Ὀταν μια γερμανική πόλη υπερασπίζεται παθιασμένα έναν Ναζί

http://www.antinews.gr/2012/12/01/192806/

«Στον δρόμο δεν του μιλάνε πλέον. Την σύζυγό του την δηλητηρίασαν στον σύλλογο γυμναστικής. Δεν τον κερνάνε πια μπύρα στα καπηλειά και αρνούνται να του νοικιάσουν κόφτη γρασιδιού από το κατάστημα κηπουρικής. Ο Christoph Gottschalk, 61 ετών, και οι συναγωνιστές του αισθάνονται απόβλητοι στην γειτονιά τους, γιατί αγωνίζονται με σκοπό να μην ονομάζεται πλέον η περιοχή τους προς τιμήν ενός καταδικασμένου εγκληματία των Ναζί», γράφει το περιοδικό Spiegel (έντυπη έκδοση, τεύχος 48, σελ. 54).

H κωμόπολη Völklingen στο Saarland της Γερμανίας διαθέτει μία περιοχή περίπου 1300 κατοίκων με το όνομα «λόφος του Hermann Röchling»: το 1956 αποφασίστηκε να δημιουργηθεί ένα μνημείο και να ονομαστεί η περιοχή προς τιμήν του Hermann Röchling (1872-1955), πάλαι ποτέ διαλάμψαντος εθνικοσοσιαλιστή καταδικασμένου για Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας.

Συχνά ανοίγει δημόσια συζήτηση στην Γερμανία σχετικά με την παλαιότερη ονοματοδοσία οδών, κυρίως επί τιμή εθνικοσοσιαλιστών, η οποία αναθεωρείται αργότερα, κυρίως ως λαϊκό αίτημα. Το ιδιαίτερο με τα γεγονότα του Völklingen είναι ότι οι κάτοικοι υπερασπίζονται σθεναρώς την απόδοση τιμής στον Hermann Röchling και αντιστέκονται με κάθε τρόπο σε κάθε συζήτηση για την αλλαγή του. «Οι νέοι ονομάζουν το μνημείο και την περιοχή Hermi χαϊδευτικά προς τιμήν του, αυτό το βρίσκω τόσο γλυκό», λέει ένας κάτοικος. Έτερος, μεσίτης, δηλώνει πως «η ονομασία της περιοχής είναι brand name, αν αλλάξει θα πέσουν οι τιμές των ακινήτων». Σχετικά με το ενδεχόμενο αλλαγής του ονόματος, πολλοί κάτοικοι πνέουν μένεα εναντίον της «δικτατορίας μιας μειοψηφίας». Γι’ αυτούς, ο ναζί Hermann Röchling κυρίως «έκανε καλό», παρά το γεγονός ότι έστειλε χιλιάδες στην καταναγκαστική εργασία και στα στρατόπεδά της, παρά την μάχη του επί Αδόλφου Χίτλερ για να μην καταλήξει το Saarland «ένας κήπος για την προστασία της εβραϊκής πανίδας».

Ο Christoph Gottschalk ίδρυσε σύλλογο για την αλλαγή του ονόματος της περιοχής, χωρίς να αναμένει τέτοια άμεση αντίσταση. Αμέσως ιδρύθηκε «αντι-σύλλογος», ενώ τον παρακωλύουν με κάθε δυνατή ευκαιρία. «Η ιστορία δεν ξαναγράφεται», φωνάζει ο χριστιανοδημοκράτης δήμαρχος της πόλης, πάλαι ποτέ καθηγητής ιστορίας, υπερασπιζόμενος την παρούσα ονομασία και το μνημείο. Όταν το ζήτημα συζητήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο, 150 πολίτες διαμαρτύρονταν απ’ έξω με πλακάτ και για την ίδια την συζήτηση του θέματος, αρνούμενοι κάθε ενδεχόμενο αλλαγής της ονομασίας, παύσης της τιμής στον εθνικοσοσιαλιστή. Στα μέσα Δεκεμβρίου το ζήτημα θα ξανασυζητηθεί, με το αίτημα να γίνει τοπικό δημοψήφισμα για να τεθεί το ζήτημα. Είναι σχεδόν σίγουρο πως η ονομασία θα παραμείνει ως έχει, με μεγάλη πλειοψηφία…

Μέχρι πολύ πρόσφατα, το ζήτημα του ναζιστικού παρελθόντος της Γερμανίας ήταν το απόλυτο ταμπού στην γερμανική κοινωνία: κανείς, πέραν των μάχιμων και πληθυνόμενων νεοναζί, δεν μπορούσε να διανοηθεί να εκφράσει οτιδήποτε θα μπορούσε να παρερμηνευτεί ως συμπάθεια προς το ναζιστικό καθεστώς, τους ανθρώπους του ή τον ρόλο του για την Γερμανία. Όμως, φαίνεται πως οι επόμενες γενεές ξεχνάνε γρηγορότερα απ’ όσο διατείνονται…

Der Spiegel

Κ.Λ.Μ.