Πνεύμα Θεατρικό 22ο: Eις γαμοκοινωνία+με τη Βούλα+Ίρμα Βερμπ - της Ηρώς Μητρούτσικου

 «Μάκης και Aντώνης... εις γαμοκοινωνίαν»

Πήγα εχτές και είδα για δεύτερη φορά τον Αντώνη Κρόμπα και τον Μάκη Παπαδημητρίου. Γνωστοί στο ευρύ κοινό και οι δύο από σίριαλ, αλλά και από θεατρικές παραστάσεις στους θεατρόφιλους, φέτος αποφάσισαν οι δυο τους να έλθουν «Εις γαμοκοινωνία»! Οι δύο αυτοί... αδίστακτοι κωμικοί τα δίνουν όλα σε μια διαδραστική παράσταση, χωρίς αιδώ, και δημιουργούν ένα ασύλληπτο καλλιτεχνικό ζευγάρι: τραγουδούν φάλτσα, χορεύουν άρρυθμα, διασύρονται σε talent shows, αλλάζουν ρόλους, κάνουνε μόδα τη φαλάκρα, ομόφωνα εγκρίνουν τα χαλαρά τα ήθη... και ελεγείες γράφουνε για τα μεγάλα στήθη!

Πρόκειται για ένα stand-up comedy που κρατάει το κοινό όρθιο, με αμείωτο το ενδιαφέρον και το υποβάλλει σε μαρτύρια να προσπαθεί να κρατήσει συγχρόνως την κοιλιά του και το ποτό του! Κάθε Δευτέρα, στο Τrova δεν πέφτει καρφίτσα και όλο το μαγαζί σείεται από τα γέλια. Στην παράσταση, εκτός από τους ανυποψίαστους θεατές, εμφανίζονται κάποια στιγμή, ως guest star, ο Λουκάς Παπαδήμος, ένας μάγος κι ο βοηθός του, ακόμη και ποδοσφαιρικός αγώνας του Πανιωνίου! Μετά από τον διαγωνισμό χορού με τραγούδια των εφηβικών μας χρόνων (κι όχι μόνο), η παράσταση κλείνει με μια ιστορία σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο για ένα χωριό όπου η απογραφή καταμέτρησε  320 και μισό κατοίκους!!!

Τα κείμενα είναι του Αντ.Κρόμπα και όσοι θέλετε να δείτε από κοντά αυτούς τους δύο «διεφθαρμένους» (τουλάχιστον) κωμικούς και να γελάσετε με την καρδιά σας, δεν μένει παρά να απολαύσετε το ποτό σας κάθε Δευτέρα στο μπαρ Nueva Trova, στο Μοναστηράκι.΄

Έτσι, λοιπόν, ας ευχηθούμε στους Μάκη και Αντώνη (αφού μετά από μιάμιση ώρα καταφέρνουν να συμφιλιωθούν και με την άλλη τους πλευρά) «βίον ανθόσπαρτο» στην γαμοκοινωνία, πάντα άξιος στον κουμπάρο τους το χιούμορ, και καλή επιτυχία στις παραστάσεις τους στην Αθήνα και στην επαρχία!!!!

 

...με τη Βούλα

Η Βούλα είναι η ηρωίδα του αυτοβιογραφικού μονολόγου της Στ.Ζάμπρα: Μια επαρχιωτοπούλα έχει σπουδάσει ηθοποιός στην Αθήνα και, κλασσικά, προσπαθεί να βρει δουλειά, αλλά και να ξεπεράσει τον πρώην της. Παραμονές Χριστουγέννων κάνει διάφορες δουλειές του ποδαριού, όπως όλοι οι ηθοποιοί εκείνες τις μέρες, βγαίνει με δύο τύπους που γνωρίζει στο ίντερνετ και αυτοσαρκαζόμενη μας μιλάει για τα αδιέξοδα, τις αναμνήσεις, τα χαμένα της όνειρα και, τελικά, με τον ίδιο της τον εαυτό...

Η Χαρά Τσιώλη, που ενσαρκώνει τη Βούλα, ήταν καταπληκτική, άμεση και επικοινωνιακή με το κοινό, αλλά και γλυκόπικρη ως η νεαρή ηθοποιός που ψάχνει την προσωπική και επαγγελματική της ταυτότητα, μέσα από κωμικές καταστάσεις!  Ξεκαρδιστικά τα βίντεο με τον Πάνο Μουζουράκη
και τον Γιάννη Μποστατζόγλου ως Σοκολάτα.....

Γέλασα και πέρασα ευχάριστα αυτή την μία ώρα «με την Βούλα». Η μόνη μου διαφωνία ήταν ότι, σε αυτή την κωμωδία παρεμβάλλεται  πολύ απότομα και λίγο πριν το τέλος του έργου, ένα πολύ μικρό δραματικό κομμάτι, που μόνο σκοπό έχει να εξαναγκάσει την συγκίνηση των θεατών μέσα σε ένα μόλις λεπτό. Αυτό το κομμάτι θα έπρεπε να λείπει, κατ΄εμένα, (γιατί ένα έργο δεν είναι απλά καταγραφή της ζωής, αλλά μία κωμωδία εξ αφορμής της ζωής..). Αν, όμως, η συγγραφέας ήθελε να το βάλει, έπρεπε να μπει με λιγότερο πομπώδη ή απότομο τρόπο, σταδιακά και πολύ πριν
το τέλος! Ένιωσα ότι εκβιαζόμουν εκείνη την στιγμή, ενώ όλη την προηγούμενη ώρα γελούσα.... Παρ’ όλα αυτά η Τσιώλη καταφέρνει να εκμαιεύσει την συγκίνηση των θεατών! Όμως, μετά από αυτό, και το γέλιο και το χειροκρότημα βγαίνει αμήχανο.

Η παράσταση παιζόταν στο Θέατρο Βικτώρια. Τελείωσε, αλλά θέλουμε να ελπίζουμε ότι θα την ξαναδούμε ανανεωμένη!!!

 

Η κατάρα της Ίρμα Βεπ

Άλλη μια παράσταση, που μόλις τέλειωσε, είναι η παραπάνω κωμωδία του Τσαρλς Λάντλαμ σε σκηνοθεσία Κ. Αρβανιτάκη. Στην ουσία πρόκειται για μια παρωδία των έργων τρόμου της κλασσικής εποχής του Χόλυγουντ και των b-movies. Το ατού αυτού του έργου δεν είναι το κείμενο, έτσι κι αλλιώς είναι υπερβολικό. Είναι γραμμένο έτσι ώστε η παράσταση να στηρίζεται μόνο στις ερμηνείες, καθώς και στον απίστευτο ρυθμό εναλλαγής ρόλων και κουστουμιών. Φτιαγμένο για δύο ηθοποιούς που καθένας να παίζει τρεις χαρακτήρες και αλλάζουν κουστούμια και περούκες 57 φορές!!! Η αλλαγή γίνεται μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα και σε όλο το έργο αναρωτιέσαι πώς τα καταφέρνουν τόσο γρήγορα και πώς δεν μπερδεύονται, γιατί αλλάζουν ακόμα και τις φωνές τους για τις ανάγκες του κάθε διαφορετικού ρόλου!!!

 Μετά το τέλος παρουσιάζονται και οι αφανείς ήρωες της παράστασης, οι τρεις (ναι, τρεις) αμπιγιέζ, που βρίσκονται πίσω από το σκηνικό και κάνουν όλες τις αλλαγές των κουστουμιών των δύο πρωταγωνιστών! Αξίζουν συγχαρητήρια και σε αυτούς και στους πολύ καλούς ηθοποιούς, Γ. Γεννατά και Αντ. Λουδάρο, για αυτόν τον άθλο.

Πρόκειται για άθλο, αλλά όχι κάτι παραπάνω! Η παράσταση δεν μου άρεσε. Είπαμε, το κείμενο δεν είναι αξιόλογο, αλλά το θέμα είναι ότι ο, κατά τα άλλα εξαιρετικός, Γεννατάς, εδώ παρέβαινε συνέχεια τα όρια. Πιο πολύ έπαιζε με το κοινό, παρά με τον συμπρωταγωνιστή του. Τα αστεία του ήταν επιεικώς χαζά και δυστυχώς, νομίζω, αυτό δε συνέβαινε μόνο επειδή ήταν τελευταίες παραστάσεις....

Κρίμα για έναν τόσο αξιόλογο ηθοποιό να χαλάει την εικόνα του, απλά για να κάνει λίγη πλάκα παραπάνω! Ο Λουδάρος, αντίθετα, και στεκόταν στο ύψος του και ήταν πολύ πιο εσωτερικός στους ρόλους που ενσάρκωνε.

Δεν είχα δει την παράσταση του ίδιου έργου πριν 10 χρόνια με τους Καφετζόπουλο και Σακελλαρίου, αλλά όλοι λένε ότι ήταν ανώτερη.....

 

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ  ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ   από τα προηγούμενα άρθρα  (www.attikipress.gr ):

 

 «Το τέλος & η αρχή»  Φούρνος

«Αγαπητέ αγαπημένε...»  Sui Generis

«Αν αργήσω, κοιμήσου»  104 Θέατρο Κέντρου Λόγου & Τέχνης

«Κοπεγχάγη»  Άλφα

«Φόνισσα»  Οδού Κεφαλλήνιας

«Κατσαρίδα»  Αθηνών

«Αμερικάνικος Βούβαλος»  Πορεία

«Ερωτόκριτος»  Ακροπόλ

«Caveman»  Coronet

«Ωχ... τα νεφρά μου»  Studio Κυψέλης