Καλώς ήλθες Αυγερινέ!

http://virtuousdemon.blogspot.gr/2011/07/blog-post.html

Διακοπές είπα να κάνω και εγώ να ξεσκάσω, να βρω την χαμένη ισορροπία μου και γι αυτό διάλεξα μικρό νησί και όχι κοσμοπολίτικο, αλλά σ΄αυτή την χώρα ο καπιταλισμός έχει χωθεί παντού. Είναι και αυτό το κώλο-internet που όταν δεν σε ξέρει η TV, σε ξέρει όλο το ελληνικό φατσοβιβλίο …. και όχι μόνο. Η εκδότριά μου δεν είναι στα μέσα αλλά μόνο στα έξω και γι΄ αυτό με έχει εξαναγκάσει να συντηρώ profile στο facebook και μου έχει φτιάξει ομάδες και σελίδες που τις "τρέχει" κυρίως αυτή. Είναι καλό για την καριέρα μου λέει… και για την τσέπη της φυσικά -που δεν το λέει. Επειδή ξέρω τι καριόλα είναι, δεν της αποκάλυψα τα σχέδια φυγής και το είπα μόνο σε μια κοινή μας φίλη. Η Δωροθέα λοιπόν μου κανόνισε τα της διαμονής και όλα τα σχετικά, καθότι εγώ είμαι "περήφανος" με όλα αυτά τα διαδικαστικά, όπως κάθε ποιητής και διανοούμενος που σέβεται τον εαυτό του. Με την τεχνολογία είμαι όμως γάτος και όχι φευγάτος σαν τους περισσότερους του συναφιού,  οπότε πήρα μαζί μου όλα τα σέα και τα μέα του hi-tech παραδείσου. Δεν γράφω πια σε χαρτί, δυσκολεύομαι και δεν μπορώ να λειτουργήσω και ικανοποιητικά. Άσε που αν με επισκεφτεί η πουτάνα η έμπνευση, που με έχει ξεχάσει τελευταία -οφείλω να πω, θα έχω "χώρο" να την φιλοξενήσω. 

Κατεβαίνω από το "δελφίνι" στο λιμάνι και παθαίνω το πρώτο σοκ. Μια παρέα χαριτόβρυτες υπάρξεις με ένα χλεχέ στην μέση με πλησιάζουν και μου κόβουν το δρόμο. 

- Καλώς ήλθατε στο νησί μας (ο χλεχλές … που θα μας απασχολήσει ξανά αργότερα…)

Το πιο φίνο πιπίνι της παρέας μου πασάρει ένα μπουκέτο λουλούδια και μου δίνει ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο. Έχω μείνει μαλάκας, τόσο όσο το αναπαριστούν οι φωτογραφίες της ομάδας υποδοχής που "κοσμούν" πλέον την facebookική σελίδα των θαυμαστών μου. Τα ταξιδιωτικά μου έχουν φορτωθεί στο land rover και εγώ κάθομαι στην θέση του συνοδηγού, σε χρόνο άγνωστο και ενώ το τοπίο κινείται και η θάλασσα μέσα μου φουρτουνιάζει. "Καριόλα Δωροθέα", φωνάζω εντός μου. Συνειδητοποιώ πλέον ότι στην ομάδα "καριόλες", η Δωροθέα  κατέλαβε, σε ανύποπτο χρόνο, θέση υψηλότερη από την εκδότριά μου. Κοιτάζοντας προς την θάλασσα κάνω έναν fast track διαλογισμό και σωπαίνω. Ο χλεχλές έλεγε εν τω μεταξύ και καθ΄όλη την διάρκεια της διαδρομής διάφορα που δεν θυμάμαι. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι θυμάμαι ότι απαντούσα, αλλά δεν θυμάμαι τι . . .

Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να σας κουράζω με τα της διαμονής, αφού με καλύπτει ο όρος full pension και ο διαφημιστής έχει φροντίσει να προσφέρει εικόνες και φαντασιώσεις στον καταναλωτή με δύναμη που ακόμα και ένας ταλαντούχος ποιητής, όπως ο γράφων, αδυνατεί να ανταγωνιστεί. (Βλ. σχετικά, COSMOTE - Φουλ πανσιόν, τελεβιζιόν ερκοντισιόν γκαραντί!)

Με ξύπνησε το παρατεταμένο κουδούνισμα του τηλεφώνου της καμπάνας και αφού κατάφερα να φέρω το ακουστικό στο αυτί μου, άκουσα στο βάθος μια γλυκιά γυναικεία φωνή να μου υπενθυμίζει το βραδινό ραντεβού με της αρχές και την διανόηση του τόπου στο εστιατόριο με το πρωτότυπο όνομα "Μουράγιο". Το άνοιγμα των παντζουριών υπέβαλε στο βλέμμα μου το ροδοκόκκινο του δειλινού και το όλον συμβάν έφερε στη θύμησή μου τον στίχο…. 

Κάτω στον Πειραιά

στο μουράγιο

είπα να σκοτωθώ

μα τον άγιο

μα έκανα υπομονή

και κουράγιο

κι ήρθα κρυφά

τον παλιό μου καημό

να σου πω

Ως εκ θαύματος ο συνειρμός αποδείχθηκε εύστοχος αφού κατέληξε στην ανασκευή στην μνήμη μου της εκδότριάς μου, που ειρίσθω εν παρόδω είναι πειραιώτισσα και κωλογαβρίνα. Τελικά ο ποιητής είναι συνειρμικό ζώο και παρορμητικό. Άνοιξα βιαστικά το laptop μου. Στο μεσοδιάστημα που αναλώθηκε, μέχρι την επίτευξη της διαδικτυακής ζεύξης, το λαμπυρίζον είδωλο, του δαγκωμένου μήλου -στην πίσω πλευρά της οθόνης, στον καθρέπτη, φέρνει στο προσκήνιο το ερώτημα: Τι αμαρτίες πληρώνω; Το ερώτημα θα παραμείνει αναπάντητο μέχρι το τέλος αυτής της Ιστορίας, επειδή έτσι με συμφέρει. Όταν το άγιο facebook εδέησε να ανοίξει τα "παράθυρά του" στην οθόνη μου, επανειλημμένα απειλητικά μηνύματα σε ύφος: "Θα σου γαμήσω ότι έχεις και δεν έχεις", αποστέλονται πυρ ομαδόν στο inbox της εκδότριας. Εις μάτην όμως αφού, ενώ δείχνει να είναι "μέσα" από την εν γένει δραστηριότητά της, δεν απαντά. Εκτιμώ ότι τα εξέλαβε ως πρόταση ερωτικής συνεύρεσης, ή οποία ως αδύνατη να πραγματοποιηθεί λόγω της απόστασης, θα μας διέγειρε αμφοτέρους ενοχλητικά. Το cyber sex δεν είναι του γούστου της, ούτε και του δικού μου φυσικά. Ακολούθησε ο "λιθοβολισμός" του inbox της Δωροθέας που δεν δείχνει κανένα σημείο επαφής και έτσι οι άκαρπες προσπάθειες συναντούν τις κλήσεις στα mobile phones που με έχουν "συνδέσει με Κάιρο". Απολαμβάνω την εικόνα μου στο photo album της facebookικής σελίδας των θαυμαστών μου, που θα έπρεπε να τιτλοφορείτε  "η υποδοχή του μαλάκα". Οι θαυμαστές όμως είναι θετικοί άνθρωποι και έδωσαν πιο ευφάνταστο τίτλο: "Ο ποιητής στο νησί μας". Υποθέτω ότι υπονοείτε ο εμπλουτισμός του album και με άλλα instantané από την εξέλιξη αυτού του δράματος. Διεκπεραίωσα κάποιες από τις διαδικτυακές εκκρεμότητες και το κλείσιμο αυτής της δραστηριότητας με βρήκε ως εκ θαύματος στο λουτρό της αναζωογόνησης. Εκτός των λόγων που προανέφερα σχετικά με την μη ανάγκη περιγραφής της διαμονής, επιπροσθέτως… η περιγραφή του χώρου(λουτρό) και της δραστηριότητας μου σε αυτό θα απέβαινε μοιραία για την φαντασίωση του μικροαστού και θα κινητοποιούσε αντανακλαστικά που μόνο αρνητικό κλίμα θα δημιουργούσαν. Δεν είναι καιρός να χάνουμε πελάτες. 

Το τραπέζι είναι σχεδόν πάντα μια πιστή εικόνα κάθε μικρο-κοινωνίας. Από την οικογένεια μέχρι και την κοινότητα, ιδίως σ΄αυτή, αποκαλύπτει και σημαίνει την πολιτική και κοινωνική γελοιογραφία. Το τραπέζωμα του ξένου ανήκει στις κορυφαίες στιγμές της κοινοτικής ζωής. Το καλύτερο τραπέζι στο καλύτερο μαγαζί του χωριού. Ο μαγαζάτορας φυσικά λακές του δημάρχου και το τραπέζι τοποθετημένο στο στρατηγικό σημείο που επιτρέπει στους διερχόμενους υπηκόους να απολαμβάνουν την εικόνα της εξουσίας του τόπου που συνευρίσκεται με τον υψηλό προσκεκλημένο . . . την αφεντιά μου. Ο δήμαρχος έχει καθίσει εκ δεξιών μου και έχει φτάσει στον χώρο σχεδόν τελευταίος, σε αντίθεση με τον παπά που έχει καθίσει εξ αριστερών μου και έχει στρογγυλοκαθίσει από τους πρώτους. Στα μήκη και τα πλάτη του τραπεζιού αναπτύσσεται όλη η φάρμα της ηγεσίας του τόπου. Τα εδέσματα πλούσια και εξαίσια, πέραν πάσης αμφιβολίας. Με το τέλος της μάχης των μαχαιροπίρουνων,  και ενώ μόνο κάτι λιγδιάρηδες ακόμη περισυλλέγουν πτώματα από το πεδίο της μάχης, ο δήμαρχος δίνει το έναυσμα για τον πνευματικό αγώνα και ο Πλατωνικός διάλογος αρχίζει. 

Δήμαρχος: Δεν κολακεύω κανέναν, και με ειλικρίνεια σας λέω ότι είστε ο μεγαλύτερος εν ζωή ποιητής που πέρασε από τον τόπο μας. 

(Πάλι καλά σκέφτομαι …. Αλλά αναρωτιέμαι, πέρασε και κανένας άλλος από αυτό το κωλόνησο…. Ας είναι…)

Δήμαρχος: Πως βλέπεται την γενικότερη κατάσταση;

→ Τι να σας πω . . . Δεν είναι δουλειά μου να βλέπω, αλλά να γράφω.

Παπάς: Και πως εμπνέεστε, ποιητά;

→ Ο μεγαλοδύναμος πάτερ, που είναι για όλους μας….

Παπάς: Κυκλοφορεί η φήμη ότι είστε άθεος, με εκπλήσσεται… 

→ Στο συνάφι μας πάτερ υπάρχει κακία και συκοφαντίες.

Παπάς: Μην ανησυχείς ο θεός φροντίζει τους πιστούς του.  

→ Την ευλογία σας πάτερ.

Παπάς: Την έχεις τέκνο μου

Δήμαρχος: Μην τον κουράζεται με τέτοια; 

Παπάς: Κούραση τα έχεις τα χριστιανικά; Διαολεμένε 

Δήμαρχος: Υπόγραψες καμιά επιστολή; Οι διανοούμενοι τον τελευταίο καιρό, όλο τέτοια κάνετε, είναι της μόδας. 

→ Την υπογραφή σου και το άλλο . . . ξέρετε … να με συμπαθάτε οι γυναίκες …. έλεγε ο παππούς μου να μην την βάζεις όπου λάχει. 

Παπάς: Έχεις όμως πιπεράτες περιγραφές σε κάποια ποιήματα… 

→ Διαβάζεται ερωτική ποίηση πάτερ; 

Παπάς: Εσένα διαβάζω τέκνο μου … ε και έπεσε το μάτι μου . .. .

Κάπου εδώ ….  έσπασε ο πάγος . . . . πνιχτά γελάκια και χαχανιτά δημιούργησαν μια χασμωδία …. Και ω τι σύμπτωσις…  κατέφθασε και ο σερβιτόρος με τους δίσκους γεμάτους γλυκά και παγωτά. 

Η νύχτα αποδείχθηκε μακρά όπως εξάλλου και αυτή η περιπέτεια.  

….. συνεχίζεται.