http://www.antinews.gr/2012/01/30/145097/
Ζώντας μέσα στην αγορά (ελεύθερος επιχειρηματίας γαρ) θα γράψω μερικές αλήθειες που μπορεί να είναι σκληρές αλλά και πότε η αλήθεια δεν είναι σκληρή;
Ακούμε ολούθε θρήνους και ολοφυρμούς για την καταστροφή του ιστού της πραγματικής αγοράς. Έχω μια αιρετική άποψη επ’ αυτού. Η εμπειρία μου από την αγορά μου λέει ότι πράγματι υπάρχει μια κάμψη. Όλοι έχουν περιορίσει τις δραστηριότητές τους. Αυτό οφείλεται σε δύο λόγους:
Ο ένας είναι αρνητικός γενικά για την επιχειρηματικότητα και αφορά τις κλειστές στρόφιγγες της τραπεζικής χρηματοδότησης. Είναι ένα πρόβλημα που θα πρέπει να αντιμετωπισθεί στο άμεσο μέλλον, αφού όμως πρώτα γίνουν οι απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές τόσο στον κρατικό μηχανισμό, όσο και στον τρόπο λειτουργίας των τραπεζών. Θα πρέπει κάποτε να αρχίσουν να λειτουργούν με καθαρά κριτήρια επιχειρηματικότητας και όχι τοκογλυφικής σπείρας που «δένει» τα θύματά της από 100 μεριές. Μέχρι σήμερα, οι τράπεζες χρηματοδοτούσαν είτε όσους δεν είχαν ανάγκη (ακόμη και έναντι ενεχύρου μετρητών!) είτε όσους «λάδωναν» επαρκώς τα σκουριασμένα τους γρανάζια ακόμη και με μέρος των δανεικών (και αγύριστων) που τους ενέκριναν!
Ο άλλος λόγος είναι θετικός θα έλεγα και αφορά την αυτοκάθαρση της αγοράς από τις «επιχειρήσεις μαϊμούδες» και τους επιχειρηματίες – επαγγελματίες μπαταχτσήδες που κατάφεραν τόσα χρόνια να συμπιέζουν την τίμια και υγιή επιχειρηματικότητα. Διάφοροι «ύποπτοι τύποι» με πέτσινα μπλοκ επιταγών στα χέρια, με θαλασσοδάνεια στη τσέπη και στηριζόμενοι στην παντελή έλλειψη κανόνων και ελέγχων είχαν δέσει βρόγχο στο λαιμό της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και είχαν στραγγαλίσει κάθε τίμιο επιχειρηματία που πήγαινε με το σταυρό στο χέρι πληρώνοντας τις εισφορές στο ΙΚΑ, τους φόρους στην ΕΦΟΡΙΑ και τα τιμολόγιά του στους ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΣ του. Η κατάσταση αυτή σιγά – σιγά εξομαλύνεται και φαίνεται πως στο τέλος της κρίσης θα μείνουν στην αγορά μονάχα οι νοικοκυραίοι έμποροι κι επιχειρηματίες που μπορεί να είναι λίγοι αλλά σύντομα και αφού μπουν οι απαραίτητοι κανόνες και υιοθετηθούν τα αναγκαία εργαλεία (φάκτοριν, κατάργηση μεταχρονολογημένων επιταγών, εγγύηση επιταγών από τις τράπεζες, κλπ) θα γίνουν περισσότεροι, μιας και πάντα υπάρχει θέση για νέες ιδέες και καινούριες δουλειές σε μια υγιή κι ανταγωνιστική αγορά.
Η κρίση λοιπόν είναι και ευκαιρία για την πραγματική οικονομία. Το θέμα είναι να βρεθεί ο ικανός κυβερνήτης που θα της δώσει την απαραίτητη προσοχή και τη στοιχειώδη βοήθεια. Μονάχα από εκεί όμως μπορούμε να περιμένουμε ανάπτυξη, αλλαγή του κλίματος και περισσότερες δουλειές στο μέλλον. Όλα τα άλλα είναι ευχολόγια και ασκήσεις επί χάρτου για επίδοξους οικονομολόγους των πληκτρολογίων.
Akenaton
Ζώντας μέσα στην αγορά (ελεύθερος επιχειρηματίας γαρ) θα γράψω μερικές αλήθειες που μπορεί να είναι σκληρές αλλά και πότε η αλήθεια δεν είναι σκληρή;
Ακούμε ολούθε θρήνους και ολοφυρμούς για την καταστροφή του ιστού της πραγματικής αγοράς. Έχω μια αιρετική άποψη επ’ αυτού. Η εμπειρία μου από την αγορά μου λέει ότι πράγματι υπάρχει μια κάμψη. Όλοι έχουν περιορίσει τις δραστηριότητές τους. Αυτό οφείλεται σε δύο λόγους:
Ο ένας είναι αρνητικός γενικά για την επιχειρηματικότητα και αφορά τις κλειστές στρόφιγγες της τραπεζικής χρηματοδότησης. Είναι ένα πρόβλημα που θα πρέπει να αντιμετωπισθεί στο άμεσο μέλλον, αφού όμως πρώτα γίνουν οι απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές τόσο στον κρατικό μηχανισμό, όσο και στον τρόπο λειτουργίας των τραπεζών. Θα πρέπει κάποτε να αρχίσουν να λειτουργούν με καθαρά κριτήρια επιχειρηματικότητας και όχι τοκογλυφικής σπείρας που «δένει» τα θύματά της από 100 μεριές. Μέχρι σήμερα, οι τράπεζες χρηματοδοτούσαν είτε όσους δεν είχαν ανάγκη (ακόμη και έναντι ενεχύρου μετρητών!) είτε όσους «λάδωναν» επαρκώς τα σκουριασμένα τους γρανάζια ακόμη και με μέρος των δανεικών (και αγύριστων) που τους ενέκριναν!
Ο άλλος λόγος είναι θετικός θα έλεγα και αφορά την αυτοκάθαρση της αγοράς από τις «επιχειρήσεις μαϊμούδες» και τους επιχειρηματίες – επαγγελματίες μπαταχτσήδες που κατάφεραν τόσα χρόνια να συμπιέζουν την τίμια και υγιή επιχειρηματικότητα. Διάφοροι «ύποπτοι τύποι» με πέτσινα μπλοκ επιταγών στα χέρια, με θαλασσοδάνεια στη τσέπη και στηριζόμενοι στην παντελή έλλειψη κανόνων και ελέγχων είχαν δέσει βρόγχο στο λαιμό της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και είχαν στραγγαλίσει κάθε τίμιο επιχειρηματία που πήγαινε με το σταυρό στο χέρι πληρώνοντας τις εισφορές στο ΙΚΑ, τους φόρους στην ΕΦΟΡΙΑ και τα τιμολόγιά του στους ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΣ του. Η κατάσταση αυτή σιγά – σιγά εξομαλύνεται και φαίνεται πως στο τέλος της κρίσης θα μείνουν στην αγορά μονάχα οι νοικοκυραίοι έμποροι κι επιχειρηματίες που μπορεί να είναι λίγοι αλλά σύντομα και αφού μπουν οι απαραίτητοι κανόνες και υιοθετηθούν τα αναγκαία εργαλεία (φάκτοριν, κατάργηση μεταχρονολογημένων επιταγών, εγγύηση επιταγών από τις τράπεζες, κλπ) θα γίνουν περισσότεροι, μιας και πάντα υπάρχει θέση για νέες ιδέες και καινούριες δουλειές σε μια υγιή κι ανταγωνιστική αγορά.
Η κρίση λοιπόν είναι και ευκαιρία για την πραγματική οικονομία. Το θέμα είναι να βρεθεί ο ικανός κυβερνήτης που θα της δώσει την απαραίτητη προσοχή και τη στοιχειώδη βοήθεια. Μονάχα από εκεί όμως μπορούμε να περιμένουμε ανάπτυξη, αλλαγή του κλίματος και περισσότερες δουλειές στο μέλλον. Όλα τα άλλα είναι ευχολόγια και ασκήσεις επί χάρτου για επίδοξους οικονομολόγους των πληκτρολογίων.
Akenaton
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου