Μεσοπρόθεσμο: Επιστολή οργής προς το «defence-point.gr»

http://www.defence-point.gr/news/?p=13936

Λάβαμε πριν λίγο και δημοσιεύουμε απείραχτη μια επιστολή αναγνώστη η οποία όπως θα γίνει εύκολα αντιληπτό, ξεχειλίζει από οργή για όσα συνέβησαν πριν από λίγο στη Βουλή. Τη δημοσιεύουμε επειδή η οργή είναι απολύτως κατανοητή, αν και έχουμε κατ’ επανάληψη λάβει θέση με αναρτήσεις άρθρων μας, αναφορικά με το «παιχνίδι» που παίζεται, όπως αυτό διακρίνεται στη μεγάλη, την παγκόσμια εικόνα και όχι εστιάζοντας στον ελληνικό μας μικρόκοσμο, ο οποίος είτε μας αρέσει είτε όχι είναι απολύτως εξαρτώμενος από όσα γίνονται στο διεθνές περιβάλλον.

Δεν χωρά η παραμικρή αμφιβολία ότι όσα έγιναν σήμερα εξοργίζουν και εξοργίζουν κυρίως – τουλάχιστον εμάς – διότι «τη νύφη» εξακολουθούν να την πληρώνουν οι συνήθεις ύποπτοι, αλλά και διότι ο αφύσικα διογκωμένος σε σχέση με το μέγεθος και τις ανάγκες της χώρας δημόσιος τομέας, οι δαπάνες για τον οποίο συνέβαλαν τα μέγιστα στη χρεοκοπία (αυτό έχει συμβεί ουσιαστικά), αλλά και μέσω των δομών του πέρασε μεγάλο μέρος της διαφθοράς και της καταλήστευσης του δημοσίου χρήματος, έχει εν πολλοίς απείραχτος.

Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με κάποιες περιπτώσεις δημοσίων υπαλλήλων που γνωρίζουμε, πάλαι ποτέ φανατικών οπαδών του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι σήμερα έχουν εξεγερθεί και δηλώνουν «Αγανακτισμένοι», διότι οι συνολικές τους αποδοχές μειώθηκαν από 3.700 ευρώ σε περίπου 3.000, θα ήταν αστείο. Δεν μπορείς όμως να μην ασχοληθείς με τον νέο βιώνει το τι σημαίνει να μην έχεις μέλλον στη χώρα σου, τον απλό μισθωτό των 700-1300 ευρώ που παλεύει απεγνωσμένα να τα βγάλει πέρα με τις άδικες περικοπές στο δικό του πενιχρό εισόδημα και τον συνταξιούχο που μετράει πλέον και τις δεκάρες… Επίσης, τον καθημερινό σημερινό εργαζόμενο των ανωτέρω μισθολογικών κατηγοριών, ο οποίος ενώ ο πατέρας του δούλευε για να ζήσει έναν συνταξιούχο, αυτός εργάζεται για να ζήσεις τρεις και τέσσερις.

Θα ασχοληθούμε ακόμα και με τον συνταξιούχο του ιδιωτικού τομέα ο οποίος εργάστηκε πολύ σκληρά, επί πολλά έτη και τροφοδότησε με υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές τα ταμεία, για να έρθει σήμερα με το έτσι θέλω κάποιος και να του πει «δεν τα δικαιούσαι» και τον τσακίζουν στις περικοπές… Θα έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε ξανά, αν και επιμένουμε ότι η ουσία είναι στη «μεγάλη εικόνα» και στην πολιτική ρύθμιση που νομοτελειακά θα αναζητηθεί, καθότι όπως τονίσαμε από την αρχή της κρίσης, πίσω από το δράμα που ζει η σημερινή Ελλάδα, Ευρώπη και Βόρεια Αμερική προσπαθούν να κρύψουν τα δικά τους χάλια, αγωνιώντας μην έρθει η σειρά κάποιου μεγαλύτερου σε απόλυτα νούμερα μεγέθους, που θα οδηγήσει τους πάντες στον γκρεμό…

Ακολουθεί η επιστολή που λάβαμε:

Το Μεσοπρόθεσμο πέρασε. Μόνο ένας βρέθηκε στη βουλή να τιμά τα παντελόνια του. Το Μεσοπρόθεσμο, η υποθήκη και η θηλειά της χώρας μας πέρασε και τα δίποδα θηλαστικά που αυτοαποκαλούνται βουλευτές χειροκρότησαν, με επικεφαλής τον χοιροβοσκό ΓΑΠ. Η τρομοκρατημένη αγέλη των άβουλων και άχρηστων μας καταδίκασαν σε αργό θάνατο από αναξιοπρέπεια, από ντροπή. Ντρέπομαι σήμερα που είμαι Έλληνας. Ντρέπομαι που βρέθηκαν συμπατριώτες μου που έστειλαν στη βουλή τον Αλ. Αθανασιάδη, τον Ρομπόπουλο, τον Σαλαγιάννη, την Έλσα Παπαδημητρίου και όλες τις συναφείς πομφόλυγες. Δεν φοβάμαι. Όχι δεν φοβάμαι γιατί έχω μάθει να αγωνίζομαι μια ζωή, αντίθετα με αυτούς. Δεν μπορώ όμως να μην τους σιχαίνομαι πια. Απλώς δεν μπορώ.

Δεν θα αναλωθούμε σε τετριμμένα. Ναι μας κοροϊδεύουν, ναι είναι ψεύτες και κλέφτες. Όλα δεκτά. Από δω και μπρος όμως τι γίνεται; Μήπως τελικά πρέπει να σπάσουμε επιτέλους τα αυγά για να φτιάξουμε την ομελέτα; Μήπως πρέπει να καταγγείλουμε επιτέλους περί τίνος πρόκειται, για τη στυγνότερη δικτατορία που έχει γνωρίσει η χώρα; Μια δικτατορία που δεν βασίζεται φυσικά στα τανκς, αλλά ακόμα χειρότερα, στο ψεύδος, την προπαγάνδα και το κυριότερο στον φόβο; Και πως οφείλει να αντιδράσει ο λαός όταν μια δικτατορία καταστρατηγεί τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματά του; Μήπως βάσει της ακροτελεύτιας διάταξης του Ελληνικού Συντάγματος;

Φυσικά σε πολλούς ο όρος δικτατορία φαίνεται βαρύς. Άλλωστε εμείς εκλέξαμε τους εκλεκτούς αυτούς κυρίους και τις κυρίες τύπου Γκερέκου ή Καϊλή, ας πούμε. Σύμφωνοι. Αλλά μην ξεχνάμε ότι και ο Χίτλερ με εκλογές πήρε την εξουσία και παρέμεινε γαντζωμένος πάνω της μέχρι που έσυρε τη χώρα τους τον γκρεμό.