ΣΤΟ "ΚΑΤΩΦΛΙ" ΤΟΥ Δ' ΡΑΪΧ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ;

http://katohika.blogspot.com/2011/05/blog-post_2341.html

Το ερώτημα που κατευθύνει το συγκεκριμένο άρθρο της Pravda, είναι το κατά πόσο ορισμένοι ισχυρίζονται ότι ο "φασισμός" δεν έχει αγγίξει μόνο την πόρτα μας, αλλά βρίσκεται ήδη μέσα και σε ποιο βαθμό ισχύει αυτή η άποψη. Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος έχει εισέλθει σε μια επικίνδυνη φάση, για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, αλλά αυτό δεν είναι αναστρέψιμο. Ο Φιντέλ Κάστρο έγραψε στον τελευταίο προβληματισμό του ότι «όσο το είδος μας παραμένει ζωντανό, κάθε άτομο έχει ένα ιερό καθήκον, να είμαστε αισιόδοξοι».


Στη Λιβύη, εν μέσω των βαρέων βομβαρδισμών από το ΝΑΤΟ, στην Τρίπολη, και της περιορισμένης σύνδεσης στο Internet, ο αρθρογράφος της Prvda, δημοσιεύει ένα κείμενο της σελίδας lahaine.org, γραμμένο από τον William I. Robinson, με τίτλο


"Ο παγκόσμιος καπιταλισμός και ο φασισμός του 21ου αιώνα".


Στην επιστολή του, ο συγγραφέας καταλήγει σε ένα ενδιαφέρον συμπέρασμα, αναλύοντας κάποιες ιδέες και επιχειρήματα με μερικά καλά παραδείγματα.


Λέει: "Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, επί του παρόντος, το καθεστώς των ΗΠΑ ως φασιστικό, ωστόσο, όλοι οι όροι και οι διαδικασίες είναι παρόντες και αναπαράγοναι".


Μπορεί, όμως, να εξελιχθεί σε ένα άλλο συμπέρασμα, επίσης, και αυτό είναι, είναι παρεμφερές με την αισιοδοξία που εμπνέεται από τον Φιντέλ Κάστρο, την ίδια στιγμή που φαινομενικά υπάρχουν οι προϋποθέσεις για "επαναστατικές" δυνατότητες στα καπιταλιστικά κέντρα του κόσμου.


Οι μεγάλες διαδηλώσεις στην Ισπανία και την Ελλάδα είναι τα πιο απτά παραδείγματα, στην Ευρώπη.


Στο άρθρο του, ο Robinson ακολουθεί την ιδέα και δίνει τις προϋποθέσεις για την αναβίωση του φασισμού στον κόσμο. Ο παγκόσμιος καπιταλισμός είναι σε κρίση, και κανένας θεωρητικός απολογητής ή οικονομολόγος δεν έχει τη δυνατότητα να προτείνει λύσεις ή εξόδους του μέσα στην ίδια λογική και τη των κρατών. Αλλά αποφεύγει να καθορίσει, με σαφήνεια, τις σύγχρονες συνθήκες, όπως ο φασιστικός ιμπεριαλισμός. Ενώ ο συγγραφέας είναι μόνο ένα μαθητής του φασισμού και της πολιτικής του ιμπεριαλισμού, που είναι σημαντικότερο κέντρο του παγκόσμιου κεφαλαίου, το λάθος είναι ότι παρέλειψε να αναφέρει ότι το φαινόμενο αυτό έχει, σαφώς, εκφραστεί εδώ και 60 χρόνια σε αυτό που ονομάζεται Ισραήλ.


Η ιδέα είναι σωστή ότι, δηλαδή, ο καπιταλισμός είναι σε κρίση και γίνεται όλο και πιο βίαιος. Μοιάζει με ένα εγκλωβισμένο και πληγωμένο ζώο, που επιτίθεται, λόγω του φόβου και του ενστίκτου για επιβίωση. Η βία του κεφαλαίου σε κρίση είναι η πράξη της επιβίωσης. Η ιστορία μας θυμίζει ότι η εμφάνιση του φασισμού στην Ιταλία και την Ισπανία, με τις προσωπικότητες του Μουσολίνι και Φράνκο, ήταν σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, το 1929.


Φυσικά, δεν υπάρχει, σήμερα, κοινωνική πολιτική, και ύφος κάποιας κυβέρνησης, που να δείχνει ότι προέρχεται από κάποια σχιζοφρενής ιδιοφυΐα, όπως ο Μουσολίνι, ο Φράνκο και ο Χίτλερ.


Αυτοί, ενήργησαν σύμφωνα με τη λογική του συστήματος, για να σώσει τις οικονομίες τους, με πυγμή και αίμα, για να σώσουν το οικονομικό τους μοντέλο.


Οι μέθοδοι, όμως, που χρησιμοποίησαν, σε πολλές περιπτώσεις, μοιάζει με αυτές που τηρούνται σήμερα, στο όνομα κάποιου σκληρού και επίπονου οικονομικού προγράμματος, για να σωθεί το υπάρχον και εκάστοτε οικονομικό μοντέλο.