http://www.antinews.gr/2012/04/02/154321/
(Ανανεωμένο) Δεν υπάρχει πλέον ζήτημα πολεμικών αποζημιώσεων για την
Γερμανία, ξεκαθάρισε χθες το γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών, όπως
γράφουμε σε προηγούμενη ανάρτηση. Παρατίθεται το ακριβές κείμενο (σε
μετάφραση από την Γερμανική) της δήλωσης του Υπουργείου Εξωτερικών της
Γερμανίας προς το “ΑΜΠΕ”:
“Η Γερμανία αναγνωρίζει την ευθύνη της για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και λυπάται βαθύτατα για την οδύνη των θυμάτων. Αυτό ισχύει και για την γερμανική κατοχή της Ελλάδας.
Η Γερμανία κατέβαλε από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στο πλαίσιο της Συμφωνίας του 1946 για την Διασυμμαχική Υπηρεσία Αποζημιώσεων των Παρισίων, αποζημιώσεις και για την Ελλάδα και στήριξε την χώρα έμπρακτα στην ανοικοδόμησή της.
Εξήντα πέντε χρόνια μετά το τέλος του Πολέμου και έπειτα από δεκαετίες ειρηνικής, γεμάτης εμπιστοσύνης, συνεργασίας της Γερμανίας με την Ελλάδα και στενής σχέσης μας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., το ερώτημα των αποζημιώσεων από την σκοπιά της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης δεν αποτελεί πλέον θέμα”.
Καταπέλτης ήταν στο μεταξύ η απάντηση του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς Μανώλη Γλέζου:
«Η απάντηση του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, σε δημοσιογραφική ερώτηση για τις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, είναι ανιστόρητη, ψευδής και εξοργιστική.
Ανιστόρητη, διότι αγνοεί την απόφαση της 19μελούς Διασυμμαχικής Επιτροπής των Παρισίων του 1946, η οποία καταλόγισε στη Γερμανία ότι οφείλει να καταβάλει στην Ελλάδα 7,1 δισ. δολάρια, αγοραστικής αξίας 1938, δηλαδή 108 δισ. ευρώ χωρίς τους τόκους. Αγνοεί επίσης το αναγκαστικό δάνειο ύψους 3,5 δισ. δολάρια, αγοραστικής αξίας 1938, δηλαδή 54 δισ. ευρώ.
Ψευδής, διότι δεν έχει καταβάλει, έναντι αυτών των οφειλών ούτε ένα μάρκο ούτε μια δραχμή ούτε ένα ευρώ στην Ελλάδα, ενώ έχει εξοφλήσει όλες ανεξαιρέτως τις χώρες με τις οποίες βρέθηκε σε εμπόλεμη κατάσταση.
Εξοργιστική, διότι αποφασίζει από μόνη της ότι “δεν αποτελεί πλέον θέμα” η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας από τα γερμανικά στρατεύματα και ο θάνατος των Ελλήνων για την επιβίωση του γερμανικού λαού. Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται».
Χρέος της νέας κυβέρνησης
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Γερμανία έχει καταβάλει πολύ σημαντικά χρηματικά ποσά σε χώρες από τις οποίες έχει δεχθεί ισχυρές πιέσεις. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, ωστόσο, παρά τις συστηματικές προσπάθειες ιδιωτών τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, ουδέποτε διεκδίκησαν ουσιαστικά τις «πολεμικές αποζημιώσεις» και το «κατοχικό δάνειο». Αρχικά, αμέσως μετά τον πόλεμο, εξαιτίας των αμερικανικών πιέσεων, που δεν ήθελαν να αιμορραγήσει περαιτέρω οικονομικά το Βερολίνο, και στη συνέχεια στο βωμό της «ενότητας» εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τώρα όμως, εξαιτίας της αρνητικής στάσης της Γερμανίας στην οικονομική κρίση, αυτό το -ούτως ή άλλως- μέγα θέμα αποκτά πολύ μεγαλύτερη σημασία απ’ ό,τι στα τελευταία 67 χρόνια από τη λήξη της Κατοχής.
Τώρα που η χώρα μας διέρχεται τη σοβαρότερη μεταπολεμική κρίση στην ιστορία της, οφείλει να αντιμετωπίσει το θέμα με ατσάλινη αποφασιστικότητα και στάση.
Χρέος της κυβέρνησης, και κυρίως της νέας κυβέρνησης που θα προκύψει από τις εκλογές, είναι η αταλάντευτη προσήλωση στη δικαίωση της ελληνικής απαίτησης, και όχι αίτησης όπως κάποιοι Ευρωπαίοι «φίλοι» μας αρέσκονται να τη χαρακτηρίζουν. Η χώρα μας διαθέτει το νομικό οπλοστάσιο που της χρειάζεται για να επιτεθεί και έπρεπε να το είχε κάνει ήδη από χθες.
Ωστόσο, η σοβαρή διεκδίκηση των πολεμικών επανορθώσεων και του γερμανικού κατοχικού δανείου δεν αντέχει τις δηλώσεις ντροπής των προηγούμενων ημερών, που ακούστηκαν εντός του ελληνικού Κοινοβουλίου, σύμφωνα με τις οποίες ο υπουργός Οικονομικών δεν έχει πρόσβαση στο συγκεκριμένο αρχείο του Γενικού Λογιστηρίου!
Η Ευρώπη δεινοπάθησε από το γερμανικό ζυγό, η χώρα μας ακόμα περισσότερο. Αν το δούμε αντίστροφα, η Γερμανία οφείλει πολλά στην Ευρώπη, οφείλει όμως περισσότερα στην Ελλάδα και στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας. Και οι οφειλές της δεν είναι μόνο οικονομικές, παρότι το ποσό των 150 δισεκατομμυρίων ευρώ που δικαιούμαστε θα ανακούφιζε σαφώς το δυσβάσταχτο ελληνικό χρέος.
Οι οφειλές της Γερμανίας είναι κάτι παραπάνω: Είναι ιστορικές και ηθικές, είναι ο μοναδικός τρόπος για να αποδείξει η χώρα του Γκαίτε και του Βάγκνερ πως ξεμπέρδεψε και πραγματικά μετάνιωσε για το βρόμικο παρελθόν της.
Αποτελεί υποχρέωση της Γερμανίας
Σύμφωνα με το μελετητή Τάσο Ηλιαδάκη, οι επανορθωτικές απαιτήσεις της Ελλάδας χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες: σε εκείνες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στις επανορθώσεις της περιόδου της ελληνικής ουδετερότητας κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή από 1.9.1939 μέχρι 28.10.1940, και σε εκείνες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι τελευταίες αναφέρονται στις θετικές ζημιές, στις αποζημιώσεις θυμάτων, αναγκαστικής εργασίας και περιουσιών, στο ελληνογερμανικό κλήριγκ, στα αργυρά και χαλκομεταλλικά κέρματα, στις αποζημιώσεις που κατέβαλε η Ελλάδα σε Γερμανούς υπηκόους, στις οικολογικές και αρχαιολογικές καταστροφές.
Ξεχωριστή μνεία για την υπόθεση του κατοχικού δανείου κάνει ο συγγραφέας στο βιβλίο του «Οι επανορθώσεις και το γερμανικό κατοχικό δάνειο», για το οποίο σημειώνει ότι η Γερμανία πήρε το δάνειο από ένα κράτος που η ίδια τότε χαρακτήριζε ακατάλυτο. Δανείστηκε από την Ελληνική Πολιτεία και νόμιμος διεκδικητής του είναι η ελληνική κυβέρνηση.
«Η ελληνική απαίτηση επιστροφής του κατοχικού δανείου δεν εντάσσεται στους διεθνείς διακανονισμούς των γερμανικών επανορθώσεων. Ουδεμία διάσκεψη ή συνθήκη προέβλεψε κάτι σχετικό με το κατοχικό δάνειο. Είναι θέμα δανειακής συμβατικής υποχρέωσης και πίστης της Γερμανίας. Επιπλέον, η πίστη είναι ενιαία και δεν διακόπτεται από γεγονότα πολέμου», γράφει χαρακτηριστικά.
Antinews – “Ελεύθερος Τύπος”
Γερμανοί φωτογραφίζονται με φόντο τα προπύλαια της Ακρόπολης
“Η Γερμανία αναγνωρίζει την ευθύνη της για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και λυπάται βαθύτατα για την οδύνη των θυμάτων. Αυτό ισχύει και για την γερμανική κατοχή της Ελλάδας.
Η Γερμανία κατέβαλε από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στο πλαίσιο της Συμφωνίας του 1946 για την Διασυμμαχική Υπηρεσία Αποζημιώσεων των Παρισίων, αποζημιώσεις και για την Ελλάδα και στήριξε την χώρα έμπρακτα στην ανοικοδόμησή της.
Εξήντα πέντε χρόνια μετά το τέλος του Πολέμου και έπειτα από δεκαετίες ειρηνικής, γεμάτης εμπιστοσύνης, συνεργασίας της Γερμανίας με την Ελλάδα και στενής σχέσης μας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., το ερώτημα των αποζημιώσεων από την σκοπιά της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης δεν αποτελεί πλέον θέμα”.
Καταπέλτης ήταν στο μεταξύ η απάντηση του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς Μανώλη Γλέζου:
«Η απάντηση του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, σε δημοσιογραφική ερώτηση για τις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, είναι ανιστόρητη, ψευδής και εξοργιστική.
Ανιστόρητη, διότι αγνοεί την απόφαση της 19μελούς Διασυμμαχικής Επιτροπής των Παρισίων του 1946, η οποία καταλόγισε στη Γερμανία ότι οφείλει να καταβάλει στην Ελλάδα 7,1 δισ. δολάρια, αγοραστικής αξίας 1938, δηλαδή 108 δισ. ευρώ χωρίς τους τόκους. Αγνοεί επίσης το αναγκαστικό δάνειο ύψους 3,5 δισ. δολάρια, αγοραστικής αξίας 1938, δηλαδή 54 δισ. ευρώ.
Ψευδής, διότι δεν έχει καταβάλει, έναντι αυτών των οφειλών ούτε ένα μάρκο ούτε μια δραχμή ούτε ένα ευρώ στην Ελλάδα, ενώ έχει εξοφλήσει όλες ανεξαιρέτως τις χώρες με τις οποίες βρέθηκε σε εμπόλεμη κατάσταση.
Εξοργιστική, διότι αποφασίζει από μόνη της ότι “δεν αποτελεί πλέον θέμα” η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας από τα γερμανικά στρατεύματα και ο θάνατος των Ελλήνων για την επιβίωση του γερμανικού λαού. Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται».
Χρέος της νέας κυβέρνησης
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Γερμανία έχει καταβάλει πολύ σημαντικά χρηματικά ποσά σε χώρες από τις οποίες έχει δεχθεί ισχυρές πιέσεις. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, ωστόσο, παρά τις συστηματικές προσπάθειες ιδιωτών τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, ουδέποτε διεκδίκησαν ουσιαστικά τις «πολεμικές αποζημιώσεις» και το «κατοχικό δάνειο». Αρχικά, αμέσως μετά τον πόλεμο, εξαιτίας των αμερικανικών πιέσεων, που δεν ήθελαν να αιμορραγήσει περαιτέρω οικονομικά το Βερολίνο, και στη συνέχεια στο βωμό της «ενότητας» εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τώρα όμως, εξαιτίας της αρνητικής στάσης της Γερμανίας στην οικονομική κρίση, αυτό το -ούτως ή άλλως- μέγα θέμα αποκτά πολύ μεγαλύτερη σημασία απ’ ό,τι στα τελευταία 67 χρόνια από τη λήξη της Κατοχής.
Τώρα που η χώρα μας διέρχεται τη σοβαρότερη μεταπολεμική κρίση στην ιστορία της, οφείλει να αντιμετωπίσει το θέμα με ατσάλινη αποφασιστικότητα και στάση.
Χρέος της κυβέρνησης, και κυρίως της νέας κυβέρνησης που θα προκύψει από τις εκλογές, είναι η αταλάντευτη προσήλωση στη δικαίωση της ελληνικής απαίτησης, και όχι αίτησης όπως κάποιοι Ευρωπαίοι «φίλοι» μας αρέσκονται να τη χαρακτηρίζουν. Η χώρα μας διαθέτει το νομικό οπλοστάσιο που της χρειάζεται για να επιτεθεί και έπρεπε να το είχε κάνει ήδη από χθες.
Ωστόσο, η σοβαρή διεκδίκηση των πολεμικών επανορθώσεων και του γερμανικού κατοχικού δανείου δεν αντέχει τις δηλώσεις ντροπής των προηγούμενων ημερών, που ακούστηκαν εντός του ελληνικού Κοινοβουλίου, σύμφωνα με τις οποίες ο υπουργός Οικονομικών δεν έχει πρόσβαση στο συγκεκριμένο αρχείο του Γενικού Λογιστηρίου!
Η Ευρώπη δεινοπάθησε από το γερμανικό ζυγό, η χώρα μας ακόμα περισσότερο. Αν το δούμε αντίστροφα, η Γερμανία οφείλει πολλά στην Ευρώπη, οφείλει όμως περισσότερα στην Ελλάδα και στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας. Και οι οφειλές της δεν είναι μόνο οικονομικές, παρότι το ποσό των 150 δισεκατομμυρίων ευρώ που δικαιούμαστε θα ανακούφιζε σαφώς το δυσβάσταχτο ελληνικό χρέος.
Οι οφειλές της Γερμανίας είναι κάτι παραπάνω: Είναι ιστορικές και ηθικές, είναι ο μοναδικός τρόπος για να αποδείξει η χώρα του Γκαίτε και του Βάγκνερ πως ξεμπέρδεψε και πραγματικά μετάνιωσε για το βρόμικο παρελθόν της.
Αποτελεί υποχρέωση της Γερμανίας
Σύμφωνα με το μελετητή Τάσο Ηλιαδάκη, οι επανορθωτικές απαιτήσεις της Ελλάδας χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες: σε εκείνες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στις επανορθώσεις της περιόδου της ελληνικής ουδετερότητας κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή από 1.9.1939 μέχρι 28.10.1940, και σε εκείνες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι τελευταίες αναφέρονται στις θετικές ζημιές, στις αποζημιώσεις θυμάτων, αναγκαστικής εργασίας και περιουσιών, στο ελληνογερμανικό κλήριγκ, στα αργυρά και χαλκομεταλλικά κέρματα, στις αποζημιώσεις που κατέβαλε η Ελλάδα σε Γερμανούς υπηκόους, στις οικολογικές και αρχαιολογικές καταστροφές.
Ξεχωριστή μνεία για την υπόθεση του κατοχικού δανείου κάνει ο συγγραφέας στο βιβλίο του «Οι επανορθώσεις και το γερμανικό κατοχικό δάνειο», για το οποίο σημειώνει ότι η Γερμανία πήρε το δάνειο από ένα κράτος που η ίδια τότε χαρακτήριζε ακατάλυτο. Δανείστηκε από την Ελληνική Πολιτεία και νόμιμος διεκδικητής του είναι η ελληνική κυβέρνηση.
«Η ελληνική απαίτηση επιστροφής του κατοχικού δανείου δεν εντάσσεται στους διεθνείς διακανονισμούς των γερμανικών επανορθώσεων. Ουδεμία διάσκεψη ή συνθήκη προέβλεψε κάτι σχετικό με το κατοχικό δάνειο. Είναι θέμα δανειακής συμβατικής υποχρέωσης και πίστης της Γερμανίας. Επιπλέον, η πίστη είναι ενιαία και δεν διακόπτεται από γεγονότα πολέμου», γράφει χαρακτηριστικά.
Antinews – “Ελεύθερος Τύπος”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου