Σήμερα θα μιλήσουμε για δύο παραστάσεις πολύ σημαντικών κειμένων (του Μπέκετ και του Σαίξπηρ), με έντονη σωματικότητα, αλλά και με ένα στοιχείο που τις διαφοροποιεί. Όσο μιλάνε στη δεύτερη, τόσο δεν μιλάνε καθόλου στην πρώτη!!! Για να γίνουμε όμως πιο σαφείς:
Το Τέλος και η Αρχή
Η ομάδα Πλεύσις, από την σύστασή της (1996), κινείται στο χώρο της μιμικής τέχνης και του ‘’θεάτρου σιωπής’’, αναπτύσσοντας μια ιδιότυπη σωματική γλώσσα, η οποία προκύπτει μέσα από τον συνδυασμό θεατρικών τεχνικών με στοιχεία σύγχρονου χορού. Οι παραστάσεις στηρίζονται στην σωματική εκφραστικότητα των ερμηνευτών και στις μεταμορφώσεις αντικειμένων, κοστουμιών ακόμα και του σκηνικού (ή ακόμα και μεταμορφώσεις του σκηνικού σε κοστούμι, όπως γίνεται εδώ)! Η δραστήρια, αυτή, ομάδα, πάντα μας δίνει παραστάσεις με έντονη ποιητικότητα και με το σώμα σε ρόλο πρωταγωνιστή. Έτσι, σε έναν κόσμο που αλλάζει κι οι λέξεις δεν αρκούν πια για να τον περιγράψεις, οι παραστάσεις της Πλεύσης, απαλλαγμένες από τα στενά όρια του λόγου, έχουν την δυνατότητα να ταξιδεύουν στον κόσμο και να λαμβάνουν μέρος σε πολλά φεστιβάλ, στα οποία συχνά βραβεύονται!
Η ομάδα δουλεύει μέσα από τον αυτοσχεδιασμό και πολύ συχνά εμπνέεται και από κείμενα. Έχουν παρουσιάσει παραστάσεις βασισμένες στην Οδύσσεια, πάνω σε κείμενα του Μπόρχες κι αυτή τη φορά αποφάσισαν να ασχοληθούν με τον Μπέκετ και, συγκεκριμένα, με τρία θεατρικά του έργα, τα: “Περιμένοντας τον Γκοντό”, “Το τέλος του Παιχνιδιού” και “Ευτυχισμένες μέρες”.
Η νέα τους βουβή, σκηνική σύνθεση πήρε το όνομα “Το Τέλος και η Αρχή” γιατί στον Μπέκετ κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτήν τη νομοτέλεια: είτε το τέλος έχει ήδη έρθει, είτε το τέλος είναι η αμέσως επόμενη πράξη. Όμως, όποια κι αν είναι η αρχή του εκάστοτε τέλους, σε κάθε μικρή σκηνή πλανάται μια εκκωφαντική σιωπή, που οι χαρακτήρες αγωνιούν να καλύψουν. Οι λέξεις που προφέρονται μέσα στα έργα του Μπέκετ δεν είναι τίποτα άλλο παρά τεχνάσματα, που έχουν ως στόχο τους να καλύψουν το κενό που αφήνει πίσω της η παραδοχή τού τέλους. Ο Μπέκετ, μισό αιώνα πριν, διαπραγματεύεται την ανθρώπινη κρίση, τόσο επίκαιρη ξανά.
Στα έργα του οι χαρακτήρες είναι πάντα δύο, πάντα αλληλοεξαρτώμενοι (ποτέ δεν είναι ένας μόνος, πάντοτε υπάρχει και ο “άλλος”, που συμπάσχει και συμπορεύεται).
Το «Τέλος και η Αρχή» αφηγείται την ιστορία δύο ανθρώπων, που ξετυλίγουν ένα ταξίδι συμπόρευσης, απομάκρυνσης και επιστροφής. Ένα ταξίδι, όπου σε κάθε σταθμό εναλλάσσεται το πικρό χιούμορ με τη συγκίνηση. Σ’ αυτή τη διαδρομή ο θεατής καλείται να αφεθεί στην ποιητική υφή της ιστορίας και να αφουγκραστεί την κάθε στιγμή με την ελευθερία που επιτρέπουν τα όνειρα. Είναι μια παράσταση που ζωντανεύει τη γλώσσα του Μπέκετ, μέσα από τη γλώσσα του σώματος. Πρόκειται για μια ποιητική αφήγηση του καθενός από τα τρία αυτά έργα, χωρίς ο λόγος να είναι το επίκεντρο της παράστασης. Εξάλλου, ο Μπέκετ αποτελεί μόνος του μια κατηγορία μέσα στους συγγραφείς του Θεάτρου του Παραλόγου.
Μια αισθητική παράσταση με ονειρικό τέλος και πρωτότυπη μουσική του Μηνά Εμμανουήλ... Ερμηνεύουν: Αντώνης Κουτρουμπής, Όλγα Γερογιαννάκη.
Όποιος, λοιπόν, θέλει να απολαύσει Μπέκετ, όπως δε θα μπορούσε ποτέ να τον φανταστεί, όποιος θέλει να γεμίσει με εικόνες, συμμετρίες και εικαστικές διατυπώσεις και να δει Μπεκετικούς ήρωες σχεδόν να χορευουν, ας βρεθεί στο θέατρο Φούρνος (Μαυρομιχάλη 168), κάθε Σαββατοκύριακο στις 9.30, για μια εξαιρετική παράσταση. Αν ακόμη έχετε διαβάσει και το τόσο σημαντικό έργο της παγκόσμιας δραματουργίας “Περιμένοντας τον Γκοντό”, ακόμα καλύτερα!
Πληροφορίες για παλαιότερες παραστάσεις της ομάδας και μαθήματα που δίνει στο www.plefsis-space.gr
http://www.youtube.com/plefsis
Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας
Ο Σαίξπηρ ξέρουμε ότι γράφει θέατρο λόγου∙ ακόμα κι αυτή η τρελή κωμωδία που εκτυλίσσεται την βραδιά του θερινού ηλιοστασίου (είναι η μέρα με την μικρότερη νύχτα κι ίσως αυτός είναι ο λόγος που γιορτάζεται στις δυτικές χώρες), δεν παύει να είναι ένα θέατρο λόγου. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά πρόκειται για δύο έργα σε ένα: το ένα αφορά τους ευγενείς και τον γάμο τριών ζευγαριών σε μία άχρονη Αθήνα και το άλλο τη ζωή στο δάσος που είναι γεμάτη από ξωτικά, νεράιδες, δαιμόνια και ξόρκια! Όταν όμως ο βασιλιάς των ξωτικών μαλώνει με την αγαπημένη του, την βασίλισσα των νεραϊδών, την ώρα που τα δύο νεαρά ζευγάρια καταφεύγουν στο δάσος, κι εκεί βρίσκεται κι ένας ερασιτεχνικός θίασος για να κάνει πρόβες, και πανταχού παρών είναι κι ένα σκανταλιάρικο δαιμόνιο, τότε καταλαβαίνετε τί πρόκειται να συμβεί!
Έτσι, λοιπόν, ένα τέτοιο τρελό έργο, που περιέχει μέσα στοιχεία έρωτα, περιπέτειας, μεταμορφώσεων, κωμωδίας και μαγείας, μόνο σαν κλασσικός Σαίξπηρ δεν θα μπορούσε να παρουσιαστεί! Κι αυτό κάνει η ομάδα BλακList. Σε έναν χώρο του θεάτρου Βadminton, σχεδόν αποθήκη, αυτή η νεανική ομάδα, με ελάχιστα αντικείμενα και σκηνικά, καταφέρνει να μας κάνουμε να ονειρευτούμε!!!
Ο σκηνοθέτης Φεντερίκο Νιετο Ελ Γκάζι καταφέρνει να δώσει κίνηση και φρεσκάδα σε ένα θέατρο λόγου με την βοήθεια του μουσικού Γιώργου Τζιουβάρα (Τenorman) και του πολυάριθμου θιάσου του. Η δουλειά είναι απόλυτα ομαδική: όλοι οι ηθοποιοί υποδύονται δύο ρόλους και όταν δεν είναι επί σκηνής, παίζουν ζωντανά μουσική! Τα κοστούμια είναι σύγχρονα (όπως γινόταν και στην Ελισαβετιανή εποχή) κι όλη η παράσταση μοιάζει σαν ένα παιχνίδι. Άλλωστε, όλο το έργο είναι ένα παιχνίδι! Οι εραστές παίζουν μεταξύ τους, τα ξωτικά με όλους τους ανθρώπους που εισβάλλουν στο δάσος, κι ο βασιλιάς τους με την βασίλισσά τους! Σκάλες και ηθοποιοί ανεβοκατεβαίνουν και ξόρκια μεταμορφώνουν...
Ειδική μνεία αξίζει η Νάντια Καβουλάκου που υποδύεται το πιο σκανταλιάρικο δαιμόνιο, τον Πουκ, εξαιρετικά. Ο ρόλος του Πουκ, είναι από τους πιο δύσκολους ρόλους στο θέατρο (μια και δεν είναι ούτε άνθρωπος, ούτε ζώο, ούτε άνδρας, ούτε γυναίκα) και από τους ρόλους που πολλοί ηθοποιοί ονειρεύονται να καταφέρουν κάποτε να παίξουν!! Μόνο αρνητικό η μεγάλη της διάρκεια, αλλά το έργο παρουσιάζεται ολόκληρο σε μετάφραση που έγινε για την παράσταση από την ηθοποιό Μαργαρίτα Αμαραντίδη.
Η παράσταση παίζεται για δυο βδομάδες ακόμα (προσοχή στις 20.15) κι όσοι σκοπεύετε να πάτε, ντυθείτε καλά, γιατί το Μπάντμιντον (και είναι τουλάχιστον κατακριτέο αυτό) δεν φροντίζει ιδιαίτερα τη θέρμανση στον χώρο του φουαγιέ και του Backstage...
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ (από τα προηγούμενα άρθρα):
Τenorman show: «Opera Chaotique» Half Note
«Η Παρέλαση» Θέατρο του Νέου Κόσμου
«I will survive» Θησείον
«Το ημερολόγιο του Αδάμ & της Εύας» Επί Κολωνώ
«Ο Μαρξ στο Σόχο» Ιλίσια
«Κολχάας» Τόπος Αλλού
«Ο Αμερικανός» Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
«Αγαπητέ αγαπημένε...» Sui Generis
«Αν αργήσω, κοιμήσου» 104 Θέατρο Κέντρου Λόγου & Τέχνης
«Γαλαξίας» Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς
«Απιστία» Studio Οδού Πλαταιών
«Ερωτόκριτος» Ακροπόλ
«Caveman» Coronet
«Ωχ... τα νεφρά μου» Studio Κυψέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου