Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Ακυβέρνητη Ιταλία, κυβερνητικό χάος ή ... μήπως;


http://www.periodista.gr/index.php/world/item/2238-%CE%B1%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%87%CE%AC%CE%BF%CF%82-%CE%AE--%CE%BC%CE%AE%CF%80%CF%89%CF%82Ο Μπέπε ΓκρίλοΟ Μπέπε Γκρίλο
“ Είναι γνωστό: οι Άγγλοι όταν θέλουν κάτι να εξορκίσουν λένε: ο θεός να φυλάει τη Βασίλισσα ”
Του Θοδωρή Αγγελόπουλου
Τριχοτόμηση του εκλογικού σώματος. Μπέππε Γκρίλλο ο μεγάλος νικητής. Μπερλουσκόνι παρά την απώλεια 15 μονάδων από τη προηγούμενη εκλογική μάχη το 2008, μπορεί να θεωρείται μισό-νικητής.

Ο Μπερσάνι του Δημοκρατικού κόμματος από αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος καταλήγει να έχει τη πρωτιά τόσο στη Βουλή όσο και στη Γερουσία χάνοντας όμως τη πλειοψηφία λόγω εκλογικού συστήματος στη Γερουσία ενώ λόγω του ίδιου συστήματος με ποσοστό 29,5% κερδίζει στη Βουλή το 55% των εδρών. Ο μεγάλος όμως ηττημένος είναι ο καθηγητής Μόντι, ένα πρόσωπο που αν δεν είχε αναμειχθεί στην προεκλογική μάχη θ’ αποτελούσε σήμερα την ιδανική λύση για τη δημιουργία μιας κυβερνητικής λύσης αναφέρουν πολλοί αναλυτές.


Η κεντροαριστερά με ισχνή πλειοψηφία τόσο στη Βουλή όσο και στη Γερουσία χάνει τις καθοριστικές περιφέρειες της Λομβαρδίας, της Σικελίας και του Βένετο με αποτέλεσμα να απωλέσει - λόγω ενός δαιδαλώδους εκλογικού συστήματος - τη πλειοψηφία στη Γερουσία. Mε αυτά τα νούμερα φαντάζει άκρως προβληματική μια κυβερνητική πλειοψηφία. Με δεδομένο πλέον το εκλογικό αποτέλεσμα μπορούμε να πούμε ότι ο συνασπισμός της Αριστεράς κέρδισε ΄΄ επί χάρτου΄΄. Μια νίκη τόσο ΜπερλοσκοΓκριλλοφαγωμένη που στην ουσία ισοδυναμεί με μισό- ήττα σύμφωνα με τον ρόλο που έπρεπε (και επιθυμούσε) να διαδραματίσει στην Ιταλία και στην Ευρώπη ο συνασπισμός του Μπερσάνι. Ο πραγματικός νικητής αυτών των εκλογών είναι ο Μπέπε Γκρίλο και το κίνημα 5 αστέρων. Είναι νικητής όχι μόνο λόγω αριθμητικής υπεροχής, αλλά κυρίως για λογούς ουσίας: είναι ο Γκρίλο εκείνος ο οποίος κατόρθωσε να εκφράσει τις συμπάθειες όλων εκείνων οι οποίοι θέλουν μια ριζική αλλαγή του συστήματος και να δώσει σχήμα σε εκείνη την γενεαλογική αλλαγή στο πολιτικό προσωπικό, που αποτελούσε θέμα συζήτησης τα τελευταία χρόνια στην Ιταλία. Το κίνημα 5 αστέρων κατόρθωσε να ενώσει γύρω από αυτό τις ΄΄επαναστατικές΄΄ τάσεις κάτι που μέχρι τώρα χαρακτήριζε ουσιαστικά το ρόλο της αριστεράς. Στη δεύτερη νικηφόρα θέση τοποθετείται ο γνωστός μας Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Να υπογραμμίσουμε : Προσωπικά ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι, από τη στιγμή που κατόρθωσε να ξαναφέρει στο προσκήνιο μια κεντροδεξιά η οποία λίγες μόνο εβδομάδες πριν, φαινότανε να παραπαίει, επιβάλλοντας έτσι τη δική του προσωπική κεντρική παρουσία στο Ιταλικό πολιτικό σκηνικό. Οι υποσχέσεις του φαίνεται ότι έχουν ακόμη πολλούς πάρα πολλούς αποδέκτες στο εκλογικό σώμα.


Στις αναλύσεις μας με φίλους γνώστες της Ιταλικής πραγματικότητας, πρέπει να καταθέσω με απόλυτη ειλικρίνεια ότι βλέπαμε μια ισχυρή παρουσία του Γκρίλλο και παρατηρούσαμε τα σημαντικά λάθη πάνω στα οποία κινείτο το Δημοκρατικό κόμμα (όπως για παράδειγμα το μόνιμο φλερτ με τον Μόντι). Δεν είχαμε όμως προβλέψει την ιλιγγιώδη επιστροφή Μπερλουσκόνι. Δεν είχαμε αντιληφθεί ότι οι αναφορές του στην ΄΄Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη΄΄ όπως έλεγε και ότι τα αναθέματα της Μέρκελ εναντίον του θα λειτουργούσαν τόσο θετικά για τον ίδιο. Ούτε είχαμε αντιληφθεί ότι το Δημοκρατικό κόμμα που ξεκίνησε την προεκλογική περίοδο με μια υπεροχή περίπου 10 μονάδων θα έφτανε μόλις στο φωτοφινις να κόψει πρώτο το νήμα. Αυτή η μισό-νίκη ή μισό-ήττα του Μπερσάνι ξανανοίγει και το εσωτερικό μέτωπο, κάτι που είχε παγώσει μετά τις νικηφόρες προκριματικές εκλογές. Μια άλλη αναφορά πρέπει να γίνει αυτές τις ώρες και στο εκλογικό αποτέλεσμα της λίστας Μόντι. ΄΄Αν είχε μείνει εκτός – όπως τον συμβούλευε ο Μπερσάνι στις αρχές τις προεκλογικής περιόδου- σήμερα θα μπορούσε ν’ αποτελέσει το πρόσωπο κλειδί γύρω από το οποίο θα ήταν δυνατόν να δομηθεί μια μεταβατική κυβέρνηση μεταρρυθμίσεων ΄΄.

Σήμερα ο μεγάλος ηττημένος των εκλογών είναι ο καθηγητής Μόντι. Είναι αλήθεια ότι για τους Ευρωπαίους ο Μόντι αποτελεί το αγαπημένο τους πρόσωπο. Φαίνεται όμως ότι δεν ισχύει το ίδιο και για το Ιταλικό εκλογικό σώμα. Όμως το μετεκλογικό αποτέλεσμα δείχνει πόσο πολυδιασπασμένο είναι το Ιταλικό πολιτικό σύστημα. Σύμφωνα με εγκύρους αναλυτές , ο Μόντι, είναι πολύ πιθανόν να καλεστεί να παίξει ενεργό κεντρικό πολιτικό ρόλο και να μην περιμένει στο πιάτο μια θεσμική επιβράβευση με δεδομένο ότι την άνοιξη λήγει η θητεία του Προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας, Τζιότρτζιο Ναπολιτάνο. Ακυβέρνητη η Ιταλία. Πολιτικά και τεχνοκρατικά. Οι λίγοι δρόμοι διεξόδου μπορεί να έχουν κάποια πιθανότητα επιτυχίας μόνο αν βασισθούν σε ευρείες συνεννοήσεις και συμμαχίες όμως σχεδόν απίθανες και αριθμητικά αδύναμες. Ισχυρή είναι η προοπτική να επιστρέψουν οι Ιταλοί σύντομα στις κάλπες ( για τη Γερουσία η και για τη Βουλή) μετά φυσικά από μια προσπάθεια αλλαγής του εκλογικού νόμου, κάτι που πολύ δύσκολα μπορείς φανταστεί κάποιος .


Η εκκωφαντική διαμαρτυρία της ψήφου έπληξε και τη κεντροδεξιά και τη κεντροαριστερά , ανέδειξε τον Γκρίλλο σε μεγάλο θριαμβευτή ξανάδωσε όμως στον Μπερλουσκόνι (το κόμμα του οποίου έχασε από τις εκλογές του 2008, στη Βουλή, περίπου 15 μονάδες από το 37,5% στο 22% με απώλειας περίπου 7,5 εκατομμύρια ψηφοφόρους) τη δυνατότητα να έχει καθοριστικό ρόλο και να αποκλείει με τη σχετική πλειοψηφία που διαθέτει στη Γερουσία οποιαδήποτε κυβερνητική πλειοψηφικά χωρίς την έγκριση του.

Ο Γκρίλο θριάμβευσε , και μαζί του όλοι εκείνοι οι οποίοι ζητούσαν μια ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος. Όμως οι βουλευτές του θα καλεστούν σε λίγες ημέρες να πάρουν θέση σε μια από τις πλέον πολύπλοκες μετεκλογικές περιόδους που έχει βρεθεί ποτέ η Ιταλία. Μια φάση κατά την οποία θα πρέπει όλοι, ταχύτατα, να απαντήσουν σε μια σειρά από ερωτήματα για πολύ ισχυρά νευρα.

1). Είναι δυνατόν, και αν ναι, με ποιά περίεργη πλειοψηφία μπορεί να δημιουργηθεί κυβέρνηση;

2). Στην αμφιβολία, συμφέρει περισσότερο μια πλατιά συγκυβέρνηση ή προσφυγή σε νέες εκλογές;

3). Είναι πλέον δεδομένο ότι για να μην επαναληφθεί το ίδιο χάος χρειάζεται ένας νέος εκλογικός νόμος. Ο σημερινός συσχετισμός δυνάμεων είναι σε θέση να ψηφίσει ένα νέο νόμο με προοπτική χωρίς οι πολιτικές δυνάμεις να κοιτάζουν τα κομματικά τους οφέλη, αλλά τα οφέλη της χώρας;

4) Για να ψηφιστεί ένας εκλογικός νόμος χρειάζεται μια συμφωνία Κεντροαριστεράς, Κεντροδεξιάς, Κίνημα 5 αστέρων , Μόντι. Είναι δυνατόν; 5) Σαν να μην έφτανε αυτό στα μέσα Απριλίου λήγει η θητεία του Προέδρου Ναπολιτάνου και θα κληθεί η σημερινή Βουλή-Γερουσία να εκλέξει νέο Πρόεδρο. Είναι δυνατόν; Πιθανόν ναι. Τέλος πάντων. Σήμερα η Ιταλία διαθέτει το πλέον ακυβέρνητο Κοινοβούλιο.

Ωστόσο η ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων βυθίζει τα χρηματιστήρια και απογειώνει τα σπρεντ. Είναι γνωστό: οι Άγγλοι όταν θέλουν κάτι να εξορκίσουν λένε: ο θεός να φυλάει τη Βασίλισσα. Παραφράζοντας μπορούμε να πούμε: ο Θεός να φυλάει την Ιταλία και μαζί μ’ αυτή και την Ευρώπη.

Χτες απολύθηκαν άλλοι τέσσερις από τον «Ριζοσπάστη»...


http://zoornalistas.blogspot.gr/2013/02/blog-post_9375.html

...και είναι εργαζόμενοι, στις πλάτες των οποίων και αρκετών άλλων ακόμα, χτίστηκε γερά και αγωνιστικά αυτή η ιστορική εφημερίδα  εδώ και δεκαετίες.
Οι απολυμένοι εργάστηκαν με αφοσίωση στον "Ρίζο" πολλά χρόνια:
Ο Κώστας Δέτσικας, αγροτικό ρεπορτάζ, 26 χρόνια.
Ο Κυριάκος Ζηλάκος, πολιτικό ρεπορτάζ-ρεπορτάζ Εθνικής Άμυνας, 25 χρόνια.
Η Μελίνα Ζιάγκου, οικονομικό ρεπορτάζ, 20 χρόνια.
Η Χαρά Κατσούλη, αρχείο, 15 χρόνια.
Πρόκειται για μία "σφαγή", που δεν γνωρίζουμε που και πότε θα σταματήσει!
Και επειδή, πολλά μου είπαν, αυτό τον καιρό, στελέχη του κόμματος, πως "πονούν περισσότερο οι ίδιοι για τις απολύσεις", πως "δεν υπάρχει άλλη λύση και  νοιώθουν άσχημα" και άλλα...τέτοια,
να θυμίσω..
-στην κυρία βουλευτίνα του ΚΚΕ, που ζει πλουσιοπάροχα και χαρακτηρίζει δίκαιες τις απολύσεις,
 -στον μεγαλοσυνδικαλιστή του κόμματος στην ΕΣΗΕΑ,
-  στα επαγγελματικά στελέχη
 - και σε όσους επιχειρούν να βγάλουν το άσπρο μαύρο,
 ότι "όταν χάνεις τη δουλειά σου και μένεις άνεργος , μετά απο δεκαετίες σκληρής εργασίας , όταν σε πετάνε στο δρόμο και εργαζόσουν για το ψωμί των παιδιών σου και μόνο", δεν έχει καμιά διαφορά, αν αυτή την τύχη στην επεφύλαξε ο Χ  σκληρός εργοδότης ή το κόμμα του λαού.

Μόνο, που στην δεύτερη περίπτωση
νιώθεις και μια  βαθιά θλίψη,
γιατί δεν είσουν ποτέ εχθρός!

Κάνετε τραγικά σφάλματα και όταν τα καταλάβετε, θα είναι πολύ αργά...

Πόπη Χριστοδουλίδου
μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕΣΥ
μέλος της ΕΣΗΕΑ   

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ ΚΡΥΦΑ ΣΧΟΛΕΙΑ!!!


http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/02/blog-post_261.html

…Ο κυρ-Φώτης ο Κόντογλου υπήρξε ένας από τούς γνησιότερους εκφραστές τής ελληνορδοδόξου παραδόσεώς μας, την οποία είχε ως κύριο δέμα στο συγγραφικό και καλλιτεχνικό του έργο, αγωνίστηκε όσο λίγοι για την προάσπιση και την αναβίωσή της στηλιτεύοντας την ξενομανία και τον μιμητισμό, άλλα κυρίως τήρησε πιστά τις αρχές και τις αξίες της στον προσωπικό του βίο μέχρι το τέλος τής ζωής του… 

Έγραφε, λοιπόν, με διορατικότητα, εδώ και μισό αιώνα περίπου, προφητεύοντας σχεδόν την σύγχρονη τραγική μας διολίσθηση και κρίση:

«Η ψευτιά και ο πνευματικός εκφυλισμός απλώνει μέρα με την ημέρα απάνω στους Έλληνες και τούς παραμορφώνει. Έναν λαό πού ξεχωρίζει ανάμεσα σ’ όλα τα έθνη και πού είναι γεμάτος πνευματική υγεία, πάμε να τον κάνουμε εμείς, οι λογής-λογής καλαμαράδες, κι οι άλλοι γραμματιζούμενοι, σαχλόν, χωρίς πνευματικό νεύρο, χωρίς πνευματική ανδροπρέπεια, χωρίς χαρακτήρα».

Είναι ή σύγχρονη λαίλαπα της υποτέλειας, της ξενομανίας, του ραγιαδισμού και του γραικυλισμού πού βιώνουμε στις μέρες μας. Το σύνδρομο, του δήθεν εκσυγχρονισμού και της ψευτοδιανόησης, πού έχει αλλοτριώσει την λεγόμενη «πνευματική ηγεσία» του τόπου μας και την οδηγεί στην άρνηση του ιστορικού μας παρελθόντος, στην απώλεια της ιστορικής μας μνήμης και τής εθνικής μας αυτοσυνειδησίας, στην απαξίωση των αρχών και των ιδανικών τής παραδόσεώς μας και τής φυλής μας.

Η ζωή του Έλληνα έχει ζυμωθεί με την πατρογονική πίστη του, την αγία Ορθοδοξία, την «περιβεβλημένη ως πορφύραν και βύσσον» τα αίματα των μαρτύρων προγόνων του. Έχει ζυμωθεί με την αγάπη για την πατρίδα του, το πάθος και τον πόθο του για την ελευθερία, την θυσία και την αυταπάρνηση για την κατάκτηση και την προάσπισή της.

Αυτός είναι και ο λόγος πού όλοι οι δαίμονες τής κολάσεως ξεχύθηκαν να ξεριζώσουν από την ψυχή του Έλληνα την ορθόδοξη πίστη του και την εθνική του συνείδηση. Πόλεμος κατά τής Εκκλησίας και του Κλήρου, ειρωνεία τής ευσέβειας, υποβάθμιση τής ελληνικής γλώσσας, εξάρθρωση τής ελληνορθόδοξης παιδείας, περιθωριοποίηση και αλλοίωση τής πνευματικής κουλτούρας και του πολιτισμού μας και κάδε άλλο αντίθεο και αντεθνικό σχέδιο μπήκε σ’ εφαρμογή.

Είναι γνωστές, άλλωστε, από πολύ παλιά οι πρακτικές και οι μέθοδοι αυτών πού κινούν τα νήματα τής ιστορίας του πλανήτη και παράγουν ιδεολογία και νοθευμένο τρόπο ζωής, των διαφόρων, δηλαδή, κλειστών ομάδων προωθήσεως και ελέγχου τής εξουσίας με πρωτοπόρους τον διεθνή σιωνισμό, την μασσωνία, τα οικονομικά λόμπυ των πολυεθνικών, τις λέσχες επιλεγμένων ατόμων, όπως η Μπίλντεμπεργκ, πού κατασκευάζουν ηγέτες μαριονέτες, πειθήνια εκτελεστικά όργανα δικά τους, πριν ακόμη οι λαοί τούς επιλέξουν και τούς ψηφίσουν. Προεπιλέγουν και προκατασκευάζουν, έτσι, το πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό σύστημα, το σύγχρονο παγκόσμιο κατεστημένο πού επιβάλλουν στον κόσμο. Μέσω αυτών των εκλεκτών και δοτών ηγετών κυβερνά τον κόσμο μια πανίσχυρη πολιτική, οικονομική, κοινωνική και θρησκευτική ολιγαρχία.

Σε οικονομικό επίπεδο, πολυεθνικές εταιρείες, οικονομικοί κολοσσοί, εταιρείες κατασκευής οπλικών συστημάτων, πανίσχυρα οικονομικά συμφέροντα και νεόκοποι κροίσοι έχουν ήδη αναλάβει και διεκπεραιώνουν την οικονομική παγκοσμιοποίηση μέσω τής οικονομικής εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης των ασθενέστερων από τούς οικονομικά ισχυρούς. Χαρακτηριστικό και αντιπροσωπευτικό παράδειγμα η οικονομική ανέχεια στην οποία έχουν οδηγήσει την χώρα μας, με μια Ελλάδα υπό κατάρρευση, με μια κυβέρνηση υπό ξένη κηδεμονία και υπουργούς υπό επίβλεψη.

Ο σκοπός τους είναι ορατός και προδιαγεγραμμένος: πρόκειται για την σαφή και οργανωμένη επιδίωξη όχι για την απλή ένταξη, άλλα για την ολοκληρωτική υποδούλωση τής πατρίδος μας και του λαού μας στους σχεδιασμούς τής παγκοσμιοποίησης, τής Νέας Τάξης Πραγμάτων και τής Νέας εποχής, για την ένταξη και την δέσμευσή μας στην γιγαντιαία αυτή πολιτιστική, θρησκευτική, οικονομική, εθνική και οικονομική χοάνη πού ομογενοποιεί, νωθεύει, μεταλλάσσει, παραλύει, αποδυναμώνει και αποσυνθέτει θεσμούς, πιστεύματα, παραδόσεις, πολιτισμούς, ήθη, αρχές, αξίες, εθνότητες, λαούς και πατρίδες.

Για την βίαιη και άμεση υπαγωγή μας στον ηλεκτρονικό ολοκληρωτισμό πού παρακολουθεί, χαρακτηρίζει, στιγματίζει και ενοχοποιεί ό,τι και όσους επιθυμεί, ό,τι και όσους αντιδρούν και αντιτάσσονται στις επιταγές του. για τον βίαιο και άμεσο εγκλεισμό μας στην νέα παγκόσμια ηλεκτρονική φυλακή.

Με αιχμή του δόρατος τις ηλεκτρονικές κάρτες και κυρίως την κάρτα του πολίτη, πού συνιστά οξύτατη απειλή για τις ατομικές μας ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα μας οδηγούν ως αγέλη στο μεγάλο παγκόσμιο ηλεκτρονικό μαντρί.

Ας ξέρουν, όμως. οι αρχιτέκτονες τής Νέας Τάξης πραγμάτων, πού κρίνουν μόνο με το μυαλό και τα νούμερα, ότι «η τύχη μάς έχει πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μάς φάνε και δε μπορούνε. Τρώνε από μάς και μένει και μαγιά». (Μακρυγιάννης).
«Μακάριος» λοιπόν «ο λαός ο γινώσκων αλαλαγμόν», όπως λέγει ό Ψαλμός (Ψαλμ. Πη' (πδ'), 16). Χαρά δηλαδή στο λαό πού ξέρει να γιορτάζει τα μεγάλα γεγονότα τής Ιστορίας του. Να μεθά η ψυχή του από εθνική υπερηφάνεια. Να κάνει άσμα και παιάνα τούς ηρωισμούς και τις θυσίες τής ψυχής του. Να διδάσκει την ανδρεία και τη φιλοπατρία των προγόνων του και να φρονηματίζει τις γενεές πού έρχονται. Να εμπνέεται και να αναζωογονείται από τις παραδόσεις και τις παρακαταθήκες τους. Να τιμά και να διατηρεί τα ήθη και τα έθιμά τους. Ο λαός αυτός δεν χάνεται από το πρόσωπο τής γης. Διότι έχει προορισμό στη ζωή και έχει να επιτελέσει έργο στην Ιστορία.

Και είναι παρήγορο το γεγονός ότι ακόμη και μέσα από αυτή την τραγική κατάσταση των ήμερών μας, μέσα από τα σκοτεινά σύννεφα τού εφησυχασμού, τής ευμάρειας, τής ευδαιμονίας, τής άνεσης, τής ευζωίας και τής αυτάρκειας• μέσα από τα σκοτεινά σύννεφα τής λησμοσύνης, τής άρνησης και τής απαξίας, θερμαίνει ακόμη και φωτοδοτεί η ηλιαχτίδα τής ελπίδας και τής επιστροφής.
Το σύνθημα μάς το δίνει και πάλι ο κυρ-Φώτης ο Κόντογλου:

«Όσοι απομείναμε πιστοί στην παράδοση, όσοι δεν αρνηθήκαμε το γάλα πού βυζάξαμε, αγωνιζόμαστε, άλλος εδώ, άλλος εκεί, καταπάνω στην ψευτιά. Καταπάνω σ' αυτούς πού θέλουνε την Ελλάδα ένα κουφάρι χωρίς ψυχή, ένα λουλούδι χωρίς μυρουδιά».

…Ας κάνουμε τα σπίτια μας κρυφά και νέα σχολειά κι ας γαλουχήσουμε τα παιδιά μας με τις παραδόσεις του γένους μας υποκαθιστώντας εμείς την πλημμελή σχολική εκπαίδευση πού τούς παρέχεται. Να προβάλουμε στα παιδιά μας τα πρότυπα των άγιων και των ηρώων μας, να τούς εμπνεύσουμε την φιλοπατρία, να τούς διδάξουμε σωστά την γλώσσα μας και την ιστορία μας.

Να τούς διδάξουμε το αληθινό νόημα και τον σκοπό τής ζωής μας, πού είναι ο ουρανός, η πραγματική δηλαδή και μόνιμη πατρίδα μας. Σε αυτή την πρόσκαιρη ζωή είμαστε, άλλωστε, οδίτες και όχι κάτοικοι και ένοικοι τής γης. Γι’ αυτό και θα πρέπει να πορευόμαστε εδώ με την προοπτική τής αιωνιότητος…

Πώς εξαφανίζεται ένας λαός. Υπογεννητικότητα – εκτρώσεις είναι η νέα γενοκτονία!


http://www.pentapostagma.gr/2013/02/ektrwseis-upogennhtikothta-exafanizei-enan-lao.html

Τα τελευταία χρόνια ήταν για την χώρα μας εξόχως προβληματικά. Η οικονομική κρίση και τα παρεπόμενα αυτής, είτε αυτά εκφράστηκαν με δυναμικότητα στον δρόμο, είτε με τραγικό τρόπο στην ουρά κάποιου ΟΑΕΔ έχουν μετατρέψει την καθημερινότητα των Ελλήνων σε έναν ανήφορο, τον οποίο δεν δείχνουν οι περισσότεροι διατεθειμένοι να ανέβουν.
Μιλούσα μάλιστα με έναν φίλο δικηγόρο, ο οποίος μου ανέφερε ότι σύμφωνα με τις τελευταίες εμπειρίες του, πρέπει από τον καιρό της κρίσης να έχουν αυξηθεί στην χώρα μας δραματικά τα ποσοστά των διαζυγίων, κυρίως λόγω του οικονομικού στριμωξίματος. Δεν έχω κάποια πρόχειρη στατιστική για να το αποδείξω και ως εκ τούτου το αναφέρω απλά σαν άποψη.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τα ποσοστά των αυτοκτονιών, τα οποία έχουν επίσης αυξηθεί. Οι δε αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, έχουν αυξηθεί κατά 400% τα τελευταία δύο χρόνια.
Τον καιρό που πέρασε είδαν το φως της δημοσιότητας μελέτες επί μελετών η οποία επί της ουσίας μας λένε ότι στο δημογραφικό μέτωπο τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα από αυτά που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα και ότι στις επόμενες δεκαετίες το πρόβλημα θα ενταθεί.
Η οικονομία και το δημογραφικό είναι άλλωστε στενά συνδεδεμένα. Η χαμηλή γονιμότητα τόσο της χώρας μας όσο και της υπόλοιπης Ευρώπης, μπορεί να εξασφαλίζει ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο για τις γενιές που πέρασαν, θέτει όμως σε κίνδυνο την ίδια την βάση της οικονομίας αλλά και την περίοδο της δικής τους σύνταξης, όταν κάποιοι άλλοι πρέπει να δουλεύουν για να μπορούν αυτοί να ζουν αξιοπρεπώς.
8000 γεννήσεις – 9000 εκτρώσεις
Μόλις την Κυριακή δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Μακεδονία” μία έρευνα για το τι μέλλει γεννέσθαι στην συγκεκριμένη περιοχή. Τα επόμενα 20 χρόνια στη Κεντρική Μακεδονία οι θάνατοι θα είναι περισσότεροι κατά 75.000 από τις γεννήσεις, χώρια όσοι μεταναστεύουν. Οι γεννήσεις έχουν πέσει πολύ κάτω από 8.000 ( το 20% υπολογίζεται ότι είναι νεογέννητα μεταναστών ) και γίνονται 40 εκτρώσεις κάθε μέρα, δηλαδή, περίπου 15.000, όλο το χρόνο, διπλάσιες από τις γεννήσεις !!! Ακόμα και γυναίκες που προσπαθούσαν να αποκτήσουν ένα παιδί το “ρίχνουν”, λόγω της οικονομικής κρίσης !!!
Είναι αυτό που προβλέπαμε, ότι τα μέτρα Στουρνάρα και Βρούτση θα “ερημοποιήσουν πολλές παραμεθόριες περιοχές και νησιά της Ελλάδα, θα υπάρξει εθνογραφική αλλοίωση του πληθυσμού, με ότι αυτό συνεπάγεται για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.

Μετά το 2010 ο αριθμός των ανθρώπων που εργάζονταν στην Ευρώπη, δεν είναι πια αρκετός για να χρηματοδοτεί τους συνταξιούχους της γενιάς των παπούδων τους. Οι χώρες με γηρασμένο πληθυσμό βλέπουν ήδη την ύφεση των οικονομιών τους. Αυξημένοι πόροι θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την ιατρική φροντίδα και τις συντάξεις μη παραγωγικών πλέον πολιτών.
Αυτό το πρόβλημα φυσικά δεν το αντιμετωπίζει μόνον η πατρίδα μας, αλλά το σύνολο της Ευρώπης. Απλά λόγω των εγγενών προβλημάτων της δικής μας οικονομίας, φαίνεται πιο γρήγορα και λιγότερο μεταβατικά.
Έναντι αυτού του πραγματικού προβλήματος οι λύσεις οι οποίες προτείνονται είναι μόνο δύο. Από την μία έχουμε την φιλελεύθερη άποψη, η οποία ζητά την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, θεωρώντας μη πραγματιστικές τις ηλικίες στις οποίες συνταξιοδοτούνται οι Ευρωπαίοι, θέτοντας ζητήματα προσδωκόμενου μέσου όρου ζωής και ικανότητας οικονομικής δραστηριότητας πολλών συνταξιούχων. Κομμάτι της ίδιας άποψης είναι και η μετάβαση από μια οικονομία διανομής του χρήματος (συντάξεις) σε μια πιο δυναμική οικονομία αμερικάνικου τύπου (pension funds).
Από την άλλη, υπάρχουν αυτοί οι οποίοι ως λύση στο πρόβλημα θεωρούν την ενσωμάτωση των μεταναστών στις δυτικές κοινωνίες, όπως η δική μας. Προτείνουν δηλαδή την χρησιμοποίηση της δημογραφικής ανάπτυξης της ασίας και της αφρικής, για να καλυφθούν τα προβλήματα της Ευρώπης.
Και οι δύο αυτές λύσεις είναι βαθύτατα ιδεολογικές. Και παρόλο που έχουν διαφορετική στόχευση, έχουν ως βάση την ίδια ακριβώς ιδεολογική ρίζα του ατομικισμού. Και ως εκ τούτου δεν αποκλείει η μία την άλλη αναγκαστικά. Έγγενή αποτελέσματα όμως της ιδεολογικής τους βάσης είναι σε ένας εθνομαζοχισμός ή μάλλον μια άρνηση της ίδιας της υπόστασης του έθνους και της φυλής ως κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες στον σύγχρονο κόσμο. Και η κάθε μία από αυτές έχει εγγενή προβλήματα. Η δε πρώτη διαταράσσει τις ομαλές κοινωνικές σχέσεις, ενώ η δεύτερη αλλάζει την ίδια την ποιότητα των ευρωπαϊκών κοινωνιών, καθώς οι μετανάστες τείνουν να τις μετατρέψουν αντί να ενσωματωθούν σε αυτές.
Ας το πούμε με απλά λόγια. Κανείς δεν σκέφτεται και δεν προτείνει στα σοβαρά το ενδεχόμενο της απλούστερης και βασικής λύσης, που θα λύσει το πρόβλημα σε βάθος χρόνου. Την αντιστροφή του προβλήματος της υπογονιμότητας. Η επικυρίαρχια ιδεολογία του ατομικισμού δεν επιτρέπει αυτή την λύση. Και ταυτόχρονα οι "ενοχές" των λευκών ευρωπαίων, που έχουν επί τόσα χρόνια καλλιεργηθεί και είχαν ως αποτέλεσμα αυτόν ακριβώς τον εθνομαζοχισμό δεν μπορούν να επιτρέψουν την δημιουργία αυξανόμενων - με αποκλειστικά χαρακτηριστικά - ακμάζοντων κοινοτήτων.
Αυτή, η τρίτη πρόταση, είναι εκτός συζήτησης για τις κυρίαρχες ομάδες που διαχειρίζονται οικονομία και πολιτική, γιατί αμφισβητεί την βάση των ίδιων των υπάρξεών τους. Στην πραγματικότητα πρόκειται για επαναστατική λύση, καθώς η ίδια της η φύση ανατρέπει τόσο τους παγκοσμιοποιητικούς πολιτικούς συσχετισμούς όσο και την ίδια την τάση της δύσης να αυτοκτονεί αργά και σταθερά.
Όσον αφορά τις εκτρώσεις!
Εδώ όμως θα πρέπει να κάνουμε μια σημείωση, όσον αφορά στο θέμα των εκτρώσεων. Κατά την αποψή μου, αυτό δεν συνδέεται με το ζήτημα της οικονομίας. Άλλωστε οι εκτρώσεις στην Ελλάδα, πριν την οικονομική κρίση ήταν ένας τεράστιος αριθμός. Έχει να κάνει με την νοοτροπία.
Και είναι αυτή η νοοτροπία που τελικά μας οδήγησε – κατά την αποψή μου – και στην κρίση την οποία βιώνουμε. Η οποία θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν είναι μόνον οικονομική αλλά πρώτιστα ηθική.
Όποιος/όποια επιλέγει να σκοτώσει το αγέννητο παιδί του, είτε για να το ... προφυλάξει από την φτώχεια, είτε για να προφυλαχθεί ο ίδιος από την φτώχεια, είτε επειδή δεν θέλει να αλλάξει και να δυσκολέψει το lifestyle του, είναι μέρος του προβλήματος για εμένα και όχι θύτης. Ξέρω ότι αυτό ίσως ακούγεται σκληρό και άσχημο. Αλλά αν οι παπούδες και οι γιαγιάδες μας μάθαιναν ότι κάποιοι σκοτώνουν τα παιδιά τους λόγω ... φτώχειας ξέρω τι θα έλεγαν. Και νομίζω ότι ξέρουν και οι αναγνώστες αυτής εδώ της εφημερίδος
Δημήτρης Παπαγεωργίου



ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/02/ektrwseis-upogennhtikothta-exafanizei-enan-lao.html#ixzz2MCSPzKco

ΝΕΡΟ-ΚΟΥΒΑΛΗΤΕΣ ΤΗΣ «SUEZ»! - Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ


http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=11162:mpogio-souez&catid=71:dr-kinitopoiisis&Itemid=278
Στον πλανήτη Γη, όπου το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε χώρες που αντιμετωπίζουν τρομερά προβλήματα υδροδότησης, στην Υδρόγειο σφαίρα μας, όπου πάνω από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό, μια από τις πλέον προσοδοφόρες μπίζνες είναι η διαχείριση του νερού.
Καθόλου τυχαίο, λοιπόν, το γεγονός ότι η - σύμφωνα με όλους τους «νόμιμους και ηθικούς» κεφαλαιοκρατικούς κανόνες - μετατροπή του νερού από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα, έχει οδηγήσει τις πολυεθνικές εταιρείες διαχείρισης των υδάτων στη λίστα με τις μεγαλύτερες σε ισχύ πολυεθνικές του κόσμου.
Μια από αυτές τις πολυεθνικές, 19η μέχρι πρόσφατα στην κατάταξη των πολυεθνικών με το μεγαλύτερο Ενεργητικό στον κόσμο και 3η στην Ευρωζώνη από άποψη ρευστότητας που ξεπερνά σε μετρητά τα 18 δισ. ευρώ, είναι η γαλλική «Suez».
Πρόκειται για την εταιρεία, που, στο πλαίσιο της ελληνογαλλικής φιλίας, την οποία επαναβεβαίωσαν πρόσφατα οι Ολάντ - Σαμαράς κατά την επίσκεψη του πρώτου στην Αθήνα, επιθυμεί την εξαγορά των υπό ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ. Ηδη η «Suez» κατέχει το 5,5% των μετοχών της ΕΥΑΘ.
Εφόσον το σχέδιο ευοδωθεί, η Ελλάδα θα είναι μια από τις περίπου 100 χώρες παγκοσμίως, στις οποίες η «Suez» θα έχει βάλει για τα καλά χέρι στις υπηρεσίες υδάτων τους. Κατ' αυτόν τον τρόπο, ο ελληνικός λαός θα μπορεί να αισθάνεται περήφανος για το γεγονός ότι θα έχει καταβάλει κι αυτός το μερίδιό του, ώστε να αυξηθεί ο τζίρος των πολυεθνικών ύδατος, που ήδη από τις αρχές του αιώνα είχε ξεπεράσει τα150 δισ. δολάρια ετησίως σε μια «αγορά νεού» που σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα η αξία της ανέρχεται στο 1 τρισεκατομμύριο δολάρια!
Ας δούμε, τώρα, πώς παράγεται αυτός ο πλούτος και με τι επιπτώσεις...
1) Σύμφωνα με τη μελέτη «Our Right to Water» (σ.σ.: «Το δικαίωμά μας στο νερό») που εκπονήθηκε από τους David Hall και Meera Karunananthan στο πλαίσιο του προγράμματος «Blue Planet Project», παρότι το 2010 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ εξέδωσε ψήφισμα για την αναγνώριση ύδρευσης και αποχέτευσης ως ανθρώπινο δικαίωμα, η πραγματικότητα είναι η εφαρμογή ενός εκτεταμένου προγράμματος για την«πώληση της δημόσιας περιουσίας συμπεριλαμβανομένων των υποδομών ύδρευσης και αποχέτευσης στα ιδιωτικά συμφέροντα».
Η αγοραπωλησία του «ανθρώπινου δικαιώματος σε ασφαλές πόσιμο νερό και αποχέτευση» (Εκθεση Οκτωβρίου 2011 του Ειδικού Εισηγητή του ΟΗΕ) αποτελεί δε μια κατάσταση «πιο συχνή στην Ευρώπη από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη ήπειρο».
Πρόκειται για μια πολιτική, που προωθείται τόσο από την ΕΕ όσο και από το ΔΝΤ, στο όνομα των «επωφελών ιδιωτικοποιήσεων» που τάχα θα βελτιώσουν τις υπηρεσίες και τάχα θα συμβάλουν στην αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους των χωρών που ξεπουλούν το νερό τους.
Η αλήθεια, σύμφωνα με την έκθεση είναι ότι οι «υπηρεσίες χειροτερεύουν, οι θέσεις εργασίας έχουν χαθεί, τα ιδιωτικά μονοπώλια απολαμβάνουν φουσκωμένα κέρδη για δεκαετίες, ενώ το ποσό των χρημάτων που καταβάλλονται από τους ιδιώτες αγοραστές είναι πάντα πολύ κατώτερο των προσδοκιών».
Επίσης, όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται, «το μεγαλύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων όλων των εποχών (σ.σ.: και στο νερό) εφαρμόστηκε από την κυβέρνηση Θάτσερ στο Ηνωμένο Βασίλειο επί 17 έτη. Στο τέλος αυτής της περιόδου, το επίπεδο του δημόσιου χρέους στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν περίπου το ίδιο όπως στην αρχή». Σημειωτέον ότι στη Βρετανία η πλήρης ιδιωτικοποίηση του νερού έφερεαυξήσεις κατά 67% μεταξύ 1989 και 1995 και 245% μέχρι το 2006. Το ποσοστό διακοπών των παροχών ανέβηκε κατά 177%. Και όλα αυτά παράλληλα με αλλεπάλληλα κρούσματα δυσεντερίας και δηλητηριάσεων λόγω κρυπτοσποριδίασης, εκτεταμένες διαρροές στους αγωγούς ύδατος που υπολογίζονται σε 200 λίτρα (!) ανά πολίτη, απολύσεις περίπου 8.500 εργαζομένων.
Στην έκθεση σημειώνεται, ειδικότερα, ότι:
α) Στην Ελλάδα, από το 1999 - 2001 με την εφαρμογή της ιδιωτικοποίησης στο νερό και την έναρξη των λεγόμενων «μετοχοποιήσεων» σε ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ «το κόστος αυξήθηκε κατά 250% - 300%, αλλά οι υπηρεσίες δε βελτιώθηκαν», αφού «σχεδόν όλη η δουλειά γίνεται από εργολάβους, με μεγαλύτερο κόστος από πριν».
β) Στην Πορτογαλία, οι πιέσεις για ιδιωτικοποίηση οδηγούν «σε αυξήσεις στο νερό σε δραματικά ποσοστά καιοι ιδιωτικές εταιρείες εμποδίζουν την πρόσβαση σε δωρεάν δημόσιες παροχές νερού, όπως κρήνες νερού».
γ) Στη Βουλγαρία, η διωτικοποίηση του νερού έχει οδηγήσει σε ένα «συγκλονιστικό κατάλογο δόλιας συμπεριφοράςαπό την ιδιωτικοποιημένη εταιρεία λειτουργίας των υπηρεσιών νερού στην πρωτεύουσα Σόφια», με χιλιάδες νοικοκυριά είτε να είναι αποκομμένα από τις υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσηςείτε να αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς, τη στιγμή που «τα τέλη για τους βιομηχανικούς χρήστες νερού έχουν μειωθεί κατά δέκα φορές».
δ) Στην Ιταλία, παρά το συντριπτικό ποσοστό (96%) στο δημοψήφισμα του 2011 εναντίον των σχεδίων για την απελευθέρωση και την ιδιωτικοποίηση του νερού, εντούτοις «κορυφαία στελέχη της ΕΕ ασκούν πίεση στην ιταλική κυβέρνηση για την απελευθέρωση και την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών νερού».
2) Αυτή η πολιτική, της ιδιωτικοποίησης του νερού, είναι τόσο «δημοκρατική» όσο η χούντα του Πινοσέτ που ιδιωτικοποίησε μέχρι και τις λίμνες και τα ποτάμια της Χιλής.
Επίσης είναι μια πολιτική τόσο «νέα», όσο και ο... 19ος αιώνας.
Οπως αναφέρει ο εκ των συγγραφέων του βιβλίου «Επαναδημοτικοποίηση: Επιστρέφοντας το νερό σε δημόσια χέρια», ο Μαρτίν Πιζόν, «όταν τα πρώτα συστήματα υδροδότησης δημιουργήθηκαν στη Δυτική Ευρώπη, στα μέσα του 19ου αιώνα, το όλο σύστημα ήλεγχε ένα ολιγοπώλιο εννέα εταιρειών» (Δέσποινα Παπαγεωργίου, «Crash»).
Ομως, δύο αιώνες αργότερα, οι «πειρατές του... γλυκού νερού» επιστρέφουν, προσδοκώντας τεράστια κέρδη σε έναν κόσμο στον οποίο, όπως αναφέρει ο ΟΗΕ, το 2040 η ζήτηση του νερού θα είναι κατά 30%μεγαλύτερη από τα διαθέσιμα αποθέματα.
Στο μεταξύ, οι «πειρατές» έχουν να επιδείξουν τα εξής «κοινωφελή έργα» (αναλυτικότερα στοιχεία: «Οι βαρόνοι του νερού» http://www.icij.org/water/default.aspx, Δ. Παπαγεωργίου «Ιδιωτικοποίηση του νερού: Σκοτώνοντας τη ζωή», «Ο πόλεμος του νερού και των ιδιωτικοποιήσεων» http://thesecretrealtruth.blogspot.com, «Σώστε το νερό από την ιδιωτικοποίηση»):
• Η εταιρεία «Suez», που η πλειοψηφία των μετοχών της ανήκει στο γαλλικό κράτος, μαζί με την επίσης γαλλική «Veolia» ήλεγχαν το νερό του Παρισιού από το 1985. Εκδιώχτηκαν από την ίδια την πρωτεύουσα της Γαλλίας, από το Παρίσι, το 2008, όταν πια το Δημοτικό Συμβούλιο της γαλλικής πρωτεύουσας ήταν αδύνατον να παρακάμψει τις μελέτες που αποδείκνυαν τόσο την υποβάθμιση της ποιότητας των υπηρεσιών όσο και την κλοπή που υφίσταντο οι καταναλωτές ύψους δεκάδων εκατομμυρίων κάθε χρόνο από τα τιμολόγια των εταιρειών. Η τιμή του νερού, μετά την εκδίωξη των πολυεθνικών, μειώθηκε κατά 9% και το κόστος λειτουργίας των υπηρεσιών ύδρευσης κατά 35 εκατομμύρια ευρώ!
• Η εταιρεία «Suez» δρα στη Νότια Αφρική. Αποτέλεσμα ήταν το 2000 να ξεσπάσει επιδημία χολέρας στο Γιοχάνεσμπουργκ με πάνω από 250 νεκρούς και 120.000 αρρώστους ως συνέπεια ότι οι φτωχοί Νοτιοαφρικανοί, αδυνατώντας να πληρώσουν τις τιμές του νερού, έπιναν νερό από λίμνες και ποτάμια...
• Η εταιρεία «Suez» μόλις εμφανίστηκε στην Αυστραλία, είχε ως συνέπεια, το 1998, το νερό στο Σίδνεϊνα μολυνθεί σε ασύλληπτα επίπεδα από παράσιτα, αφού η εταιρεία δε θεωρούσε ότι ήταν υποχρεωμένη να αφαιρεί αυτούς τους οργανισμούς από το νερό.
• Η εταιρεία «Suez» εξαγόρασε στις αρχές της δεκαετίας του '90 την εταιρεία ύδρευσης της Αργεντινής. Η τιμή, μέχρι την εκδίωξη της «Suez» το 2006, διπλασιάστηκε. Οπως επιπλέον αποδείχτηκε, το 90% των λυμάτων η εταιρεία αντί να τα επεξεργάζεται τα έριχνε στον ποταμό Ρίο ντε λα Πλάτα.
• Η εταιρεία «Suez» οδηγήθηκε το 2009 στα δικαστήρια από την πόλη Κάμντεν του Νιού Τζέρσεϊ που απαιτούσε αποζημίωση ύψους 29 εκατ. δολαρίων, λόγω των ευθυνών της όσον αφορά στην απώλεια νερού, τη μη συντήρηση του δικτύου και τις διακοπές στην υδροδότηση.
• Η εταιρεία «Suez» αποκαλύφθηκε πως για λόγους αύξησης του κέρδους της είχε αδρανοποιήσει τις αντλίες ακατέργαστων λυμάτων στην πόλη Μιλγουόκι, τα οποία κατά δισεκατομμύρια γαλόνια έριχνε στηλίμνη Μίτσιγκαν...
3) Η ιδιωτικοποίηση, τέλος, δεν κάνει κακό μόνο στην υγεία ή στην τσέπη.
Σε ορισμένες περιπτώσεις - κατά κυριολεξία - δολοφονεί κιόλας:
α) Στη Βολιβία, πριν από την πτώση του Ουγκό Μπάνζερ το 2002, ο δικτάτορας προχώρησε, υπό την καθοδήγηση του ΔΝΤ, στην ιδιωτικοποίηση της κρατικής εταιρείας ύδρευσης και στην παροχή δικαιωμάτων για εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων και του αρδευτικού συστήματος της Κοχαμπάμπα,της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Βολιβίας, στην πολυεθνική «Becthel». Αυτό που ακολούθησε ήταν ηδολοφονία 7 διαδηλωτών και ο τραυματισμός εκατοντάδων από τις σφαίρες του βολιβιανού στρατού που επιτέθηκε κατά των μαζικών διαδηλώσεων που ξέσπασαν το 2000 ενάντια στις αδιανόητες αυξήσειςτης τιμής του νερού.
β) Στον Καναδά, τουλάχιστον επτά άνθρωποι πέθαναν στο Γουάλκερτον του Οντάριο, όταν προσβλήθηκαν από το βακτήριο «E. coli» έπειτα από την ιδιωτικοποίηση της υπηρεσίας ελέγχου της ποιότητας του ύδατος από την «A&L Labs». Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, τα αποτελέσματα του ελέγχου της ποιότητας των υδάτων που προκάλεσαν τους θανάτους είναι «προϊόν πνευματικής ιδιοκτησίας» της εταιρείας και η πολυεθνική αρνήθηκε να τα δώσει στη δημοσιότητα...
*Δημοσιεύθηκε στο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" την Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Αποκάλυψη: Η Deutsche Aeolia, η Intracom, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι περίεργες συμπτώσεις


http://www.antinews.gr/2013/02/27/206203/
Κάτι τρέχει με τον Αλέξη και τον… Αίολο. Η αναφορά του χθες στη Βουλή για την Deutsche Aeolia και η πληρωμένη απάντηση από τον Ευ. Βενιζέλο προκάλεσε αίσθηση, όχι μόνο για τη γκάφα με τον λάθος Ακερμαν αλλά και γιατί ένας αρχηγός κόμματος κουνάει μέσα στη Βουλή το φάκελο συγκεκριμένης εταιρείας που θέλει να κάνει δουλειές στην Ελλάδα. Αν πράγματι υπάρχει πρόβλημα με τις άδειες ας πήγαινε ο Τσίπρας στο υπουργείο Ανάπτυξης, όχι στη Βουλή.
Εν πάση περιπτώσει, η αναφορά του στη συγκεκριμένη εταιρεία, πίσω από την οποία βρίσκεται η Deutsche Bank έχει ένα πολύ ενδιαφέρον επιχειρηματικό και πολιτικό στόρι με πολλές «συμπτώσεις».
Η Deutsche Aeolia είναι εταιρεία που έχει έδρα την Αθήνα και ιδρύθηκε από κοινού από τις εταιρείες Deutsche Bank (80%) και την ελληνική εισηγμένη Alpha Grissin (20%). Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της τελευταίας: Ο Όμιλος Alpha Grissin πρόκειται να κατασκευάσει αιολικά πάρκα στην Ελλάδα και Βουλγαρία συνολικής ισχύος 240MW και συνολικής επένδυσης που θα αγγίξει τα €325 εκατ.
Στην Ελλάδα τα αιολικά πάρκα της Deutsche Aeolia Energy Production S.A. πρόκειται να κατασκευαστούν στη νότια Ελλάδα, και πιο συγκεκριμένα στο νομό Αρκαδίας και Λακωνίας, ενώ η συνολική επένδυση αναμένεται να υπερβεί τα € 205 εκατ. Οι επενδύσεις στη συγκεκριμένη περιοχή επιχορηγούνται κατά 40%. Η υλοποίηση του προγράμματος βρίσκεται στο στάδιο έγκρισης από το Υπουργείο Ανάπτυξης και τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡAE).
Οι απαιτούμενες στατιστικές αιολικές μετρήσεις στην εν λόγω περιοχή δείχνουν πολύ υψηλό δυναμικό, το οποίο εγγυάται αυξημένη παραγωγή και ιδιαίτερα ικανοποιητικά μεγέθη απόδοσης της επένδυσης. Ταυτόχρονα, η συγκεκριμένη περιοχή συμπεριλαμβάνεται στο χωροταξικό σχεδιασμό των προγραμμάτων ΑΠΕ γεγονός το οποίο αναμένεται να επιταχύνει τη διαδικασία έγκρισής των αιτήσεων με τον νέο νόμο σχετικά με την παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ.
Στην Βουλγαρία, μέσω της «KARNOBAT AEOLIA AD» (40% συμμετοχή της θυγατρικής «ALPHA GRISSIN RENEWABLES LIMITED») υπογράφηκε σύμβαση παραχώρησης συνολικής έκτασης 8.424 στρεμμάτων γης, για περίοδο 30 ετών, στην περιοχή Karnobat στην Κεντρική Βουλγαρία, περιοχή με υψηλό αιολικό δυναμικό, με στόχο την ανάπτυξη και λειτουργία αιολικού πάρκου συνολικής ισχύος 90 MW εντός του 2013. Ήδη η εταιρεία έχει εξασφαλίσει ένα αρκετά μεγάλο αριθμό αδειών και αναμένεται να λάβει την τελική άδεια παραγωγής και εγκατάστασης προς το τέλος του 2012».
Αξίζει να σημειωθεί ότι μέτοχοι της μιας «μαμάς» της Aeolia, της Alpha Grissin, δηλαδή είναι με 30,97% ο επικεφαλής Βασίλης Γκρίσιν, με 15,96% ο Βασίλης Κακούσιος και με 14,97% η Ιντρακομ Κατασκευές και 25% είναι σε μικρομετόχους. Δηλαδή η εταιρεία του κΚόκκαλη,του «κόκκινου» Σωκράτη Κόκκαλη είναι βασικός μέτοχος της Alpha Grissin ηοποία είναι βασικός μέτοχος της αγαπημένης εταιρείας του κΤσίπραδηλαδή τηςDeutsche Aeolia.
Μάλιστα, στο δ.σ. της εταιρείας βρίσκεται ο κΔημήτρης Κλώνης ο οποίος, σύμφωνα με το βιογραφικό του: Ανέλαβε τη θέση του Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή Οικονομικών και Διοικητικών Υπηρεσιών της INTRACOM τον Απρίλιο 1994 και του Γενικού Διευθυντή από τον Οκτώβριο 1995. Τον Ιανουάριο 2005 ορίστηκε Εντεταλμένος Γενικός Διευθυντής αναλαμβάνοντας το Εταιρικό Κέντρο και το Νοέμβριο 2006 Εντεταλμένος Σύμβουλος Χρηματοοικονομικής Διοίκησης Ομίλου. Συμμετέχει στο Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρίας από τον Ιούνιο του 2001. Εκτός από το Διοικητικό Συμβούλιο της INTRAKAT, κατέχει τη θέση του Αντιπροέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου και Αναπληρωτή Διευθύνοντος Συμβούλου της INTRACOM HOLDINGS. Συμμετέχει στα Δ.Σ. των λοιπών εταιριών του Ομίλου INTRACOM καθώς και στο Δ.Σ. των INTRACOM TELECOM και INTRALOT, ως Πρόεδρος στο Δ.Σ. της εταιρίας ΚΕΚΡΟΨ Α.Ε. και ως Αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. των INTRACOM DEFENSE ELECTRONICS, και INTRACOM IT SERVICES. Ξεκάθαρα δηλαδή άνθρωπος του Σωκράτη Κόκκαλη.
Επίσης, στο δ.σ. συναντάμε κι έναν παλιό γνώριμο, τον Σταύρο Τσουκαντά ο οποίος ήταν πρόεδρος του Ταμείου Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων την εποχή που γινόταν ο χαμός με τα δομημένα ομόλογα.
Ο κ. Καραγκουλές

Υπάρχει όμως, κι άλλο στόρι, κι άλλη «σύμπτωση». Στην αγορά της αιολικής ενέργειας δραστηριοποιείται εδώ και 10 και πλέον χρόνια η εταιρεία BCI Partners συμφερόντων του Δ. Καραγκουλέ. Πρόκειται για το γνωστό στέλεχος του ΚΚΕ και του Συνασπισμού, πρώην σύζυγο της Μαρίας Δαμανάκη ο οποίο αποχώρησε από τον πολιτικό βίο μετά τη διάσπαση του Συνασπισμού και έγινε επιχειρηματίας. Επιτυχημένος μάλιστα αν σκεφτεί κανείς ότι το 2010 η ΔΕΗ αγόρασε από την BCI Partners έξι αιολικά πάρκα της εταιρείας αντί 125 εκατ. ευρώ. Κατά σύμπτωση στην Πελοπόννησο εκεί που θέλει να κάνει τις επενδύσεις της η Deutsche Aeolia. Διαβάστε τι γράφαμε τότε στο antinews (http://www.antinews.gr/2010/09/20/62550/). Για την απόφαση της εξαγοράς είχε γίνει χαμός στη ΔΕΗ μεταξύ του τότε και τώρα προέδρου Α. Ζερβού και του αναπληρωτή διευθύνοντος συμβούλου Απ. Μπαράτση που διαφωνούσε με το deal και την σκοπιμότητά του. Είχε γραφτεί τότε στον τύπο:
«Το πρώην στέλεχος του ΚΚΕ και του Συνασπισμού Δημήτρης Καραγκουλές έχει εξασφαλίσει την αρχική συμφωνία της ΔΕΗ ώστε να της πουλήσει έναντι συνολικού τιμήματος έως 47,1 εκατ. ευρώ πέντε εταιρείες, οι οποίες έχουν στην ιδιοκτησία τους χαρτοφυλάκιο με:
* Τρία έτοιμα και σε λειτουργία αιολικά πάρκα ισχύος 26,65 MW, τα οποία αποτιμήθηκαν στα 17,3 εκατ. ευρώ και φέρουν δάνεια ύψους 28 εκατ. ευρώ.
* Τρεις άδειες για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων ισχύος 48 MW, οι οποίες αποτιμήθηκαν προς 27,5 εκατ. ευρώ. Για την ανάπτυξή τους η ΔΕΗ πρέπει να υλοποιήσει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου 18,8 εκατ. ευρώ, ώστε να εξασφαλίσει κεφάλαια και να δανειστεί επιπλέον 56 εκατ. ευρώ.
Οι ενστάσεις που έχουν διατυπωθεί ως προς το τίμημα αφορούν κατά κύριο λόγο το κόστος εξαγοράς των τριών αδειών εγκατάστασης αιολικών πάρκων και το υπερβολικό κέρδος που εμφανίζεται να αποκομίζει η BCI. Συγκεκριμένα ενώ το κόστος έκδοσης των αδειών που είχε η BCI υπολογίζεται συνολικά σε 150.000 ευρώ (50.000 ευρώ ανά άδεια), θα εισπράξει συνολικό τίμημα 27,5 εκατ. ευρώ ή περίπου 570.000 ευρώ ανά μεγαβάτ. Σήμερα στην αγορά μία άδεια κοστολογείται προς 100.000-150.000 ευρώ περίπου.
Επιπλέον προβλέπεται από τη σύμβαση ότι θα λάβει άλλα 9 εκατ. ευρώ για την επίβλεψη της κατασκευής των τριών πάρκων, ενώ θα πληρωθεί και για τις υπηρεσίες συντήρησης που θα παρέχει για μία δεκαετία. Σημειώνεται ότι για να προχωρήσει αυτή η επένδυση η ΔΕΗ Ανανεώσιμες πρέπει να συνεισφέρει 18,8 εκατ. ευρώ για την απαιτούμενη αύξηση κεφαλαίου και να αναλάβει άλλα 56,25 εκατ. ευρώ σε νέα δάνεια, γεγονός που ανεβάζει το συνολικό κόστος για τη ΔΕΗ σε 102,2 εκατ. ευρώ.
Σε ό,τι αφορά τα τρία πάρκα που βρίσκονται σε λειτουργία, η BCI εμφανίζεται να έχει ξοδέψει περί τα 7 εκατ. ευρώ, ενώ θα εισπράξει σχεδόν τριπλάσιο τίμημα 17,3 εκατ. ευρώ.»
Και μια υποσημείωση. Τους τελευταίους μήνες ο Δημήτρης Καραγκουλές επανεμφανίστηκε στο πολιτικό προσκήνιο και βρέθηκε κοντά στον Γιάνη Δραγασάκη και τον ΣΥΡΙΖΑ. Τυχαία όλα αυτά; Τυχαία η αναφορά του Τσίπρα στη Βουλή για την αιολική ενέργεια; Μακάρι να είναι όλα τυχαία.

Τα «μπουμπούκια» της ΝΔ που καταλήγουν στη φυλακή


http://www.koutipandoras.gr/33461/%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BD%CE%B4-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B3%CE%BF%CF%85.html

Τρία στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, βρίσκονται αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη για απάτες. Οι δύο είναι ήδη καταδικασμένοι, ενώ η τρίτη προφυλακισμένη. Σημαντικότερη είναι αναμφίβολα η καταδίκη του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου, του τέως δημάρχου Θεσσαλονίκης, πρώην υφυπουργού της κυβέρνησης Μητσοτάκη και πρώην βουλευτή από το 1981 μέχρι το 1998.
Ο δήμαρχος που «έγδυσε» τη νύμφη του Θερμαϊκού
Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για την υπεξαίρεση 51,4 εκατομμυρίων ευρώ από τα ταμεία του δήμου Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια της θητείας του. «Όλα δείχνουν ότι η κομπίνα στήθηκε από τον πρώην δήμαρχο, τον Μ. Λεμούσια και τον Π. Σαξώνη», τόνισε ο πρόεδρος του τριμελούς εφετείου, ενώ η απόφαση για τον τέως δήμαρχο Θεσσαλονίκης αναφέρει ότι «γνώριζε τα πάντα και η σιωπηρή του στάση στο παρασκήνιο άφηνε να εκτελούνται οι συγκεκριμένες πράξεις». Τονίστηκε, επίσης, από την έδρα ότι προσδοκούσε να λαμβάνει κι ο ίδιος χρήματα.
Το στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας το οποίο απολάμβανε , ακόμη και την περίοδο κατά την οποία κατηγορείτο τη στήριξη του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, είχε διατελέσει δήμαρχος Θεσσαλονικής επί ένδεκα συναπτά έτη! Από τον Ιανουάριο του 1999 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2010. Παλαιότερα από το 1981 ήταν βουλευτής, ενώ κατά την περίοδο διακυβέρνησης Μητσοτάκη, και συγκεκριμένα τις χρονιές 1991 και 1992 ήταν υφυπουργός Αθλητισμού.
Η κουμπάρα με τα… μπλε
Πριν από περίπου έναν μήνα, στις 26 Ιανουαρίου προφυλακίσθηκε η Μάρθα Τσαρτσίδου. Η 52χρονη μεταφράστρια και μεσίτρια, ήταν στέλεχος της Νέα Δημοκρατίας και υποψήφια βουλευτής στην Α’ περιφέρεια της Θεσσαλονίκης, στις εκλογές του περασμένου Μαΐου. Παράλληλα, από το 2006 μέχρι το 2010 ήταν δημοτικός σύμβουλος του δήμου Χορτιάτη.
Η σύλληψη και η προφυλάκιση της Τσαρτσίδου ήταν αποτέλεσμα της συμμετοχής της -ως εγκέφαλος- σε σπείρα η οποία οργάνωνε λευκούς γάμους προκειμένου να ελληνοποιεί παρανόμως αλλοδαπούς. Η σπείρα, στην οποία σύμφωνα με πληροφορίες συμμετείχαν περισσότεροι 170 άνθρωποι, από το 2010, φαίνεται να έχει τελέσει 68 εικονικούς γάμους εξοικονομώντας περίπου 200.000 ευρώ, ενώ σχεδίαζε ακόμη 79 από τους οποίους υπολογίζονταν κέρδη περίπου μισού εκατομμύριου ευρώ.
Η «ταρίφα» για τους ενδιαφερόμενους αλλοδαπούς που ήθελαν να αποκτήσουν ιθαγένεια μέσω ενός εικονικού γάμου ξεκινούσε από τα 500 ευρώ και πολλές φορές έφθανε μέχρι και στις 7.000!
Το ρουσφέτι που δεν έγινε ποτέ
Τον πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας στο νομό Αργολίδας,Βαγγέλη Παπανικολάου πιθανόν δεν τον θυμάστε. Δεν το ξέχασε όμως η δικαιοσύνη, η οποία τον καταδίκασε σε πενταετή κάθειρξη, κρίνοντάς τον ένοχο για απάτη κατ’ εξακολούθηση, κατ’ επάγγελμα και συνήθεια που διέπραξε προ 15ετίας, παίρνοντας σημαντικά κονδύλια από συμπολίτες του με την ψευδή υπόσχεση ότι θα διόριζε τα παιδιά τους στο Δημόσιο.
Ο Παπανικολάου διετέλεσε βουλευτής Αργολίδας με τη Νέα Δημοκρατία από τον Αύγουστο έως το Δεκέμβριο του 1989 και από τον Απρίλιο του 1990 έως το Σεπτέμβριο του 1993, και καταδικάστηκε προσφάτως για μια απάτη την οποία διέπραξε τον 1997.
Τι είχε κάνει; Εμφανιζόταν ως πολιτευτής της ΝΔ σε καφενείο του Ναυπλίου διαδίδοντας ότι έχει έναν φίλο, τον οποίο εμφάνιζε ως εργοστασιάρχη καπέλων με μεγάλες τραπεζικές καταθέσεις, που είχε διασυνδέσεις στους υψηλούς κοινωνικούς κύκλους της Αθήνας με υπουργούς, βουλευτές και ανθρώπους του ΑΣΕΠ και μπορούσε να εξασφαλίσει διορισμούς έναντι αμοιβής 4.400 έως 5.870 ευρώ (1,5 έως 2 εκατ. δρχ.) ανά περίπτωση.
Το όφελος του πρώην βουλευτή της ΝΔ και ενός ακόμη συνεργού του έφθασε τις 73.368 ευρώ, ενώ την απόφαση της καταδίκης επικύρωσε πριν από λίγες ημέρες και ο Άρειος Πάγος.

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ παλληκάρι μου για την ΠΑΤΡΙΔΑ.


http://www.pentapostagma.gr/2013/02/patrida-palikaria-ellada.html
Πρωί-πρωί με την τσίμπλα στο μάτι ανεβοκατεβαίνω στην Λεωφόρο Κηφισίας για να διεκπεραιώσω καθημερινές δουλειές. Στα μανταλάκια όμως ενός περίπτερου κοντοστέκομαι και το αγουροξυπνημένο μάτι μου πέφτει στους πηχυαίους τίτλους των εφημερίδων που διαλαλούν στην παγωμένη Λεωφόρο ένα ακόμη εφιάλτη για τον καταβασανισμένο λαό. Κυνήγι σε αυτούς που χρωστούν στο Κράτος.

Δεν μπορώ λόγω πρεσβυωπίας να διαβάσω τα μικρά γράμματα , προσπερνάω και συνεχίζω. Το μυαλό μου όμως κατακλύζεται από ένα λογισμό (μήπως δίχως να το θέλουν αποκαλύπτουν την αλήθεια?) Γιατί αυτοί που πραγματικά χρωστούν στο κράτος είναι αυτοί που το έχουνε συλήσει αδιάντροπά επί πολλές δεκαετίες και μάλιστα μέσα από θέσεις ευθύνης, την στιγμή που αυτό τους εμπιστεύθηκε δημοκρατικά την εύρυθμη λειτουργία του. Και φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να πληρώσουν αμαρτίες ? Καλοπροαίρετος ο λογισμός μου, αλλά η πραγματικότητα διαφορετική . Γιατί όχι γι αυτούς τώρα , αλλά για τον Λαουτζίκο κτυπάει η καμπάνα και εκείνη την στιγμή της απότομης προσγείωσης της σκέψης μου η καμπάνα της ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ στην Λεωφόρο Κηφισίας με προσκαλεί να ανάψω το κεράκι μου. Μα ποιο κεράκι? λαμπάδα πόνου άναψε μπροστά μου!!! Όταν εκεί στα σκαλοπάτια της Εκκλησίας ένα παλληκάρι ζούσε το δράμα του. Στο ένα χέρι κρατούσε το μικρό παιδί του και στο άλλο χέρι με το κινητό κλαίγοντας ζητούσε βοήθεια από μάλλον φιλικό του πρόσωπο. Πάγωσα από αυτά που άκουγα δίχως να το θέλω, γιατί στα λόγια του ((παιζόταν)) η ρημαγμένη καθημερινότητα της πατρίδας που κτύπησε βάναυσα τις νέες οικογένειες. 
(Με έχουν απολύσει εδώ και έξη μήνες από την δουλειά μου, η γυναίκα μου απολυμένη εδώ και ένα χρόνο από την στενοχώρια της αρρώστησε. Στην οικοδομή που δούλευα τους έκρυβα ότι έχω δύο πτυχία και ένα μεταπτυχιακό. Χρωστάω στη εφορία και σε άλλους και δεν έχω χρήματα ούτε για το γάλα των δύο μικρών παιδιών μου , αλλά και αυτό δεν το πιστεύουν τα αρπακτικά που εκβιάζουν να κατάσχουν ότι έχουμε …). Αυτά έλεγε γιατί μέσα στα αναφιλητά του παλληκαριού δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τίποτε άλλο.
Σε μικρή απόσταση φάνταζαν τα μανταλάκια με τις εφημερίδες ( Κυνήγι σε αυτούς που χρωστούν στο Κράτος.)

Κοντοστάθηκα και τον ρώτησα αν έχει καμία επείγουσα ανάγκη, ντράπηκε, όπως ντράπηκα και εγώ για την αδιακρισία μου και για το χάλι στο οποίο φέραμε τον ανθό της νεολαίας μας.
Μετά μου μίλησε απότομα αλλά λεβέντικα (άσε με ρε φίλε δουλειά θέλω και όχι ελεημοσύνη μέχρι και ο δήθεν κολλητός μου για να με ξεφορτωθεί μου ευχήθηκε καλή συνέχεια!!) και έφυγε με τον πόνο του πιο πέρα ενώ το μικρό δίπλα του έκλαιγε.
Μπήκα μέσα στην Εκκλησία και το μάτι μου έπεσε κατευθείαν στο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ που είναι στο ΙΕΡΟ ΒΗΜΑ…(ΧΡΙΣΤΕ μου σώσε τους Άθλιους μικρούς φίλους σου στην κατεχόμενη από απόγνωση πατρίδα μας ).
Συνέχισα το περπάτημα με σκυφτό το κεφάλι και βαριές σκέψεις. Αυτή όμως η λεβέντικη φράση του νέου μου κόλλησε στο μυαλό (ΘΕΛΩ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ). Αυτή είναι σήμερα η κραυγή της Ελλάδας που διαλαλεί ( απαιτώ μέλλον και αξιοπρέπεια. ) Με αυτό που περήφανα φώναξε το παλληκάρι ξεφτίλισε όλους τους οικονομολόγους των μεγάλων σχολών που βάλθηκαν να μας σώσουν . Τώρα πλέον φαίνονται τα πράγματα πιο καθαρά διότι η σειρά των γεγονότων αποκαλύπτει την Αλήθεια σε πολλές διαστάσεις. Δηλαδή φρόντισαν πρώτα να μας οδηγήσουν στην εξαθλίωση και στην πτώχεια και μόλις άρχισε η πείνα λόγω ανεργίας σε μεγάλο κομμάτι του κοινωνικού ιστού σχεδιάζουν νομοθετικά πλαίσια για την προσέλκυση νέων επενδύσεων με το ανθρώπινο δόλωμα των μισθών πείνας. Είναι άραγε αυτοί κυβερνήτες-πραγματικοί πατέρες για τον λαό τους? Η απάντηση όπως και η ευθύνη είναι προσωπική του καθενός και όσον αφορά το πολιτικό δυναμικό είναι συλλογική. Αυτή την περίοδο πιστεύω ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια ούτε των αναλύσεων, ούτε την ευχέρεια επιλογής μιγμάτων οικονομίας, την στιγμή που ντελαπάραμε στην γλοιώδη λεωφόρο των τοκογλυφικών αγορών γιατί ο οδηγός- κυβερνήτης του λεωφορείου της πολιτικής ζωής μας θέλησε κάποτε να παίξει το μέλλον μας κορώνα-γράμμα. Έτσι μερικοί καλοπληρωμένοι οικονομολόγοι με τις συμβουλές τους αποδείχθηκαν ΥΠΟΝΟ-μολόγοι για το κοινό μέλλον που το έριξαν στους υπονόμους των δόλιων σχεδιασμών τους.
Περπατούσα και οι σκέψεις μου επαναστατούσαν, σήκωνα το βλέμμα μου ψηλά να δω το αττικό γαλάζιο για να ηρεμήσω και έβλεπα τις δεκάδες χημικές ουρές των αεροπλάνων που θόλωναν την διαύγεια του ορίζοντα και αναφώνησα… ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΙΟ ΔΩΡΟ θέλουν να μας στο στερήσουν οι διεθνείς αλήτες… γιατί ξέρουν ότι κάτω από αυτόν τον Αττικό ουρανό γεννήθηκε το δώρο της Δημοκρατίας. Και αυτοί φαίνεται ότι δεν θέλουν αυτή την Δημοκρατία , αλλά την δικιά τους, την φαυλοκρατία. Τελικά μέσα στις ομιχλοπαγίδες τους θα πέσουν οι ίδιοι μέσα.
Με το έτσι και το αλλιώς, έφθασα σε υπηρεσία για να ξοφλήσω λογαριασμό τηλεφώνου. Ο χώρος κυριλέ και ο υπάλληλος στο ταμείο σχεδόν ευγενικός. Όταν τον πλήρωσα με χαιρέτισε με την φράση (καλή συνέχεια). Όχι παλληκάρι, μη μου λες καλή συνέχεια, του είπα. Ξέρεις τι μου εύχεσαι με αυτή την ευγενική φράση κλισέ, δίχως να το γνωρίζεις. Να συνεχίσω με τον ίδιο τρόπο, ρυθμό και συνήθεια να βασανίζομαι μέσα στην σειρά των βασάνων που μας έβαλαν δίχως να το θέλουμε εμείς. Σε άλλη εποχή μπορούσες να το πεις , τώρα όμως όχι . Πριν από λίγο συνάντησα ένα παλληκάρι συνομήλικο σου που δεν είναι τυχερό σαν εσένα, που έχεις μια δουλίτσα τέλος πάντων, αυτός ο δυστυχής νέος οικογενειάρχης παραμιλούσε από τα βάσανα του. Σε αυτόν τον άνεργο άραγε θα του έλεγες καλή συνέχεια? Πιστεύω πως όχι.
Ο υπάλληλος που με άκουγε συμφώνησε καλοκάγαθα με αυτά που του είπα. Άλλωστε η ανεργία έδωσε ήδη παρών σε κάθε οικογένεια και κανείς δεν ξέρει πλέον τι γίνεται. Και τότε τι θα λέμε? μου είπε.
Δεν το πολυσκέφθηκα, βγήκε από μέσα μου μόνο του.
Θα λες ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ παλληκάρι μου. Γιατί αυτή η ευχή ξαναφρεσκάρει την ζωντάνια μας που μας την μπαγιάτεψαν επίτηδες. Αν αυτή η ευχή γίνει συνήθεια, βίωμα και επιδίωξη θα πυροδοτήσει τις μεγαλύτερες ανατροπές και θα προσδώσει κουράγιο στον καθημαγμένο λαό μας που αναζητά την γνήσια ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ για να ξεμπερδέψει τα κουβάρια του. Χαμογέλασε και συμφώνησε.
Καλή Αρχή κύριε, μου είπε

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ παλληκάρι μου για την ΠΑΤΡΙΔΑ μας.


ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/02/patrida-palikaria-ellada.html#ixzz2MCOF3iKk

Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου