Ένα τραγούδι για την ΑΕΚ...
Δεν το ήξερα. Το άκουσα πριν από λίγο στο ραδιόφωνο, στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ. Μου άρεσε, ήταν τουλάχιστον συμπαθητικό, ίσως λόγω μέρας, το αναζήτηση στο youtube και το ανεβάζω. Είναι το «Τραγούδι της AEK», του Παντελή Θαλασσινού. Όχι μουσική μοντερνιά ή θούριος. Προσωπικά θέλω να ξεχωρίζω το ποδόσφαιρο από τον πατριωτικό συναισθηματισμό, τις κοινωνικές ταυτίσεις κλπ. Αλλά δεν γίνεται. Δεν γίνεται, τουλάχιστον, σε όλους και με όλους. Σήμερα οι ΑΕκτζήδες είναιθλιμμένοι σαν να έχασαν ένα κομμάτι της ψυχής τους. Και πολλοί άλλοι, άλλων ομάδων, λυπούνται για την κατάντια μιας ομάδας-συμβόλου. Δεν είναι μοναδική στα χρονικά του παγκόσμιου ποδοσφαίρου η περίπτωση της ΑΕΚ, αλίμονο. Κοτζάμ Γιουνάιτεντ έφυγε και ξαναγύρισε πανίσχυρη. Αλλά με την ΑΕΚ ο ορίζοντας είναι κλειστός και μαύρος πιο πολύ από ποτέ. Και σρο δρόμο της βρίσκει τις πατημασιές της μπασκετικής ΑΕΚ (θρυλική κι αυτή). Που κατηφόρισε με τον ίδιο σχεδόν τρόπο. Και με τα οπαδικά Άλιεν να της βάζουν και τότε, με διάφορα ντου, την ταφόπλακα. Πιο κάτω θα βρείτε τους στίχους από το «Τραγούδι γα τη ΑΕΚ» και το βίντεο. Όσοι πιστοί...
«Στον Ποδονίφτη μια φορά που πλέναν την Ψυχή τους 11 πρόσφυγες μεθούν και λεν την Προσευχή τους/ Από την Πόλι έφυγαν τη Σμύρνη, την Κριμαία. Αφήσαν σπίτια πίσω τους, παππούδες και αρχαία./ Πήραν μαζί τα Όνειρα, την Πίστη, τα παιδιά τους. Πήραν και τη Βυζαντινή την πρώτη Φορεσιά τους./ Κίτρινο πείσμα τους κρατά μαύρη είν' η η ζωή τους. Φανέλα με Δικέφαλο ο πόθος της Ψυχής τους./ Περάσαν δύσκολοι καιροί και χρόνια με θύσιες. Και τα παιδιά γεννούν παιδιά κοντά στις Εκκλησίες./ Μα του Δικέφαλου η Καρδιά στο στήθος από κάτω, της Κυριακής τ' απόγεμα κάνει για αυτούς Σαββάτο./ Πήραν μαζί τα Όνειρα, την Πίστη, τα παιδιά τους. Πήραν και τη Βυζαντινή την πρώτη Φορεσιά τους./ Κίτρινο πείσμα τους κρατά μαύρη είν' η η ζωή τους. Φανέλα με Δικέφαλο ο πόθος της Ψυχής τους./ Πήραν μαζί τα Όνειρα, την Πίστη, τα παιδιά τους. Πήραν και τη Βυζαντινή την πρώτη Φορεσιά τους./ Κίτρινο πείσμα τους κρατά μαύρη είν' η η ζωή τους. Φανέλα με Δικέφαλο ο πόθος της ψυχής τους».