Η απίστευτη οικονομική κρίση που μαστίζει αυτή τη στιγμή τον "πολιτισμένο" κόσμο της Δύσης αποτελεί αναμφίβολα ένα ζήτημα που αρκετοί ερευνητές αναζητούν μέσα στις παλαιότερες προβλέψεις χαρισματικών ατόμων. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωριστή είναι σίγουρα η θέση του Γέροντα Παΐσιου. Αναζητούν, δηλαδή, οι σύγχρονοι προβληματισμένοι άνθρωποι να δουν τι ακριβώς ειπώθηκε από τους σοφούς του παρελθόντος για τις δύσκολες και χαλεπές εποχές μας, κατά πόσο αυτοί ήταν ακριβείς στα όσα προφήτευσαν και βέβαια κατά πόσο όλα όσα είπαν τότε μπορούν να μας είναι χρήσιμα στον δικό μας αγώνα της ζωής.
"Ο Θεός επιτρέπει να γίνει τώρα ένα τράνταγμα γερό. Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες… Να το πάρουμε στα σοβαρά. Να ζήσουμε πνευματικά. Οι περιστάσεις μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να δουλέψουμε πνευματικά. Καλό, όμως, θα είναι να το κάνουμε χαρούμενα και προαιρετικά, και όχι από θλίψεις και αναγκαστικά. Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνιστούν. Τώρα δεν πάμε να υπερασπιστούμε την Πατρίδα ή για να αγνωνιστούμε να μη μας κάψουν οι βάρβαροι τα σπίτια μας. Ούτε πάμε για ένα έθνος ή για μια ιδεολογία. Τώρα πάμε ή για τον Χριστό ή για τον διάβολο. Είναι καθαρό μέτωπο… Πάντως, θα δούμε φοβερά πράγματα. Θα δοθούν πραγματικές μάχες.Οι άγιοι θα αγιαστούν περισσότερο και οι ρυπαροί θα γίνουν ρυπαρότεροι (Αποκάλυψη, ΚΒ' 11). Νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά. Μια μπόρα είναι, και ο αγώνας έχει αξία, γιατί τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Αλή Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσολίνι, αλλά τον διάβολο. Γιαυτό θα έχουμε και ουράνιο μισθό…"
Παραθέτουμε επίσης τα άκρως ενδιαφέροντα αποσπάσματα που είχε ο Γέροντας Παΐσιος με πιστούς πριν από πολλά χρόνια:
"Θα συμβούν γεγονότα πολλά. Ίσως προλάβετε να ζήσετε και εσείς πολλά από τα σημεία που γράφει η Αποκάλυψη. Σιγά σιγά, αρκετά αρχίζουν και βγαίνουν. Φωνάζω ο ταλαίπωρος πριν από τόσα χρόνια. Είναι φοβερή, εξωφρενική η κατάσταση. Η παλαβωμάρα έχει ξεπεράσει τα όρια. Ήρθε η αποστασία και μένει τώρα να έρθει ο "υιός της απώλειας" (Επιστολή Β' προς Θεσσαλονικείς, Β' 3)… Θα γίνει τρελοκομείο. Κάθε λίγο θα ακούμε για κάτι καινούργιο. Θα βλέπουμε να γίνονται τα πιο απίθανα πράγματα. Μόνο που τα γεγονότα θα περνάνε τάκα-τάκα. Οικουμενισμός, κοινή αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους.Αυτά είναι σχέδια διαβόλων. (…) Θα γίνει μεγάλη σύγχυση. Μέσα στη σύγχυση αυτή, όλοι θα ζητούν ένα Μεσσία, για να τους σώσει. Και τότε θα παρουσιάσουν κάποιον που θα πει:
"Εγώ είμαι ο Ιμάμης, εγώ είμαι ο πέμπτος Βούδδας, εγώ είμαι ο Χριστός, που περιμένουν οι Χριστιανοί, εγώ είμαι αυτός που περιμένουν οι Ιεχωβάδες, εγώ είμαι ο Μεσσίας των Εβραίων".
Πέντε "εγώ" θα έχει… Ο Αντίχριστος θα είναι ο αναμενόμενος, κατά κάποιον τρόπο, ενσαρκωμένος διάβολος,που θα παρουσιαστεί στον ισραηλιτικό λαό ως Μεσσίας και θα πλανήσει τον κόσμο.
Έρχονται χρόνια δύσκολα. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες. Θα έχουν μεγάλο διωγμό οι Χριστιανοί. Και βλέπεις, οι άνθρωποι ούτε καν καταλαβαίνουν ότι ζούμε στα σημεία των καιρών, ότι προχωρεί το σφράγισμα. Είναι σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Γιαυτό λέει η Γραφή ότι θα πλανηθούν και οι εκλεκτοί (Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ΚΔ' 24 και Κατά Μάρκον ΙΓ' 22)".
Τι να πρωτοσημειώσουμε από τα παραπάνω μοναδικά που είπε ο Γέροντας Παΐσιος; Τα περί "παλαβωμάρας" και "τρελοκομείου", τα οποία είναι ήδη γύρω μας εμφανέστατα; Τα περί "οικουμενισμού" (έτσι αποκαλεί η θρησκεία μας την παγκοσμιοποίηση), που έχει ήδη επιβληθεί στον πλανήτη; Ή τα περί του βδελυρού Αντίχριστου, που κάποτε - σύντομα - θα εμφανιστεί ως "Σωτήρας" της ανθρωπότητας, που θα ανακουφίσει τους πονεμένους από την κρίση ανθρώπους; Με ένα όμως αντάλλαγμα: να τον προσκυνήσουν σαν "Θεό". Ο Παΐσιος προέβλεψε επακριβώς
Στο ίδιο ακριβώς πνεύμα με τα παραπάνω λεχθέντα από τον ίδιο, ιδού τι είπε επίσης ο Γέροντας Παΐσιος για τη σημερινή ελληνική (οικονομική, ηθική, κοινωνική…) κρίση:
"Εμείς σαν Έλληνες δεν κάνουμε τίποτα. Ευτυχώς που θα κάνει ο Θεός τώρα κάτι, γιατί αλλιώς με μας χωριό δεν γίνεται. Θα τα βολέψει ο Θεός τα πράγματα. Μετά από ένα διάστημα δεν θα βρίσκεται άπιστος άνθρωπος.Τώρα πρέπει να εργαστεί κανείς. Περνάμε τα χειρότερα χρόνια"…
Έτσι ακριβώς, όπως τα είπε ο Παΐσιος, έχουν σήμερα τα πράγματα. Οι σύγχρονοι Έλληνες, βυθισμένοι μέσα στην κρίση, την απόγνωση και το αδιέξοδο, δεν δείχνουν καμιά απολύτως διάθεση, όχι μόνο να αγωνιστούν πραγματικά, αλλά δεν έχουν καν το κουράγιο να εργαστούν, σωματικά και πνευματικά. Βλέπουν την Ελλάδα γύρω τους να γκρεμίζεται, και αυτοί μοιάζουν ολοένα και περισσότερο με τους Ινδιάνους, τον καιρό που τους εξαφάνισαν οι Ευρωπαίοι άποικοι. Την ώρα που οι ξένοι έπαιρναν την πατρίδα τους, εκείνοι (με εξαίρεση ελάχιστες φυλές, που πάλαιψαν μέχρι την τελευταία στιγμή) κάθονταν άπραγοι, μεθυσμένοι, βαστώντας ένα μπουκάλι ουίσκι στο χέρι. Έτσι πέθανε ο ινδιάνικος πολιτισμός. Έτσι, άραγε, θα πεθάνει και ο ελληνικός πολιτισμός;
Και κάτι τελευταίο. Παντού ακούμε για "κρίση", "κρίση" και πάλι "κρίση". Είναι αναμφισβήτητα η λέξη της εποχής. Όμως, οφείλουμε να θυμηθούμε, ότι για "μέλλουσα Κρίση" έκαναν λόγο τόσο η Αποκάλυψη του Ιωάννη, όσο και πλήθος προφητών και αγίων. "Κρίση" ήταν η ακριβής λέξη που χρησιμοποιούσαν, μιλώντας με πάθος και με δυναμισμό. Σαν να ήθελαν να μας προειδοποιήσουν για κάτι.
Άρα; Χρειάζεται, άραγε, να ειπωθεί κάτι παραπάνω;
Από το βιβλίο του Ησαΐα Κωνσταντινίδη "Ο Γέροντας Παΐσιος και τα μελλούμενα να συμβούν", Κεφάλαιο 3ο.
Σχόλιο ιστολογίου: Στο πολύ καλό κείμενο του κ. Κωνσταντινίδη, θα θέλαμε να προσθέσουμε ένα σχόλιο, με αφορμή το τελευταίο απόσπασμα που παραθέτει από τα λόγια του Γέροντα Παΐσιου. Και αυτό επειδή από τα λόγια του Γέροντα
… πηγάζει μια νότα αισιοδοξίας. Είναι σαφές ότι ο Γέροντας έμμεσα δηλώνει ότι οι Έλληνες ζούσαν πάντα κοντά στο Θεό και κοντά του θα επιστρέψουν, αλλά μόνο αφού υποβληθούν σε δοκιμασίες και πονέσουν."Θα τα βολέψει ο Θεός τα πράγματα. Μετά από ένα διάστημα δεν θα βρίσκεται άπιστος άνθρωπος. Τώρα πρέπει να εργαστεί κανείς. Περνάμε τα χειρότερα χρόνια"
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Γέροντας Πορφύριος: "Σου έρχονται φοβίες μερικές φορές, όπως μου λες, επειδή δεν αγαπάς πολύ τον Χριστό"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου