Αλλαγή ρότας επιθετικά... - Ανάλυση του κ. Σωτήρη Γεωργίου στο gazzeta.gr για τη σημερινή νίκη της εθνικής μας ομάδας μπάσκετ

http://www.gazzetta.gr/article/item/221293-allage-rotas-epithetika

Από Σωτήρης Γεωργίου

Η Εθνική ομάδα επέστρεψε στις νίκες κόντρα στο Μαυροβούνιο κι ο Σωτήρης Γεωργίου γράφει μέσω του blog του στο gazzetta.gr για τη σημερινή νίκη, την επίθεση της ομάδας, αλλά και για το τι θα πρέπει να βελτιώσει για τη συνέχεια.

Ελλάδα-Μαυροβούνιο και τέλος καλό όλα καλά λοιπόν. Αλλά ηρεμία, παιδιά, μη βιαζόμαστε. Μην αρχίσουμε πάλι τα «ήταν μια άσχημη παρένθεση η ήττα από τα Σκόπια και πάμε για μετάλλιο», «δεν μας βγήκαν τα σουτ με τα Σκόπια και αυτό ήταν όλο, έχουμε ομαδάρα» και τα σχετικά που δυστυχώς τα λένε και δημοσιογράφοι, κυρίως μάλιστα! Είπαμε μετά τις νίκες ότι η ομάδα έχει μεγάλες αδυναμίες και νομοτελειακά θα τις πληρώσει. Και βάλαμε τον πήχη στη σωστή του θέση. Στη συνέχεια μετά το κάζο με τα Σκόπια, είπαμε ότι η ομάδα δεν... τελείωσε γιατί έχει σημείο αναφοράς (άμυνα και χημεία) και δεν χρειάζεται να την... πυροβολούμε, αρκεί να θέτουμε όμως τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Πλέον βάζουμε την πινελιά της επόμενης μέρας και το τι πρέπει να βελτιώσουμε ακόμα για να παραμείνουμε στον στόχο της οκτάδας, που είναι ο ρεαλιστικός άλλωστε. Και επειδή άποψή μου είναι ότι η καλόπιστη κριτική πρέπει να γίνεται πάντα ακόμα και στις νίκες και στις ήττες και φυσικά να προβαίνουμε στη διπλή ανάγνωση των πραγμάτων και της κάθε ομάδας.
*Αρχικά σημειώνουμε από τη χθεσινή επικράτηση κάποια δεδομένα. Η Εθνική μια ακόμα φορά είχε σημεία αναφοράς. Δηλαδή την άμυνά της, τη σωστή ψυχολογική αντίδρασή της μετά το κάζο με τα Σκόπια, την έμφαση στην εξαφάνιση του κορυφαίου παίκτη του αντιπάλου, με τον Πέκοβιτς να σκοράρει 15 πόντους αφού το ματς είχε κριθεί. Και φυσικά τα ριμπάουντ, τα οποία με αντίπαλο πανύψηλη ομάδα ελέγξαμε πάλι (38-36). Στοιχεία που πιστώνεται βεβαίως στον μεγαλύτερο βαθμό (στήσιμο άμυνας με τις παγίδες στον «Πέκο», κλπ) ο προπονητής, Ηλίας Ζούρος. Από εκεί και πέρα η Εθνική μας έκανε ένα ασύλληπτο 19-0 σε ένα εξάλεπτο στην 3η περίοδο, το οποίο όμως μην παρασυρόμαστε, δεν θα ξανακάνουμε. Γιατί το Μαυροβούνιο πέταξε λευκή πετσέτα, δεν είχε φυσική κατάσταση και... προπονητή (καμία προπονητική αντίδραση - αδούλευτη ομάδα) και πάθος. Και όταν ήρθε η κατηφόρα, είπε «άντε να τελειώνουμε». Σαφώς δεν μειώνεται η νίκη μας, γιατί είναι πολύ δύσκολος αντίπαλος το Μαυροβούνιο· δυσκολότερος από όλους όσους παίξαμε μέχρι τώρα και τον στείλαμε εμείς στο καναβάτσο. Απλά μετά δεν είχε διάθεση να επανέλθει και μας έκανε το έργο ευκολότερο. Κρατάμε επίσης τη σωστή επιλογή του Μπράμου αντί του Παπανικολάου, ο οποίος έκανε τρομερά «κοψίματα» (όχι τάπες, αλλά με την έννοια ότι έκλεινε τρύπες στην άμυνα) και μαζί με τον Φώτση ήταν οι καλύτεροι αμυντικοί μας και ας μη φάνηκαν. Κρατάμε τον σούπερ Βασιλειάδη με 3/6 τρίποντα και τις ασίστ στον αιφνιαδιασμό, προς απάντηση όσων λένε ότι δεν τρέχει καλά και είναι βαρύς και στατικός. Με τη διαφορά ότι τον άφησε ο Ζούρος μέσα κάτι συνεχόμενα εξάλεπτα, ίσως βέβαια επειδή του βγήκαν τα πρώτα σουτ. Κρατάμε όμως και κάτι ακόμα. Στο τρίποντο δεν ήμασταν πάλι καλοί. Με 5/21, συνεχίζουμε στο τουρνουά να σουτάρουμε με 23%! Βασιλειάδης και Φώτσης όμως, οι καλοί μας σουτέρ –μοναδικοί λέω εγώ– είχαν 5/8 δηλαδή 75%! Και περιορίσαμε και τα λάθη μας. Τα 14 δεν είναι λίγα ούτε πολλά, αλλά είναι λίγα αφού έγιναν στο τέλος, όταν είχε κριθεί το ματς. Και φυσικά σημειώνουμε και κάτι ακόμα. Πήρε πολλές μπάλες ο Κουφός, ο οποίος ήταν πρώτος σκόρερ. Και ταΐστηκε... Πλέον έχουμε μια Κροατία ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο και την οποία πρέπει να νικήσουμε, αφού αν πάμε στην επόμενη φάση μαζί της και με τα Σκόπια, δεν θα κουβαλάμε όχι νίκη, αλλά δύο ήττες! Επομένως η οκτάδα θα δυσκολέψει απότομα αρκετά! Γι’ αυτό κεφάλια κάτω, η αντίδραση μετά το κάζο ήταν σωστή, αλλά η συνέχεια ακόμα δυσκολότερη. Η ομάδα πήρε ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά όχι για πολύ, μια και δεν σκότωσε και το θηρίο ούτε έκανε καμία υπέρβαση αλλά αυτό που έπρεπε.
*Επόμενη μέρα, λοιπόν, μετά τέσσερα ματς. Τα θετικά τα είπαμε, τα αρνητικά τα έχουμε επισημάνει, αλλά... Αλλά και ο Ζούρος πρέπει να αλλάξει ρότα σε κάποια πράγματα. Μετά το κάζο με τα Σκόπια τον στηρίξαμε, και σήμερα αντέδρασε σωστά και ο ίδιος σε κομβικά σημεία. Και η ομάδα στο 50%, που είναι η άμυνα, παίρνει άριστα. Στην επίθεση όμως αρκεί το «αυτοί είμαστε»; Όχι για μένα.. Και από τη μετριότητα μπορεί να αποκομίσεις κέρδος. Πού θέλω να καταλήξω; Πρώτο μεγάλο λάθος του Ζούρου είναι πλέον αποδεδειγμένα (είχα την ίδια άποψη που εκφράζω σήμερα, αλλά ήθελα να σχηματίσω τεκμηριωμένη και ολοκληρωμένη εικόνα πρώτα) το ροτέισον. Δεν κοουτσάρεις, Ηλία, την Dream Team για να πρέπει να τους χωρέσεις όλους και να μοιράσεις χρόνο. Ούτε θα αλλοιωθεί η ζώνη μας ή η άμυνά μας αν σταματήσεις το ροτέισον. Συνεχές ροτέισον κάνουν οι ομάδες με το πλούσιο και ισάξιο ρόστερ - που δεν έχουμε εμείς. Η Εθνική πρέπει να αποκτήσει κορμό και σημείο αναφοράς στην επίθεση. Να μικρύνει το ρόστερ με τη λογική 7-8 παικτών και μερικά τρίλεπτα οι υπόλοιποι. Και να γίνει στη συνέχεια νέος καταμερισμός ρόλων επιθετικά.
*Επιθετικά, τα όπλα μας είναι δύο: Φώτσης και Βασιλειάδης. Ο πρώτος δεν είναι στον ΠΑΟ για να παίρνει... βολές για τρίποντο, συνεπώς πρέπει να δουλέψουμε ώστε να βγουν αυτά τα σουτ. Ο δεύτερος είναι παίκτης ψυχολογίας. Αυτή είναι η δουλειά του, σουτ και ανοιχτό γήπεδο. Όπως και ο Χαλπερίν και άλλοι, δεν τον κερδίζεις με το μπες-βγες ή μπες, βάλ’ το, μείνε. Το ’χασες; Έξω! Ο Βασιλειάδης ελλείψει άλλου σκόρερ-σουτέρ πρέπει να παίζει τουλάχιστον 15' και ασφαλώς δύο συνεχόμενα εξάλεπτα-επτάλεπτα. Και να σουτάρει και ας τα χάνει. Σε μια ομάδα πρέπει να υπάρχουν ρόλοι. Τα τρίποντα και τα σουτ, αφού δεν έχουμε άλλους, πρέπει να γίνονται από αυτούς και λίγο και ο Ζήσης από μέση απόσταση. Οι υπόλοιποι έχουν τους δικούς τους σημαντικούς ρόλους. Αλλά μόνο όταν είναι εντελώς ελεύθεροι πρέπει να σουτάρουν από μακριά. Επίσης ένα άλλο θέμα είναι ο Κουφός. Είναι φανερό ότι δεν είναι ο προπέρσινος και περσινός «χτιστός» Κουφός. Έχει ξαναβρεί κινήσεις στην επίθεση, έχει ποικιλία και απειλεί μέσα στο καλάθι με πολλαπλούς τρόπους. Κάτι που μας έλειπε. Άρα πρέπει να έχει εμπιστοσύνη από το επιτελείο και να... ταϊστεί. Και τέλος, πρέπει να αλλάξουμε ρότα στα πλέι μέικερ. Καλώς ή κακώς, καλά παιδιά και μαχητές οι Σλούκας και Ξανθόπουλος, αλλά επιρρεπείς στο λάθος. Αν κάνουν ένα λάθος π.χ. και έξω, όπως έγινε χτες με τον Σλούκα στο πρώτο μέρος, πάει ο παίκτης, χάθηκε. Εδώ υπάρχει θέμα λοιπόν. Φιλότιμα τα παιδιά, αλλά καθώς δεν απειλούν και παίζουν με το κεφάλι κάτω... ντουγρού, συνιστούν πρόβλημα. Που θα το λύσουν μετά το τουρνουά και όχι στη Λιθουανία. Μια λύση είναι να κατέβει ο Ζήσης στον άσο, αφού δικαιώνεται ο Ζούρος με τον Μπράμος στο «3» και άρα να παίζει και ο Βασιλειάδης στο «2». Σε αυτό το σχήμα δεν είμαστε, αργοί όπως θα πουν κάποιοι, και ο Ζήσης είναι ασφάλεια με τον Καλάθη στο πόιντ γκαρντ. Ειδικά όταν θέλουμε κοντρόλ μπάσκετ, αφού δεν είναι εύκολο να βρίσκουμε ανοιχτό γήπεδο, ειδικά όσο προχωρά η διοργάνωση. Είναι λάθος που δεν δοκιμάζουμε το συγκεκριμένο σχήμα. Που λύνει και τον χρόνο συμμετοχής του Βασιλειάδη και απομακρύνει και το άγχος του σκόρερ από τον Ζήση, ο οποίος έτσι μπορεί να βρει καλύτερες προοπτικές σκοραρίσματος και ο ίδιος, και συνθήκες φυσικά μέσα στο παιχνίδι. Με όλη αυτή τη νέα εικόνα που περιγράφω, νομίζω ότι θα διατηρήσουμε αναλλοίωτη ουσιαστικά την αμυντική λειτουργία, θα ανεβάσουμε το τρίποντο στο 35-40% και το σκορ μας στους 70-75 πόντους για να είμαστε στο κόλπο, γιατί με τα Σκόπια δεν χάσαμε από την άμυνα αλλά από την επίθεση (αλίμονο αν δεν μπορούμε να βάλουμε 70 πόντους στα Σκόπια και μας φταίει η άμυνα). Αυτά, και αν φαίνομαι ανατρεπτικός, δεν είμαι. Μιλάμε πάντα καλόπιστα και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Απλώς, εχθρός του καλού ατομικά είναι ο εαυτός του, του καλού το καλύτερο και στις καλές στιγμές εντοπίζεις τα αρνητικά σημεία και στις κακές μέρες και στιγμές τα θετικά σημεία, ώστε να δουλέψεις για την επόμενη μέρα (ό,τι είπαμε δηλαδή μετά το κάζο με τους Σκοπιανούς που ναι, κόντρα στους... προοδευτικάρες, ΜΑΣ ΠΕΙΡΑΞΕ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ).

ΥΓ. Ο Μπουρούσης είπε ότι κάποιοι δεν πιστεύουν στην Εθνική. Αν εννοούσε όσους έπεσαν να... φάνε τα παιδιά, ναι, συμφωνώ. Αν εννοεί γιατί ασκήσαμε κριτική από την πρώτη μέρα ή είπαμε π.χ. –και άρχισαν να συμφωνούν αρκετοί– ότι στα χιαστί είμαστε γκραν αουτσάιντερ, προφανώς είναι γιατί είμαστε ρεαλιστές. Και στην ουσία είναι για καλό τους το «χαμηλά ο πήχης».