Αυτή τη φορά δεν κάθισα να διαβάσω μία προς μία τις 500 σελίδες του νέου μνημονίου και των αιτιολογικών εκθέσεων που το «διάνθισαν». Έτσι κι αλλιώς, στο βαθμό που μου πέφτει λόγος, ως απλός πολίτης, θα το απέρριπτα, χωρίς συζήτηση, επί της αρχής. Γιατί εκτός από τις αυθαίρετες λογιστικές παραδοχές στις οποίες βασίζεται, αδυνατώ να αντιληφθώ την ίδια τη στρατηγική που εξυπηρετεί.
Θεωρώ αδιανόητο, στο όνομα της εξασφάλισης μιας δανειακής δόσης, να ψηφίζονται μέτρα «δημοσιονομικής προσαρμογής» που συνθλίβουν την κοινωνία, ταπεινώνουν τους συνταξιούχους και διαλύουν τις ίδιες τις κρατικές δομές. Την ίδια ώρα μάλιστα που η κυβέρνηση ομολογεί πώς αυτό το «πακέτο σωτηρίας» θα ΑΝΕΒΑΣΕΙ σημαντικά το σημερινό, μη εξυπηρετούμενο, δημόσιο χρέος την ερχόμενη τριετία(σ.σ. οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια σε…τέταρτο μνημόνιο και νέα επαχθή μέτρα)
Ασφαλώς πρόκειται για μία ομολογία που δεν υπακούει σε κανόνες λογικής. Επομένως για να ψηφίσει κάποιος αυτό το νομοθετικό εξάμβλωμα και μάλιστα…κατεπειγόντως, είτε δεν καταλαβαίνει γρι από οικονομικά, είτε προσδοκά προσωπικό όφελος(π.χ. ότι θα «αξιοποιηθεί» στον ανασχηματισμό), είτε τέλος πιστεύει, ότι απ’ το πολύ αυτομαστίγωμα, κάποια στιγμή θα μας λυπηθούν οι Γερμανοί…
Άλλη εξήγηση δεν μπορώ να βρω και ελπίζω κάτι περισσότερο να γνωρίζει ο πρωθυπουργός, εφαρμόζοντας το αξίωμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Προσωπικά πάντως, δυσκολεύομαι να διακρίνω…διά γυμνού οφθαλμού την «εθνική συνεισφορά» του πολυνομοσχεδίου.
Αντιθέτως θα έλεγα, ότι ακόμη και την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη να διασφαλίζει βραχυπρόθεσμα, απειλεί εξ’ ίσου άμεσα την ίδια την υπόσταση του ελληνικού κράτους.
Δεν θα σταθώ στις λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές, «πολλές από τις οποίες έπρεπε να είχαμε κάνει μόνοι μας, χωρίς να τις επιβάλλουν οι ξένοι»… Προσωπικά, μια χαρά βολεύομαι σήμερα με τα ταξί «των Λυμπερόπουλων», βενζινάδικο βρίσκω όπου θέλω και δεν έχω λόγο να ψάχνω αντλίες στο σούπερ-μάρκετ, προτιμώ τα περίπτερα στη παραδοσιακή τους μορφή, δεν σκοτίζομαι για το ωράριο στα φαρμακεία και δεν σκοπεύω να νοικιάσω…λιμουζίνα με Ινδό σοφέρ στο άμεσο μέλλον.
Αν βεβαίως οι «διαρθρωτικές αλλαγές» ρίξουν τις τιμές στις υπηρεσίες που ενδεικτικά ανέφερα πιο πάνω, πρώτος θα σπεύσω να επικροτήσω. Αλλά πολύ αμφιβάλλω.
Γι’ αυτό που δεν αμφιβάλλω καθόλου είναι η…βουλγαροποίηση πολλών κατηγοριών δημοσίων υπαλλήλων, ορισμένες από τις οποίες είναι απαραίτητες για την εύρυθμη λειτουργία μιας κρατικής μηχανής.
Σε μια χώρα που αντιμετωπίζει υπαρκτές εξωτερικές απειλές, είναι τουλάχιστον σχιζοφρενικό να ψαλιδίζεις τις ήδη χαμηλές αποδοχές αυτών που θα κληθούν να την υπερασπίσουν. Ο επαγγελματίας στρατιώτης, εκτός από υψηλό ηθικό πρέπει να έχει και μία αξιοπρέπεια στην κοινωνική του ζωή. Αν ο ανθυπολοχαγός δυσκολεύεται να αγοράσει τον καφέ του, θα έχει σοβαρότερα προβλήματα να σκεφτεί από το…κάλεσμα του καθήκοντος. Απέναντι μάλιστα σε μια πατρίδα που είναι φανερό ότι τον περιφρονεί.
Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τους αστυνομικούς μας. Με την εγκληματικότητα να έχει χτυπήσει κόκκινο, την λαθρομετανάστευση σε πρωτόγνωρα επίπεδα, αλλά και τα φαινόμενα κοινωνικής βίας στην ατζέντα της καθημερινότητας, πρέπει να είσαι επαγγελματίας…προβοκάτορας για να κόβεις τα λεφτά των ανθρώπων που προασπίζουν την δημόσια ασφάλεια. Με τι κουράγιο θα βγουν στο δρόμο για να προστατέψουν την ζωή του πολίτη;
Ακόμη όμως και οι καλοβολεμένοι μισθολογικά δικαστικοί, ή οι… κακομαθημένοι «part timers» λειτουργοί των σχολείων και των πανεπιστημίων. Γιατί πρέπει να τιμωρούνται με τέτοιες βίαιες μειώσεις των εισοδημάτων τους; Για να γίνει η παιδεία πιο…ανταγωνιστική ή μήπως για να περιοριστούν τα φαινόμενα κακοδικίας;
Φοβάμαι ότι οι εγκέφαλοι της Τρόικας έχουν ανακαλύψει ένα νέο κρατικό μοντέλο αποικιακού τύπου, όπου βασικοί πυλώνες της δημόσιας διοίκησης μπορούν να υπολειτουργούν. Εκτός κι αν στο πλαίσιο ανάκτησης της…ανταγωνιστικότητας επιδιώκουν τη στελέχωση του στρατού, της αστυνομίας και της δικαιοσύνης με αλλοδαπούς μισθοφόρους των 400 ευρώ…
Δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου