http://www.antinews.gr/2012/03/06/150522/ 
Η Συρία έχει μια κοσμική κυβέρνηση, όπως αυτή που είχε και το Ιράκ, πριν την αμερικανική εισβολή. Οι κοσμικές κυβερνήσεις έχουν ιδιαίτερη σημασία στον αραβικό χώρο, λόγω της μεγάλης διαίρεσης του πληθυσμού μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών. Οι κοσμικές κυβερνήσεις είναι αυτές που αποτρέπουν τη σφαγή μεταξύ των δυο θρησκευτικών αυτών ομάδων.
Όταν η εγκληματική (βάσει των προτύπων της Νυρεμβέργης που ισχύουν από το 1946) εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ ανέτρεψε τον Σαντάμ, αμέσως ξεκίνησε η σφαγή μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών. Ο εμφύλιος αυτός σπαραγμός, διέσωσε την αμερικανική επέμβαση. Παρόλα αυτά, αρκετοί Σουνίτες βρήκαν τον χρόνο ώστε να πολεμήσουν και τους Αμερικανούς κατακτητές, σε βαθμό που τους δυσκόλεψαν να καταλάβουν την Βαγδάτη, παρά την μεγάλη χρήση βίας.
Το αποτέλεσμα της αμερικανικής εισβολής δεν ήταν ούτε η επικράτηση της δημοκρατίας, ούτε των δικαιωμάτων των γυναικών, ούτε η καταστροφή των όπλων μαζικής καταστροφής, που ούτως ή άλλως δεν υπήρχαν, όπως είχαν ξεκαθαρίσει εκ των προτέρων οι ειδικοί επιθεωρητές.
Το αποτέλεσμα ήταν η μεταβίβαση της πολιτικής ισχύος από τους Σουνίτες στους Σιίτες, η ισλαμική εκδοχή των οποίων ταιριάζει με την αντίστοιχη του Ιράν. Έτσι, η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ, απλά ανέτρεψε μια κοσμική κυβέρνηση, εγκαθιστώντας μια άλλη (σιιτική) που συμμαχεί με την Τεχεράνη!
Τώρα, η Αμερική σκέφτεται να κάνει το ίδιο χαζό λάθος και στην Συρία. Σύμφωνα μάλιστα με την υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Hillary Clinton, η χώρα της προτίθεται να συμμαχήσει ακόμη και με την Αλ Κάιντα, προκειμένου να ανατρέψει τον Άσαντ. Μήπως ήρθε η ώρα να συλληφθεί και η αμερικανική κυβέρνηση σύμφωνα με τους νόμους περί καταπολέμησης της τρομοκρατίας, αφού, όπως λέει, διατηρεί σχέσεις με την Αλ Κάιντα;
Η αντιπαλότητα των Αμερικανών προς τον Άσαντ είναι καθαρή υποκρισία. Την 26η Φεβρουαρίου, η συριακή κυβέρνηση διεξήγαγε δημοψήφισμα για ένα νέο σύνταγμα, το οποίο θα θέτει χρονικά όρια στις θητείες των μελλοντικών προέδρων, και θα αποσύρει το μονοπωλιακό καθεστώς που μέχρι σήμερα απολάμβανε το κόμμα Μπάαθ.
Το 57.4% του συριακού λαού προσήλθε στις κάλπες και ψήφισε. Ένα ποσοστό ανάλογο με αυτό που ψήφισε τον πρόεδρο Ομπάμα στις ΗΠΑ το 2008. Ως ποσοστό συμμετοχής, και παρά τον διεξαγόμενο εμφύλιο πόλεμο στη χώρα, ήταν κατά πολύ υψηλότερο από τα αντίστοιχα ποσοστά των Αμερικανών εκλογέων, που ψήφισαν για πρόεδρο των ΗΠΑ, σε εννιά εκλογικές μάχες, από το 1972 ως το 2004. Έτσι, το νέο σύνταγμα της Συρίας υπερψηφίστηκε με 89.4%.
Η Ουάσιγκτον όμως κατήγγειλε το δημοκρατικό αυτό δημοψήφισμα, και επιμένει ότι θα πρέπει να ανατραπεί η συριακή κυβέρνηση, για να έρθει επιτέλους η δημοκρατία στη χώρα!
Οι δε σύμμαχοι των Αμερικανών στην περιοχή, κάποιες μη εκλεγμένες πετρελαϊκές μοναρχίες, δηλώνουν έτοιμες να προσφέρουν όπλα στους Ισλαμιστές αντάρτες, προκειμένου να έρθει η δημοκρατία στην Συρία, κάτι βέβαια που δεν επιθυμούν για τον εαυτό τους.
Για την Αμερική, η δημοκρατία αποτελεί όπλο μαζικής καταστροφής. Όταν η Ουάσιγκτον φέρνει τη δημοκρατία σε κάποια χώρα, αυτό σημαίνει την καταστροφή της χώρας αυτής, όπως είδαμε να γίνεται στο Ιράκ, και στην Λιβύη. Η αμερικανική εκδοχή της δημοκρατίας, κάθε άλλο παρά δημοκρατία είναι. Η Λιβύη βυθίστηκε στο χάος, δεν διαθέτει μια αποτελεσματική κυβέρνηση, και αποτελεί έναν εφιάλτη στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στο Ιράκ, οι Αμερικανοί εγκατέστησαν ως πρόεδρο τον Nouri al-Maliki, που έχασε μια εκλογική μάχη αλλά παραμένει στην εξουσία. Έχει καταγγείλει τον αντιπρόεδρό του ως τρομοκράτη, και διέταξε την σύλληψή του. Χρησιμοποιεί δε την αστυνομία, προκειμένου να συλλαμβάνονται Σουνίτες πολιτικοί. Ο Άσαντ της Συρίας είναι σαφώς πιο δημοκράτης από τον Maliki.
Εδώ και μια ολόκληρη δεκαετία, η Ουάσιγκτον ονομάζει την ωμή βία, που χρησιμοποιεί στη Μ. Ανατολή, ως φορέα δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παράλληλα, καταστρέφει και την δημοκρατία στις ΗΠΑ. Έχει επαναφέρει τα βασανιστήρια, και άλλα πολλά παρόμοια αναχρονιστικά εργαλεία. Έχει καταργήσει την δικονομική προστασία, και το habeas corpus. Με πρωτοβουλία του Ομπάμα, το Κογκρέσο πέρασε νόμο (με μεγάλη πλειοψηφία) που επιτρέπει σε Αμερικανούς πολίτες να κρατούνται επ αόριστον, χωρίς δίκη, και χωρίς στοιχεία. Οι κατ` οίκον έρευνες χωρίς εντάλματα, η παρακολούθηση των πολιτών, όλα αυτά που ήταν παράνομα και αντισυνταγματικά πριν από μερικά χρόνια, σήμερα αποτελούν καθημερινότητα.
Ο Ομπάμα μάλιστα πέτυχε το δικαίωμα, χωρίς κανέναν νόμο, να μπορεί να διατάζει την δολοφονία οποιουδήποτε Αμερικανού, οπουδήποτε στον κόσμο, αν η κυβέρνηση αποφασίσει, χωρίς κανένα επιβαρυντικό στοιχείο, ότι αυτός αποτελεί απειλή για αυτήν. Οποιοσδήποτε Αμερικανός μπορεί να χάσει τη ζωή του, με βάση την υποκειμενική άποψη της εκτελεστικής εξουσίας, η οποία τείνει να μείνει η μόνη εξουσία στις ΗΠΑ. Οι άλλες δυο (εξουσίες) έχουν εξαφανιστεί φοβισμένες, κάτω από την σκιά της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας».
Γιατί λοιπόν να θέλει τόσο πολύ η Ουάσιγκτον να φέρει την δημοκρατία στην Μέση Ανατολή (με την εξαίρεση της Σ. Αραβίας, του Μπαχρέιν, του Κατάρ, και των ΗΑΕ), στην Αφρική, στο Ιράν, στο Αφγανιστάν, στη Ρωσία, και στη Κίνα, αλλά αντιτίθεται στα συνταγματικά δικαιώματα στο εσωτερικό της χώρας;
Όλα τα δικαιώματα που οι Αμερικανοί πέτυχαν επαναστατώντας εναντίον του βασιλιά Γεωργίου ΙΙΙ τον 18ο αιώνα, τους αφαιρέθηκαν τον 21ο αιώνα, από τον Μπους και τον Ομπάμα.
Του Paul Craig Roberts
Global Research
http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=29594
Απόδοση: S.A.
Η Συρία έχει μια κοσμική κυβέρνηση, όπως αυτή που είχε και το Ιράκ, πριν την αμερικανική εισβολή. Οι κοσμικές κυβερνήσεις έχουν ιδιαίτερη σημασία στον αραβικό χώρο, λόγω της μεγάλης διαίρεσης του πληθυσμού μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών. Οι κοσμικές κυβερνήσεις είναι αυτές που αποτρέπουν τη σφαγή μεταξύ των δυο θρησκευτικών αυτών ομάδων.
Όταν η εγκληματική (βάσει των προτύπων της Νυρεμβέργης που ισχύουν από το 1946) εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ ανέτρεψε τον Σαντάμ, αμέσως ξεκίνησε η σφαγή μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών. Ο εμφύλιος αυτός σπαραγμός, διέσωσε την αμερικανική επέμβαση. Παρόλα αυτά, αρκετοί Σουνίτες βρήκαν τον χρόνο ώστε να πολεμήσουν και τους Αμερικανούς κατακτητές, σε βαθμό που τους δυσκόλεψαν να καταλάβουν την Βαγδάτη, παρά την μεγάλη χρήση βίας.
Το αποτέλεσμα της αμερικανικής εισβολής δεν ήταν ούτε η επικράτηση της δημοκρατίας, ούτε των δικαιωμάτων των γυναικών, ούτε η καταστροφή των όπλων μαζικής καταστροφής, που ούτως ή άλλως δεν υπήρχαν, όπως είχαν ξεκαθαρίσει εκ των προτέρων οι ειδικοί επιθεωρητές.
Το αποτέλεσμα ήταν η μεταβίβαση της πολιτικής ισχύος από τους Σουνίτες στους Σιίτες, η ισλαμική εκδοχή των οποίων ταιριάζει με την αντίστοιχη του Ιράν. Έτσι, η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ, απλά ανέτρεψε μια κοσμική κυβέρνηση, εγκαθιστώντας μια άλλη (σιιτική) που συμμαχεί με την Τεχεράνη!
Τώρα, η Αμερική σκέφτεται να κάνει το ίδιο χαζό λάθος και στην Συρία. Σύμφωνα μάλιστα με την υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Hillary Clinton, η χώρα της προτίθεται να συμμαχήσει ακόμη και με την Αλ Κάιντα, προκειμένου να ανατρέψει τον Άσαντ. Μήπως ήρθε η ώρα να συλληφθεί και η αμερικανική κυβέρνηση σύμφωνα με τους νόμους περί καταπολέμησης της τρομοκρατίας, αφού, όπως λέει, διατηρεί σχέσεις με την Αλ Κάιντα;
Η αντιπαλότητα των Αμερικανών προς τον Άσαντ είναι καθαρή υποκρισία. Την 26η Φεβρουαρίου, η συριακή κυβέρνηση διεξήγαγε δημοψήφισμα για ένα νέο σύνταγμα, το οποίο θα θέτει χρονικά όρια στις θητείες των μελλοντικών προέδρων, και θα αποσύρει το μονοπωλιακό καθεστώς που μέχρι σήμερα απολάμβανε το κόμμα Μπάαθ.
Το 57.4% του συριακού λαού προσήλθε στις κάλπες και ψήφισε. Ένα ποσοστό ανάλογο με αυτό που ψήφισε τον πρόεδρο Ομπάμα στις ΗΠΑ το 2008. Ως ποσοστό συμμετοχής, και παρά τον διεξαγόμενο εμφύλιο πόλεμο στη χώρα, ήταν κατά πολύ υψηλότερο από τα αντίστοιχα ποσοστά των Αμερικανών εκλογέων, που ψήφισαν για πρόεδρο των ΗΠΑ, σε εννιά εκλογικές μάχες, από το 1972 ως το 2004. Έτσι, το νέο σύνταγμα της Συρίας υπερψηφίστηκε με 89.4%.
Η Ουάσιγκτον όμως κατήγγειλε το δημοκρατικό αυτό δημοψήφισμα, και επιμένει ότι θα πρέπει να ανατραπεί η συριακή κυβέρνηση, για να έρθει επιτέλους η δημοκρατία στη χώρα!
Οι δε σύμμαχοι των Αμερικανών στην περιοχή, κάποιες μη εκλεγμένες πετρελαϊκές μοναρχίες, δηλώνουν έτοιμες να προσφέρουν όπλα στους Ισλαμιστές αντάρτες, προκειμένου να έρθει η δημοκρατία στην Συρία, κάτι βέβαια που δεν επιθυμούν για τον εαυτό τους.
Για την Αμερική, η δημοκρατία αποτελεί όπλο μαζικής καταστροφής. Όταν η Ουάσιγκτον φέρνει τη δημοκρατία σε κάποια χώρα, αυτό σημαίνει την καταστροφή της χώρας αυτής, όπως είδαμε να γίνεται στο Ιράκ, και στην Λιβύη. Η αμερικανική εκδοχή της δημοκρατίας, κάθε άλλο παρά δημοκρατία είναι. Η Λιβύη βυθίστηκε στο χάος, δεν διαθέτει μια αποτελεσματική κυβέρνηση, και αποτελεί έναν εφιάλτη στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στο Ιράκ, οι Αμερικανοί εγκατέστησαν ως πρόεδρο τον Nouri al-Maliki, που έχασε μια εκλογική μάχη αλλά παραμένει στην εξουσία. Έχει καταγγείλει τον αντιπρόεδρό του ως τρομοκράτη, και διέταξε την σύλληψή του. Χρησιμοποιεί δε την αστυνομία, προκειμένου να συλλαμβάνονται Σουνίτες πολιτικοί. Ο Άσαντ της Συρίας είναι σαφώς πιο δημοκράτης από τον Maliki.
Εδώ και μια ολόκληρη δεκαετία, η Ουάσιγκτον ονομάζει την ωμή βία, που χρησιμοποιεί στη Μ. Ανατολή, ως φορέα δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παράλληλα, καταστρέφει και την δημοκρατία στις ΗΠΑ. Έχει επαναφέρει τα βασανιστήρια, και άλλα πολλά παρόμοια αναχρονιστικά εργαλεία. Έχει καταργήσει την δικονομική προστασία, και το habeas corpus. Με πρωτοβουλία του Ομπάμα, το Κογκρέσο πέρασε νόμο (με μεγάλη πλειοψηφία) που επιτρέπει σε Αμερικανούς πολίτες να κρατούνται επ αόριστον, χωρίς δίκη, και χωρίς στοιχεία. Οι κατ` οίκον έρευνες χωρίς εντάλματα, η παρακολούθηση των πολιτών, όλα αυτά που ήταν παράνομα και αντισυνταγματικά πριν από μερικά χρόνια, σήμερα αποτελούν καθημερινότητα.
Ο Ομπάμα μάλιστα πέτυχε το δικαίωμα, χωρίς κανέναν νόμο, να μπορεί να διατάζει την δολοφονία οποιουδήποτε Αμερικανού, οπουδήποτε στον κόσμο, αν η κυβέρνηση αποφασίσει, χωρίς κανένα επιβαρυντικό στοιχείο, ότι αυτός αποτελεί απειλή για αυτήν. Οποιοσδήποτε Αμερικανός μπορεί να χάσει τη ζωή του, με βάση την υποκειμενική άποψη της εκτελεστικής εξουσίας, η οποία τείνει να μείνει η μόνη εξουσία στις ΗΠΑ. Οι άλλες δυο (εξουσίες) έχουν εξαφανιστεί φοβισμένες, κάτω από την σκιά της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας».
Γιατί λοιπόν να θέλει τόσο πολύ η Ουάσιγκτον να φέρει την δημοκρατία στην Μέση Ανατολή (με την εξαίρεση της Σ. Αραβίας, του Μπαχρέιν, του Κατάρ, και των ΗΑΕ), στην Αφρική, στο Ιράν, στο Αφγανιστάν, στη Ρωσία, και στη Κίνα, αλλά αντιτίθεται στα συνταγματικά δικαιώματα στο εσωτερικό της χώρας;
Όλα τα δικαιώματα που οι Αμερικανοί πέτυχαν επαναστατώντας εναντίον του βασιλιά Γεωργίου ΙΙΙ τον 18ο αιώνα, τους αφαιρέθηκαν τον 21ο αιώνα, από τον Μπους και τον Ομπάμα.
Του Paul Craig Roberts
Global Research
http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=29594
Απόδοση: S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου