Ένα απλό σχέδιο που θα δώσει γρήγορη, αποτελεσματική και κυρίως εφικτή λύση στο ελληνικό χρέος έχουν αναπτύξει τρεις γερμανοί καθηγητές, όπως δημοσιεύει σε άρθρο της η γερμανική έκδοση των Financial Times.
Στο άρθρο, που φέρει τον τίτλο «Έτσι απλά θα σώσουμε την Ελλάδα», ο επικεφαλής οικονομολόγος της Barclays Capital και επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης Thorsten Polleit, ο διευθύνων σύμβουλος του Κέντρου Εφαρμοσμένων Οικονομικών ερευνών Ulrich van Suntum, και το υψηλόβαθμο στέλεχος της Allianz, Anton Wiegers, αναπτύσσουν το «ιδιαίτερα απλό σχέδιό τους για την Ελλάδα».
Το σχέδιο αυτό προβλέπει την επαναγορά ενός μεγάλου μέρους ελληνικών ομολόγων στην αγοραία αξία τους από την ΕΚΤ, η οποία στη συνέχεια θα παραιτηθεί από ένα μέρος των αξιώσεών της έναντι της Ελλάδας.
Σε κάθε περίπτωση, οι συντάκτες του σχεδίου υποστηρίζουν ότι κάθε πρόταση που θα κινείται στην κατεύθυνση της μετακύλισης του ελληνικού χρέους, δεν θα έχει αποτέλεσμα. Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος της, την ώρα που νέα περιθώρια μέτρων λιτότητας δεν υπάρχουν για τους πολίτες.
Επίσης, ζητούν άμεση λήψη αποφάσεων, καθώς διαπιστώνουν ότι η κρίση έχει αρχίσει ήδη να μεταδίδεται και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης, όπως η Πορτογαλία.
Οι ίδιοι θεωρούν ότι το σχέδιό τους αποτελεί τη μόνη λύση για την αγορά, καθώς η επαναγορά των ελληνικών ομολόγων στην αγοραία αξία τους θα μειώσει το δανειακό βάρος της χώρας. Ωστόσο, για να έχει αποτελέσματα η λύση, θα πρέπει η ΕΚΤ να μην ζητήσει να αποπληρωθεί για τη διαφορά μεταξύ ονομαστικής και τρέχουσας αξίας των ελληνικών κρατικών τίτλων.
Το ρόλο του πιθανού αγοραστή, μπορεί να τον παίξει είτε η ΕΚΤ είτε το EFSF, χωρίς να αποκλείεται και η εμπλοκή των κρατών-μελών της ευρωζώνης, μέσω διμερών συμβάσεων με την Ελλάδα.
Τα «τρωτά» της πρότασης
Βεβαίως, η πρόταση αυτή έχει ορισμένα «τρωτά» σημεία. Το πρώτο πρόβλημα έγκειται στη δυνατότητα της ΕΚΤ να βρει τους κατόχους ελληνικών τίτλων που θα θελήσουν να πουλήσουν στην τρέχουσα αξία της αγοράς.
Άλλωστε, το γεγονός ότι η πλειοψηφία των σημερινών ομολογιούχων είναι τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία, σημαίνει ότι μια τέτοια επιλογή προϋποθέτει ότι θα δεχθούν να εγγράψουν ζημία στους ισολογισμούς τους.
Ένα άλλο ζήτημα που προκύπτει από την εφαρμογή της λύσης είναι η διασφάλιση του «έκτακτου» χαρακτήρα της, που θα εφαρμοστεί μόνον στην ελληνική περίπτωση και δεν θα αποτελέσει πάγιο «εργαλείο» διάσωσης. Γι αυτό, προτείνουν την τροποποίηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, ώστε να υπάρχουν αυτόματες κυρώσεις για τις χώρες που δεν τηρούν τις υποχρεώσεις τους όσον αφορά τα δημοσιονομικά τους στοιχεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου