Megaron Plus 11 ΜAΪOY «Η ψυχολογία της κρίσης» / Κλήμης Ναυρίδης

Τετάρτη 11 Μαΐου, 19:00
«Η ψυχολογία της κρίσης» Κλήμης Ναυρίδης ΤΕΤΑΡΤΗ 11 ΜAΪOY 2011 ΩΡΑ 19:00 ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕ ΔΕΛΤΙΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 17:30
Το Megaron Plus διοργανώνει διαλέξεις και εκδηλώσεις με επίκεντρο την κρίση στην Ελλάδα, τις εκφάνσεις και τις επιπτώσεις της στην προσωπική, κοινωνική και οικονομική ζωή. Με στραμμένη την προσοχή του στην ψυχολογία της κρίσης καλεί το κοινό να παρακολουθήσει διάλεξη του Προέδρου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και Καθηγητή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Κλήμη Ναυρίδη, την Τετάρτη 11 Mαΐου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Στη διάλεξη του, που φέρει τον τίτλο «Ψυχολογία της κρίσης», ο καθηγητής κ. Ναυρίδης εξετάζει τις επιπτώσεις της κρίσης στην ψυχολογία του ανθρώπου, αλλά και τον βασικό ρόλο που παίζει η αντιμετώπιση της, από τους ειδικούς, τους πολιτικούς και τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Η διάλεξη πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας. Όπως σημειώνει ο καθηγητής, «η κρίση, ως αιφνίδια ριζική ανατροπή ισορροπιών που προϋπήρχαν, παραπέμπει πάντα και σε κρίση του συμβολικού, δηλαδή σε κρίση νοήματος. Η ανάπτυξη ενός ανθρώπου, από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, δεν είναι άλλο από μια αλληλουχία κρίσεων. Οι κρίσεις όμως αυτές μπορεί να είναι δημιουργικές, να αποτελούν δηλαδή ευκαιρίες για την ανάπτυξη καινούριων ικανοτήτων προσαρμογής και προσωπικής εξέλιξης. Οι κοινωνικές κρίσεις, από το άλλο μέρος, έχουν άμεσες επιπτώσεις στα άτομα και στις ομάδες, λ.χ. στις οικογένειες, που αντιδρούν ανάλογα με τα ψυχικά τους διαθέσιμα, τους αμυντικούς τους δηλαδή μηχανισμούς και τα ψυχικά βιώματα από επιτυχή ξεπεράσματα ανάλογων κρίσεων στο παρελθόν. »Τα συναισθήματα πολλές φορές είναι έντονα, βασανιστικά και έρχονται από βαθιά, γιατί οι κρίσεις, όποιες κι αν είναι, με το να είναι ακατανόητες και να συνδέονται με μια αίσθηση απώλειας του ελέγχου, έχουν τη δύναμη να ανασύρουν στα υποκείμενα αρχαϊκές συγκινησιακές εμπειρίες άγχους, πένθους και ενοχής. Ορισμένα μπορεί να οδηγηθούν ακόμα και σε αποδιοργάνωση, αν μέχρι εκείνη τη στιγμή το σταθερό πλαίσιο της ζωής τους κατάφερνε να συγκαλύπτει μια παθολογική ευθραυστότητα στην ψυχική τους συγκρότηση. »Θα μπορούσε να διερωτηθεί κανείς αν η γενικευμένη χρήση του όρου κρίση που παρατηρείται από το 1990 και εντεύθεν δεν έχει και μια υπόρρητη ιδεολογική λειτουργία: τη συσκότιση πιο σύνθετων κοινωνικών και πολιτικών φαινομένων και προβληματικών που λαμβάνουν χώρα στην εποχή μας. Κινδυνεύει να συνδέεται έτσι η έννοια της κρίσης με κάτι μοιραίο και αναπότρεπτο. Τι εννοούμε επίσης όταν μιλάμε για “έξοδο από την κρίση”; Αυτό που συνήθως εννοούμε έχει να κάνει με την επαναφορά κάποιων δεικτών, εκείνων που “έδειξαν” δημόσια τη συγκεκριμένη κρίση, λ.χ. οικονομικών δεικτών, σε ικανοποιητικά επίπεδα. Κάτι τέτοιο όμως δε σημαίνει και ουσιαστική έξοδο από την κρίση. Όχι σπάνια, μια κρίση μετακινείται σε μια άλλη ή μεταφέρεται αλλού. Συνήθως οι ειδικοί προσπαθούν να εξηγήσουν αυτό που συμβαίνει με αφετηρία τη λογική της δικής τους μόνο ειδικότητας. Δυσκολεύονται ή αποφεύγουν να την προσεγγίσουν μέσα από μια πιο σύνθετη και πολυ-παραγοντική “ματιά” συναρθρώνοντας διαφορετικές λογικές και συστήματα κατανόησης. »Σήμερα διαπιστώνουμε, στους ίδιους τους πολιτικούς, μια απο-πολιτικοποίηση του οικονομικού προβλήματος. Από το άλλο μέρος, ο λόγος των οικονομικών αναλυτών είναι άκρως τεχνοκρατικός και δυσνόητος για τον μέσο πολίτη. Πολλοί από αυτούς, συχνά δε δείχνουν να λαμβάνουν υπόψη τον κοινωνικό πόνο που προκαλούν τα μέτρα για τα οποία μιλούν. Όλα αυτά ενισχύουν το άγχος και την καταθλιπτικότητα αποδυναμώνοντας ψυχολογικά τα κοινωνικά υποκείμενα. Ο ρόλος των ΜΜΕ και ιδιαίτερα της Τηλεόρασης έχει τέλος ενδιαφέρον. Οι κρίσεις ήταν πάντα η αγαπημένη τους τροφή. Για δύο λόγους: (α) γιατί οι κρίσεις έχουν πάντα να κάνουν με κάτι κακό και το κακό για τα Μέσα είναι καλό και (β) γιατί αυτό το κακό είναι παρατεινόμενο και με απρόβλεπτη έκβαση που ενέχει κινδύνους». Ο Κλήμης Ναυρίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Σπούδασε αρχικά oικονομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι, και ακολούθως κοινωνική ψυχολογία, με ιδιαίτερη έμφαση στην ψυχολογία των ομάδων και των οργανώσεων, στο Παρίσι, όπου και απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα (1978). Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (1979-1990) και στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1990-2006) και από το 2006 είναι καθηγητής Ψυχολογίας της Επικοινωνίας στο Πρόγραμμα Ψυχολογίας του Τμήματος Φ.Π.Ψ. του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι επίσης τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας, τακτικό μέλος και διδάσκων ομαδικός αναλυτής της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας και μέλος της Γαλλικής Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ομαδικής Ψυχοθεραπείας (SFPPG). Έχει γράψει μεταξύ άλλων τα βιβλία: Η Αλίκη στη χώρα των πραγμάτων. Το παιδί ως διαφημιστικό αντικείμενο (σε συνεργασία με τις Μαρία Σόλμαν και Νάντια Τσαούλα, 1986), Κλινική Κοινωνική Ψυχολογία (1994), Ψυχολογία των Ομάδων. Κλινική ψυχοδυναμική προσέγγιση (2005), καθώς και πολλά άρθρα δημοσιευμένα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. Διετέλεσε επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια της Louvain-La-Neuve (Βέλγιο), της Angers (Γαλλία) και του Πανεπιστημίου VII των Παρισίων. Ο ίδιος είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Διετέλεσε επιστημονικός διευθυντής του Περιοδικού Ψυχολογία της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας (2001-2005). Από το 2006 είναι Πρόεδρος της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας. Είναι επίσης ιδρυτής και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Κλινικής Κοινωνικής Ψυχολογίας. Τέλος, από το Μάρτιο 2010, είναι Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Χορηγοί Επικοινωνίας :

© ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
/ Βασ. Σοφίας + Κόκκαλη / 11521
Αθήνα