Η 46χρονη Πολωνέζα Μαργαρίτα Αργυράκου - Μιέρνικ τα τελευταία 20 χρόνια ζει μόνιμα στην Ελλάδα, είναι αγρότισσα και κατοικεί στο Μαυρονέρι Βοιωτίας
Μια Πολωνικής καταγωγής 46χρονη γυναίκα που ζει στην Ελλάδα, έδωσε συνέντευξη στα Νέα της Τετάρτης και περιέγραψε τι έζησε όταν το 1981 η χώρα της χρεοκόπησε. Εδώ τη δική της μαρτυρία σαν μια κραυγή ενάντια σε όλους όσοι αβίαστα λένε ότι η χρεοκοπία, η επιστροφή στη δραχμή, η απομόνωση, θα κάνουν καλό στην Ελλάδα.
Ολοι αυτοί που υποστηρίζουν το κόμμα της δραχμής, ας διαβάσουν το άρθρο για να καταλάβουν ότι πολλά μπορούν να συμβούν και στην Ελλάδα αν βγει από το ευρώ κι αν κάποιοι παίξουν την τύχη της στα ζάρια.
Κι αν κάποιοι «φοβήθηκαν» ή θίχτηκαν με το προεκλογικό σποτ της ΝΔ, ας διαβάσουν τι είπε η Πολωνή για τις εμπειρίες της.
Μπορεί πρώην κομμουνιστική χώρα να μην είμαστε ή να μη γίνουμε ποτέ, όμως, κάποια πράγματα μπορούμε να τα ζήσουμε και εδώ στην Ελλάδα, οπότε, ας προσέξουμε καλά τι θέλουμε για το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας.
Το άρθρο των Νέων έχει ως εξής:
«Τράβηξε πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας το περασμένο Σάββατο, όταν στην ομιλία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου στη Λιβαδειά σηκώθηκε από το ακροατήριο και πήρε το λόγο: «Κανένας σε αυτή την αίθουσα δεν ξέρει τι σημαίνει πτώχευση του κράτους. Ημουνα 15 χρόνων το ’81 στην Πολωνία που πτώχευσε. Κάναμε 30 χρόνια να συνέλθουμε… Λαέ ξυπνήστε! Δεν είναι παιχνίδι. Δεν θέλω να το ζήσω δεύτερη φορά!». Η 46χρονη Πολωνέζα Μαργαρίτα Αργυράκου – Μιέρνικ είναι από εκείνους που νιώθουν τον εφιάλτη στο άκουσμα της λέξης «πτώχευση». Ανήκει σε εκείνους που έχουν βιώσει τις συνέπειες μιας τέτοιας καταστροφής και τον τελευταίο καιρό ανατριχιάζουν ακούγοντας τη φράση που όλο και πιο συχνά επαναλαμβάνεται: «Ας χρεοκοπήσουμε, να τελειώνουμε».
Τα τελευταία 20 χρόνια ζει μόνιμα στην Ελλάδα, είναι κτηνοτρόφος και κατοικεί στο Μαυρονέρι Βοιωτίας. Η σημερινή κατάσταση της χώρας, λέει, την γυρίζει πίσω, στην Πολωνία του 1981 και της ξυπνά μνήμες που χρειάστηκε χρόνια να ξεπεράσει. Η οικονομία της Πολωνίας άρχισε να βυθίζεται στην ύφεση ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’70. Το καλοκαίρι του 1981, εν μέσω γενικών απεργιών, η πολωνική οικονομία κατέρρεε, το εθνικό εισόδημα είχε αρχίσει να μειώνεται τουλάχιστον κατά 30% και το χρέος προς τη Δύση άγγιζε τα 27 δισ. δολάρια. Η κρίση στην καθημερινή ζωή των Πολωνών σήμαινε αρχικά πλήρη έλλειψη σε βασικά είδη κατανάλωσης όπως ζάχαρη, βούτυρο κ.ά. καθώς και σε είδη πρώτης ανάγκης όπως τα φάρμακα. Το συνδικάτο Αλληλεγγύη, σε μία προσπάθεια να λύσει το πρόβλημα του επισιτισμού, προτείνει το πέρασμα στην αυτοδιαχείριση. Ομως το Πολωνικό Ενοποιημένο Εργατικό Κόμμα (ΠΕΕΚ) που βρισκόταν στην εξουσία – και έχοντας αρχίσει να χάνει κατά χιλιάδες τους οπαδούς του – προχωρά σε μια κίνηση ματ: αντικαθιστά τον αρχηγό του Στανισλάβ Κάνια με τον στρατηγό Βόιτσεκ Γιαρουζέλσκι.
Το πρώτο σοκ για τη 15χρονη Μαργαρίτα ήρθε τον Δεκέμβρη του 1981, τότε που στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης εμφανίστηκε ο παρουσιαστής με στρατιωτική στολή. «Ρώτησα τον πατέρα μου τι συμβαίνει. Κι εκείνος μου απάντησε: Από εδώ και πέρα θα συμβούν τρομερά πράγματα» θυμάται η κ. Αργυράκου – Μιέρνικ. Και τα χειρότερα δεν άργησαν, παρά μόνο λίγες ώρες. «Μας έκοψαν ρεύμα. Ούτε ένα σπίτι, ούτε ένας δρόμος στην Πολωνία δεν είχε φως. Για τους επόμενους έξι μήνες δεν υπήρχαν χρήματα στις τράπεζες. Μόνο τα σχολεία ήταν ανοιχτά και τα νοσοκομεία υπολειτουργούσαν. Εξυπηρετούσαν μόνο τα επείγοντα περιστατικά, όπως σοβαρά ατυχήματα από τροχαία και γέννες. Στους υπόλοιπους ό, τι κι αν είχαν τούς ζητούσαν να φέρουν γάζες, ενέσεις και φάρμακα για να τους περιθάλψουν. Ο κόσμος δεν είχε χρήματα για να τα καλύψει κι έτσι οι περισσότεροι προτιμούσαν να πεθάνουν ήσυχοι στο σπίτι τους» λέει και προσθέτει πως μέσα σε δύο μέρες από την επιβολή του στρατιωτικού νόμου από τον Γιαρουζέλσκι και την επακόλουθη οικονομική κατάρρευση τα προϊόντα από τα ράφια των σούπερ μάρκετ είχαν εξαφανιστεί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου