχνιών του, ουρλιάζοντας: Ναι. Εγώ πρέπει να παίρνω περισσότερα λεφτά, από τον γείτονά μου.
10. Φτηνιάρικη παραλλαγή του Ιούδα, πουλάει τη μάνα του, τη πατρίδα του, τις θυσίες των παππούδων του, για 5 δευτερόλεπτα δημοσιότητας στα βοθροκάναλα.
Με αηδιάζει ο Άνθρωπος Καταναλωτής.
2. Αυτός που σκοτώνει καθημερινά τον Χατζηδάκη μου και τον Ελύτη μου. Ακούγοντας στη διαπασών, τουρκομπαρόκ «λαϊκά», «ελληνική ποπ» ημίγυμνων (από φωνή κορμάρα) νυμφιδίων, «ελληνική ρόκ» των γιαλαντζί αντιεξουσιαστών, όλων των τύπων τα μαϊμουδίσματα, και… διαβάζοντας/απαγγέλλοντας ποίηση γραμμένη από… «νοικοκυρές σε απόγνωση».
3. Εκείνος ο χοντρός με τα προγούλια και τη σαποκοιλιά, που νανουρίζει τα πτώματα με λύσεις «δια πάσαν νόσον και δια πάσαν μαλακίαν».
4. Εκείνος ο βαψομαλιάς «στρατηγός» με τις ψευδοπατριωτικές κορώνες, και τη λογική του καρπουζά: Όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω.
5. Εκείνος ο δήθεν αμεσοδημοκράτης, που περιφέρεται στους προθαλάμους της εξουσίας, εκλιπαρώντας για κάνα πενηντάευρω.
6. Εκείνος ο «διανοούμενος» που παπαγαλίζει κοινοτυπίες για «αταξική κοινωνία».
7. Εκείνοι οι χίτες και ταγματασφαλίτες που προέκυψαν ελέω «αριστεράς και προόδου», ως… πατριώτες.
8. Εκείνοι οι πονηροί παλαβιάρηδες που φωνάζουν από τα παρακμιακά TVκάναλα: Ζήτω η Πατρίδα, ζήτω η Θρησκεία. Ότι πάρετε ένα τάλιρο.
9. Εκείνα τα δυστυχισμένα ανθρωπάρια που τρέχουν για ένα δίφραγκο, για μια ψεύτικη ελπίδα ξωπίσω τους. Όλοι τούτοι που αντιγράφουν τη φωνή μου, πλασάροντας την χαιρέκακα και με τα λεφτά των αφεντικών τους στα κανάλια τους, για να την αλλοιώσουν, να την εξευτελίσουν, να την κάνουν σαν τα μούτρα τους.
10. Αυτός που πατάει στο σβέρκο μου, κλέβει το ψωμί και τα όνειρα των παιδιών μου, με καταδικάζει σε διαρκή θάνατο. Ναι αυτός με το κολαρισμένο γιακά του πουκάμισού του, το Αρμάνι κοστούμι του και τον εμετό που βγάζει από το στόμα του στα κολοκάναλά τους, μόνο και μόνο για να του πετάξουν σαν σε ψωριάρικο σκυλί, ένα ψίχουλο.
11. Το καθήκι που πουλάει δηλητήρια και μεταλλαγμένα, βάζοντας στην πόρτα του μαγαζιού του την ελληνική σημαία.
12. Εκείνο το γεμάτο μίσος κρέας που ξεπουλάει το σπίτι μου, το χωριό μου, τη Μακεδονία μου, παίζοντας το οικολόγος.
13. Εκείνα τα θλιβερά γερόντια, κατουρημένες ποδιές βουτηγμένες στη γεροντική άνοια, που δεν πιστεύουν πια σε τίποτα παρά μόνο στο τομάρι τους, και πουλάνε ακόμη επανάσταση στα νέα παιδιά.
14. Εκείνους τους «καθοδητητές», με το κράνος ή την κουκούλα, με σύμβολα μίσους και με τα παλούκια στο χέρι, με τα μάτια γεμάτα θυμό ακόμη και για τη μάνα που τους γέννησε, να φωνάζουν: Σκοτώστε, σκοτώστε, σκοτώστε. Πάντα φυσικά, τους «κακούς»… απέναντι.
15. Εκείνον τον μεσάζοντα που πατάει στο λαιμό τον αγρότη στο χωριό μου. Φτύνει στον τάφο των παππούδων μου, εκβιάζει την ψήφο των συγχωριανών μου, αγοράζει με τα λεφτά του, τη γυναίκα του φτωχού γείτονα, κλέβει το γάλα του, τα στάρια του, το βιός του. Βάζει πλάτη σε ρεμάλια, για να τα κάνει βουλευτές, δημάρχους, νομάρχες, υπουργούς.
16. Όλα εκείνα τα γελοία υποκείμενα, τους βαθύτατα εξουσιαστές και πεινασμένους για φράγκα «αριστερούς/σοσιαλιστές», που σαρδόνια χαμογελούν στα κοντομηναϊκοκυριακουμπομπολαίικα λυματοκάναλα, υποσχόμενοι στο Λαό που σέρνεται μισοπεθαμένος, «καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο».
Όμως:
Την ίδια ώρα, και βλέποντας τον δυστυχή Άνθρωπο Καταναλωτή, να παλεύει να μην πνιγεί στα λύματα που τον έριξαν αλλά και έπεσε, έχω έναν, αλλά σημαντικότατο λόγο να αισθάνομαι, μια βαθειά ικανοποίηση.
Με τους λίγους, τους εκλεκτούς, αυτούς που «στη ζωή τους όρισαν να φυλάνε Θερμοπύλες», χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα, κρατάμε το κερί της ιστορικής συνέχειας, του πολιτισμού, του πνεύματος, της αξιοπρέπειας, των θυσιών, αναμμένο.
Έξω από το βόθρο, σε έναν κόσμο υπερβατικό και επαναστατικό, το Πατριωτικό Μέτωπο και οι Πατριώτες που το απαρτίζουν, είμαστε και παραμένουμε ζωντανοί. Για να θυμίζουμε πως το ελεύθερο πνεύμα του Σκεπτόμενου Ανθρώπου, δεν μπόρεσε, ούτε θα μπορέσει να το σκοτώσει κανείς.
Γιατί για κάποιον λόγο μυστηριώδη και υπερβατικό, πάντοτε τα όνειρα του Ανθρώπου, στο τέλος, έπαιρναν εκδίκηση.
Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης
«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης
.jpg)
.jpg)