Ένα χαρακτηριστικότατο παράδειγμα της εντυπωσιακής βωμολοχίας του αποτελεί ήταν η λεκτική υποδοχή που επιφύλαξε στον απεσταλμένο του αρχηγού του τουρκικού στρατεύματος των Τρικάλων Σιλιχτάρ Bόδα όταν εκέινος πήγε να τον συναντήσει στα Άγραφα για μια απο τις τεριμμένες "συνομιλίες κορυφής"
«Έλα, σκατότουρκε... έλα Εβραίε, απεσταλμένε από τους γύφτους, έλα ν' ακούσεις τα κερατά σας, γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Τι θαρεύσατε κερατάδες... Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε από ημάς συνθήκην με έναν κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα!»
Να πώς απαντά ο Καραϊσκάκης στην πρόταση συμφιλίωσης που του στέλνει στα 1824 με επιστολή ο οπλαρχηγός της Ρούμελης Ν. Στορνάρης:
«Γενναιότατε αδελφέ καπετάν Νικόλα, ...είδα όσα με γράφεις. Έχει και τουμπλέκια ο πούτζος μου, έχει και τρουμπέτες Όποια θέλω από τα δυο θα μεταχειρισθώ...».
Η ανταπάντηση ήρθε στο ίδιο κλίμα: «Επειδή έχεις και τουμπλέκια και τρουμπέτες βάστα, λοιπόν, διότι ο πούτζος μας και με τουμπλέκια και με τρουμπέτες θέλει σε κυνηγήσει...».
Τα τελευταία λόγια που ξεστόμησε στις 22 Απριλίου του 1827 όντας βαρύτατα τραυματισμένος είναι χαρακτηριστικά
«Αν γίνω καλά, θα τον χαλάσω εγώ αυτόν που με βάρεσε- εάν ψοφήσω, ε, τότε κλάστε μου τον πούτζον».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου