Και όμως υπάρχει και άλλος δρόμος... - του Paul Krugman, NEW YORK TIMES

http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2011/10/blog-post_7509.html

Aξίζει να πάμε πίσω για να δούμε την ευρύτερη εικόνα, δηλαδή την αξιοθρήνητη αποτυχία του οικονομικού δόγματος που έχει προκαλέσει τεράστια ζημιά στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Ο ισχυρισμός του δόγματος της οκονομικής κρίσης ήταν, οι τράπεζες πρέπει να διασωθούν, αλλά ο κόσμος πρέπει να πληρώσει το τίμημα. Έτσι, μια κρίση που προήλθε από απορρύθμιση, προκαλεί μαζική ανεργία, αντί να τονωθούν οι προσπάθειες για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, δημιουργείται μια εποχή λιτότητας, όπου οι κρατικές δαπάνες είναι ακρωτηριασμένες.

Αυτό το δόγμα πωλήθηκε με αξιώσεις ότι δεν υπήρχε εναλλακτική λύση και ότι οι διασώσεις και περικοπές δαπανών ήταν αναγκαίες για την ικανοποίηση των χρηματοπιστωτικών αγορών, με ισχυρισμούς ότι η δημοσιονομική αυστηρότητα θα δημιουργήσει πραγματικά θέσεις εργασίας.

Τώρα, όμως, τα αποτελέσματα και η εικόνα δεν είναι καλή. Η Ελλάδα έχει ωθηθεί από τα μέτρα λιτότητας της σε μια συνεχή βαθιά ύφεση.

Έτσι η διάσωση των τραπεζών ενώ τιμωρεί τους εργαζόμενους, δεν είναι στην πραγματικότητα μια συνταγή για την ευημερία. Αλλά δεν υπήρχε καμία εναλλακτική λύση; Λοιπόν, η Ισλανδία έκανε κάτι διαφορετικό.Ήταν υποτίθεται ότι η ιστορία απόλυτης οικονομικής καταστροφής: Η απόδραση από τους τραπεζίτες, γέμισαν τη χώρα με τεράστια χρέη και φάνηκε να αφήσει το έθνος σε απελπιστική θέση.

Ωστόσο, ένα αστείο πράγμα συνέβη στο δρόμο για το οικονομικό Αρμαγεδδώνα: Η απόγνωση της Ισλανδίας έκανε την συμβατική συμπεριφορά αδύνατη, απελευθέρωσε το έθνους για να παραβούν τους κανόνες. Εκεί που όλοι οι άλλοι εγγυήθηκαν τους τραπεζίτες και έκαναν τον κόσμο να πληρώσει το τίμημα, η Ισλανδία αφήσει τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν και έτσι στην πραγματικότητα επεκτάθηκε ένα κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας της. Εκεί που όλοι οι άλλοι ήταν προσκολλημένοι στην προσπάθεια να εξευμενίσουν τους διεθνείς επενδυτές, στην Ισλανδία επιβλήθηκαν προσωρινοί έλεγχοι για την κυκλοφορία των κεφαλαίων, για να αποκτήσουν περιθώρια ελιγμών.

Η Ισλανδία δεν έχει αποφύγει μεγάλες οικονομικές ζημίες ή σημαντική πτώση του βιοτικού επιπέδου. Αλλά έχει καταφέρει να περιορίσει την αύξηση της ανεργίας και την ταλαιπωρία των πλέον ευάλωτων. Το δικτύο κοινωνικής προστασίας έχει διασωθεί ανέπαφο, όπως και η βασική ευπρέπεια της κοινωνίας της.