Μια διαφορετική τζαζ-χαοτική όπερα...
Έχετε συνειδητοποιήσει τί ημερομηνία έχουμε σήμερα; Έντεκα εντεκάτου του έντεκα(11.11.11)!!! Του χρόνου θα έχουμε 12.12.12 και από του παραχρόνου τίποτα, σε 90 χρόνια πάλι (1.1.2101 κ.τ.λ.)....
Οπότε, σήμερα, λέω να μην σας μιλήσω για θέατρο. Ή, μάλλον, για να το θέσω καλύτερα, να μην σας μιλήσω μόνο για θέατρο. Μη νομίζετε ότι τα καταφέρνω χωρίς θέατρο.... Μόνο τον Αύγουστο ζω χωρίς να βλέπω παραστάσεις, γιατί -εκτός του ότι έχει ελάχιστες, μια και όσοι ηθοποιοί δεν κάνουν διακοπές, κάνουν πρόβες για το φθινόπωρο- εγώ βρίσκομαι στην λατρεμένη μου Δονούσα, που σπάνια την αγγίζει το θέατρο...
Ευκαιρία, λοιπόν, σήμερα, να γνωρίσετε τρεις νεαρούς Θεσσαλονικείς, οι οποίοι, μετά από την επιτυχία τους στην συμπρωτεύουσα, κατηφόρισαν στην Αθήνα και αυτό ήταν το ξεκίνημα για να αρχίσουν να περιοδεύουν παντού!
Ο πιο τζαζ από όλους, ο Γιώργος Τζιουβάρας -γνωστός ως Τenorman- είναι ένας πολυτάλαντος μουσικός και όχι μόνο. Παίζει πιάνο (ενίοτε και καζού), τραγουδάει, γράφει τα κείμενα της παράστασης του, τα σκηνοθετεί και τα ερμηνεύει! Όταν είδα πρώτη φορά παράσταση του, μετά από δύο μέρες πήγα και την ξαναείδα για να καταφέρω να συλλάβω όλα όσα περιελάμβανε το one-man-show του! Να ομολογήσω την αμαρτία μου, μετά από 10 μέρες το είδα για τρίτη φορά και μετά συγκρατήθηκα, για λίγο, μόνο μέχρι έως ότου εντάξει στο πρόγραμμά του και δεύτερο άτομο.
Φέτος, λοιπόν, ο Τenorman & ο Voodoo Drummer (Χρήστος Κουτσογιάννης) μετά από μια μεγάλη περιοδεία σε Βερολίνο, Λονδίνο, Παρίσι, Βαρκελώνη & Βελιγράδι, αποφάσισαν να μείνουν για λίγο στην Ελλάδα (χωρίς βέβαια να σταματήσουν τα ταξίδια) για να μας κάνουν να κρατάμε την κοιλιά μας από τα γέλια κάθε Τετάρτη! Σε ένα πανέμορφο, κατακαινούριο και θεατρικότατο bar (το “Faust”, Καλαμιώτου 11&Αθηναίδος, στην Καπνικαρέα) οι δύο αυτοί showmen παρουσιάζουν τη μουσικοθεατρική παράσταση «Opera Chaotique: A Jazz up Opera Show». Πρόκειται, όντως, για μια χαοτική ιστορία της όπερας, μια πρωτότυπη παράσταση που συνδυάζει διαφορετικά είδη μουσικής όπως Opera ,Jazz ,Cabaret, Musical κ.α, όλα μέσα από μια κωμική ιστορία. Προκαλώντας όλα τα στερεότυπα, δημιούργησαν ένα νέου είδους jazz-opera show σε ένα διεθνές καμπαρέ, όπου διάσημοι χαρακτήρες της όπερας βρίσκονται ξαφνικά στους δρόμους της Νέας Ορλεάνης: Μέσα σε τρεις πράξεις ο Δον Ζουάν, η Κάρμεν, το Φάντασμα της Όπερας, ο Figaro και οι κουτσομπόλες της Όπερας, μπλέκουν σε περιπέτειες και πρωταγωνιστούν σε μια σουρεαλιστική κωμικοτραγική ιστορία. Δώστε προσοχή όταν την αφηγούνται!! Η πρεμιέρα ήταν προχτές και επειδή σας είπα, δεν θα καταφέρετε να τους δείτε μόνο μία φορά, οι Opera Chaotique προνόησαν πριν από εσάς για εσάς: κάθε Τετάρτη, μέχρι το τέλος του χρόνου, θα έχουν και διαφορετικό καλεσμένο, για να μπορούμε να τους απολαύσουμε πολλές φορές, πίνοντας το ποτό μας σε αυτό το vintage Φαουστικό περιβάλλον!!! Προετοιμαστείτε για πολύ γέλιο, τζαζ καταστάσεις, ανεκδοτολογικά κυνηγητά, πολλές περίεργες διασκευές γνωστών κομματιών, μελοποιημένα ποιήματα του Μπουκόφσκι, διαδραστικότητα, λίγο χορό κι ένα τρελό ταξίδι από την Όπερα της Ευρώπης, στην γένεση της Τζαζ στη Νέα Ορλεάνη στις απαρχές του 1900, ως τα Βερολινέζικα Καμπαρέ της δεκαετίας του '20 και '30.
Tο άλλο δίδυμο εκ Θεσσαλονίκης είναι οι “On the Road”, ένα αμιγώς μουσικό σχήμα. Με πήγαν άυπνη να τους ακούσω και δεν μπόρεσα να ξεκολλήσω όλο το βράδυ! Ο Δημήτρης Χατζηδημητρίου και ο Παρασκευάς Θεοδωράκης τραγουδούν και παίζουν (αντίστοιχα ) πιάνο και κιθάρα, διασκευάζουν δημιουργικά γνωστά κομμάτια, κάνουν beat boxing και σε παρασύρουν και με τις δικές τους μελωδίες. Έτσι παράσυραν τον Νίκο Ζιώγαλα, τον Διονύση Τσακνή και τον Γιάννη Μηλιώκα και αποφάσισαν όλοι να γράψουν ιστορία: εμφανίζονται μαζί τους στον Σταυρό του Νότου για δύο ακόμα Παρασκευοσάββατα. Ένα εκρηκτικό μείγμα γερόλυκων με πιτσιρικάδες και όποιος αντέξει, γιατί τα αγαπημένα τραγούδια είναι παντός καιρού... Για να μην παραπονιούνται οι Θεσσαλονικείς ότι τους τους πήραμε, τις Παρασκευές του Δεκέμβρη θα ανεβαίνουν να παίζουν και εκεί, στο, επίσης, vintage “Casual Living”.
Όσοι δεν τους προλάβετε, θα τους βρείτε στο myspace και στο youtube ως “3 on the road”. Διότι ξεκίνησαν ως τρίο, αλλά όταν το έλειψε το ένα μέλος, έμειναν απλά On the Road και έτσι θα τους βρείτε στο Fb, για να ενημερώνεστε για ότι επακολουθήσει...
Και για να μην παραπονιέστε, ας κλείσουμε με κάτι, επίσης, καλό και όχι μουσικό. Στο υπόγειο του πολυχώρου Bios (αρχή Πειραιώς) παρουσιάζεται για τελευταίο Δευτερότριτο ο «Πελεκάνος», αυτοβιογραφικό έργο του Στρίνμπεργκ, το οποίο έγραψε προς το τέλος της ζωής του, όταν η κατάσταση της ψυχικής του υγείας είχε επιδεινωθεί, έπειτα από το τρίτο οδυνηρό του διαζύγιο. Ήταν μια εκδικητική σονάτα εναντίον της αγαπημένης του αδελφής 'Αννας, που τότε έμεινε στο σπίτι του για να τον φροντίσει, αποδίδοντας στη μητέρα του έργου χαρακτηριστικά της! Στη συγκεκριμένη, εξαιρετική παράσταση, η Σύλβια Λιούλιου σκηνοθέτησε δύο πολύ καλούς ηθοποιούς ( Λ. Βασιλείου & Μ. Φιορέντζη) σε όλους τους ρόλους του οικογενειακού δράματος! Μια εντελώς λιτή και απέριττη παράσταση για την οποία, είμαι σίγουρη ότι, ο μισογύνης Στρίνμπεργκ, θα ήταν ευτυχισμένος. Μόνη μου ένσταση το ότι, αν δεν ήξερες το κείμενο, ποτέ πότε μπερδευόσουν με την εναλλαγή των ρόλων, ίσως λόγω του “αθόρυβου” υποκριτικά περάσματος των ηθοποιών από τον έναν ρόλο στον άλλο! Όσοι αγαπάτε τον Σουηδό συγγραφέα και την ουσία του έργου του, κι όχι τον ρεαλισμό και τα σκηνικά, τρέξτε∙ μείναν μόνο δύο μέρες!
FilmSpirit του Χρήστου Μωραΐτη
Αυτήν την εβδομάδα, ομολογώ, καμία από τις ταινίες που κάνουν πρεμιέρα δε μου κάνει «κούκου». Ξέρω ‘γω; Το “Φάουστ”, παρά το χρυσό λέοντα στη Βενετία, μου φαίνεται λίγο «ντάγκλα». Και αν σκεφτείς ότι το βραβείο του δόθηκε από τον Ντάνιελ Αρονόφσκι… «ντάγκλα» εις το τετράγωνο! Το “Αθάνατοι” έχει ωραίο στυλιζάρισμα αλλά, εκτός του Μίκι Ρουρκ, νερόβραστα προς… ασεξουάλ τα πράγματα. Συν του ότι έχει κάτι κλισέ που με κάνουν να νιώθω λίγο τύπου «πλλλάκα με κάμνεις, ρε Καρντάση;». Άρα, τι μας μένει; «Η Γιάννα, η Αέρω!». Σε απλά Ελληνικά: Τζέιν Έιρ!
«Τζέιν Έιρ»
Οκ, εντάξει, σοβαρεύομαι (με δυσκολία)! Αν πήγαινα αυτή την εβδομάδα στον κινηματογράφο θα έβλεπα το «Τζέιν Έιρ». Ένα φιλμ εποχής, βασισμένο στο κλασσικό μυθιστόρημα της Μπροντέ, που διαθέτει έντονο γοτθικό στοιχείο, δυνατές ερμηνείες και εξαιρετική φωτογραφία.
Έχοντας μεγαλώσει ορφανή και μες στη φτώχεια, η γκουβερνάντα Τζέιν Έιρ, βρίσκει τον έρωτα στο πρόσωπο του κυρίου Ρότσεστερ, ιδιοκτήτη του απομονωμένου και επιβλητικού σπιτιού στο οποίο εργάζεται. Όμως, τίποτα στους άγριους βάλτους του Θόρνφιλντ δεν είναι αυτό που φαίνεται, καθώς ο Ρότσεστερ προσπαθεί να κρύψει σκοτεινά μυστικά και προδοσίες. Έτσι η Τζέιν πρέπει να επιστρατεύσει όλη την υπομονή, το θάρρος και τη βαθιά αφοσίωσή της, προκειμένου οι δύο αυτοί άνθρωποι να βρουν την ευτυχία.
Ο σκηνοθέτης, Κάρι Φουκουνάγκα, ο οποίος είχε τραβήξει τα βλέμματα των στούντιο προ διετίας με το ανεξάρτητο δράμα του «Χωρίς Όνομα», ράβει στην Τζέιν Έιρ το καινούργιο κινηματογραφικό της κοστούμι. Ο νεαρός σκηνοθέτης, έχοντας στους πρωταγωνιστικούς ρόλους την περιζήτητη 22χρονη σταρ Μία Βασικόφσκα και τον, οσκαρικά φιλόδοξο τη φετινή χρονιά, Μάικλ Φασμπέντερ, προσφέρει μια ερμηνευτικά πάνοπλη -κι απ’ όσο ισχυρίζεται πιστή-μεταφορά της διάσημης λογοτεχνικής ιστορίας ενηλικίωσης.
Σκηνοθεσία: Κάρι Φουκουνάγκα. Με τους: Μία Βασικόφσκα, Μάικλ Φασμπέντερ, Τζέιμι Μπελ
«Αθάνατοι»
Μεγαλοφυείς κακοί και όπλα, που μπορούν να καταστρέψουν την ανθρωπότητα, δεν είναι καρποί των high tech καιρών μας, αλλά συνήθη φαινόμενα από αρχαιοτάτων χρόνων. Έτσι, όταν ο βασιλιάς Υπερίων αναζητά τον τρόπο να κυριαρχήσει στους ανθρώπους, ο Δίας γνωρίζει ότι μόνον ο θνητός Θησέας μπορεί να τον εμποδίσει. Μην πάει ο νους σας στην «Τιτανομαχία», ισχυρίζονται οι παραγωγοί του φιλόδοξου αυτού έπους – αλλά ας πάει καλύτερα στους «300». Ο βιντεοκλιπάς Τάρσεμ Σινγκ του «Κελιού» κλέβει στιλ και τεχνική από τον Ζακ Σνάιντερ, ο 28χρονος Χένρι Κάβιλ του «The Tudors» υποδύεται τον ατρόμητο ημίθεο και τα αδέλφια Τσάρλι και Βλας Παρλαπανίντες (Κυριάκος και Βλάσης Παρλαπανίδης, δηλαδή) υπογράφουν το πρωτότυπο σενάριο.
Σκηνοθεσία: Ταρσέμ Σίνγκ. Με τους: Χένρι Καβίλ, Μίκι Ρουρκ, Φρίντα Πίντο
Σκηνοθεσία: Ταρσέμ Σίνγκ. Με τους: Χένρι Καβίλ, Μίκι Ρουρκ, Φρίντα Πίντο
«Φάουστ»
Ο δημιουργός της «Ρώσικης Κιβωτού» και συνεχιστής της Ταρκοφσκικής παράδοσης Αλεξάντερ Σοκούροφ, βλέπει στο κορυφαίο έργο του Γκέτε «Φάουστ» μια παραβολή πάνω στην εξουσία, την επιθυμία και φυσικά την πάλη του καλού με το κακό, στην οποία ο Φάουστ πουλά την ψυχή του στον Μεφιστοφελή με αντάλλαγμα τη γνώση. Έντονο στιλιζάρισμα, φιλοσοφικοί στοχασμοί, αλλά και ειρωνικό ύφος, με κορυφαίους γερμανόφωνους θεατρικούς ηθοποιούς στους απαιτητικούς ρόλους. Χρυσό Λιοντάρι, "διά χειρός" Ντάρεν Αρονόφσκι, στο Φεστιβάλ Βενετίας.
Σκηνοθεσία: Αλεξάντερ Σοκούροφ. Με τους: Γιοχάνες Ζέλερ, Άντον Αντασίνσκι, Γκέρογκ Φρίντριχ
Σκηνοθεσία: Αλεξάντερ Σοκούροφ. Με τους: Γιοχάνες Ζέλερ, Άντον Αντασίνσκι, Γκέρογκ Φρίντριχ
Και για να πούμε και ιστορικά λογάκια για αυτόν τον τόσο γνωστό χαρακτήρα (λίγα, να μην βαρεθείτε:
Ο μύθος που περιβάλλει τον Φάουστ χάνεται στον χρόνο. Ο Γιόχαν Φάουστ υπήρξε Γερμανός μάγος που πέθανε στη πόλη Στάουφεν το 1538. Καυχιόταν ότι είχε τις πιο απίστευτες μαγικές ικανότητες περιόδευε τις διάφορες μεγαλουπόλεις της Δυτικής κυρίως Ευρώπης, ως γιατρός, αστρονόμος και μέγας αστρολόγος ή αλχημιστής. Ίσως ήταν αγύρτης και τυχοδιώκτης. Ακόμη κι ο θάνατος του όμως περιβάλλεται από μυστήριο. Λίγες δεκαετίες αργότερα, δημιουργούνται θρύλοι για τις παράξενες συνθήκες του θανάτου του (τον στραγγάλισε ο διάβολος). Από τον Λούθηρο μέχρι τον Τόμας Μαν αναφέρεται ότι ο Φάουστ είχε κάνει συμφωνία με το Διάβολο. Το πρώτο φιλολογικό έργο με ήρωα τον Φάουστ ήταν του Ιωάννη Σπις («Historia von Dr. Johann Faust»), αλλά εκεί ο συγγραφέας διέψευδε την συμφωνία με τον Διάβολο, τονίζοντας αντίθετα ότι η επικοινωνία με το Πονηρό πνεύμα ενείχε σοβαρούς κινδύνους για την ανθρωπότητα. Αλλά το πιο γνωστό έργο πάνω στον Φάουστ, είναι του Γκαίτε, ο οποίος το δούλευε πάρα πολλά χρόνια και το ολοκλήρωσε το 1831, ένα χρόνο πριν τον θάνατο του. Αναμένουμε να δούμε την άποψη του Σοκούροφ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου