Το ραντεβού μας με το αεικίνητο Κώστα Βουτσά ήταν χτες το πρωί στο σπίτι του, ένα μικρό ρετιρέ στο Κολωνάκι με υπέροχη βεράντα.
Ο πολυαγαπημένος ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου συγκέντρωσε με φρεσκάδα και αγάπη, σκέψεις και συμβουλές
για τις κόρες του (και όχι μόνο) και τις μοιράζεται μαζί μας σ’ ένα βιβλίο-δώρο,
πλούσιο σε συναίσθημα και χιούμορ!
Δεν πρόκειται για μυθιστόρημα, ούτε για βιογραφία,
αλλά για μικρά τσιτάτα διανθισμένα με φωτογραφικό υλικό και ιδιόχειρα σκίτσα!
Γιατί όπως λέει: η πείρα δεν μεταδίδεται, οι σκέψεις όμως μπορούν να εμπνεύσουν....
από την ΗΡΩ ΜΗΤΡΟΥΤΣΙΚΟΥ
στην "Αττική Περιφέρεια" 1.6.2012
Το βιβλίο σας απευθύνεται στις κόρες σας. Θα ήθελα να μου πείτε πώς προέκυψε...
Όταν τηλεφωνώ έχω, εδώ δίπλα, διάφορα σενάρια και σημειώνω στις λευκές σελίδες, σκιτσάρω.... και γράφω διάφορα. (Μου δείχνει διάφορες σελίδες, με σημειώσεις ανακατεμένες με σκίτσα)
Είναι ωραίο που σκίτσα σας κοσμούν και το βιβλίο. Σκιτσάρετε πολύ ωραία.
Ε, καλά, εντάξει. Να, εδώ ζωγράφισα και με χρώμα... Τα είδε, λοιπόν, όλα αυτά μια μέρα η κόρη μου, η Θεοδώρα, και λέει: «Μπαμπά, αυτά είναι πολύ ωραία, να τα εκδώσουμε». Εγώ λέω «έ, σιγά» και τα πήρε με το ζόρι και τα πήγε στον Πατάκη και τα εξέδωσε. Δεν ασχολήθηκα, εγώ, καθόλου, μόνο λίγο στο τέλος το κοίταξα.
Και βγήκε τον Δεκέμβρη που μας πέρασε...
Ναι, και νομίζω η πρώτη έκδοση έχει σχεδόν εξαντληθεί. Το αγοράζουν πολύ οι ηθοποιοί.
Ξέρετε, παρ’ όλο που είναι σαν να μιλάτε στις κόρες σας ή σε οποιοδήποτε παιδί ή οποιονδήποτε νέο, γράφετε και πολλά πράγματα για το θέατρο.
Ναι, αυτά είναι από την πείρα μου στο θέατρο.
Είδα μέσα και κάτι που είχα ακούσει, πιο παλιά, σε μια συνέντευξή σας και μου είχε κάνει εντύπωση∙ ότι όταν ο ηθοποιός βγαίνει στη σκηνή (εσείς, στην προκειμένη περίπτωση), πρέπει να είναι σαν να τον έχουν πετάξει μέσα με μία κλωτσιά!
Ναι, γιατί όταν βγαίνεις επάνω και λες: Κοίτα τι ωραία χορεύω, τι ωραία τραγουδάω ή παίζω, απογοητεύεις τον θεατή και δεν τον αφήνεις να το ψάξει μόνος του, να το βρει. Ενώ, αν τον αφήσεις να βρει, εκείνος, ότι είσαι πολύ καλός ηθοποιός, είναι μεγάλο παράσημο.
Λέω ακόμα μέσα στο βιβλίο: «Το σινάφι σε ανακαλύπτει, το κοινό σε αποκαλύπτει, αλλά η διάρκεια σε καθιερώνει». Μη βγεις στο σανίδι και κάνεις επίδειξη του ταλέντου σου, άσε να το ανακαλύψουν οι θεατές το ταλέντο σου.
Αλλιώς δεν υπάρχει και κανένας λόγος να έρθουν να σε δουν...
Αν βγεις φοβισμένος, κι αρχίσει σιγά-σιγά το κοινό και γοητεύεται και δεν θέλει να φύγεις, αυτό είναι νίκη, μεγάλη. Έχω πολλά τέτοια μέσα στο βιβλίο. Το να έχεις κάποιο ταλέντο, να είσαι, δηλαδή, καλός ηθοποιός, ποδοσφαιριστής, τραγουδιστής, να έχεις ένα τέτοιο προσόν, αυτό είναι περιουσία! Είναι σαν να σου έχει χαρίσει ο Θεός ή η φύση 300 στρέμματα γόνιμης γης! Αυτά πρέπει να τα εκμεταλλευτείς, να μη σου φύγουν από τα χέρια. Τι εννοώ με αυτό: υπάρχουν ηθοποιοί (δεν λέω ονόματα) που ξεκίνησαν πολύ δυνατά. Έκαναν πρωταγωνιστικούς ρόλους, αλλά μετά κατέστρεψαν το όνομά τους, πήγαν και έπαιξαν από εδώ και από εκεί και χάθηκαν. Μετά το έρριξαν στην πολιτική ή αλλού....
Άρα χρειάζεται και μυαλό....
Ακριβώς. «Η διάρκεια σε καθιερώνει», γράφω μέσα. Μου έλεγε ο Φίνος να πάω το καλοκαίρι στην Κέρκυρα ή στη Ρόδο να γυρίσω μια ταινία με την Αλίκη ή με την Καρέζη. Εγώ του έλεγα ψέμματα ότι έχω κλείσει θέατρο. Ψέμματα του έλεγα, δεν είχα κλείσει ακόμα. Αλλά αν πήγαινα να γυρίσω την ταινία, θα εξαφανιζόμουν όλο το καλοκαίρι από την Αθήνα, κι η ταινία θα έβγαινε στις αίθουσες χειμώνα πια, όταν θα ήταν έτοιμη... Ενώ, αν έμενα στην Αθήνα κι έπαιζα θέατρο... το 80% της επιτυχίας είναι να εμφανίζεσαι!! Έπαιζα, λοιπόν, στο θέατρο και με έβλεπαν. Και ταινία έκανα αργότερα, στην Αθήνα, τον χειμώνα. Γιατί να πάω στην Κέρκυρα; Αυτό θα πει διάρκεια. Διάρκεια θα πει μυαλό. Να πεις το μεγάλο «ΝΑΙ» ή το μεγάλο «ΟΧΙ», την στιγμή που πρέπει. Ο Φίνος είχε διώξει έναν μεγάλο πρωταγωνιστή, πολύ μεγάλο, απίθανο, επειδή είχε κάνει πολλές ταινίες. Τον ζήταγε αυτός στο τηλέφωνο κι ο Φίνος τον απέφευγε. Κι εγώ είπα στον Φίνο «Εμένα, δεν θα μου το πεις ποτέ ότι δεν είσαι εδώ...».
Εσάς, από το θέατρο σας ανακάλυψε;
Κατά τύχη έγινα ηθοποιός. Τώρα, το κατά τύχη είναι σχετικό. Το ταλέντο μου λειτούργησε. Γιατί κι ένα παιδί σε κάποιο χωριό, που κάνει εκπληκτικά άλματα, κάποιος θα βρεθεί να το ανακαλύψει. Οπουδήποτε ταλέντο και να έχεις, κάποιος θα σε βρει.
Εσείς ήσασταν στη Θεσσαλονίκη.
Ναι, και κατέβηκα στην πρωτεύουσα γιατί σκέφτηκα ότι στη Θεσσαλονίκη δεν μπορώ να κάνω καριέρα. Και στην Αγγλία, μόνο στο Λονδίνο κάνεις καριέρα∙ στην Αμερική μόνο στην Ν.Υόρκη και το Λος Άνζελες. Η δουλειά μας είναι κυρίως μυαλό και μετά όλα τα άλλα. Μη νομίζεις ότι επειδή έχεις ταλέντο, αυτό είναι.... «Δίνε ζωή στα χρόνια σου, κι όχι χρόνια στη ζωή σου» λέω στο βιβλίο. Πρέπει να ενεργείς. Έξ’ άλλου τα νιάτα είναι μόδα.
Εσείς είστε ζωντανό παράδειγμα αυτού. Ακόμα και τώρα που σας βλέπω, σε αυτή την ηλικία, σας έχω στο μυαλό μου ως ένα πολύ υπερκινητικό και δραστήριο άνθρωπο.
Είμαι ακόμα πολύ υπερκινητικός, δεν μπορώ να κάθομαι σε ένα σημείο. Αν μένω σπίτι, αρρωσταίνω και φεύγω, πάω στα Σκουφόμπαρα, εδώ κάτω....
Και φέτος τον χειμώνα, στο έργο της Δήμητρας Παπαδοπούλου, «Ο παππούς έχει πίεση», πώς αντέχατε καθηλωμένος σε μια αναπηρική καρέκλα;
Δεν ήμουν εγώ, ο ρόλος ήταν. Δεν μπαίνω εγώ μέσα στο ρόλο, ο ρόλος μπαίνει μέσα μου.
Φέτος το καλοκαίρι τί θα κάνετε;
Θα πάμε με το «Ο παππούς έχει πίεση» περιοδεία. Ξεκινάμε σε λίγες μέρες από τη Θεσσαλονίκη και μετά θα ταξιδέψουμε σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας.
Με την ίδια διανομή;
Ναι, Ελισάβετ Κωνσταντινίδη, Σοφία Παυλίδου, Θωμαΐδα Ανδρούτσου, Κώστα Αποστολάκη, Πέτρο Λαγούτη. Ξέρεις κάτι; Παρ’ όλο που είμαι αναγνωρισμένος πρωταγωνιστής, «η δουλειά μας είναι ΕΜΕΙΣ, δεν είμαι εγώ». Και το πιο μικρό ρολάκι, κι ο καφετζής, παίζει ρόλο! Στην σκηνή πάνω υπάρχει το εμείς, δεν υπάρχει εγώ. Τις πρώτες μέρες στις πρόβες με φώναζαν: Κύριε Βουτσά κι εγώ δεν απαντούσα. Τους λέω «όταν μου μιλάτε, θα με λέτε Κωστή». Κώστας ο Αποστολάκης, Κωστής εγώ. Δεν μπορώ να ακούω το κύριε Βουτσά, δεν μου αρέσει. Δημιουργεί απόσταση. Αν είναι να εμπνεύσω τον σεβασμό να τον εμπνεύσω από αλλού, κι όχι δια μέσω του πληθυντικού. Μια και είσαι και εσύ ηθοποιός ξέρεις ότι όλοι συμβάλλουν στην επιτυχία. Δεν υπάρχει ένας, γιατί ένας είναι ψέμα. Υπάρχουν ηθοποιοί, σήμερα, που λένε είμαι ο καλύτερος ηθοποιός του κόσμου. Ε, αυτός είναι βλάκας. Θα φάει μια κουτουλιά, δεν θα ξέρει από που του ήρθε. Θα φάει και μια δεύτερη κουτουλιά και μετά θα ψάχνεται.
Όπως, επίσης, είναι άνανδρο να λέει κάποιος σε μια κοπέλα ηθοποιό, έλα να σε πηδήξω για να πάρεις τον ρόλο. Εγώ ούτε σκέφτομαι έτσι, ούτε το έχω κάνει αυτό ποτέ μου. Θέλω την γυναίκα να τη θαυμάζω, να την κυνηγήσω, να με απορρίψει, να την ξανακυνηγήσω. Έτσι μ’ αρέσει. Τσακώθηκα, όταν ήμουν νέος, με έναν πρωταγωνιστή, του λέω «πήγαινε αυνανίσου». Τις γυναίκες πρέπει να τις αγαπάς. Κι εκείνες πρέπει να περιποιούνται τον εαυτό τους. Να γυρίζει στο σπίτι ο άντρας τους και να βλέπει μια γυναίκα, όχι μια υπηρέτρια. Ακόμα και τακούνι μέσα στο σπίτι.
Έτσι ήσασταν με τις γυναίκες σας;
Ακριβώς έτσι!
Λέτε: «Τα τέρατα της υποκριτικής τα βρίσκεις μόνο στους κωμικούς». Ένας κωμικός μπορεί να παίξει πιο εύκολα δράμα, από ότι το αντίθετο;
Ο κωμικός έχει καλύτερο timing. Ο άλλος παίζει δραματικά, αργεί να μιλήσει... Ἠ αυτοί που παίζουν στην τηλεόραση και περιμένουν να γυρίσει η κάμερα να τους πάρει... Έχω κάνει και τηλεόραση αρκετά, αλλά, το timing είναι το παν..
Οι κόρες σας πώς είδαν το βιβλίο;
Βασικά, εδώ μέσα, έχω πείρα θεατρική, δεν είμαι φιλόσοφος. Κοίτα, εδώ αυτή την αστεία φωτογραφία....
Έχω την αίσθηση ότι βγαίνει και από εσάς και μέσα από το βιβλίο μια αίσθηση του χιούμορ και αγάπη για την ζωή.
Ναι, ναι, φαίνεται αυτό.
Ο Ελληνικός κινηματογράφος έχει αρχίσει να ξανανθίζει και εσείς έχετε παίξει, τελευταία, σε κάμποσες ταινίες.
Έχω κάνει 4-5 ταινίες. Πολύ καλά κάνει και ανθίζει. Ο κινηματογράφος ποτέ δε πεθαίνει.
Ναι, ούτε το θέατρο πεθαίνει.
Όλοι αυτοί οι σκηνοθέτες, Περάκης, Χαραλαμπίδης, Χαραλαμπόπουλος, Μπουλμέτης και άλλοι ανανεώνουν τον κινηματογράφο.
Και την νεολαία και τους νέους ηθοποιούς πώς τους βλέπετε;
Εγώ πιστεύω στην νεολαία. Η νεολαία είναι υγιέστατη! Τα παιδιά, τα σημερινά, έχουν πολύ δύναμη. Υπάρχουν και κακές μειονότητες νεολαίας, αλλά λίγες.
Καλά, αυτό συμβαίνει σε όλες τις ηλικίες.
Έχουμε δυνατά μυαλά, πολύ μορφωμένα παιδιά. Απλά, φεύγουν κατά χιλιάδες έξω γιατί δεν αξιοποιούνται εδώ στην Ελλάδα.
Όπως και η κόρη μου η Θεοδώρα, που είναι επίσης ηθοποιός, πήγε στην Ιταλία.
Κι ο Άνθιμος, που είναι στην Αμερική....
Ναι, και κάνει τώρα μια ταινία και πάει πολύ καλά! Γι αυτό και εγώ πάντα προέτρεπα τους νέους να μάθουν ξένες γλώσσες.
Όχι μόνο Αγγλικά, αλλά και Κινέζικα, Ινδικά, Ισπανικά, Γερμανικά.
Οι γλώσσες που έχουν ζήτηση...
Ακριβώς, για αυτό και είπα στην Άνθιμο, μάθε Αμερικάνικα, όχι Αγγλικά.
Εσείς προσπαθήσατε να βγείτε προς τα έξω;
Όχι, δεν είχα τη γλώσσα! Αν ήξερα Αγγλικά, θα ήμουν τώρα στο εξωτερικό και θα τους είχα διαλύσει όλους! Μου έτυχε μια ξένη ταινία
Α, ναι, που σας ήθελαν για πρωταγωνιστικό...
Ε, και εκεί έκανα τον μεσογειακό τύπο. Μίλαγα, κινούμουν, αλλά δεν ήξερα να μιλήσω. Ξέρεις η φτώχεια οξύνει το μυαλό, στο ακονίζει. Σπάνια κάποιος θα πει «δεν βαριέσαι». Εγώ μικρός έκανα διάφορες δουλειές, πούλαγα τσιγάρα.... Στο εξωτερικό, αν βρεθεί ο Έλληνας μόνος του πετυχαίνει πολλά πράγματα! Άμα είναι μαζί με ομογενείς δεν πετυχαίνει: «Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα», που λένε. Γι αυτό είπα και στον Άνθιμο, όταν έφευγε, να μην πει σε κανέναν ότι πάει για καριέρα...
(Με ξαναρωτάει το επώνυμο μου...)
Α, είναι Μητρούτσικου. Τον θυμάσαι τον Μικρούτσικο; Πού είναι τώρα; Είναι κάποιοι παρουσιαστές που είναι σαν τα γιαούρτια... Τόσοι και τόσοι βγήκαν και τελικά είχαν, όλοι, ημερομηνία λήξης! Εξαίρεση στον κανόνα είναι μόνο δύο: η Μενεγάκη και ο Παπαδάκης. Όλους τους άλλους δεν τους θυμόμαστε πια, αν δεν βγαίνουν πια στην τηλεόραση....
Και μια και μιλάμε για τηλεόραση, πώς την βλέπετε την πολιτική κατάσταση; Είμαστε σε συνεχή προεκλογική περίοδο!
Σίχαμα. Και ότι και να γίνει στις 17 Ιουνίου, σίχαμα θα είναι. Αν βγουν οι ίδιοι, τους ξέρουμε. Μας έχουνε ρημάξει. Οι περισσότεροι από αυτούς θέλουν να γίνουν Τσοχατζόπουλοι, να κλέψουν, να φάνε.... Όταν αθωώνεις έναν κλέφτη, τι περιμένεις; Αθώωναν τους κλέφτες και έλεγαν εμείς δεν κλέψαμε. Κλέβεις και άμα είσαι συνένοχος. Μας έχουν τρελάνει. Μας εκβιάζουν, μας φοβερίζουν, μας τρομοκρατούν, είναι μια αλητεία.
Μήπως τώρα ταρακουνηθήκανε που ανέβηκε τόσο ο Τσίπρας;
Δεν ξέρω, έχω τσατιστεί. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον δοκιμάσουμε και αυτόν. Μετά από λίγο καιρό ίσως του πούμε, άντε πήγαινε στο καλό κι εσύ...
Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, ίσως κάτι μπορεί να γίνει.
Μακάρι, αυτό ευχόμαστε όλοι.... Έναν άνθρωπο χρειαζόμαστε που να ασχοληθεί με τον λαό, με τις συντάξεις, την ανάπτυξη. Οι Γερμανοί έχουν ανάπτυξη 3% ενώ οι Τούρκοι 9%... Μήπως έπρεπε να μείνουμε στην Τουρκοκρατία;
Η επόμενη παρουσίαση αυτού του βιβλίου με τον υπέροχο τίτλο : «Τη στιγμή που νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα, παύεις να σκέφτεσαι» πότε είναι;
Αυτή την Κυριακή 3/6, στο βιβλιοπωλείο «Βιβλιόγατος», στο Λιβάδι της Κέας, στην Τζιά, στις 8.30 το απόγευμα.
Ας κλείσω με το σημείωμα που έγραψε η κόρη σας, Θεοδώρα Βουτσά, στο οπισθόφυλλο αυτού του βιβλίου-ανθολογίου:
Ο πατέρας μου είναι ένας πολύ δυνατός άνθρωπος. Στο σπίτι, όμως, δεν μας άφησε ποτέ να καταλάβουμε τη δύναμή του. Δεν μας έλεγε τι να κάνουμε και δεν μας έδινε συμβουλές. Ήταν –και είναι ακόμα– πολύ διακριτικός μαζί μας. Σε περιστάσεις που χρειαζόμασταν την καθοδήγησή του συζητούσε μαζί μας και μας έλεγε τις σκέψεις του πάνω στο θέμα.
Πίστευε στην κρίση μας και στον τρόπο που μας μεγάλωσε και μας άφηνε να χρησιμοποιήσουμε εμείς όπως πιστεύαμε καλύτερα την πληροφορία που μας έδωσε.
Μερικές φορές τον ακούγαμε… άλλες όχι.
Η πείρα δεν μεταδίδεται και δεν αγοράζεται. Οι σκέψεις όμως που προέρχονται από την πείρα μπορούν να εμπνεύσουν και να ανοίξουν παράθυρα όταν οι πόρτες έχουν κλείσει.
Αυτές είναι οι σκέψεις του πατέρα μου, ενός ανθρώπου που λατρεύει τη ζωή. Είναι δώρα που μας έκανε, δώρα που μας βοήθησαν να βλέπουμε τη ζωή αλλιώς.
Εύχομαι να σας εμπνεύσουν για τη δημιουργία δικών σας σκέψεων, που θα δωρίσετε σε άλλους και θα συνεχίσετε τον κύκλο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου